Ανακοινωθέντα

Σας ευχαριστώ που είστε απόψε εδώ μαζί μας για την παρουσίαση των δυο βιβλίων του πατέρα μου. Βλέπω και αγαπημένα πρόσωπα που είχαμε καιρό να ειδωθούμε.

Ευχαριστώ και τις κυρίες για τη μουσική νότα που μας χάρισαν, από το Μουσικό Γυμνάσιο Ακρόπολης που δείχνει τι δουλειά γίνεται σήμερα στα σχολεία μας. 

Προσωπικά νιώθω βέβαια ξεχωριστή χαρά γιατί, έχοντας αυτά τα δυο βιβλία, απάνθισμα κειμένων του κ. Γιώργου Προδρόμου, δίνουμε και στον ίδιο χαρά που σίγουρα αξίζει και δικαιούται, αλλά κατά κάποιο τρόπο καταθέτουμε ένα φόρο τιμής στα ελληνικά γράμματα και στην εκπαίδευση.

Έχουμε μέσα σ’ αυτά τα βιβλία ταυτόχρονα

- Εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά θέματα, που διατρέχουν και την Ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης στην Κύπρο (από τα χρόνια της Ελληνικής Σχολής και έπειτα της ίδρυσης του Παγκυπρίου Γυμνασίου και έπειτα) και την εξέλιξη της Παιδαγωγικής.

- Αλλά και κείμενα ιστορικά, για μεγάλα εθνικά θέματα. Τον Β’ τόμο, αφιερωμένο στην εθνική Παλιγγενεσία, αφού περιέχει τόσο ενότητα κειμένων και στοχασμών για το μεγάλο 1821, όσο και για τον εθνικό αγώνα της Κύπρου.

- Και ιδιαίτερα κείμενα για τη γλώσσα -ένα πάθος που χαίρομαι που μου έχει μεταδοθεί από τον πατέρα μου. Κείμενα για τη γλώσσα, το μεγαλύτερο αγαθό του πνεύματος του ανθρώπου. Προστίθενται και τομές και αναλύσεις για τη λογοτεχνία. Είτε πρόκειται για τον Όμηρο είτε για τον Παλαμά είτε για τον Γκαίτε, νομίζω έχουν διαχρονική αξία και επικαιρότητα. Και ακόμα κείμενα αρχαιογνωσίας και κάποιες σημαντικές και διαυγείς κυπριολογικές αναλύσεις.

Ξεχωρίζω όμως σταχυολογώντας τον συγκινησιακό φόρτο και υπερπολύτιμες αναμνήσεις που έρχονται διαβάζοντας στον Β’ τόμο την «Προσφώνηση του Γυμνασιάρχη Προδρόμου στους γονείς του Γυμνασίου Λαπήθου»…

Όσο για την εθνική αναφορά, το αξιολογικό υπόβαθρο της εκπαιδευτικής πράξης στην Κύπρο, δεν είναι μόνο κάποια κείμενα ξεχωριστά. Όλη η προσέγγιση, όλος ο στοχασμός, όλη η γραφή, σε όλα τα γραπτά μαρτυρούν μια εθνική ενόραση της παιδείας, που καταξιώνει όχι μόνο το συναίσθημα, την «αίσθηση του ανήκειν», αλλά πιο πλατιά τον νοήμονα άνθρωπο. Γιατί όπως έγραφε και σπουδαίος  Ernest Renan «έθνος είναι μια ψυχή, μια πνευματική αρχή».

Δεν πρέπει όμως εγώ να πω και δεν θα πω περισσότερα γι’ αυτά τα δυο βιβλία. Θα προσθέσω μόνο πληροφοριακά ότι ήδη ο πατέρας μου ασχολείται με την επιλογή κειμένων για έναν ακόμα τόμο. Και επειδή μάλιστα στον πρώτο τόμο κάνει αφιέρωση στα εγγόνια του, στον επόμενο θα μπορέσει να τη συμπληρώσει γιατί, στο μεταξύ, από τότε, έχει άλλα δυο εγγόνια!

Στιγμές χαράς και συγκίνησης και σας ευχαριστώ ξανά για την παρουσία σας. Σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Προσωπικά, ομολογώ, ότι νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση γιατί μια τέτοια στιγμή είναι σαν να συγκεφαλαιώνεται μια ολόκληρη ζωή: μια ζωή θυμάμαι τον πατέρα μου συνεχώς να διαβάζει και να γράφει…

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο φίλο δρα Γιώργο Κιτρομηλίδη και για την αποψινή παρουσίαση των βιβλίων, αλλά και για όλη την πολύτιμη βοήθεια που έδωσε στη διαδικασία της έκδοσης.

Δανείζομαι τέλος λόγια του Στέλιου Ράμφου: «Η σπουδή θέλει αγάπη και αγαπούμε ό,τι μας εξυψώνει». Σίγουρα. Νομίζω όμως ότι και η διδασκαλία και η εκπαίδευση θέλουν αγάπη και από τα κείμενα αυτά αναβλύζει αγάπη. Αγάπη του εκπαιδευτικού όχι μόνο για τα γράμματα και την καλλιέργεια, αλλά αγάπη για τους μαθητές, τη νέα γενιά, τον άνθρωπο που έρχεται και συνεχίζει. Αυτό κρατά τον εκπαιδευτικό πιο ψηλά από την καθημερινή δοκιμασία.

 ΙΠ