Ανακοινωθέντα

Με τιμά ιδιαίτερα η πρόσκλησή σας να παρευρεθώ στον εκκλησιασμό για τον εορτασμό του Αγίου Νικολάου και να βρεθώ στο καθιερωμένο συναπάντημά σας, που για φέτος εκτός από συνάντηση μνήμης και τιμής, έχει και μια άλλη ξεχωριστή σημασία, αφού η κατεχόμενη Κοινότητα του Αγίου Νικολάου Λευκονοίκου και η Κοινότητα Μαθιάτη προχωρούν σε αδελφοποίηση, ως μια συμβολική πράξη των άρρηκτων δεσμών που συνδέουν τους κατοίκους των δύο Κοινοτήτων.

Σήμερα απευθύνουμε δέηση υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των αγαπημένων μας που χάθηκαν άδικα και απότομα τις μαύρες μέρες του 1974 και αργότερα στην προσφυγιά. Η φετινή μαύρη επέτειος των 50 χρόνων εισβολής και κατοχής μάς υποχρεώνει, για ακόμα μια χρονιά, να γιορτάσουμε τον πολιούχο Άγιο της Κοινότητάς σας μακριά από το αγαπημένο σας χωριό. Μισό αιώνα τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να εκκλησιαζόμαστε μακριά από τους ιερούς ναούς των αγαπημένων μας χωριών, όπου χαρήκαμε και πενθήσαμε. Για μισό αιώνα παρακολουθούμε τη μεθοδευμένη καταστροφή των πολιτιστικών και θρησκευτικών μας μνημείων, σε μια προσπάθεια να πληγεί η χριστιανοσύνη μας. Αγνοούν, όμως, τη βαθιά θρησκευτικότητα που μας χαρακτηρίζει ως λαό και μας κρατά ενωμένους στον αγώνα μας για επιστροφή στα πάτρια εδάφη μας.

Φίλες και φίλοι,

Η μοίρα του Κυπριακού Ελληνισμού διαχρονικά επιτάσσει τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και τη διαφύλαξη της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η πολυτάραχη Ιστορία μας μάς επιβάλλει να μην ξεχάσουμε, να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας την ιστορική μνήμη, να τους κάνουμε κοινωνούς της αγάπης μας για τον τόπο μας και τα χωριά μας, του θαυμασμού μας για τους ήρωες και τις σημαντικές προσωπικότητες της Ιστορίας μας.

Είναι για όλα αυτά που αγωνιζόμαστε άοκνα. Είναι για το μέλλον των παιδιών μας που διεκδικούμε την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση της πατρίδας μας. Από την ανάληψη της διακυβέρνησης της Κύπρου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται συστηματικά, αποφασιστικά και με μεθοδικότητα για την εξεύρεση μιας λύσης στο Κυπριακό, βιώσιμης και λειτουργικής.  Με όλα τα μέσα που μάς παρέχει η διπλωματία, και αξιοποιώντας την ιδιότητά μας ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και τις στρατηγικές μας σχέσεις με κράτη μέλη στην περιοχή, αλλά και διεθνώς, για να βρούμε το κοινό έδαφος με την τουρκική πλευρά, που θα επιτρέψει την επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου. Έπειτα από μια μακρά περίοδος στασιμότητας, μέσα από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες και μετά από επίπονες και εντατικές προσπάθειες, πετύχαμε να δώσουμε μια νέα ώθηση στο Κυπριακό και να βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας κινητικότητας, που ευελπιστούμε ότι σύντομα θα βγάλει τη διαδικασία από το τέλμα και θα οδηγήσει σε επανέναρξη των συνομιλιών.

Η θέση μας είναι σταθερή και ισχυρή. Δεν επιδιώκουμε μια οποιαδήποτε λύση. Επιδιώκουμε λύση που θα απελευθερώσει και θα επανενώσει τον τόπο και τον λαό μας. Μια λύση που να εδράζεται στις αρχές του Ευρωπαϊκού και του Διεθνούς Δικαίου, και θα απαλλάξει τη χώρα από τα κατοχικά στρατεύματα και τις εγγυήτριες δυνάμεις. Καμία άλλη λύση δεν είναι αποδεκτή.

Προς αυτή την κατεύθυνση, παραμένουμε σταθεροί στις θέσεις αρχών μας και πορευόμαστε με όπλο μας το δίκαιο του αγώνα μας και το δικαίωμά μας να ζήσουμε σε μια πατρίδα ελεύθερη, επανενωμένη και ειρηνική. Αγωνιζόμαστε, για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές Κυπρίων μια χώρα ασφαλή και ευημερούσα, όπου όλοι μαζί θα μπορούν να δημιουργήσουν το κοινό τους μέλλον σε συνθήκες σταθερότητας.

Κυρίες και κύριοι,

Από τον ιερό τούτο χώρο επαναλαμβάνουμε την αποφασιστικότητά μας να εργαστούμε μέχρι τέλους για την επιστροφή στην πατρώα γη που μας γέννησε και μας ανέθρεψε. Αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις μέχρι την εξακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου μας, μέχρι να μπει ένα τέλος στο δράμα που βιώνουν για 50 χρόνια οι οικογένειές τους, προσμένοντας καρτερικά την επιστροφή τους. Παραμένουμε ακλόνητοι στις θέσεις αρχής μας και διατηρούμε τη φλόγα του πόθου μας για απελευθέρωση ζωντανή.

Έχουμε ιστορικό χρέος απέναντι σε όσους χάθηκαν τις μαύρες εκείνες μέρες του 1974, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία και τη δημοκρατία, να δικαιώσουμε τη θυσία τους. Έχουμε καθήκον απέναντι σε όσους έσβησαν στην προσφυγιά, προσμένοντας την πολυπόθητη επιστροφή. Έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε μέχρι να χτυπήσουμε χαρμόσυνα τις καμπάνες στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου Λευκονοίκου.

Αιωνία ας είναι η μνήμη όσων έπεσαν υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Κύπρου μας.

(ΜΚυ/ΜΣ)