Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα ιστορικής ευθύνης παρευρισκόμαστε στην εκδήλωση τιμής στην προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και της συνολικής προσφοράς του στον τόπο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, μία αναντίλεκτα πολυσύνθετη εκκλησιαστική και εθνική μορφή, συνιστά ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, αφού, τόσο μέσα από την ιερατική όσο και την πολιτική του δράση, όρισε όσο ελάχιστοι την πορεία της Εκκλησίας της Κύπρου, την ίδρυση και τη μετέπειτα εξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και την ανάπτυξη και πολιτική ωρίμανση της κυπριακής κοινωνίας.

Ανατραφείς παιδιόθεν στους εκκλησιαστικούς κόλπους, υπήρξε θερμός πρόμαχος της Ορθοδοξίας και των αρχών και αξιών που αυτή πρεσβεύει, δαπανώντας εαυτόν με πλήρη συνέπεια και αφοσίωση στην υπηρεσία της.

Αξιωθείς αργότερα του υψηλότερου ιερατικού βαθμού της Κυπριακής Εκκλησίας, φρόντισε ως Προκαθήμενος για την αναδιοργάνωση και την πρόοδο της, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη επιμέλεια για την πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου του, αναπτύσσοντας παράλληλα πλούσιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, αλλά και ιεραποστολική διακονία ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα στην αφρικανική ήπειρο.

Αναλόγως, συνδέοντας το χρέος του ως εκκλησιαστικού ταγού με τον εθνικό αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας μας, τρέφοντας πηγαία αγάπη και οραματιζόμενος μία ελεύθερη Κύπρο, έταξε διαχρονικά εαυτόν στην προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του τόπου και των απαράγραπτων δικαίων του κυπριακού λαού.

Τόσο ως εμπνευστής και πολιτικός Αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-‘59, όσο και ως ο πρώτος, και επί 17 συναπτά έτη, Πρόεδρος της Κύπρου, πάλεψε για την επικράτηση των ιδανικών της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Έχοντας πλήρη επίγνωση των υψηλών απαιτήσεων των εθνικών του οραματισμών, στάθηκε με τόλμη και αποφασιστικότητα απέναντι στις δύσκολες αποφάσεις, αλλά και τις μεγάλες ευθύνες που κλήθηκε να αναλάβει σε κρίσιμες ιστορικά περιόδους για τον τόπο.

Και είναι για αυτούς ακριβώς τους λόγους που συγκέντρωσε τη λαϊκή υποστήριξη, αντιμετωπίζοντας την ίδια ώρα το μένος των αντιπάλων και ιδιαίτερα της Χούντας των Αθηνών που κορυφώθηκε με το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου του 1974 επιφέροντας δυστυχώς την τραγωδία της Τουρκικής Εισβολής.

Παρά το γεγονός ότι πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τη φυσιογνωμία, τη δράση και την προσφορά του Μακαρίου, θα αποφύγω να ανατρέξω περαιτέρω στον βίο και το έργο του, αφού εν συνεχεία ακολουθεί η παρουσίαση των Απάντων του. Εξάλλου, και μόνο ο αριθμός των τόμων Απάντων, δύο για την εκκλησιαστική αποστολή και 18 για την εθνική παρουσία, 20 στον αριθμό, ομιλεί αφ’ εαυτού και θα ήταν αδιανόητο στο πλαίσιο ενός χαιρετισμού να συρρικνωθούν.

Αναμφίβολα, η σύλληψη της ιδέας της συγγραφής των Απάντων από την Ουρανία Κοκκίνου, η υλοποίηση της από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Α’ και τον νυν Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομος Β΄, ως και η επίμοχθη, ενδελεχής προσπάθεια, που απαιτήθηκε για την ολοκλήρωσή τους από τους συγγραφείς, τα καθιστά μοναδική ιστορική πηγή.

Στο πλαίσιο αυτό, είμαι απολύτως βέβαιος, ότι η εκτενής αναφορά από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεώργιο στους δύο τόμους των Απάντων, που άπτονται της εκκλησιαστικής δράσης του Μακαρίου σε συγγραφή του Αντρέα Μιτσίδη, όσο και στους υπόλοιπους 18 από τον Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών κ. Χρήστο Ιακώβου σε συγγραφή του κ. Νέαρχου Νεάρχου, θα επιτρέψει μια πρώτη σύντομη προσέγγιση στο περιεχόμενο των «Απάντων».

Αρκούμενος υπό το πρίσμα αυτό στα όσα συνοπτικά ανέφερα, θα ήθελα να σταθώ στο γεγονός ότι είτε είναι κάποιος υποστηρικτής είτε επικριτής των επιλογών και της πορείας που ακολούθησε ο Μακάριος, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αγωνίστηκε για τη δικαίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, την αποκατάσταση της ειρήνης στην Κύπρο και την αρμονική συμβίωση όλων των νόμιμων κατοίκων της.

Αν κάτι μας δίδαξε η μακραίωνη ιστορία μας είναι πως στον διχασμό χρεώνουμε τις χαμένες πατρίδες και στην ενότητα πιστώνουμε τις ένδοξες σελίδες της.

Αιρόμενος στο ύψος των δικών μου ιστορικών ευθυνών, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι, σε απόλυτη συνεργασία και πνεύμα ομοψυχίας με τις υπόλοιπες των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και των Ελληνικών Κυβερνήσεων, θα συνεχίσω να αναλώνω το άπαν των δυνάμεων μου, προκειμένου να παραδώσω μία πατρίδα απαλλαγμένη από τις όποιες αναχρονιστικές εγγυήσεις, στρατεύματα κατοχής και ξένες εξαρτήσεις.

Πρώτιστο μέλημά μου, όπως και των προκατόχων μου, παραμένει η εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης, η οποία θα διασφαλίζει τη λειτουργικότητα, τη βιωσιμότητα και τον αλληλοσεβασμό, επιτρέποντας σε όλους τους πολίτες, ασχέτως κοινοτικής καταγωγής, να συμβιώσουν και να συνδημιουργήσουν μέσα σε συνθήκες ειρήνης, σταθερότητας, ασφάλειας και προόδου.

Δεδομένης της ανανεωμένης ενεργούς εμπλοκής του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών θα συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα τις προσπάθειές μας, προκειμένου να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες που θα επιτρέψουν την επανέναρξη ενός δομημένου διαλόγου.

Η τριμερής συνάντηση στο Βερολίνο, στις 25 Νοεμβρίου του 2019, θεωρώ ότι υπήρξε ένα πρώτο θετικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς καθορίστηκαν τα συστατικά στοιχεία που θα πρέπει να διέπουν την επανέναρξη των συνομιλιών.

Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω και να τονίσω είναι πως απαράβατος όρος και απαραβίαστη αρχή είναι η λύση να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, η λύση να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα μέσα από τη λειτουργικότητα του κράτους. Διαφορετικά, δυστυχώς, θα κλάψουμε επί χειροτέρων ερειπίων.

Κανείς δεν παραγνωρίζει τη δημιουργία τετελεσμένων με την πάροδο του χρόνου. Κανείς, όμως, και δεν μπορεί να παραβλέπει τις βλέψεις της Τουρκίας. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει πως υλοποιούνται μέσα από όλα καταγράφονται εκείνα που διεκδικούσε στο Κραν Μοντανά. Εκείνα που διεκδικούσε δεν ήταν μόνο η συνέχιση των εγγυήσεων, αλλά και η παρουσία μονίμου στρατιωτικής μονάδας σε στρατιωτική Βάση στο βόρειο τμήμα, αλλά και ταυτόχρονα μέσα από τις αξιώσεις της τάχα πολιτικής ισότητας, της θετικής ψήφου, που δεν είναι παρά πολιτική ανισότητα, εκεί οδηγεί εν τη ουσία, ήταν να κυριαρχεί επί ολοκλήρου του κράτους. Αυτά έχω κατά νου.

Έπραξα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν και θα πράξω ακόμα περισσότερα αρκεί να υπάρξει ο αλληλοσεβασμός, όχι μόνο από δικής μας πλευράς που συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων, αλλά και από δικής τους πλευράς να κατανοήσουν ότι υπάρχουν παγκόσμιες αρχές και όχι οθωμανικές υποδείξεις για αρχές.

Συνεπώς, με αυτά έχοντας κατά νου, αν είναι κάτι που θα τιμήσει τον αείμνηστο ηγέτη είναι τηρώντας αυτές τις αξίες, αυτές τις αρχές, να δώσουμε κάποια στιγμή τη δυνατότητα πραγματικά να ζήσουμε κάτω από συνθήκες που να διασφαλίζεται το μέλλον, η προοπτική, η ειρηνική συμβίωση και η συνδημιουργία με το σύνοικο στοιχείο.

-------------------------- 

ΡΜ/ΕΙ