Ανακοινωθέντα

Πριν ακριβώς 70 χρόνια, μια νέα μέρα και μια νέα εποχή ξημέρωνε για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Από το βράδυ της 31ης Μαρτίου μέχρι τα ξημερώματα της 1ης Απριλίου του 1955, όλη η Κύπρος σείστηκε από εκρήξεις βομβών και γέμισε με χιλιάδες προκηρύξεις, οι οποίες σήμαναν και την έναρξη του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, του πιο αγνού αγώνα σε τούτη τη χώρα. Αυτό το ξημέρωμα έμελλε να αποτελέσει σημείο αναφοράς στην παγκόσμια Ιστορία και να γράψει λαμπρές σελίδες ηρωισμού και ανδρείας, σελίδες γεμάτες με αίμα και θυσίες αγωνιστών της Κύπρου. Η 1η Απριλίου του 1955 αποτελεί ορόσημο για την Ιστορία της Κύπρου, για την Ιστορία του Ελληνισμού και καθοριστικό σταθμό στην πολυτάραχη ζωή της πατρίδας μας.

Είναι ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους που σε κάθε ευκαιρία μνήμης και τιμής των αγωνιστών μας, μνήμης και τιμής του αγώνα για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, νιώθουμε δικαιωματικά ιδιαίτερα περήφανοι και συγκινημένοι. Είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, για τους ανθρώπους της πατρίδας μας που φλεγόμενοι κυριολεκτικά και μεταφορικά από την αγάπη για την ελευθερία και την Ένωση με την Ελλάδα και αψηφώντας κάθε κίνδυνο και ενδοιασμό, εντάχθηκαν στις τάξεις του αγώνα και πρόσφεραν απλόχερα τις υπηρεσίες τους. Μέσα στην ψυχή και την καρδιά των αγωνιστών αντήχησε η φωνή όλης της ελληνικής Ιστορίας και με τη δράση και τη θυσία τους επιβεβαίωσαν το άξιο της καταγωγής τους.

Από τις θρυλικές μάχες του Μαχαιρά και του Αχυρώνα Λιοπετρίου, τα αιματοβαμμένα και βάναυσα Κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς, τα κελιά της Ελευθερίας στα Φυλακισμένα Μνήματα μέχρι τις μαθητικές διαδηλώσεις και τον αγώνα των απλών γυναικών, εκκωφαντικά ηχούσε σε όλη την Κύπρο η ελληνικότητα της ψυχής των Κυπρίων και η ατράνταχτη πίστη στην Ελευθερία και στην Ένωση με την Ελλάδα.

Κυρίες και κύριοι,

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ μπορεί να μην οδήγησε στην πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα. Έφερε όμως το πολυτιμότερο μέχρι σήμερα αγαθό, την κρατική μας υπόσταση, την Κυπριακή Δημοκρατία. Και, ναι, 70 χρόνια μετά θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Και ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, 70 χρόνια μετά από τον πιο αγνό, τον πιο ηρωικό αγώνα τούτου του τόπου, οφείλουμε να παραδεχθούμε, ειδικότερα στους αγωνιστές, στους συγγενείς των αγωνιστών, στη νέα γενιά τούτου του τόπου, ότι δεν έχουμε δικαιώσει δυστυχώς τον αγώνα τους.

Εβδομήντα χρόνια από τον πιο ηρωικό αγώνα σε τούτη τη χώρα, η πατρίδα μας, από το 1974, εδώ και μισό αιώνα βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.

Νωρίτερα σήμερα βρεθήκαμε στον Καθεδρικό Ναό [Αποστόλου Βαρνάβα] για τη δοξολογία, αργότερα στα Φυλακισμένα Μνήματα για το τρισάγιο, σήμερα είμαστε εδώ και χαίρομαι για την πιο μαζική παρουσία κόσμου που βλέπω. Και όλες αυτές οι εκδηλώσεις είναι σημαντικές και οφείλουμε να τις συνεχίσουμε, για να τιμούμε τη μνήμη τους.

Πραγματικά, όμως, θα τιμήσουμε τη μνήμη τους, θα δικαιώσουμε τον αγώνα τους όταν απελευθερώσουμε και επανενώσουμε την πατρίδα μας.

Κυρίες και κύριοι,

Θέλω να κλείσω, επαναλαμβάνοντας μια έντονη μου πεποίθηση. Έχουμε όλοι μας, ως Πολιτεία και ως κοινωνία, υποχρέωση και καθήκον να μιλάμε στα παιδιά μας και στη νέα γενιά του τόπου για την ΕΟΚΑ, για τους αγώνες και τις θυσίες όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους, για να έχουμε σήμερα την Κυπριακή Δημοκρατία. Γιατί η αρετή και η τόλμη απαιτεί βαθιά γνώση της Ιστορίας. Και γνώση πρώτα από όλα του εαυτού σου, δηλαδή της πραγματικής σου Ιστορίας. Κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί σε καμιά απολύτως περίπτωση αρνητικά προς το ενδεχόμενο μιας επίλυσης του Κυπριακού, γιατί η βιωσιμότητα μιας λύσης περνά πρωτίστως μέσα από τον σεβασμό της ιστορικής ταυτότητας του καθενός και σίγουρα όχι μέσα από την αυτοκατάργηση.

Χρόνια πολλά στους απανταχού Έλληνες.

(ΡΜ/ΓΣ)