Τηλλυρία. Αύγουστος 1964. Βρέχει φωτιά και θάνατο. Δύο νέοι της κοινότητάς Άρμου αγωνίζονται ηρωικά και θυσιάζονται, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους. Μνημονεύουμε σήμερα με κάθε τιμή που τους αρμόζει δύο ήρωες της κοινότητάς σας, τον Ανδρέα Χαραλαμπίδη και τον Ανδρέα Χατζηθεορή.

Η παρουσία μας σήμερα, στον ιερό τούτο Ναό, αποτελεί την ελάχιστη ένδειξη τιμής και αναγνώρισης της θυσίας των ηρώων που μνημονεύουμε. Ταπεινοί προσκυνητές ανασύρουμε σήμερα μνήμες και περιδιαβαίνουμε την ιστορική αλληλουχία των μαρτυρικών στιγμών που οδήγησαν τους ήρωες μας στην αιωνιότητα.

Το καλοκαίρι του 1964 Εθνική Φρουρά και εθελοντές καλούνται να αποκαταστήσουν την τάξη στην περιοχή Κοκκίνων – Μανσούρας, όπου ο τουρκικός στρατός επιχειρεί τη δημιουργία προγεφυρώματος για απόβαση στην περιοχή της Τηλλυρίας.

Όταν τον Δεκέμβριο του 1963 ξεσπούν οι διακοινοτικές ταραχές, οι Έλληνες κάτοικοι του χωριού Ελεδιώ, όπου ο Ανδρέας Χαραλαμπίδης δίδασκε, θέλουν να φύγουν, φοβούμενοι τους Τούρκους του γειτονικού χωριού. Ο Ανδρέας, αφού θωράκισε το σχολείο, όχι μόνο πείθει τους κάτοικους να παραμείνουν, αλλά ως άλλος Λεωνίδας συνεχίζει να διδάσκει τα παιδιά καθημερινά με ένα όπλο στο χέρι έτοιμος να πέσει, υπερασπιζόμενος τους μαθητές του, εάν χρειαζόταν.

Μεγαλωμένος με αισθήματα αγάπης για την πατρίδα, δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορος, ο Ανδρέας κατατάσσεται το καλοκαίρι του 1964 εθελοντικά στις εφεδρείες από χωριά της επαρχίας. Τον Αύγουστο του 1964, όταν οι Τούρκοι προσπαθούν να επεκτείνουν τον θύλακα των Κόκκινων, ο Ανδρέας αναχωρεί με τον 83ο λόχο για την Τηλλυρία, αντικαθιστώντας έναν συγχωριανό του εθνοφρουρό.

Παρασκευή, 7 Αυγούστου 1964, δίνεται η διαταγή για επίθεση με στόχο τη διάλυση του θύλακα Κοκκίνων-Μασούρας και στις τρεις το απόγευμα αρχίζει η πορεία για την αιωνιότητα. Τα πυρά καταιγιστικά. Ο λόχος αντιμετωπίζει ένα χαλάζι από όλμους, οι οποίοι σκορπίζουν τον θάνατο σε ένα βάπτισμα πυρός. Ο Ανδρέας πέφτει σε ηλικία μόλις 24 ετών αγκαλιά με το μοιρασμένο του όπλο και πιστός για πάντα στον όρκο «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».

Παρόλο που στις 7 Αυγούστου 1964 κόβεται το νήμα της ζωής του, εντούτοις ο Ανδρέας παραμένει αθάνατος στην κυπριακή συνείδηση, παραδίδοντας μαθήματα ηρωισμού. Στην κηδεία του την επόμενη ημέρα η οικογένειά του θα ακουστεί να σιγοψιθυρίζει περήφανα «χαλάλι της πατρίδας μας, γιε μου».

Απόντες από την κηδεία του οι νέοι του χωριού, οι οποίοι με ένα όπλο στο χέρι και το πνεύμα του Ανδρέα να τους καθοδηγεί συνεχίζουν να γράφουν με αίμα το έπος της Τηλλυρίας. Μεταξύ τους και ο Ανδρέας Χατζηθεορής, ένα εργατικό παιδί της κοινότητας και αθλητής. Όταν η πατρίδα κινδύνευσε, υπάκουσε χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμά της για αγώνα και δεν δίστασε να αδράξει το όπλο και να ενταχθεί στην ομάδα Άρμους του 83ου Λόχου Πάφου.

Ο Ανδρέας αγωνίστηκε με θάρρος στην πρώτη γραμμή, υπερασπιζόμενος τα ελληνικά χωριά της Τηλλυρίας. Είδε τον χωριανό του, φίλο του και δάσκαλο να σκοτώνεται δίπλα του, αλλά δεν υποχώρησε. Πιστός στην αποστολή για κατάληψη του υψώματος συνέχισε να προχωρεί μπροστά, βαδίζοντας ταυτόχρονα προς τον θάνατο και την αιωνιότητα. Δεν βγήκε αλώβητος από τη βροχή από όλμους που τους περίμενε. Ένα βλήμα όλμου τον χτύπησε στο στήθος σκοτώνοντάς τον. Έπεσε και αναλήφθηκε στο πάνθεον των ηρώων.

Αυτοί οι δύο άντρες, παρά το νεαρό της ηλικίας τους δεν δίστασαν, ανταποκρίθηκαν αμέσως στο κάλεσμα της πατρίδας, αγωνίστηκαν και έγιναν παραδείγματα ηρωισμού, θάρρους και αυταπάρνησης. Εκείνον τον Αύγουστο το χώμα της Τηλλυρίας ποτίστηκε με αίμα ηρωικό. Οι λέξεις δεν είναι αρκετές, για να περιγράψουν το μέγεθος της θυσίας των δύο αυτών παλικαριών, αλλά και όλων όσοι πάλεψαν για το ιερό αγαθό της ελευθερίας, τόσο το 1964 όσο και 10 χρόνια αργότερα στον άνισο αγώνα ενάντια στον Αττίλα.

Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από τις μάχες της Τηλλυρίας και 50 χρόνια εισβολής και κατοχής. Όσος χρόνος και αν περάσει οι πληγές του κυπριακού λαού δεν κλείνουν. Κανείς δεν ξεχνά.

Σε καμία περίπτωση δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή του 37% του εδάφους της πατρίδας μας. Ύψιστη αποστολή μας, επιταγή και ιστορικό χρέος σε όσους έδωσαν τις ζωές τους για την ελευθερία είναι να συνεχίσουμε αδιάκοπα τις προσπάθειες για απελευθέρωση και για επανένωση της μοιρασμένης μας νήσου.

Από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων της, η Κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη προσπαθεί αδιάκοπα για τη δημιουργία συνθηκών για επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν.

Για εμάς δεν υπάρχει καμία άλλη οδός από αυτήν του τερματισμού της παράνομης κατοχής και της εξεύρεσης μιας λύσης στο πλαίσιο των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Μιας λύσης που να διασφαλίζει τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, που να επιτρέπει σε όλους τους κατοίκους της Κύπρου ανεξαιρέτως να απολαμβάνουν πλήρως τα δικαιώματά τους σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και ευημερίας.

Στρεφόμενος προς εσάς, τις οικογένειες και την κοινότητά τους, δηλώνω ότι αποτελεί τιμή για εμένα να βρίσκομαι εδώ, για να μνημονεύσω δύο ήρωες της Κύπρου και επαναλαμβάνω τη δέσμευση της πολιτείας να εξαντλήσει κάθε προσπάθεια για τερματισμό της κατοχής.

Ως Κυβέρνηση, διαβεβαιώνουμε ότι ύψιστος στόχος μας δεν είναι άλλος από την επανένωση της Κύπρου. Παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι σε μια συνολική λύση του Κυπριακού στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, πάντα σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και φυσικά τις αρχές και αξίες πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με ευλάβεια και αμείωτη προσήλωση θα συνεχίσουμε να αναλώνουμε κάθε ικμάδα των δυνάμεών μας στην οικοδόμηση μιας Κύπρου που θα αποτελεί σύμβολο ειρήνης, σταθερότητας και πρόοδου στην περιοχή. Μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα-πρότυπο που να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των κατοίκων της, που να εγγυάται την ελπίδα και που θα έχει ως βάση της τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη, έτοιμη να χαράξει τη δική της ξεχωριστή πορεία στον χάρτη της παγκόσμιας ιστορίας.

Είναι στιγμές σαν τη σημερινή που ο χρόνος και ο χώρος αποκτούν μια αφηρημένη έννοια. Ψηλαφίζοντας τις σελίδες της ιστορίας, το μυαλό μας ταξιδεύει. Διαλύει τα συρματοπλέγματα της κατοχής, διασχίζει τα αλησμόνητα κατεχόμενα χωριά και ακτές μας, εξανεμίζει το νέφος της εφιαλτικής λήθης. Ταξιδεύει σήμερα η ψυχή μας στα μαγευτικά ακρογιάλια της Αμμοχώστου, της Κερύνειας, της Μόρφου. Στα κάστρα του Πενταδακτύλου, στον Άγιο Ιλαρίωνα,στο Βουφαβέντο. Στα μοναστήρια των Αποστόλων Ανδρέα και Βαρνάβα, στους τόπους όπου έζησαν, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν εκατοντάδες συμπατριώτες μας. Νεκροί και αγνοούμενοι, πρόσφυγες και εγκλωβισμένοι, πρωταγωνιστές μιας ανελέητης σύγχρονης τραγωδίας, μιας τραγωδίας που ακόμη αναζητεί την κάθαρση και τη λύτρωση.

Ψηλαφίζοντας τις σελίδες της ιστορίας μας, λοιπόν, να ατενίσουμε και το μέλλον. Να αντλήσουμε διδάγματα, να ανακαλέσουμε μνήμες, να κατανοήσουμε τη σημασία της αποστολής μας. Κάπου διάβασα ότι «κάθε άνθρωπος, κάθε λαός, γίνεται άξιος της ιστορικής του αποστολής όσο βαθαίνει η συνείδηση που έχει για την ιστορία του». Η καθαρότητα αυτής της ιστορικής μνήμης διατηρεί ανεξίτηλες τις πληγές που επέφεραν η διχόνοια, ο διχασμός και οι εμφύλιες συγκρούσεις. Χρέος μας λοιπόν η ιστορική μνήμη να γίνει βίωμα, η ανάγκη της ιστορίας να συναντήσει την ιστορικότητα της ανάγκης, η επιταγή για ενότητα να μετουσιωθεί σε λύτρωση.

Εμπνευσμένοι από την ηρωική θυσία των ηρώων μας και όλων όσοι κατέθεσαν τη ζωή τους στο θυσιαστήριο της Κυπριακής Ελευθερίας, αλλά και όσων αγωνίστηκαν για την πατρίδα μας, ας εδραιώσουμε το ανίκητο μέτωπο της ενότητας. Όλοι μαζί για να ατενίσουμε την ιστορία, το έθνος, τους αγώνες και τους αγωνιστές με το κεφάλι ψηλά. Η συναίσθηση του χρέους και της ιστορικής μας ευθύνης, ιδιαίτερα απέναντι στις νέες γενιές, για μια επανενωμένη πατρίδα, ας μας καθοδηγεί σε κάθε μας βήμα.

Τιμή στη γη της Άρμου που γέννησε, έθρεψε και έρανε με τα νάματα του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης, τούτα τα άξια τέκνα.

Αθάνατοι ήρωες Ανδρέα Χαραλαμπίδη και Ανδρέα Χατζηθεορή,

Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη μεγάλη σας θυσία. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως ασταμάτητος θα είναι και ο δικός μας αγώνας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της θυσίας σας.Το όνομά σας θα παραμένει αιωνίως γραμμένο στις χρυσές σελίδες των ηρώων της κυπριακής ιστορίας.Η θυσία σας, καθώς και η θυσίες όλων όσοι αγωνίστηκαν θα συνεχίζουν να φωτίζουν τον δρόμο μας και να καθοδηγούν τα βήματά μας.

Αιωνία κι αγέραστη ας είναι η φωτοβόλος μνήμη των ηρώων μας.

(ΡΜ/ΕΑθ/ΝΖ)

Σχετικά Ανακοινωθέντα