Ανακοινωθέντα

Δέκα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη μέρα της πρωτόγνωρης τραγωδίας. Δεκατρείς οικογένειες ντύθηκαν στα μαύρα, έχασαν πατέρα, γιο, σύζυγο, αδερφό, σε μια ανείπωτη τραγωδία. Μαζί με αυτούς βυθίστηκε στο πένθος ολόκληρη η κυπριακή κοινωνία.

Οι μνήμες παραμένουν νωπές. Και είναι αδύνατο να παρηγορήσει κάποιος, όσα χρόνια και αν περάσουν, τις ψυχές των συγγενών των δεκατριών ηρώων συμπατριωτών μας. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί αντιμέτωπος με τα «γιατί» του άδικου χαμού των δικών τους ανθρώπων και μάλιστα σε μια περίοδο μακριά από πολεμικές συρράξεις ή εχθροπραξίες.

Οι 13 λεβέντες δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση, αλλά θέλησαν να αντικρίσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Οι εικόνες, με τις ευτυχισμένες οικογένειες, τα ολόφωτα σπίτια και τις φωνές χαράς και ανεμελιάς, έδωσαν τη θέση τους σε μαυροντυμένες φιγούρες και ανέκφραστα βουρκωμένα βλέμματα. Οι γονείς λύγισαν στο άκουσμα του χαμού τους, οι καρδιές των συζύγων ράγισαν με την ανακοίνωση του θανάτου των αγαπημένων τους. Τα παιδιά τους το ίδιο. Τα ρολόγια πάγωσαν και δέκα χρόνια μετά, οι μνήμες παραμένουν όμως ακόμα νωπές. Η εκκωφαντική έκρηξη της ημέρας εκείνης, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στις ψυχές όλων μας.

Τα δεκατρία παλληκάρια που χάσαμε τότε, ξεπέρασαν τα όρια της καθημερινής αποστολής τους. Τα ονόματα τους, μαζί με την μεγάλη προσφορά και τη θυσία τους, θα παραμείνουν για πάντα ανεξίτηλα στις μνήμες μας.

Όλοι τίμησαν τη στολή τους και πρόσφεραν με υψηλό αίσθημα αυτοθυσίας τη ζωή τους «ποτέ από το χρέος μη κινούντες» για να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον και να υπερασπίσουν την αποστολή τους, γνωρίζοντας πως οι ευθύνες βάραιναν τους ώμους άλλων και όχι τους δικούς τους. 

Υποκλινόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους και επαναλαμβάνουμε τη συγνώμη της Πολιτείας για όλα όσα όφειλε να πράξει και δεν έπραξε, και συμπάσχουμε στον πόνο και τη θλίψη των γονιών, των συζύγων, των παιδιών και των αδελφών των 13 ηρώων.

Κινούμενοι από αίσθημα μοναδικής ευθύνης που υπαγορεύθηκε από τη συνείδηση τους ως άγραφο καθήκον, υπεραμύνθηκαν του όρκου τους απέναντι στην υπηρεσία και την πατρίδα, χωρίς να δειλιάσουν ούτε στιγμή μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο. Θυσίασαν τις ζωές τους παραμένοντας αγέρωχοι και πιστοί στον όρκο που έδωσαν.

Βλέποντας το καράβι της ντροπής να βουλιάζει από τις διοικητικές πράξεις και παραλείψεις, παρέμειναν στη γέφυρα της αξιοπρέπειας και προσπάθησαν μέχρι την υστάτη να σώσουν την περηφάνια της χώρας μας, θέτοντας το χρέος υπεράνω της ζωής τους.

Η 11η Ιουλίου του 2011, έχει καταγραφεί ως μία από τις τραγικότερες ημερομηνίες, στη σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου. Η έκρηξη, πέραν από τον τραγικό απολογισμό σε ανθρώπινες ζωές, τράνταξε και τα θεμέλια του κράτους, επιδεινώνοντας την ίδια ώρα τα προβλήματα στην κλυδωνιζόμενη τότε οικονομία.

Με την εργατικότητα, το φιλότιμο και τον ζήλο του λαού μας, οι υλικές απώλειες και η ζημιά στην οικονομία του τόπου, έχουν αναπληρωθεί, αλλά, όμως, οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν δυστυχώς δεν αναπληρώνονται.

Για τον λόγο αυτό, είναι εθνικό καθήκον και υποχρέωση προς τις οικογένειες και τα παιδιά των ηρωικών νεκρών μας να κρατούμε άσβεστη τη μνήμη τους και να μην ξεχνάμε ποτέ το δικό μας καθήκον και τις ευθύνες της Πολιτείας.

Για να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή σε ένα από τα παλληκάρια που χάθηκαν τότε, όταν η έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, συντάραξε ολόκληρη την Κύπρο, προσήλθαμε σήμερα εδώ, στο ιερό ναό του Κοσμά του Αιτωλού στη Λεμεσό.

Τιμούμε τον Κελευστή Αντώνη Χαραλάμπους, το παλληκάρι που έμεινε πιστό στον όρκο της τιμής και του καθήκοντος, και που η θυσία του, μαζί με εκείνη των 12 άλλων ηρώων της φονικής έκρηξης, έγινε διδαχή και ιερό παράδειγμα για τις παρούσες και τις επερχόμενες γενιές.

Γιος του Ανδρέα από την Παναγιά της Πάφου και της Ελένης από το Πελένδρι, γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1992 στη Λεμεσό. Αδέλφια του η Ροδούλα, η Παντελίτσα, ο Κώστας και ο Ηρακλής. Φοίτησε στο Δ’ Δημοτικό Σχολείο Αγίου Ιωάννη και στο Γυμνάσιο και Λύκειο Αγίου Αντωνίου από το οποίο αποφοίτησε το 2010. Στη συνέχεια κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Επιλέγηκε ως ναύτης και τοποθετήθηκε στη Διεύθυνση της Ναυτικής Βάσης όπου εκτελούσε διάφορα καθήκοντα, έχοντας ως στόχο μετά την απόλυση του να εξασφαλίσει θέση και να εργαστεί ως Δασονόμος/Δασοφύλακας. Ήταν, επίσης, αθλητής στις πολεμικές τέχνες και επεδίωκε συνεχώς τη βελτίωσή του. Πάνω από όλα ήταν ένας νέος με αξιοπρέπεια και ήθος και τόσο αγαπητός στους γύρω του. Η φονική έκρηξη του έκοψε όμως κάθε όνειρο για τη ζωή.

Με υπουργική απόφαση, ο Αντώνης προήχθη μεταθανάτια στον βαθμό του Κελευστή, τιμής ένεκεν για τη θυσία του σε ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του καθήκοντος.

Οι ήρωες θα βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας και θα υπενθυμίζουν το χρέος μας. Θα υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι με επίγνωση του καθήκοντος και αυταπάρνηση, που θέτουν το κοινό συμφέρον πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες και από την ίδια τους τη ζωή.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ό,τι και αν αποφάσισε και έπραξε η Πολιτεία στη μνήμη των 13 ηρώων του Μαρί, το κύριο βάρος των συνεπειών της χωρίς προηγούμενο τραγωδίας εξακολουθούν να το έχουν οι οικογένειές τους.

Στην περίπτωση του Αντώνη, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματα του τρεις μέρες μετά τη φονική έκρηξη, η οικογένεια του βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη να δώσει τη συγκατάθεση της για τη δωρεά των οργάνων του σε πάσχοντες συνανθρώπους μας. Υποκλινόμαστε σε αυτή τη θαυμάσια πράξη αλτρουισμού που συγκίνησε ακόμη περισσότερο το παγκύπριο και έδωσε μήνυμα ελπίδας και ζωής σε συνανθρώπους μας που βρίσκονταν σε απόγνωση. Ο Αντώνης θυσίασε τον εαυτό του ανταποκρινόμενος στο καθήκον. Αλλά με τη θυσία του έδωσε ταυτόχρονα ζωή σε άλλους.

Συμπαραστεκόμαστε στην οικογένεια σου ήρωα, Κελευστή Αντώνη Χαραλάμπους. Βάλσαμο στη δοκιμασία της είναι η καθολική αναγνώριση της αξιοσύνης σου σαν καλού και φιλοπρόοδου νέου, ανδρείου και θαρραλέου με υψηλά ιδεώδη και αρχές, παράδειγμα για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί η θυσία σου, έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε ζωντανή, και ως υπόμνηση σε όλους της πραγματικής έννοιας του χρέους και του καθήκοντος προς την αγαπημένη μας πατρίδα Κύπρο.

Ας είναι αιώνια η μνήμη και η δόξα του Κελευστή Αντώνη Χαραλάμπους, των άλλων δώδεκα παλληκαριών που σκοτώθηκαν στην έκρηξη στο Μαρί και όλων των ηρώων της πατρίδας μας.

Αιώνια και Τιμημένη.

(ΡΜ/ΕΚ/ΣΧ)