Ανακοινωθέντα

Κύριες και κύριοι,

Με βαθιά συγκίνηση και συναίσθηση ιστορικού χρέους μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στην Ετήσια Θρησκευτική και Αντικατοχική εκδήλωση, για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στη μνήμη των τέκνων της ηρωομάνας Κοινότητας Μηλιάς Αμμοχώστου.

Είναι για μένα ιδιαίτερη τιμή να τελώ τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου εδώ στα Κελλιά Λάρνακας, το οποίο αποτελούσε μια αμετάθετη και διαχρονική επιθυμία των ανθρώπων της κατεχόμενης Κοινότητας, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τους πεσόντες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, αλλά και σε όσους ακόμη αγνοούνται. Αυτό το μνημείο, σεμνό και ταπεινό, αποτελεί μια εις αεί ανάγλυφη έκφραση της ευγνωμοσύνης και του σεβασμού μας σε αυτούς αλλά και στους οικείους τους, υπενθυμίζοντας στις επόμενες γενιές την ανδρεία και την ιστορία της Μηλιάς Αμμοχώστου.

Έχοντας αντίκρυ το μνημείο αυτό, μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα τους, από την τουρκική εισβολή, πεσόντες.

Ο Αρτέμης Κολόμβου γεννήθηκε στη Μηλιά το 1954. Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, ενώ εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία, βρέθηκε περικυκλωμένος από Τούρκους μαζί με άλλους στρατιώτες στο λιμάνι Αμμοχώστου. Ήταν πρωί της 20^ης Ιουλίου όταν δέχθηκε τα πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Τάφηκε σε ομαδικό τάφο στο κοιμητήριο του Σταυρού στην Αμμόχωστο.

Γεννηθείς το 1951, ο Φλουρέτζος Παύλου, κλήθηκε τον Ιούλιο του 1974 να υπερασπιστεί την πατρίδα του ως έφεδρος σε Μονάδα στο Τρίκωμο. Από εκεί μεταφέρθηκε στο χωριό Τζιάος όπου διεξάγονταν μάχες. Το απόγευμα της 22ας Ιουλίου, σε έφοδο της Μονάδας του, κτυπήθηκε θανάσιμα από Τούρκο ακροβολιστή. Την επόμενη μέρα το πρωί, συμπολεμιστές του τον μετάφεραν στο χωριό του, όπου και ετάφη.

Ο Αντώνης Νικολάου, o οποίος γεννήθηκε το 1954, κλήθηκε να πολεμήσει τον Τούρκο Εισβολέα στην περιοχή «Άσπρη Μούττη». Η δεύτερη εισβολή τον βρήκε να οπισθοχωρεί μαζί με τη Μονάδα του στο χωριό Μια Μηλιά Λευκωσίας. Εκεί χάθηκαν τα ίχνη του. Τα οστά του ανευρέθηκαν τέσσερεις δεκαετίες αργότερα από Τουρκοκύπριο γεωργό στην περιοχή Επιχό, και αφού ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA, τάφηκε τον Ιανουάριο του 2016.

Ο Πέτρος Χαραλαμπούδης, με καταγωγή από τη Μηλιά Αμμοχώστου, κάτοικος τότε Γιαλούσας, έπεσε μαχόμενος κατά τη δεύτερη τουρκική εισβολή στη Μια Μηλιά Λευκωσίας. Η τύχη του αγνοείτο μέχρι που τα οστά του ταυτοποιήθηκαν το 2011 με τη μέθοδο DNA.

Ο Βρυώνης Πιερή Αδάμου, ο οποίος κατατάγηκε στο Μπογάζι Αμμοχώστου και ακολούθως μεταφέρθηκε με το τάγμα του στο Πέντε Μίλι Κερύνειας για απόκρουση της απόβασης των Τούρκων εισβολέων. Κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής εθεάθη να συλλαμβάνεται σε οικία στη Αμμόχωστο και έκτοτε η τύχη του αγνοείτο. Τα οστά του ανευρέθηκαν στην περιοχή Αγίου Λουκά Αμμοχώστου.

Ο Αδάμος Κυριάκου (Κουμάστα) ήταν και αυτός 21 ετών όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή, όπου και βρέθηκε στον Παχύαμμο Κερύνειας. Τον Σεπτέμβριο του ‘74 πήρε εντολή να παρουσιαστεί στο στρατόπεδο Πολεμιδιών. Ήταν τότε που ανακοινώθηκε από την Εθνική Φρουρά πως το όπλο του, το οποίο εκπυρσοκρότησε εν ώρα υπηρεσίας, τον σκότωσε ακαριαία.

Όλοι τους έτρεξαν στο καθήκον, να πολεμήσουν με θάρρος, αρετή και τόλμη τον Τούρκο εισβολέα, που υπερτερούσε σε υλική και αριθμητική δύναμη.

Κύριες και κύριοι,

Σήμερα τιμούμε και αναπέμπουμε δέηση υπέρ της ανεύρεσης των αγνοουμένων μας, που το όνομα τους παραμένει ακόμα στον μακρύ κατάλογο. Τους Παναγιώτη Παύλου και Γεώργιο Κεφάλα. Οι πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν αναφέρουν ότι ο Παναγιώτης Παύλου στην εισβολή πολέμησε στην «Άσπρη Μούττη», και με την οπισθοχώρηση της Μονάδας του, βρέθηκε στην περιοχή της Μια Μηλιάς στη Λευκωσία. Από τις 14 Αυγούστου 1974 η τύχη του αγνοείται. Οι γονείς του τον αναγνώρισαν σε φωτογραφία αιχμαλώτων στα Άδανα τρία χρόνια αργότερα.

Ο Γεώργιος Κεφάλας, σύμφωνα με μαρτυρία, θεάθηκε για τελευταία φορά στις 30 Ιουλίου του 1974 στην περιοχή Αγύρτας και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Η εισβολή τον βρήκε στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στο Τρίκωμο. Η Μονάδα του περικυκλώθηκε στο Συγχαρί Κερύνειας από Τούρκους αλεξιπτωτιστές, όπου και δέχθηκε επίθεση.

Κύριες και κύριοι,

Σε αυτή τη μικρή τελετή μνημονεύουμε και τους αποβιώσαντες εγκλωβισμένους του 1974 στη Γύψου και τη Βώνη: Χρυσοστόμου Δέσποινα, Χατζιούλα Μιχαήλ, Χριστοδούλου Κυριάκο, Παντελή Βαρνάβα, Μάρθα Παυλή και Δέσποινα Γιαννουδιού.

Τιμούμε επίσης και τη μνήμη του Κώστα Χριστοδούλου, που έπεσε το 1822 στη μάχη της Προύσας στη Μικρά Ασία αλλά και τον εθνομάρτυρα ιερωμένο Γεράσιμο της Μονής της Παναγίας της Αυγασίδας, ο οποίος με διαταγή του Κουτσιούκ και έγκριση της Υψηλής Πύλης καρατομήθηκε στις σφαγές του Ιούλη του 1821.

12η Μαΐου σήμερα, είναι επίσης και η ημέρα που γιορτάζει το μοναστικό κέντρο του Αγίου Επιφανίου της κατεχομένης Μηλιάς, αλλά και η «Ημέρα των Αγροτών», όπως καθιερώθηκε προς τιμή των αγώνων και της συνεισφοράς των Κυπρίων χωρικών και αγροτών μας.

Είναι η ημέρα που τιμούμε και μνημονεύουμε τον Ρε Αλέξη, τη σημαντική αυτή προσωπικότητα, γέννημα και θρέμμα της Κατωμηλιάς, που πριν από 597 χρόνια ηγήθηκε της επανάστασης των αγροτών, την εποχή που η Κύπρος βρισκόταν κάτω από τον ζυγό των Φράγκων. 

Η διαχρονική σημασία του μηνύματος της επανάστασης του μεγάλου Κύπριου επαναστάτη Ρε Αλέξη είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Μπροστά στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, που αντιμετωπίζει η Κύπρος και ολόκληρος ο πλανήτης, το παράδειγμα του Ρε Αλέξη λειτουργεί ως πυξίδα που μας καθοδηγεί προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης των προκλήσεων, με τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας να καλείται να παίξει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο.

Είναι για αυτό τον λόγο που, ως Κυβέρνηση, στεκόμαστε δίπλα στους αγρότες μας, δίδοντας έμφαση στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους. Με οδικό μας χάρτη το πρόγραμμα διακυβέρνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη εργαζόμαστε για τη διαμόρφωση, μεταξύ άλλων, της νέας στρατηγικής για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, η οποία στοχεύει στην αύξηση της συνεισφοράς του αγροτικού τομέα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, στη διασφάλιση δίκαιου εισοδήματος για τους αγρότες μας, και στη διάθεση ψηλής ποιότητας προϊόντων σε προσιτές τιμές.

Κύριες και κύριοι, 

Πέρασαν ήδη 50 χρόνια. Ήδη μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι, οι χιλιάδες συμπατριώτες μας, που έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή των πατρογονικών εδαφών μας, ο εποικισμός και η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, συνθέτουν με δραματικό τρόπο το πικρό σκηνικό του κυπριακού προβλήματος.

Αφουγκραζόμενοι την φωνή των πεσόντων μας και τις εκκλήσεις των συγγενών των αγνοουμένων μας, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια συνολική, δίκαιη και βιώσιμη λύση, για όλες και όλους τους Κύπριους. H απελευθέρωση της Κύπρου, αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα της διακυβέρνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη.

Στην προσπάθεια αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να πορευθούμε ενωμένοι, παραδίδοντας στις νεότερες γενιές μια ελεύθερη πατρίδα, ειρηνική και ευημερούσα. Μια πατρίδα όπως την οραματίστηκαν όσοι έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία.

Αγαπητοί,

Κλείνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ τον Πρόεδρο κ. Καραντώνη και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβούλιου Μηλιάς Αμμοχώστου, το Σωματείο Μηλιά Αμμοχώστου, το Κοινοτικό Συμβούλιο Νέων Μηλιάς «Ρε Αλέξη», την Εκκλησιαστική Επιτροπή Μηλιάς και τους συγγενείς των ηρώων της κοινότητας, για τη διοργάνωση αυτής της θρησκευτικής και αντικατοχικής εκδήλωσης που κρατά άσβεστη τη μνήμη.

Να μεταφέρω επίσης τα συγχαρητήριά μου εκ μέρους της Κυβέρνησης για την πρωτοβουλία ανέγερσης του Μνημείου της Μηλιάς Αμμοχώστου, για να στέκεται ακλόνητο σύμβολο της ανιδιοτελούς θυσίας των πεσόντων αγωνιστών μας, φωτίζοντας το μονοπάτι της μνήμης και της τιμής για τις επόμενες γενιές. Σήμερα, ενώ αναγνωρίζουμε την προσφορά τους, αναλαμβάνουμε επίσης την υποχρέωση να διασφαλίσουμε ότι η θυσία τους θα μείνει αλησμόνητη και ότι τα ιδανικά τους θα συνεχίσουν να μας καθοδηγούν και να μας δείχνουν τον δρόμο προς τη λευτεριά.

Αιωνία τους η μνήμη.

(ΕΦυς/ΝΓιαν/ΕΑθ)