Ανακοινωθέντα

 Βρισκόμαστε όλοι σήμερα εδώ, σε αυτή την πάνσεπτη τελετή μνήμης, για να αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα ηρωικά τέκνα της κοινότητας Τρούλλων.

Η Ιστορία γράφεται από τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, τους ανθρώπους του μόχθου, της υπομονής και της επιμονής, τους φιλήσυχους χωριανούς που όταν κλήθηκαν να υπερασπιστούν το σπουδαιότερο αγαθό όλων, την ελευθερία, δεν δίστασαν λεπτό και πήραν την ανηφοριά της αιωνιότητας.

Και η Ιστορία της κοινότητας των Τρούλλων είναι άμεσα ταυτισμένη με την Ιστορία της πατρίδας μας. Οι κάτοικοι των Τρούλλων, γαλουχημένοι με τις αρχές της ορθόδοξης μας πίστης, καθώς και τα ιδανικά του λαού μας, δήλωναν διαχρονικά παρόντες στο κάλεσμα της Ιστορίας για την υπεράσπιση της πατρίδας, της τιμής και της ακεραιότητας της. Θέτοντας πάνω από τη ζωή τους το καθήκον τους απέναντι στον τόπο και τα ανώτερα εθνικά ιδανικά, δεν δίστασαν να αγωνιστούν, να θυσιαστούν, αναγνωρίζοντας διαχρονικά ως υπέρτατο αγαθό την ελευθερία.

Αυτή την παρακαταθήκη έθεσαν ως γνώμονα του δικού τους αγώνα οι ήρωες που έχουμε την τιμή να μνημονεύουμε σήμερα, οι οποίοι παραμένοντας αγέρωχοι και αλύγιστοι προασπίστηκαν την πατρίδα αλλά και το καθήκον που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία.

Μνημονεύουμε σήμερα και τιμούμε τα λεβεντόπαιδα των Τρούλλων που αντιμετώπισαν γενναία τον όποιο πάνοπλο και ισχυρό εχθρό κληθήκαμε ως λαός να αντιμετωπίσουμε.

Ξεκινώντας από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ο Χριστόδουλος Δημητρίου πολέμησε γενναία κατά του φασισμού, κατά του ναζισμού, και έπεσε μαχόμενος στην τελευταία από τις πολλές μάχες που συμμετείχε.

Η ηρωική κοινότητα των Τρούλλων δεν ήταν δυνατόν να μη δώσει δυναμικά το παρών της και κατά τη διάρκεια του ένδοξου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ‘55-‘59 εναντίον του αγγλικού ζυγού. Όλοι σχεδόν οι νέοι του χωριού από την πρώτη στιγμή εντάχθηκαν στις τάξεις της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ και της ΑΝΕ. Η ενεργός δράση τους οδήγησε, αναπόφευκτα, σε συλλήψεις και φυλακίσεις. Και αναφέρομαι στους τέσσερις νέους Χρύσανθο Κυριάκου, Μάκη Παπαχαραλάμπους, Ανδρέα Κόκκινο και Χρίστο Κουλουμπρή. Στο πλαίσιο του αγώνα της ΕΟΚΑ, του πιο ένδοξου και αγνού αγώνα που οδήγησε σε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε σήμερα, την Κυπριακή Δημοκρατία, η Ευτυχία Ζένιου φονεύθηκε από τους Άγγλους αποικιοκράτες και ο μοναχός Νεκτάριος φονεύθηκε από τους Τουρκοκύπριους.

Τον όρκο αγώνα υπέρ της ελευθερίας τίμησε στον μέγιστο βαθμό και ο ήρωας Ανδρέας Σουρουκλής, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά τη διάρκεια ενέδρας που στήθηκε τα ξημερώματα της 1ης Αυγούστου 1958. Ο Αντρέας υπήρξε γόνος οικογένειας αγωνιστών, με μεγάλη προσφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ και συνεργαζόταν με την αντάρτικη ομάδα του χωριού, φιλοξενώντας αγωνιστές στο σπίτι του. Ο Σουρουκλής ήταν παντρεμένος με τη Γεωργία Παπαχαραλάμπους, η οποία μετά τη θυσία του γέννησε το δεύτερο τους παιδί που δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του.

Ο φόρος αίματος που οι Τρούλλοι πλήρωσαν προς υπεράσπιση της πατρίδας, της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας συνεχίστηκαν και κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Ο κατάλογος των ηρώων και εδώ είναι μακρύς και υπέρλαμπρος:

Ο Μιχαήλ Ζένιου, γεννημένος το 1947, ήταν σε όλους γνωστός για το ήθος, την εντιμότητα, τη φιλοπατρία και την ανδρεία του.

Άριστος μαθητής, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) Ελλάδος. Η ένταξη του στην ΑΝΕ ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη.

Στη διάρκεια της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής, ως διοικητής Λόχου Βαρέων Όλμων, συμμετείχε στις μάχες της τουρκικής εισβολής. Στη δεύτερη φάση της εισβολής, στις 14 Αυγούστου, βρέθηκε στην περιοχή του Βορείου Πόλου. Εκεί, κάτω από δύσκολες συνθήκες, αγωνίστηκε με τους συναγωνιστές του για να συγκρατήσουν τις επιθέσεις του Αττίλα. Τραυματίστηκε θανάσιμα από βλήμα όλμου, περνώντας σε ηλικία 27 χρονών στο πάνθεο των ηρώων Η ταφή του έγινε, όπως και άλλων παληκαριών, βιαστικά στο νεκροταφείο Λακατάμιας και το 2001 με τη μέθοδο DNA αναγνωρίστηκαν τα οστά του. Τάφηκε με τις πρέπουσες τιμές στο κοιμητήριο της γενέτειρας του στις 27 Οκτωβρίου 2001.

Εξίσου τίμησε τον όρκο που έδωσε απέναντι στην πατρίδα και την κοινωνία ο Νικόλας Γεωργίου που δολοφονήθηκε τον Ιούλιο του 1974, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Για 26 ολόκληρα χρόνια οι γονείς του, η οικογένειά του, οι φίλοι του, κανείς δεν γνώριζε τον χώρο ταφής του. Το 2000 τα οστά του βρέθηκαν στη Λακατάμια και η κηδεία του έγινε τον Σεπτέμβριο του 2000.

Οι ήρωες που μνημονεύουμε σήμερα, μαζί με το άλλο ηρωικό τέκνο της κοινότητας, τον Αντώνη Χριστοδούλου, που δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, στάθηκαν άξιοι υπερασπιστές της πατρίδας, της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της την ώρα που κλήθηκαν να την υπηρετήσουν.

Σήμερα τιμούμε επίσης τη μνήμη των Σωτήρη  Πάμπουλλου και Ανδρέα Πλάρκου, οι οποίοι ήταν καταγεγραμμένοι στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων και που τα οστά τους εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Γεννημένος το 1919, ο Σωτήρης Πάμπουλλος διέμενε με την επταμελή οικογένεια του στην Αφάνεια. Όταν άρχισε η δεύτερη φάση της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, προσπάθησε να μεταφέρει την οικογένειά του σε ασφαλέστερη περιοχή, αλλά το αυτοκίνητό του ανακόπηκε από τουρκικό άρμα. Συνελήφθησαν όλοι και οδηγήθηκαν πίσω στην Αφάνεια. Τα γυναικόπαιδα μεταφέρθηκαν στην Άσσια, ενώ οκτώ άνδρες, συμπεριλαμβανόμενου και του Σωτήρη Πάμπουλλου, οδηγήθηκαν σε άγνωστο σημείο και αγνοούνταν, μέχρι που τα οστά τους εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο το 2010.

Ο Ανδρέας Πλάρκος, πατέρας τριών παιδιών, συνελήφθη από τους Τούρκους το Σεπτέμβριο του 1974, ενώ βρισκόταν σε σημείο μεταξύ της Βάσης Δεκέλειας και του Πέργαμους. Τα οστά του εντοπίστηκαν κοντά στην Αφάνεια το 2009.

Άλλα τρία ηρωικά τέκνα της κοινότητας, ο Κώστας Γαβριήλ, ο Ανδρέας Μιχαήλ και ο Κώστας Φασσιάς, ήταν αγνοούμενοι από εκείνο το μαύρο Καλοκαίρι του 1974 και τις άνισες μάχες που διεξήχθησαν, ενώ αλλά  έξι άτομα αγνοούνταν από τα τέλη Αυγούστου του 1974, όταν οι Τούρκοι μπήκαν, λεηλάτησαν το χωριό και συνέλαβαν, μεταξύ άλλων, τους  Γεώργιο Μελλέχα και τη σύζυγό του Αναστασία Μελλέχα, τον Νικόλα Γιαννή Πάρπα και τη σύζυγό του Μαρία Πάρπα, την Παρασκευή Χαραλάμπους Ζήνωνα και τη Χριστίνα Δημήτρη Γιωργαλλή. Η εξακρίβωση της τύχης τους το καλοκαίρι του 2012, σε ανασκαφές που έγιναν, όπου τα οστά τους βρέθηκαν σε πηγάδι κοντά στο χωριά Άρσος και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA. Δυστυχώς, τόσα χρόνια μετά, οι Κώστας Γαβριήλ και  Ανδρέας Μιχαήλ παραμένουν ακόμη στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων.

Με πόνο ψυχής, παρά τους αγώνες, τις προσπάθειες, τις θυσίες των ηρώων μας, εδώ και 49 χρόνια βιώνουμε τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Συνέπειες και επιπτώσεις που εσείς εδώ στους Τρούλλους βιώνετε καθημερινά. Η χώρα μας εδώ και σχεδόν μισό αιώνα παραμένει υπό κατοχή, αναζητούμε την τύχη των αγνοουμένων προσώπων, τα τουρκικά στρατεύματα που με βία εκδίωξαν το ένα τρίτο του λαού μας από τις πατρογονικές τους εστίες, βρίσκονται ακόμα στην Κύπρο.

Έχουμε υποχρέωση έναντι όλων αυτών που θυσιάστηκαν για τη δικαιοσύνη και για την ελευθερία της πατρίδας μας να συστρατευτούμε στην κοινή προσπάθεια, με όραμα, αποφασιστικότητα αλλά, πάνω από όλα, με σωφροσύνη, προκειμένου να άρουμε τα σημερινά αδιέξοδα και να οδηγηθούμε στην επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που διακόπηκαν το καλοκαίρι του 2017.

Η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας. Μοναδικός μας στόχος η λύση. Η λύση στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων των ΗΕ, των αρχών και αξιών της ΕΕ. Μια λύση η οποία θα τερματίζει την κατοχή και τη διαίρεση της πατρίδας μας. Αυτό είναι το χρέος και η οφειλή μας απέναντι στους ήρωές που μνημονεύουμε σήμερα.

Αιωνία η μνήμη τους.

(ΡΜ/ΙΣ)