Ανακοινωθέντα

 Αποσαφήνιση ευρωπαϊκής Οδηγίας κατόπιν ερωτημάτων του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας

Παρελθοντική συμπεριφορά ή κατ’ ισχυρισμό διάπραξη πράξεων από δικαιούχο καθεστώτος διεθνούς προστασίας πριν από την είσοδό του σε έδαφος κράτους-μέλους της ΕΕ (χώρα προστασίας), οι οποίες έχουν κριθεί από τις αρμόδιες Αρχές ότι συνιστούν κίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους, αποτελούν εύλογους λόγους για τους οποίους το εν λόγω κράτος μπορεί να ανακαλέσει το καθεστώς πρόσφυγα ή να αποφασίσει να μην το χορηγήσει. Οι εύλογοι λόγοι που συνιστούν κίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους δεν αναφέρονται σε οποιοδήποτε γεωγραφικό, ή χρονικό, ή πραγματικό περιορισμό.

Η σύνοψη αυτή αποτελεί μια από τις σημαντικές παραμέτρους που αποσαφηνίζονται μέσα από τη νομική ερμηνεία της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (η οποία σχετίζεται με τις απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν ανιθαγενείς και υπήκοοι τρίτων χωρών ώστε να αναγνωριστούν ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας), στην οποία προέβη πρόσφατα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).

Η ερμηνεία του ΔΕΕ δόθηκε κατόπιν ερωτημάτων (προδικαστικά ζητήματα) που υποβλήθηκαν από το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο εκδίκασης προσφυγής σχετικά με την ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, από την Υπηρεσία Ασύλου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατόπιν αίτησης υπηκόου τρίτης χώρας που εισήλθε παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας, όταν αυτός κρίθηκε ότι αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια της Δημοκρατίας.

Ειδικότερα, το ΔΕΕ στην απόφασή του προβαίνει σε αποσαφήνιση της έννοιας του άρθρου 14, παράγραφος 4, στοιχείο α’ της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, επί της οποίας, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα ακόλουθα σημαντικά:

(1)  Κράτος-μέλος της ΕΕ μπορεί να ανακαλέσει το καθεστώς πρόσφυγα ή να αποφασίσει να μην το χορηγήσει όταν οι εύλογοι λόγοι, βάσει των οποίων μπορεί να θεωρηθεί ότι ο πρόσφυγας συνιστά κίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους-μέλους, στηρίζονται σε πράξεις ή συμπεριφορές του πρόσφυγα πριν από την είσοδό του στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους. Οι «εύλογοι λόγοι» δεν έχουν είτε γεωγραφικό περιορισμό, είτε χρονικό περιορισμό, είτε περιορισμό σχετικό με τη φύση των πραγματικών γεγονότων στα οποία αυτοί στηρίζονται.

(2)  Ο βαθμός σοβαρότητας του κινδύνου που δικαιολογεί την ανάκληση του καθεστώτος πρόσφυγα ή την άρνηση χορήγησής του και οι συνέπειες που έχει για την κατάσταση του πρόσφυγα η ανάκληση ή η άρνηση χορήγησης του καθεστώτος πρόσφυγα, δεν απαιτεί να λαμβάνονται υπόψη οι προϋποθέσεις που ισχύουν όσον αφορά την έννοια «επικίνδυνος εις την ασφάλειαν της χώρας», σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης.

(3)  Η αρμόδια Αρχή δεν μπορεί να υποχρεούται να μην λαμβάνει υπ’ όψιν προγενέστερα περιστατικά ή συμπεριφορές που καταλογίζονται στον πρόσφυγα. Η ανάγκη αυτή παρουσιάζεται ακόμη πιο επιτακτική όταν η αρμόδια Αρχή καλείται να λάβει απόφαση, για πρώτη φορά, επί αίτησης χορήγησης του καθεστώτος πρόσφυγα.

H Δημοκρατία υπέβαλε Γραπτές Παρατηρήσεις στην υπόθεση, οι οποίες ετοιμάστηκαν από την κα Φρόσω Σωτηρίου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας Α’, με τη συνεισφορά του Υποτομέα Προσφυγών Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας (Τομέας Διοικητικού Δικαίου) της Νομικής Υπηρεσίας.

(MΛ/AΣ)