Ανακοινωθέντα

Ημέρα μνήμης και τιμής η σημερινή, στο όνομα των ηρωικών μαχητών του 398 Τάγματος Πεζικού, που θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση, προσφέροντας ολόκληρο τον εαυτό τους στο όνομα της πατρίδας και του Έθνους.

Τέτοιες ημέρες, ο εφιάλτης του Ιούλη του 1974, με το δίδυμο έγκλημα του χουντικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, αναβιώνει πιο έντονος και πιο επώδυνος.

Η μνήμη των νεκρών αγωνιστών μας, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες, καθώς και η ίδια η πατρίδα μας που παραμένει διχοτομημένη, δεν μας επιτρέπουν ούτε να ξεχάσουμε, αλλά ούτε και να συμβιβαστούμε με δοτές και άδικες λύσεις.

Το 398 Τ.Π. κατά την πρώτη ημέρα της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974, έλαβε διαταγή και μαζί με το 305 Τάγμα Επιστράτευσης επιτέθηκαν στον τουρκοκυπριακό θύλακα του Τζιάος, όπου και συνάντησαν σθεναρή αντίσταση. Μετά από σφοδρές μάχες και ενώ το Τάγμα βρισκόταν στο στάδιο της αναδιοργάνωσης για να ολοκληρώσει την επιθετική του προσπάθεια, δόθηκε διαταγή για κατάπαυση του πυρός. Τις επόμενες μέρες, συνεχίστηκε σποραδική ανταλλαγή πυρών, ενώ το Τάγμα κρατούσε σταθερά τις θέσεις του μέχρι την εκδήλωση της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής. Στις 14 Αυγούστου, ισχυρή δύναμη τουρκικών στρατευμάτων, υποστηριζόμενη από την πολεμική αεροπορία, εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των θέσεων της Εθνοφρουράς.

Οι άνδρες του 398 Τάγματος Πεζικού έπεσαν ηρωικά στο πεδίο της μάχης, κερδίζοντας μια χρυσή και ένδοξη σελίδα στην εθνική μας ιστορία και σφραγίζοντας με το όνομα και τη δράση τους, τους διαχρονικούς αγώνες για ελευθερία και δικαιοσύνη.

Η διατήρηση της εθνικής μνήμης αποτελεί, αναμφίβολα, το σημαντικότερο έρεισμα για τη σωτηρία και την επιβίωση του λαού, αλλά και της ταυτότητάς μας. Ταυτόχρονα, όμως, οι μνήμες μας βοηθούν -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μας βοηθούν- να θέσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε το δικό μας εθνικό χρέος, αναλαμβάνοντας τις προσωπικές ευθύνες που μας αναλογούν απέναντι στην πατρίδα, τους προκατόχους, τους εαυτούς μας ,αλλά και σε αυτούς που θα ακολουθήσουν μετά από εμάς.

Αυτός θα έπρεπε να είναι ο δικός μας αγώνας σήμερα: η συνέχιση κάθε προσπάθειας για υπεράσπιση των εθνικών μας δικαιωμάτων, των κεκτημένων, των εδαφών και των συνόρων μας.

Δυστυχώς, σήμερα, 44 χρόνια μετά από τα απαράδεχτα γεγονότα του 1974, ο Τούρκος εισβολέας συνεχίζει να καταπατά κάθε όριο αξιοπρέπειας του κράτους και της Δημοκρατίας μας. Η Άγκυρα, χειραγωγώντας την τουρκοκυπριακή ηγεσία, αποδεικνύει την πλέον προκλητική και επεκτατική της πολιτική, έχοντας βεβαίως ως απώτερο στόχο την εξασφάλιση του πλήρους πολιτικού και στρατιωτικού ελέγχου του νησιού.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Τουρκία δεν αποβλέπει σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού, αλλά αντιθέτως, προτεραιότητά της είναι η αναβάθμιση του ψευδοκράτους και η υλοποίηση των γεωστρατηγικών της στόχων επί της Κύπρου και επί της ευρύτερης περιοχής. Επιδεινώνει, επίσης, την όλη κατάσταση με προκλητικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, καθώς και με την αρνητική της διάθεση για συμμόρφωση με κανονισμούς, συμβάσεις και τις υποχρεώσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εμείς, λοιπόν, βάσει αυτών των δεδομένων και έχοντας απέναντί μας αυτή την Τουρκία, μια Τουρκία αδιάλλακτη, έτοιμη να επωφεληθεί και να καταχραστεί όσα περισσότερα μπορεί, οφείλουμε να συσπειρωθούμε  και να προσηλωθούμε σε έναν κοινό στόχο, για επανάκτηση των δικαιωμάτων και των κεκτημένων μας, διεκδικώντας την επαναφορά της τάξης στο νησί.

Δύσκολο το έργο μας. Αυτό όμως, δεν μας επιτρέπει σε καμιά περίπτωση να ολιγωρήσουμε και να λιποτακτήσουμε από τον σκοπό μας. Ανέκαθεν, ως Έθνος, καλούμασταν να αντιμετωπίσουμε πολύ πιο ισχυρούς από εμάς εχθρούς, ωστόσο η δειλία και ο άνανδρος συμβιβασμός δεν χαρακτήριζε ποτέ την εθνική μας υπόσταση. Την ίδια αποφασιστικότητα και θάρρος, που επέδειξαν συμπατριώτες μας πριν από εμάς σε άλλες χρονικές στιγμές, οφείλουμε να επιδείξουμε και εμείς αυτή τη δεδομένη στιγμή, που καλούμαστε να προστατεύσουμε τα δίκαιά μας, τα οποία παράνομα μας έχουν αφαιρέσει.

Την ίδια στιγμή, που διαχειριζόμαστε το εθνικό μας ζήτημα, ευθύνη και χρέος έχουμε και απέναντι στην εξυγίανση των πολιτειακών και κοινωνικών δομών του κράτους μας, τον εκσυγχρονισμό των θεσμών και των μηχανισμών μας. Το έχω τονίσει πολλάκις ότι η δημιουργία ενός πρότυπου κράτους, απαλλαγμένου από φαινόμενα κακονομίας και διαφθοράς, σύγχρονου, αμερόληπτου και εύρυθμου -πέραν του ότι είναι αναγκαία προσφορά στην κοινωνία μας- δύναται ταυτόχρονα να συνδράμει τις προσπάθειές μας για επίλυση του Κυπριακού και επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης. Μιας λύσης, η οποία θα εδράζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αρχές της δημοκρατίας, διασφαλίζοντας την ακεραιότητα του κράτους μας, καθώς και τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών.

Αποτίνοντας, λοιπόν, σήμερα φόρο τιμής και σεβασμό στη μνήμη των ηρώων μας, το μόνο βέβαιο είναι ότι ουδέποτε δεν πρέπει να αποδεχτούμε και να συμβιβαστούμε με τα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής.  Συνέχιση του αγώνα με κάθε τρόπο.  Αυτό είναι το δικό μας εθνικό χρέος σήμερα.

Αιωνία ας μένει η μνήμη των ηρώων μας.

_____________

ΜΛ/ΣΧ