Ανακοινωθέντα

Πέρασαν εφτά χρόνια από εκείνο το ξημέρωμα που σημάδεψε ολόκληρη την Κύπρο και πλήγωσε τις καρδιές μας. Εφτά χρόνια χωρίς δεκατρείς συμπατριώτες μας, που έτρεξαν χωρίς δεύτερη σκέψη στο καθήκον. Εφτά χρόνια από τότε που μια εκκωφαντική έκρηξη, διαπέρασε τις ψυχές όλων μας και άφησε σε αυτές ένα ανεξίτηλο στίγμα. Άλλος ένας μαύρος Ιούλης, σημειώθηκε, δυστυχώς, στο ημερολόγιό μας.

Κυρίες και κύριοι,

Προσήλθαμε σήμερα εδώ, για να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή στον Μιχάλη Ηρακλέους, το παλληκάρι που έφυγε το μουντό εκείνο πρωινό, όταν η έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, συντάραξε ολόκληρη την Κύπρο. Μια ξαφνική καταστροφική λάμψη, σκόρπισε τον θάνατο, την οδύνη, τον όλεθρο, τον οδυρμό.  Αδύναμες οι λέξεις και φτωχές, να αποδώσουν τον θρήνο που ακολούθησε τη θυσία των δεκατριών ηρώων.

Θα παραλείψω την αναφορά στα θλιβερά γεγονότα της μέρας εκείνης και στους λόγους που οδήγησαν σε αυτά. Θα δανειστώ μόνο μια δήλωση του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία αποδίδει στο έπακρον το μέγεθος της καταστροφής: «Η 11η Ιουλίου του 2011, έχει καταγραφεί ως μία από τις τραγικότερες ημερομηνίες, στη σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου. Η έκρηξη, πέραν από τον τραγικό απολογισμό σε ανθρώπινες ζωές, τράνταξε και τα θεμέλια του κράτους, επιδεινώνοντας την ίδια ώρα τα προβλήματα στην ήδη κλυδωνιζόμενη οικονομία».

Με την εργατικότητα, το φιλότιμο και τον ζήλο του λαού μας, οι υλικές απώλειες και η ζημιά στην οικονομία του τόπου, έχουν ουσιαστικά αναπληρωθεί. Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν όμως, δυστυχώς δεν αναπληρώνονται. Για τον λόγο αυτό, είναι εθνικό καθήκον και υποχρέωση προς τις οικογένειες και τα παιδιά των ηρωικών νεκρών μας, να κρατούμε άσβεστη τη μνήμη τους και να αποτίνουμε την οφειλόμενη τιμή.

Ένα από τα τραγικά θύματα της φονικής έκρηξης στο Μαρί ήταν και ο Μιχάλης Ηρακλέους, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Γιος του Σόλωνα και της Σαντάλ, ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1967 στη Λευκωσία. Έχασε από πολύ μικρός τη μητέρα του και αργότερα και τον πατέρα του. Το 1984 αποφοίτησε από το Α’ Λύκειο Κύκκου και αμέσως μετά κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, όπου υπηρέτησε τη θητεία του στο Πεζικό. Το 1989 νυμφεύθηκε τη Μαρία Κωνσταντίνου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Σόλωνα και τον Άντυ. Δέκα χρόνια αργότερα, προσλήφθηκε στην Εθνική Φρουρά ως Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης και τοποθετήθηκε στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι και την μαύρη εκείνη ώρα της έκρηξης, υπηρετούσε στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», ως Βοηθός Επιστασίας Βλαβών, Πυρασφάλειας και Ομάδας Συντηρήσεως.

Φιλομαθής, εργατικός και φιλότιμος, ο Μιχάλης επεδίωξε και συμμετείχε σε κύκλους εκπαιδεύσεων συναφών με αντικείμενα της ειδικότητάς του. Τον Μάρτιο του 2006, του απονεμήθηκε «εύφημος μνεία» από τον τότε Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, αφού στις 2 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, οδηγώντας φουσκωτό σκάφος κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και ενεργώντας με θάρρος και αυταπάρνηση, προσέγγισαν, με συνάδελφό του, δεξαμενόπλοιο στα ανοιχτά της Λεμεσού από όπου παρέλαβαν και μετέφεραν στην ξηρά μέλος του πληρώματος που είχε υποστεί καρδιακή προσβολή. Το εν λόγω πρόσωπο διακομίσθηκε αμέσως στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού όπου και διασώθηκε την τελευταία στιγμή. Με Υπουργική Απόφαση, ο Μιχάλης προήχθη μεταθανάτια στον βαθμό του Επικελευστή, τιμής ένεκεν για τη θυσία του σε ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του καθήκοντος.

Απευθυνόμενος στην τιμημένη οικογένεια του ήρωα και ειδικότερα στη σύζυγο και τα παιδιά του, επιθυμώ να επαναλάβω με έμφαση ότι η παρουσία μας εδώ σήμερα, αποτελεί την ελάχιστη πράξη χρέους και τιμής. Οι ήρωες θα βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας και θα υπενθυμίζουν το χρέος μας. Θα υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι με επίγνωση του καθήκοντος και αυταπάρνηση, που θέτουν το κοινό συμφέρον πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες και από την ίδια τους τη ζωή. Ένας από αυτούς, ήταν και ο Μιχάλης Ηρακλέους. Ο Μιχάλης που αγαπούσε τα παιδιά του, τη σύζυγο του, τους φίλους του, τους συναδέλφους του, τη δουλειά του. Ο Μιχάλης που ήταν γεννημένος για να δίνει τα πάντα για τον διπλανό του.

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Οι ψυχές των νεκρών παλληκαριών της έκρηξης στο Μαρί, επιζητούν τη δικαίωση και παράλληλα εκπέμπουν δυνατό μήνυμα ενότητας. Η διχόνοια και οι αντιπαραθέσεις, δεν συνάδουν με πράξεις ηρώων. Η ενότητα του λαού και η ομοψυχία των πολιτικών δυνάμεων, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχία στους στόχους που έχουν τεθεί από την Κυβέρνηση για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του εθνικού μας προβλήματος και για μια Κύπρο που θα αναπτύσσεται, θα προοδεύει και θα ευημερεί.

Ας είναι αιώνια η μνήμη του Μιχάλη Ηρακλέους, των άλλων δώδεκα παλληκαριών που σκοτώθηκαν στην έκρηξη στο Μαρί και όλων των ηρώων της πατρίδας μας.

(ΜΑΚ/ΕΙ)