Ανακοινωθέντα

Με τις τιμές που του αξίζουν και έχοντας πλήρη επίγνωση του ιστορικού χρέους όλων μας να αγωνιστούμε για τη δικαίωση τόσο της δικής του θυσίας, όσο και της θυσίας των άλλων παλληκαριών της Κύπρου που πρόσφεραν τον εαυτό τους στο θυσιαστήριο της Κυπριακής ελευθερίας, απευθύνουμε σήμερα το ύστατο χαίρε στον Βρυώνη Μονιάτη, στρατιώτη του 70 Τάγματος Μηχανικού, στο οποίο κατατάχθηκε τον Ιανουάριο του 1973 για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία.

Δυστυχώς, οι γονείς του Παναγής και Ελπίδα δεν είναι σήμερα εδώ για να προσευχηθούμε μαζί τους για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής του. Έφυγαν από τη ζωή, με ανοικτές τις πληγές στη ψυχή τους από τον πόνο και την αγωνία της εξαφάνισης του παιδιού τους. Χωρίς να πάρουν απάντηση στα πολλά ερωτήματα τους, χωρίς να μπορέσουν να ακουμπήσουν το φέρετρο του για το στερνό αντίο.

Είναι εδώ όμως μαζί μας τα πέντε αδέλφια του, ο Ανδρέας, ο Πέτρος, ο Γιάννης, η Χαρίκλεια και ο Χριστάκης. Σε αυτούς και σε όλα τα μέλη της οικογένειας, εκφράζουμε, μαζί με τα συλλυπητήρια μας, τη μεγάλη εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για την προσφορά και τη θυσία του Βρυώνη, η οποία έγινε σε μια εποχή μεγάλης δοκιμασίας για την ιδιαίτερη μας πατρίδα. Μια εποχή μεγάλων εσωτερικών συγκρούσεων και προδοσίας, η οποία στο τέλος άνοιξε τις κερκόπορτες για να μαγαρίσει το νησί μας ο Τούρκος εισβολέας και κατακτητής.

Η ιστορία του 70 Τάγματος Μηχανικού, όπως και των πλείστων τότε Μονάδων της Εθνικής Φρουράς,  έχει έντονα τα χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου.

Ενδεικτικά αναφέρομαι στο γεγονός ότι από την προηγούμενη ημέρα της εισβολής - όταν πια ήταν γνωστό πως τα τουρκικά αποβατικά είχαν αναχωρήσει από το λιμάνι της Μερσίνας με προορισμό την Κύπρο - οι κληρωτοί άνδρες του Τάγματος είχαν κινητοποιηθεί για επίστρωση ναρκοπεδίων στους πιθανούς χώρους αποβίβασης των τουρκικών στρατευμάτων. Όταν έφθασαν όμως εκεί και ήταν καθ’ όλα έτοιμοι να εκτελέσουν την πολεμική τους αποστολή, αντιμετώπισαν προς έκπληξη και απορία τους την άρνηση των διοικητών των τοπικών στρατιωτικών σχηματισμών να συνεργαστούν για τοποθέτηση των ναρκών. Με ενέργειες τους, μάλιστα, ακυρώθηκαν οι σχετικές διαταγές που είχαν εκδοθεί πριν από τη Διεύθυνση Μηχανικού του ΓΕΕΦ και μεταβιβάστηκαν προς εκτέλεση στη Διοίκηση του Τάγματος.

Ακόμα και όταν άρχισε και βρισκόταν σε εξέλιξη η απόβαση του Αττίλα, και οι ουρανοί βόρεια της Λευκωσίας γέμισαν από Τούρκους αλεξιπτωτιστές, οι χουντικοί επιτελείς χαρακτήριζαν τις πληροφορίες και τις μαρτυρίες για όσα συνέβαιναν ως «άσκηση» και συνιστούσαν «αυτοσυγκράτηση». «Μην βάλλετε», ήταν η διαταγή που δέχθηκαν πολλές Μονάδες.

Για την Κερύνεια ειδικά, οι διαταγές προέβλεπαν την επίστρωση ναρκοπεδίων στις τοποθεσίες 5 και 6 Μίλι. Εκεί, στο 6 Μίλι, πραγματοποιήθηκε τελικά η απόβαση, χωρίς οι τουρκικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν την όποια αποφασιστική και σοβαρή αντίδραση. Στις μάχες με τον Αττίλα, αντίσταση, και μάλιστα ερρωμένη και ηρωική σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, προβλήθηκε από ορισμένες στρατιωτικές μονάδες χάρις στην γενναιότητα και την αυτοθυσία των διοικητών και των ανδρών τους, αλλά όχι στο βαθμό και στην έκταση που προέβλεπαν τα επιτελικά σχέδια και οι δυνατότητες της Εθνικής Φρουράς. Και αυτό, παρά την υπεροπλία και τον υπεράριθμο των στρατευμάτων του εχθρού.

Παρόλο που οι άνδρες του Μηχανικού είχαν αντιληφθεί, κατά τις ώρες που ακολούθησαν, ότι ουσιαστικά μετείχαν σε μια πολύ δύσκολη προσπάθεια υπεράσπισης μιας προδομένης πατρίδας, εντούτοις στις επιχειρήσεις που κλήθηκαν να συμμετάσχουν επέδειξαν μοναδικό θάρρος και αίσθημα αυτοθυσίας. Έστρωσαν αρκετά ναρκοπέδια μπροστά από τις προκεχωρημένες θέσεις των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς, ενώ έλαβαν μέρος και σε άλλες αποστολές, όπως καταστροφής πιθανών δρομολογίων του εχθρού.

Μια από τις αποστολές αυτές κατέληξε σε μεγάλη τραγωδία. Ήταν αυτή, στην οποία χάθηκε ο Βρυώνης Μονιάτης μαζί με 30 άλλους κληρωτούς και έφεδρους της Μονάδας του, μεταξύ των οποίων και τρεις ανθυπολοχαγοί, ενώ ένας άλλος συνελήφθη αιχμάλωτος.

Αυτό, έγινε το πρωινό της 6ης Αυγούστου, όταν αποστολή του Μηχανικού για επίστρωση ναρκοπεδίων στην περιοχή Λαπήθου-Καραβά, συνέπεσε χρονικά με την επιχείρηση των Τουρκικών στρατευμάτων για κατάληψη των δυο κωμοπόλεων. Οι άνδρες του Μηχανικού αφέθηκαν να διανυκτερεύσουν μπροστά από τη γραμμή άμυνας που είχαν δημιουργήσει άλλες μονάδες, ενώ θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας και να αποχωρήσουν. Και όταν άρχισε η Τουρκική επίθεση, βρέθηκαν κυριολεκτικά μέσα σε κόλαση φωτιάς από την οποία προσπάθησαν να διαφύγουν αβοήθητοι και όπως - όπως. Ολέθρια λάθη και παραλείψεις, σε συνδυασμό με την προδοσία και την αποδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς, στιγμάτισαν την προσπάθεια των ανδρών του Μηχανικού να φέρουν σε πέρας τη συγκεκριμένη αποστολή τους. Από την κόλαση εκείνη της φωτιάς, κατάφεραν να διαφύγουν μόνο οι 17 από τους 48 άνδρες που έλαβαν μέρος στην αποστολή.

Όλοι οι άλλοι, περιλαμβανομένου και του Βρυώνη Μονιάτη, χάθηκαν. Σε περιοχή της Λαπήθου εντοπίστηκαν μόνο δύο οστά του, διάσπαρτα και κατατεμαχισμένα, μαζί με άλλων παλικαριών μας.

Σαράντα τέσσερα χρόνια από τότε εξακολουθούμε να θάβουμε τα ιερά οστά των ηρώων μας. Οι μνήμες παραμένουν πάντα έντονες, καθώς μεταφέρονται στις μέρες εκείνες με τις τραγικές συνέπειες της προδοσίας και της καταστροφής. Στους νεκρούς, τους αγνοουμένους μας και τις οικογένειες τους, στους αιχμαλώτους και τους εγκλωβισμένους, στους πρόσφυγες και τους άλλους παθόντες. Στις αγαπημένες πόλεις και τα χωριά μας που εξακολουθούν να κατέχονται από τον εισβολέα. Στα καταστρεμμένα ιερά και τα όσια μας.

Πιο τραγική πτυχή είναι αυτή των αγνοουμένων, για τους οποίους η Τουρκία, θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες της μέχρι να επιτευχθεί και η διακρίβωση της τελευταίας περίπτωσης. Δεν μπορεί μετά από σχεδόν μισό αιώνα να εξακολουθούν να αγνοούνται οι περισσότεροι συμπατριώτες μας, και η Τουρκία να συνεχίζει να βάζει προσκόμματα που παρεμποδίζουν την πρόοδο των εργασιών της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Η Τουρκία δεν έχει απλώς υποχρέωση έναντι των αγνοουμένων, έχει υποχρέωση και έναντι των συγγενών τους που πολλοί φεύγουν από τη ζωή χωρίς να πάρουν καμιά απάντηση στα εναγώνια ερωτήματα τους για την τύχη των αγαπημένων τους.

Περίπου 850 συμπατριώτες μας συνεχίζουν να αγνοούνται, μεταξύ των οποίων και 25 παλληκάρια του 70 Τάγματος Μηχανικού. Από τον αρχικό κατάλογο ανευρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν οστά 7 ανδρών του τάγματος.

Στη μνήμη όλων κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Ουδέποτε θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διευκρίνηση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου. Και ουδέποτε θα επιτρέψουμε στη λήθη να συνθλίψει τις μνήμες μας και να επιφέρει τη συμφιλίωση μας με την κατοχή της πατρίδας μας, τον σφετερισμό των πατρογονικών μας εστιών και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας.

Το χρέος μας προς την πατρίδα και τους ήρωες, μας επιβάλλει να βαδίσουμε ενωμένοι ώστε να διασφαλίσουμε τη συνέχεια της εθνικής μας ύπαρξης σε αυτό τον μαρτυρικό χώρο. Επιδιώκουμε μια λύση που να είναι συμβατή με τις αρχές, τις αξίες και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια λύση που να επανενώνει την πατρίδα μας και να τερματίσει την κατοχή, χωρίς εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα από οποιαδήποτε χώρα, μια λύση που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών μας και θα οδηγεί τη χώρα μας σε μια νέα εποχή ελπίδας και προοπτικής.

Για την επίτευξη των στόχων μας έχουμε ως στήριγμα τις παρακαταθήκες των ηρώων μας, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας, την ιστορία και την παράδοση μας, που δεν παραγράφουμε, αλλά μεταλαμπαδεύουμε στις νεότερες γενιές ως οδηγό και σύμβουλο για την πορεία μας στο μέλλον.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της πατρίδας μας.

Υπερήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Βρυώνη, Παναγής και Ελπίδα, που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς, αδέρφια του ήρωα μας Ανδρέα, Πέτρο, Γιάννη, Χαρίκλεια και Χριστάκη,

Πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον αδελφό σας, περήφανοι για την κληρονομιά που ο άνθρωπός σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι, το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του αδελφού σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.

Αποχαιρετούμε σήμερα τον στρατιώτη Βρυώνη Μονιάτη του Παναγή και της Ελπίδας και τιμούμε με ευγνωμοσύνη τη μνήμη του.

Βρυώνη Μονιάτη, έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου προς την πατρίδα μαζί με τους άλλους συμπολεμιστές σου.

Αιώνια ας είναι η μνήμη σου.

Αιώνια και τιμημένη.

Αθάνατος.

--------------------

ΡΜ/ΕΙ