Ανακοινωθέντα

Με βαθιά οδύνη και πόνο ψυχής συγκεντρωθήκαμε σήμερα στον ιερό αυτό χώρο, για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε και να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε ένα ακόμη συμπατριώτη μας, θύμα της τουρκικής βαρβαρότητας τον καταδρομέα Κώστα Πίττα, του Ανδρέα και της Μαρίνας, που θυσιάστηκε στις άνισες και προδομένες μάχες απέναντι στις ορδές του τουρκικού Αττίλα το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του ‘74 και έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό του όνομα στο Πάνθεον των Αθανάτων μας.

Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για ένα ήρωα. Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει να είμαι εδώ σήμερα.

Ο Κώστας δεν δίστασε να επιλέξει το δρόμο του καθήκοντος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν λογάριασε τον κίνδυνο όχι από αφέλεια ή άγνοια, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη προσφοράς και αίσθημα ευθύνης έναντι της πατρίδας. Προσέτρεξε χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα της για να υπερασπιστεί τα δίκαια της και δεν δείλιασε ούτε επί στιγμή μπροστά στο θάνατο παραμένοντας ορθός μέχρι τέλους.

Έχοντας αντίκρυ μας τα λείψανα του, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά του. Η Ιστορία θα καταγράψει και τη δική του θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Και η Ιστορία δεν είναι μόνο για να καταγράφει γεγονότα, αλλά και να μας θυμίζει συνεχώς το χρέος μας έναντι των ηρώων και των μαρτύρων μας, που δεν είναι άλλο από τη δικαίωση της θυσίας τους.

Ο Κώστας Πίττας γεννήθηκε στο χωριό Βασίλεια στις 3 Ιανουαρίου 1954 και διέμενε με την οικογένεια του στα όμορφα Πάναγρα της Κερύνειας. Ασκούσε το επάγγελμα του τορναδόρου. Διακρίνετο για τον πολύ καλό χαρακτήρα του και την εργατικότητα του. Ήταν φιλήσυχος χαρακτήρας και αγαπητός στο χωριό και στους φίλους του.

Ο πατέρας του Ανδρέας, έφυγε από τη ζωή στις 19 Ιανουαρίου 1998 και πριν λίγο τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του. Το ίδιο και τρία από τα αδέλφια του, ο Χριστάκης, η Ειρήνη και ο Λευτέρης. Η μητέρα του, Μαρίνα υπερήλικη πια, που βρίσκεται σήμερα μαζί μας, προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής όλων. Σε αυτήν και στα αδέρφια του ήρωα μας, τον Βασίλη, τη Θεογνωσία, τη Σταυρούλα, τον Παντελή και τον Γιώργο που είναι και αυτοί σήμερα μαζί μας, με όλους τους συγγενείς και φίλους του ήρωα, εκφράζουμε τη μεγάλη μας συμπάθεια, όπως και την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για την μεγάλη προσφορά της οικογένειας.

Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας στις 20 Ιανουαρίου 1972. Υπηρέτησε στην 33η Μοίρα Καταδρομών, η έδρα της οποίας βρισκόταν στο Πέλλα Πάϊς και απολύθηκε κανονικά στις 20 Ιανουαρίου1974. Τίποτε δεν προμήνυε για τον ίδιο και τους γονείς του Ανδρέα και Μαρίνα, όπως και για τα οκτώ αδέλφια του, το μεγάλο κακό που θα ακολουθούσε έξι μήνες μετά, με το προδοτικό πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή.

Όλα άλλαξαν διαμιάς. Γύρισε μια μαύρη σελίδα. Με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής, οι εκατό τόσοι κάτοικοι των Πανάγρων αναζήτησαν αμέσως ασφαλέστερο καταφύγιο. Η δράση της πολεμικής αεροπορίας των Τούρκων, οι συνεχείς κανονιοβολισμοί, η θέα των αποβατικών σκαφών στη θάλασσα και η υπόλοιπη πολεμική δράση, μαζί με τις θλιβερές ειδήσεις που η μια διαδεχόταν την άλλη, δεν τους άφηναν άλλο περιθώριο σκέψης.

Οι νέοι, όσοι ήταν στρατεύσιμοι, χώρισαν από τις οικογένειες τους και έσπευσαν να καταταγούν ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της πατρίδας. Ο Κώστας αμέσως ξεκίνησε μαζί με άλλους έφεδρους καταδρομείς της Μοίρας Καταδρομών να καταταγεί στην μοίρα τους, την 33^η Μοίρα Καταδρομών στο Πέλλα Παϊς. Καθοδόν, δέχτηκαν επίθεση από τούρκικα πολεμικά αεροπλάνα με αποτέλεσμα να τους δοθούν οδηγίες να επιστρέψουν πίσω. Πράγματι συγκεντρώθηκαν στο ύψωμα Πάπας στον Πενταδάκτυλο, όπου υπήρχαν και άλλοι έφεδροι, συμπεριλαμβανομένων και άλλων καταδρομέων της 33 Μοίρας Καταδρομών που επέστρεψαν από την πορεία προς τη μοίρα τους και αυτοί ένεκα των βομβαρδισμών. Όλοι τέθηκαν κάτω από τις οδηγίες του 366 Τ.Ε. 

Στη συνέχεια, έλαβε μέρος σε αποστολή ανδρών της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή «Έξι Μίλι» Κερύνειας σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων, τα οποία εκμεταλλευόμενα τη δράση των αεροπλάνων και των πολεμικών πλοίων, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Κερύνειας μαζί με μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και άλλου πολεμικού υλικού.

Με νέες οδηγίες η διμοιρία, της οποίας ήταν μέλος και ο Κώστας, διατάχτηκε και επάνδρωσε θέσεις της Εθνικής Φρουράς στον Κυπαρισσόβουνο, στις παρυφές του Πενταδακτύλου και στη συνέχεια σε αντικρινό ύψωμα βορειοανατολικά του χωριού Αγριδάκι για να αντιμετωπιστεί τυχόν νέα προσπάθεια προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων.

Χαράματα της 31^ης Ιουλίου 1974 και παρόλο που είχε επιτευχθεί εκεχειρία, τα τουρκικά στρατεύματα επιτέθηκαν κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή του χωριού Αγριδάκι. Ακολούθησε σφοδρή ανταλλαγή πυρών και ηρωική αντίσταση των ανδρών της Εθνικής Φρουράς για αναχαίτιση των εισβολέων.

Στην εξέλιξη της άνισης μάχης ένα βλήμα άρματος, έπεσε κοντά στη θέση μάχης που επάνδρωνε ο Κώστας μαζί με άλλους δυο συμπολεμιστές του με αποτέλεσμα τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του και πιο ελαφριά του άλλους δύο, τον Σωτηρίου Κίμωνος κα τον Συμεών Παναγή. Συμπολεμιστές του τον επιβίβασαν άμεσα σε όχημα για μεταφορά του σε κλινική στη Μόρφου, η οποία λειτουργούσε ως πρόχειρο νοσοκομείο. Κατά τη μεταφορά του υπέκυψε δυστυχώς στα τραύματά του.

Στην ίδια μάχη, της 31^ης Ιουλίου 1974, έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι και οι στρατιώτες του 366 Τ.Ε., Μιχαήλ Σκουφάρης και Γιάννης Ελευθερίου.

Ο Κώστας τάφηκε στη συνέχεια  στο κοιμητήριο Μόρφου, στην παρουσία συγγενών του. Η εκταφή των οστών του πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2016-2017. Στο κρανίο του υπάρχει η οπή από το τραύμα το οποίο προξενήθηκε από το βλήμα του τουρκικού άρματος μάχης.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν συμπληρώναμε την αναφορά μας στην Ιστορία και την προσφορά της οικογένειας του Κώστα Πίττα και με τα ακόλουθα στοιχεία που συνθέτουν το όλο θλιβερό σκηνικό της τραγωδίας αλλά και της συνεισφοράς της προς την πατρίδα:

Στο χωριό του τα Πάναγρα είχε παραμείνει μόνο ένας κάτοικος, που δεν ήθελε με τίποτα να εγκαταλείψει το σπίτι και το βιός του, έχοντας στο μυαλό του τη σκέψη πως θα επέστρεφαν γρήγορα και οι άλλοι κάτοικοι. Ήταν ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, ο Χριστόφορος Κωστή, 78 χρονών τότε. Για κάποιο μικρό διάστημα έμεινε στο χωριό και ένας άλλος ηλικιωμένος κάτοικος, ονόματι Λαζαρής, που μια μέρα βρήκε τον τρόπο να επιστρέψει για να πάρει είδη πρώτης ανάγκης και να επισκεφθεί τον συγχωριανό του. Τον βρήκε όμως νεκρό. Χωρίς να μπορεί να κάμει τίποτε άλλο, τον έθαψε δίπλα από μια μοσφιλιά. Αργότερα, πολλά χρόνια μετά, τα οστά του εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν. Η κηδεία του τελέστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2018 από την εκκλησία Χρυσελεούσας, στο Ακάκι

Ακόμη, ένας ξάδελφος του Κώστα Πίττα περιλαμβανόταν για πολλά χρόνια στον κατάλογο των αγνοουμένων, μέχρι που τα οστά του εντοπίστηκαν σε σημείο της περιοχής Καραβά, όπου αντιστάθηκε στην εισβολή του Αττίλα μαζί με τους άλλους άνδρες της 190 Μοίρας Αντιαεροπορικού Πυροβολικού. Είναι ο Χαράλαμπος Μαραθεύτης από το χωριό Βασίλεια, τη μνήμη του οποίου τιμούμε επίσης σήμερα προσευχόμενοι στην ‘Υψιστο για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής του. Η κηδεία του τελέστηκε στις 14 Ιανουαρίου 2018 από την εκκλησία Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, του Συνοικισμού Ανθούπολης.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σαράντα πέντε χρόνια από τότε εξακολουθούμε να θάβουμε παλληκάρια μας. 

Το θέμα των αγνοουμένων αλλά και όσων πεσόντων τάφηκαν σε γνωστούς και άγνωστους χώρους στις κατεχόμενες περιοχές μας, μας απασχολεί πάντα έντονα, στοχεύοντας στη διακρίβωση της τύχης όλων ανεξαίρετα, προκειμένου να ησυχάσουν από το μεγάλο βάσανο οι ψυχές όλων των συγγενών. Εξακολουθούν να αγνοούνται 810 παλληκάρια μας. Είναι η κατοχική δύναμη που στέκει εμπόδιο στην εφαρμογή των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων και των άλλων θεσμών και αρνείται να συνεργαστεί σε ένα καθόλα ανθρωπιστικό θέμα. 

Προβάλλει εμπόδια στις εκταφές, αρνείται να δώσει πληροφορίες από τα αρχεία του τουρκικού στρατού, αρνείται ακόμα να δώσει στοιχεία για τους νέους χώρους ταφής λειψάνων των αγνοουμένων μας που μετακινήθηκαν σκόπιμα από τους αρχικούς χώρους ταφής τους προκειμένου να αποκρύψουν τα εγκλήματα τους και την βαρβαρότητα τους.

Η ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας είναι γεμάτη από θυσίες και αγώνες. Τιμούμε τους ήρωες μας και αγωνιζόμαστε να δικαιώσουμε τη θυσία τους η οποία λειτουργεί ως φάρος για την επίτευξη του κύριου και βασικού στόχου μας. Εκείνου της διασφάλισης της επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού σε αυτό τον τόπο με την υπερτρισχιλιετή ελληνική ιστορία που δεν μπορεί με τίποτα να παραγραφεί.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως επανειλημμένα έχει διακηρύξει, είναι έτοιμος να εμπλακεί με όλη την καλή θέληση στη διαπραγματευτική διαδικασία, έτσι όπως την έχει καθορίσει ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Δυστυχώς, η αλαζονική συμπεριφορά της τουρκικής ηγεσίας και η επιθετική και εκβιαστική της τακτική με τις παράνομες και προκλητικές της ενέργειες στη θαλάσσια μας περιοχή, όσο και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, έχουν υποσκάψει την πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, σε βαθμό ώστε για τη συνέχιση της να θεωρείται πλέον ως προϋπόθεση ο τερματισμός της μεγάλης σειράς των τουρκικών προκλήσεων.

Σε όποια περίπτωση, η δική μας πλευρά στοχεύει σε μια λύση που να εξυπηρετεί το πραγματικό συμφέρον του συνόλου των Κυπρίων, μια λύση που να τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει τη χώρα μας χωρίς ξένες εξαρτήσεις και ελέγχους, μια λύση που να διασφαλίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των νόμιμων κατοίκων σε συνθήκες ασφάλειας και κοινής ευημερίας.

Ελληνίδες, Έλληνες

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίες ενός άξιου τέκνου της Πατρίδας μας.

Περήφανος θα αισθανόταν σήμερα για τον λεβεντονιό του ο πατέρας του Κώστα ο Ανδρέας που έφυγε από την ζωή με τον καημό της μεταφοράς του αγαπημένου του γιού για να ταφεί με τις δέουσες τιμές. Το ίδιο θα ένιωθαν και τα τρία αδέρφια του που έφυγαν επίσης από την ζωή, Χριστάκης, Ειρήνη και Λευτέρης.

Αγαπημένη μας κυρία Μαρίνα, μάνα του ήρωα μας, ηρωομάνα των Πανάγρων

Αγαπητά αδέρφια του ήρωα μας, Βασίλη, Θεογνωσία, Σταυρούλα, Παντελή και Γιώργο

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Σήμερα, πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον Κώστα σας, τον δικό σας άνθρωπο, τον ήρωα σας, τον ήρωα όλης της Κύπρου για την κληρονομιά που σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του. Θα αναπαύεται μαζί με τους άλλους γενναίους της Κύπρο μας στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας στον ιερό αυτό χώρο που αποτελεί σύμβολο δόξας και τιμής και δίπλα από το σεπτό μνημείο της Μάνας των Αγνοουμένων και πεσόντων της μάνας που ατενίζει με πόνο τον Πενταδάκτυλο και περιμένει τον γιό της. Αυτός ο πόνος είναι και πόνος όλων των συγγενών των Αγνοουμένων μας για 45 τόσα χρόνια.

Εύχομαι, το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας σας για τον Κώστα, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας. 

Αποχαιρετούμε, σήμερα, τον Κώστα Πίττα και τιμούμε με ευγνωμοσύνη την μνήμη του. Ο Κώστας έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και σε όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας, οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατίας καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Καταδρομέα της 33^ης Μοίρας Καταδρομών Κώστα Πίττα, του Ανδρέα και της Μαρίνας.

Αιωνία και τιμημένη.

__________

ΡΜ/ΕΙ