Ανακοινωθέντα

Με βαθιά συγκίνηση και αίσθημα τιμής βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων μας, που έπεσαν υπέρ πατρίδος κατά την Τουρκική εισβολή, και να αναπέμψουμε δέηση για ανεύρεση των Αγνοουμένων μας.

Αν και έχει περάσει μισός αιώνας, οι εικόνες του ξεριζωμού, της αγωνίας και του σπαραγμού είναι ακόμα νωπές και η οδύνη απερίγραπτη κάθε φορά που η μνήμη επιστρέφει στο προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Η καταστροφή του 1974 παραμένει το ακλόνητο σημείο αναφοράς για κάθε πολίτη του τόπου μας, που 50 χρόνια μετά εξακολουθεί να υποφέρει από τα τραύματα, που προκάλεσε η ανείπωτη τραγωδία της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής.

Χιλιάδες οικογένειες διαλύθηκαν, χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, θεωρώντας ότι επρόκειτο για μια προσωρινή κατάσταση. Ωστόσο, δυστυχώς, δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Άλλοι εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και τις επιχειρήσεις τους που με κόπους δημιούργησαν.

Τα παλληκάρια της Κύπρου και οι αδελφοί Ελλαδίτες κλήθηκαν να υπερασπιστούν την πατρίδα μας, αψηφώντας τον θάνατο.

Οι πεσόντες μας, αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, και οι αγνοούμενοι μας είναι οι ήρωές μας. Είναι εκείνοι, που με θάρρος και αυτοθυσία, πολέμησαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου. Είναι εκείνοι που έδωσαν άνισες μάχες με τον Τούρκο εισβολέα, αλλά σε καμία στιγμή δεν λιγοψύχησαν, γιατί οι λέξεις υποχώρηση και υποταγή ήταν άγνωστες σε αυτούς.

Είναι αυτοί, που με τις πράξεις τους, έδωσαν σάρκα και οστά στην έννοια της ανδρείας, της φιλοπατρίας, του ηρωισμού.

«Ανδρείος ο περί τον καλόν θάνατον αδεής» έγραψε ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια. «Ανδρείος είναι αυτός που δεν φοβάται τον τιμημένο θάνατο». Και εσείς δεν φοβηθήκατε, ούτε τον εχθρό ούτε τον θάνατο.

• Ανδρέας Βιολάρη, γιος του Κυριάκου και της Αγγέλας, γεννηθείς στις 10/07/1944. Κατετάγη εθελοντής στο στρατό στις 10/07/1964 και πυροβολήθηκε στο στρατόπεδό του εν ώρα καθήκοντος στις 24/10/1965
• Μιχαλάκης Τυρίμου, γιος του Νικολή και της Γεωργίας, γεννηθείς στις 16/02/1954. Ήταν στρατιώτης στο 361 Τάγμα Πεζικού. Τόπος σύλληψης/εξαφάνισης η Ακανθού, στις 19/08/1974. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στο σβέρκο. Τα λείψανα του ταυτοποιήθηκαν το 2007.
• Νικόδημος Χαραλάμπους, γιος του Χαμπή και της Μαρίας. Γεννηθείς στις 25/07/1944. Ήταν έφεδρος στο 306 Τάγμα Πεζικού. Τόπος σύλληψης/εξαφάνισης η Κερύνεια, στις 25/07/1974. Η ταυτοποίηση των λειψάνων του έγινε το 2010. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ.
• Δημήτριος Θωμά Ιωάννου, γιος του Θωμά και της Πολυξένης, γεννηθείς στις 18/11/1946. Ήταν έφεδρος στο 306 Τάγμα Πεζικού. Τόπος σύλληψης/εξαφάνισης, τα χωριά Τέμπλος-Άγιος Γεώργιος, στις 22/071974. Τα λείψανα του βρέθηκαν 39 χρόνια μετά και ήταν διάτρητα από σφαίρες. Ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA.

Οι προαναφερθέντες πεσόντες ήρωες της κοινότητας Καλού Χωριού Ορεινής τίμησαν την πατρίδα με την ηρωική τους θυσία και πέρασαν στο Πάνθεον των Ηρώων της Κύπρου και του Ελληνισμού. Η θυσία τους δεν θα ξεχαστεί ποτέ και θα αποτελεί φάρο για τις επόμενες γενιές.

Αγαπητοί μου,

Οι αγνοούμενοι μας, που δεν επέστρεψαν ακόμα, παραμένουν βαθιά χαραγμένοι στις καρδιές μας. Η αναζήτηση για την διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας δεν έχει σταματήσει και δεν θα σταματήσει μέχρι να δοθούν όλες οι απαντήσεις και να αποδοθεί δικαιοσύνη. 

• Νικόλαος Βιολάρη, γιος του Γιαννάκη και της Στυλιανής, γεννηθείς στις 15/03/1956. Ήταν στρατιωτικός στο Τάγμα 70ΤΜΧ. Τόπος σύλληψης/εξαφάνισης η Λάπηθος, στις 06/08/1974. Έκτοτε αγνοείται.
• Κώστας Χαραλάμπους, γιος του Παναγιώτη και της Ευδοκούς, γεννηθείς στις 25/05/1949. Ήταν έφεδρος στο 306 Τάγμα Πεζικού.  Τόπος σύλληψης/εξαφάνισης η περιοχή Μπέλλαπαϊς-Τέμπλος, στις 22/07/1974. Έκτοτε αγνοείται.

Δεν θα λησμονούμε ποτέ τους δύο αγνοούμενους της κοινότητας Καλού Χωριού Ορεινής και εργαζόμαστε ακατάπαυστα για τον εντοπισμό τους και την επιστροφή τους στους αγαπημένους τους.

Αγαπητοί συγγενείς των πεσόντων και αγνοουμένων, κατανοούμε τον πόνο και την οδύνη, που βιώνετε τόσα χρόνια, και τη βιώνουμε μαζί σας ως κοινωνία. Η απώλεια και η αβεβαιότητα είναι βάρη που κουβαλάτε καθημερινά. Η μη γνώση της τύχης των αγαπημένων σας είναι μια ανοιχτή πληγή για εσάς και ολόκληρη την κοινωνία, εδώ και 50 χρόνια. Ένας καθημερινός αγώνας πόνου και απελπισίας.

Με αφορμή το σημερινό μνημόσυνο, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας για συνέχιση της προσπάθειάς μας για την διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας. Όπως όλοι γνωρίζουμε, πίσω από κάθε αγνοούμενο υπάρχει μια οικογένεια που περιμένει με καρτερία, αλλά και μια κοινωνία που ζητά απαντήσεις.

Φίλες και φίλοι

Η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος παραμένει βασική προτεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σάς μεταφέρω την διαβεβαίωση, ότι παρά τις δυσκολίες, ποτέ δεν θα σταματήσουμε τις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού. Οραματιζόμαστε μια πατρίδα ελεύθερη και επανενωμένη, στην οποία κουμάντο θα κάνουν οι νόμιμοι κάτοικοί της, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι. Ονειρευόμαστε μια πατρίδα που να προσφέρει στους κατοίκους της συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας.

Παρά τις όποιες προκλήσεις, λοιπόν, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε, δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή. Δεν μπορεί η παρούσα κατάσταση πραγμάτων να αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας. Οι προσπάθειες για απελευθέρωση και επανένωση τούτου του τόπου θα συνεχιστούν ακούραστα, παρά την άτεγκτη στάση της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής πλευράς, οι οποίες θέτουν όρους για επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

(ΔΚ/ΜΣ)