Ανακοινωθέντα

Σε επιβεβαίωση της νομολογίας, ότι οι υποθέσεις που αφορούν στην απομείωση των καταθέσεων σε Τράπεζα Κύπρου και Λαϊκή Τράπεζα το 2013 πρέπει να εκδικάζονται από τα Επαρχιακά Δικαστήρια και όχι από το Διοικητικό Δικαστήριο, προχώρησε στις 20 Φεβρουαρίου 2025 η Ολομέλεια του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, που ενεργώντας ως Εφετείο, αποφάσισε απορριπτικά επί έντεκα ομαδοποιημένων εφέσεων (244 προσφυγές), οι οποίες είχαν καταχωρισθεί στο Διοικητικό Δικαστήριο από καταθέτες, μετόχους και κατόχους αξιογράφων. Οι προσφυγές είχαν καταχωρισθεί εναντίον της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου και του Υπουργού Οικονομικών της Δημοκρατίας.

Οι εφέσεις στρέφονταν εναντίον της απόφασης της Ολομέλειας του Διοικητικού Δικαστηρίου να απορρίψει τις προσφυγές -μέσω των οποίων αμφισβητείτο η νομιμότητα των διαταγμάτων εφαρμογής μέτρων εξυγίανσης στην Τράπεζα Κύπρου και τη Λαϊκή Τράπεζα, από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, ως η Αρχή Εξυγίανσης, το 2013- στη βάση ότι το Διοικητικό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει τη διαφορά, γιατί αυτή εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.

Η κρίση του Διοικητικού Δικαστηρίου να απορρίψει τις προσφυγές εδράστηκε στις αποφάσεις της πλήρους ολομέλειας του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Μυρτώ Χριστοδούλου κ.ά. και Βίας Δημητρίου κ.ά., από τις οποίες το Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεσμεύεται. Οι υποθέσεις Χριστοδούλου και Δημητρίου είχαν επίσης ως αντικείμενο τα επίδικα διατάγματα, και σύμφωνα με την κρίση του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου, τέτοιες προσφυγές «ταξινομούνται στη σφαίρα του ιδιωτικού και όχι του δημοσίου δικαίου», και, κατά συνέπεια, δικαιοδοσία εκδίκασης έχουν τα Επαρχιακά Δικαστήρια κι όχι το Διοικητικό Δικαστήριο. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου εφεσιβλήθηκε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, με τους εφεσείοντες να ζητούν από το Δικαστήριο να αποκλίνει από τις αποφάσεις του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Χριστοδούλου και Δημητρίου,με τον ισχυρισμό ότι το σκεπτικό στις αποφάσεις αυτές ήταν εσφαλμένο.

Συνοπτικά, η απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου καταλήγει ότι:

1. Οι αποφάσεις της ολομέλειας του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου έχουν τη δεσμευτικότητα που ενέχουν όλες οι αποφάσεις του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου.
2.  Ορθώς η Ολομέλεια του Διοικητικού Δικαστηρίου έκρινε ότι όφειλε όπως ακολουθήσει τις δεσμευτικές αποφάσεις που εκδόθηκαν από την Ολομέλεια του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τις εφέσεις χειρίστηκε η Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας κα Ειρήνη Νεοφύτου.

(ΜΛ/ΑΣ)