Ανακοινωθέντα

Ομολογώ ότι είναι μεγάλη η συγκίνησή μου, αλλά και το δέος που νιώθω που βρίσκομαι σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αγλαντζιάς για να συμμετάσχω στο Εθνικό Μνημόσυνο του ήρωα της Κυπριακής Δημοκρατίας Ανθυπολοχαγού Στέλιου Μασιήνη.

Είναι υπέρτατο χρέος όχι μόνο της πολιτείας, αλλά και κάθε πολίτη να τιμά και να αποδίδει τις πρέπουσες τιμές στους ήρωες της πατρίδας, στους ανθρώπους που έδωσαν το μεγαλύτερο αγαθό, την ίδια τη ζωή τους, για την ειρήνη, την ευημερία και την ελευθερία. Στους ανθρώπους που αψήφησαν τον κίνδυνο και κάθε προσωπικό συμφέρον και έβαλαν πάνω από όλους και όλα το κοινό καλό και την πίστη στο καθήκον.

Ο Στέλιος Μασιήνης είναι ένας από αυτούς. Συνήθως συνδυάζουμε τον ηρωισμό, την ανδρειοσύνη και τη γενναιότητα με τα πεδία των μαχών και έχουμε προσδώσει στον όρο «ήρωας» τη σημασία της θυσίας εν καιρώ σύρραξης και εθνικού κινδύνου. Κι όμως, η σημερινή μέρα και το σημερινό μνημόσυνο είναι μια απόδειξη ότι ο ηρωισμός δεν έχει περιορισμούς σε χρόνους, καιρούς και εμπόλεμες καταστάσεις, αλλά αφορά κάθε στιγμή, κάθε περίσταση, κάθε θυσία εν ώρα καθήκοντος, αφορά κάθε πολίτη οποιασδήποτε θέσης και αξιώματος.

Ο Ανθυπολοχαγός Στέλιος Μασιήνης γεννήθηκε το 1968 στην Κερύνεια. Ο πατέρας του Γιώργος είχε καταγωγή από την Ιορδανία και η μητέρα του Κατίνα από τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας.

Όλη η οικογένεια, κατά την τουρκική εισβολή του 1974, εκδιώχθηκε από την όμορφη Κερύνεια και κατατρεγμένη εγκαταστάθηκε εδώ, στη φιλόξενη κοινωνία της Αγλαντζιάς.

Μακριά από τα πατρογονικά εδάφη, οι γονείς του Στέλιου και της αδελφής του Μαρίας δεν άφησαν ποτέ να σβήσει από τα παιδιά τους η μνήμη της κατεχόμενης γενέτειράς τους και κράτησαν μέσα τους ζωντανή την επιθυμία για ελευθερία και επιστροφή στην αγαπημένη τους  Κερύνεια. Ίσως και γι’ αυτό ο Στέλιος, με δική του επιλογή, εντάχθηκε στις τάξεις του Σώματος του Μηχανικού της Εθνικής Φρουράς και συγκεκριμένα στη Διμοιρία Εκκαθαρίσεως Ναρκών Ξηράς. Επέλεξε συνειδητά ένα από τα πιο επικίνδυνα Σώματα Στρατού και επέδειξε απαράμιλλο ζήλο στην εξάσκηση των καθηκόντων του, πάντα με αίσθημα ευθύνης και πειθαρχίας, με επίγνωση των κινδύνων και των καταστροφικών πιθανοτήτων.

Γι’ αυτόν η κάθε μέρα ήταν και ένα καινούργιο συμβόλαιο μεταξύ ζωής και θανάτου, μια πρόκληση υπευθυνότητας και σταθερότητας στις υποσχέσεις και δεσμεύσεις απέναντι στο Σώμα της Υπηρεσίας του, στην πατρίδα, και περισσότερο στη συνείδησή του. Ένα συμβόλαιο μεταξύ του ιδίου και της καταγωγής του, της οικογένειάς του, της Κερύνειας του.

Μια τέτοια μέρα ήταν και η 24^η Μαρτίου του 1999. Ο Στέλιος έφυγε από το σπίτι για την Ποταμιά, όπου η εντεταλμένη του υπηρεσία αφορούσε άρση-εκκαθάριση ναρκοπεδίου. Ήξερε τους κινδύνους, γνώριζε το πεδίο, έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα. Κι όμως μια νάρκη, «Κύριος οίδεν», του έστησε καρτέρι και το συμβόλαιο της ημέρας τηρήθηκε πολύ νωρίς, μόλις στις 9 το πρωί. Μια εκκωφαντική έκρηξη σήμανε το πρόωρο τέλος της επίγειας ζωής του Στέλιου Μασιήνη και τίναξε στον αέρα τη νιότη, τα όνειρα, τους πόθους και τα σχέδιά του. Την ίδια ώρα, όμως, η έκρηξη σήμανε και την ελευθερία του Στέλιου από τον φθαρτό και μάταιο τούτο κόσμο, ελευθέρωσε την ψυχή του από το σώμα και την άφησε να ταξιδέψει σε ορίζοντες και ουρανούς, να πετάξει πάνω από τα οδοφράγματα της κατοχής και τα συρματοπλέγματα της εισβολής και ελεύθερη να επισκεφθεί την πατρίδα των γονιών του, τη γενέτειρά του, την πόλη που τον γέννησε, την Κερύνεια μας.

Η έκρηξη σήμανε την εγγραφή του Στέλιου στις τάξεις των ηρώων της Κύπρου εν καιρώ ειρήνης, των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την ευημερία, την ασφάλεια και την ειρήνη των συμπολιτών τους.

Το μνημείο που στήθηκε στο κέντρο του χωριού Ποταμιά προς τιμήν του αναγράφει «Ανθυπολοχαγός Μηχανικού Στέλιος Μασιήνη. Εφονεύθη εν ώρα καθήκοντος από έκρηξη νάρκης στις 24 Μαρτίου 1999, ετών 32». Όσοι περνούν από το σημείο γνωρίζουν πλέον ότι ο τόπος της Ποταμιάς από το 1999 είναι τόπος μαρτυρικός, τόπος ηρωικής θυσίας. Κάθε οδοιπόρος και διαβάτης δεν μπορεί να προσπερνά αδιάφορα τα χώματα της Ποταμιάς χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτά ποτίστηκαν και αγιάστηκαν από το περήφανο αίμα κάποιου Ανθυπολοχαγού του Μηχανικού ονόματι Στέλιου Μασιήνη, του οποίου μπορούν να ψάξουν τη ζωή και την ιστορία, να ευχηθούν υπέρ ανάπαυσης της ψυχής του και να τον ευχαριστήσουν  για την πιστότητα στο χρέος του απέναντι στην πατρίδα και τη φυλή μας.

Ο Στέλιος Μασιήνης αποτελεί ένα σύγχρονο μεταπολεμικό παράδειγμα για κάθε Kύπριο πολίτη, όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν κάνει. Μας υπενθυμίζει έντονα το χρέος απέναντι στην πατρίδα και την αξία της πιστότητας στο καθήκον – εθνικό, επαγγελματικό, κοινωνικό και οικογενειακό.

Η θυσία του μας συγκλονίζει, μας ελέγχει και μας ωθεί σε αυτοκριτική καθότι, ως Πολιτεία, έχουμε υποχρέωση να τιμούμε και να προβάλλουμε τη θυσία όλων των  ηρώων της πατρίδας μας.

Εκφράζουμε τη συμπάθειά μας στους συγγενείς του, κυρίως στην αδελφή του ήρωα Μαρία, και τους διαβεβαιώνουμε ότι ως Πολιτεία πράττουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην πάει χαμένη η θυσία του Ανθυπολοχαγού του Μηχανικού Στέλιου Μασιήνη.

Αναλάβαμε πρωτοβουλίες, συγκεκριμένες δράσεις και ενέργειες και πετύχαμε τον διορισμό της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Δεν παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, αλλά εργαζόμαστε μεθοδικά με ένα και μοναδικό στόχο: Η αποστολή της να μας οδηγήσει στην επανέναρξη των συνομιλιών. Προσπαθούμε, όπως και ο ήρωας του οποίου το Εθνικό Μνημόσυνο τελούμε σήμερα, να τηρήσουμε το καθήκον μας και να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά του, υπεύθυνα και απαρέγκλιτα από τους στόχους μας.

Ο Στέλιος Μασιήνης θυσιάστηκε για μια πατρίδα ελεύθερη και ενωμένη, χωρίς τουρκικά στρατεύματα κατοχής και χωρίς διαχωριστικές γραμμές, για μια ελεύθερη Κερύνεια σε μια επανενωμένη πατρίδα.

Αιώνια να είναι η μνήμη του και η θυσία του να φέρει καρπούς ελευθερίας και την πολυπόθητη επανένωση της πατρίδας μας. 

(ΡΜ/ΜΣ/ΑΦ)