Ανακοινωθέντα

Χαίρομαι ιδιαίτερα  για την παρουσίαση του βιβλίου του ακαδημαϊκού και συγγραφέα κ. Νεκτάριου Στελλάκη, με τον τίτλο «Πόσο κρατά η ελπίδα». Γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στην Πάτρα, διαβάζοντας όμως κανείς το βιβλίο του μπορεί να διερωτηθεί αν δεν έζησε παράλληλα και αρκετά χρόνια στην Κύπρο, έτσι ώστε να γίνει απόλυτα γνώριμος της ψυχολογίας του Κύπριου με τις πολλές παραστάσεις και τα βιώματα από την τουρκική εισβολή και τις συνέπειες της.

Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι και η ιδιωματική έκφραση του λόγου του που σε πολλά σημεία επίσης σε εντυπωσιάζει. Τόσο πολύ η συγκεκριμένη συγγραφική εργασία του κ. Στελλάκη ταυτοποιείται  με την πραγματικότητα της Κύπρου, εκείνη που δεν αγνοεί και δεν παραγνωρίζει τα πολλαπλά προβλήματα που έφερε στο νησί μας η προδοσία του πραξικοπήματος και η καταστροφή του Αττίλα.

Με βάση αυτά, έχω την πεποίθηση ότι μια από τις μεγαλύτερες αξίες του βιβλίου έγκειται στο γεγονός ότι μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε. Από που ξεκίνησε και πώς συνέχισε η ζωή μας, τι σταθμούς έκανε, πώς προχώρησε, που πάει. Και τι έχουμε απέναντι μας. Επομένως, και ποιες οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μας, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Με επιμονή και υπομονή, δηλαδή, να αγωνιζόμαστε όχι απλά μόνο για την προκοπή μας στην κοινωνία που ζούμε, αλλά και για τη διασφάλιση της επιβίωσης μας στην εσχατιά αυτή της Μεσογείου όπου ταχθήκαμε και επιδιώκουμε τη δικαίωση και την καταξίωση μας.

Στις σελίδες του βιβλίου με τις έξι ιστορίες, περιγράφονται αδρά, αλλά εύγλωττα, οι συμφορές που έφερε ο Αττίλας με το δράμα των αγνοουμένων και τις προσπάθειες διακρίβωσης της τύχης τους ακόμη και 47 χρόνια μετά. Ξεδιπλώνεται επίσης το ζήτημα των εγκλωβισμένων όπου ο παράδεισος της Καρπασίας μετατράπηκε γι’ αυτούς σε τόπο δοκιμασίας από τους περιορισμούς και την καταπίεση που δέχονται, καθώς και το δράμα επίσης της προσφυγιάς του ενός τρίτου του πληθυσμού μας που συνεχίζει να διατηρεί άσβεστη τη φλόγα της επιστροφής. Και ακόμα πώς ζούσε πριν ο κόσμος στην Κύπρο, με τη συνύπαρξη και συμβίωση των κοινοτήτων προτού έρθει ο διαχωρισμός κι αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά τα σχέδια σε βάρος του νησιού μας. Το βιβλίο καταλήγει στην ελπίδα για γκρέμισμα του τείχους του διαχωρισμού και επικράτηση της ειρήνης και της ασφάλειας σε όλο το νησί μας, και θαρρώ ότι εναρμονίζεται πλήρως με τη θύμηση της σημερινής ημέρας η οποία έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Αγνοουμένων.

«Η ελπίδα», τονίζεται χαρακτηριστικά από τον συγγραφέα, «δεν κρατάει…Εσύ την κρατάς…Αν την παρατήσεις, σβήνει. Αν την ξεχάσεις χάνεται. Αν την πιέσεις, σπάει».

Κυρίες και κύριοι,

Είναι πέρα για πέρα προφανής ο έντονος διδακτικός χαρακτήρας του βιβλίου και πολύ ορθά εγκρίθηκε από το Υπουργείο Παιδείας για τις βιβλιοθήκες των εκπαιδευτικών των Δημοτικών Σχολείων, καθώς και των μαθητών και μαθητριών του Κύκλου Βήτα, ενώ περιλήφθηκε στον κατάλογο των εγκεκριμένων βιβλίων που αναρτάται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.

Συγχαίροντας τον συγγραφέα και ευχόμενος το βιβλίο του να βοηθήσει τους νέους μας να αποκτήσουν όλα τα εφόδια που χρειάζονται για να γίνουν πραγματικά χρήσιμοι και υπεύθυνοι πολίτες, σημειώνω επίσης το ψηλό επίπεδο της δουλειάς του εικαστικού - εικονογράφου του βιβλίου κ. Αλέξη Φραγκούλη.

Ευχαριστώ και συγχαίρω επίσης τους διοργανωτές της εκδήλωσης, το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, το βιβλιοπωλείο «Περιδιάβαση» και τις εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο», και εύχομαι κάθε καλό σε όλους.

Καλοτάξιδο, λοιπόν, να είναι το νέο αυτό βιβλίο και καλοδιάβαστο από το αναγνωστικό κοινό.

(ΡΜ/ΜΓ)