Ανακοινωθέντα

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες, αγαπητοί φίλοι Μορφίτες και Μορφίτισσες, κ΄. Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, φίλοι βουλευτές που εκπροσωπείται ξένα Κοινοβούλια, δήμους, θέλω θερμά να σας ευχαριστήσω για την εδώ παρουσία σας, τη διαχρονική και σταθερή στήριξη που δίνετε στον αγώνα για δικαίωση της Κύπρου, αλλά βεβαίως και των πόλεων που κατέχονται, των προσφύγων μας, είτε αυτοί προέρχονται από τη Μόρφου είτε από την Αμμόχωστο είτε από τις άλλες κατεχόμενες περιοχές.

Είναι πραγματικά με ανάμικτα αισθήματα συγκίνησης, αγωνίας, απογοήτευσης που προσέρχομαι και φέτος στη μαζική αυτή εκδήλωση του Δήμου Μόρφου.

Φίλε Δήμαρχε, θέλω να ξέρετε πως δεν υπάρχει ηγέτης σε αυτό τον τόπο που να μην αισθάνεται τον πόνο σας, που να μην αισθάνεται την ανάγκη δικαίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Όμως, θα πρέπει να είμαστε πραγματιστές. Θα πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα εμείς στην Κύπρο, μέσα από τα επιχειρήματα, ή την κριτική που δικαιωματικά μπορεί ο καθένας να ασκεί, να μην απαλλάσσουμε των ευθυνών τη χώρα που εισέβαλε παράνομα, που παραβίασε το διεθνές δίκαιο, που παραβίασε κάθε αρχή ευρωπαϊκής αξίας και ιδεωδών, και της οποίας επιδίωξη δεν ήταν άλλη από την ανάληψη του αξιώματος από τον ένα ή τον άλλο Πρόεδρο, ήταν από το 1956 ο στόχος της δημιουργίας είτε δια της διχοτόμησης του ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την προσχηματική εισβολή, όπως ακριβώς και η Ρωσία, πως τάχα θα επέμβει για να σώσει τους Ρώσους η Ρωσία, τους Τουρκοκύπριους η Τουρκία, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις μιας επεκτατικής απόφασης, προκειμένου να υλοποιήσει αυτά που προγραμμάτισε.

Και πραγματικά πρέπει ο καθένας να διερωτηθεί:

Μήπως προκαλεί η Ελληνική Κυβέρνηση όταν δέχεται απειλές για κατάληψη των ελληνικών νησιών; Όταν αμφισβητείται δηλαδή η εθνική κυριαρχία, η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας;

Μήπως αποτελεί πρόκληση από πλευράς Ιράκ, Λιβύης, Συρίας, Ναγκόρνο Καραμπάχ,  οι επεμβάσεις της Τουρκίας, ή είναι η υλοποίηση του οράματος της Γαλάζιας Πατρίδας;

Κάθε χρόνο όταν συγκεντρωνόμαστε, κατά κανόνα το σύνηθες ήταν να γίνεται ενημέρωση για το τι πραγματικά προηγήθηκε τον προηγούμενο χρόνο. Το κοινό στοιχείο κατά την ενημέρωση ήταν αυτό που αναδείκνυε τις υπαναχωρήσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς από όσα είχαν συμφωνηθεί, οι αξιώσεις για δημιουργία ενός δυσλειτουργικού κράτους υπό τη στρατιωτική και πολιτική επιρροή της Τουρκίας, αλλά και η άρνηση της να εμπλακεί σε ένα δημιουργικό διάλογο.

Μήπως θα πρέπει να επαναφέρω στη μνήμη σας;

(α) Την αξίωση της Τουρκίας για συνέχιση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και μόνιμη παρουσία τουρκικού στρατού με αναλλοίωτο το δικαίωμα επέμβασης;

(β) Την αξίωση της τουρκοκυπριακής πλευράς για μια τουλάχιστον θετική ψήφο σε κάθε απόφαση θεσμικού οργάνου της κεντρικής κυβέρνησης, καθιστώντας έτσι τη λύση δυσλειτουργική;

Να υπενθυμίσω πως η δική μας πλευρά στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης και σε αυτό το πρόβλημα, είχε αποδεχτεί τη θετική ψήφο εκεί και όπου ενδεχόμενα να επηρεάζονταν τα ζωτικά συμφέροντα είτε της μιας είτε της άλλης κοινότητας.

Πάντοτε ενεργούσαμε με καλή πίστη και θέληση προκειμένου να δώσουμε ένα μήνυμα στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας πως δεν παραμελούμε, πως δεν παραγνωρίζουμε και τις δικές τους ανησυχίες όσο αδικαιολόγητες και αν δεν ήταν.

(γ) Την παραγνώριση προτάσεων που καταθέσαμε ώστε να ικανοποιήσουμε τις όποιες ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων για τάχα κατάχρηση εξουσίας, όταν προτείναμε αποκέντρωση εξουσιών, όταν προτείναμε το κοινοβουλευτικό σύστημα, όταν καλέσαμε, αν θέλουν, στη μεταβατική περίοδο μέχρι την εξεύρεση της λύσης, στην επάνοδο του Συντάγματος του ’60;

(δ) Την υπαναχώρηση της τουρκοκυπριακής πλευράς από τις συγκλίσεις και την αξίωση της για συνδιαχείριση, μέσω τάχα μιας επιτροπής, των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες;

Να υπενθυμίσω τις συγκλίσεις που είχαν επιτευχθεί επί αειμνήστου Χριστόφια και Ταλάτ, να υπενθυμίσω πως η κυπριακή Βουλή έχει υιοθετήσει την πρόταση της Κυβέρνησης για δημιουργία εθνικού ταμείου υδρογονανθράκων; Να υπενθυμίσω την πρόταση μου για άνοιγμα καταπιστευματικού λογαριασμού προκειμένου τα όποια ενδεχόμενα έσοδα από την αξιοποίηση των φυσικών πόρων κατ’ αναλογία θα κατατίθεντο προς όφελος των Τουρκοκυπρίων με δικαίωμα μάλιστα και προ της λύσης να αποσύρουν προς όφελος της κοινότητας τα όσα είχαν ανάγκη, αρκεί η Τουρκία να αναγνώριζε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Να υπενθυμίσω την άρνηση της τουρκικής πλευράς να εμπλακεί στον διάλογο στη βάση της συμφωνίας της 25^ης Νοεμβρίου 2019 για το πλαίσιο που διέπει την επιδιωκόμενη λύση, δηλαδή την κοινή διακήρυξη του 2014, τις επιτευχθείσες συγκλίσεις αλλά και τα έξι σημεία πλαίσιο του ΓΓ των ΗΕ; Ή άραγε να αναφερθώ στο 2018 όταν ο ΓΓ προκειμένου να επαναρχίσει ένας διάλογος πρότεινε ένα Γάλλο διπλωμάτη και απορρίφθηκε από την Τουρκία για να διοριστεί στη συνέχεια η κα Λουτ;

Όλη η προσπάθεια, η μη υλοποίηση των όσων είχαν συμφωνηθεί στο Βερολίνο στις 25 Νοεμβρίου, ήταν πώς να αναλωθεί άγονος ο χρόνος, προκειμένου να εξοστρακιστεί ο κ. Ακκιντζί, να έρθει ο σημερινός εγκάθετος, ο οποίος υλοποιεί κατά γράμμα τις εντολές της Τουρκίας. Αυτό επεδίωκαν και αυτό αποδεικνύεται από τις καταθέσεις πλέον προτάσεων που παρέθεσαν στον ΓΓ στις 25 Απριλίου 2021, όταν πλέον ανερυθρίαστα προέβαλαν την αξίωση για λύση δύο κρατών. Ενάντια στα ψηφίσματα των ΗΕ, ενάντια στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, ενάντια στις αρχές και αξίες γενικότερα της παγκόσμιας τάξης ή της ΕΕ.

Και όλα τούτα όχι διότι η όποια Κυπριακή Κυβέρνηση δεν θέλησε και δεν προσπάθησε, δεν υπαναχώρησε από θέσεις αρχής, προκειμένου να πετύχει επιτέλους την επανέναρξη του διαλόγου.

Θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τις πραγματικότητες αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την τουρκική βουλιμία, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως όσο η διεθνής κοινότητα, όσο η ΕΕ -και τα λέω ευθαρσώς- εθελοτυφλούν, αποδέχονται ή ανέχονται την τουρκική συμπεριφορά είναι όπως να επιβραβεύουν τον θύτη, ο οποίος θέλει να μετατρέπεται σε θύμα. Δεν εξηγείται άλλως πως η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν. Είναι η ανοχή της Ευρώπης που τον εκτρέπει. Διαφορετικά δεν θα είχε το θράσος ενώπιον των ΗΕ, αλλά και της προχθεσινής σύναξης στην Πράγα, της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, να προβάλλει ότι επιδιώκει τη λύση των όποιων προβλημάτων με φιλικό τρόπο με τα γειτονικά κράτη στη βάση του διεθνούς δικαίου.

Και διερωτώμαι: ποιο διεθνές δίκαιο επιτρέπει στην Τουρκία να απειλεί την εδαφική κυριαρχία της Ελληνικής Δημοκρατίας; Ποιο διεθνές δίκαιο επιτρέπει, ή ποια ψηφίσματα μπορεί να ανεχτούν να παραβιάζονται όπως το 550, το 789 που αφορά την Αμμόχωστο, γενικότερα τις αποφάσεις που αφορούν την κατοχή. Τα ψηφίσματα είναι σαφή ότι τα τουρκικά στρατεύματα πρέπει να αποσυρθούν. Αυτή ήταν η ρητή διάταξη του ψηφίσματος των ΗΕ. Αυτές είναι οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Να υπενθυμίσω ότι ο ΓΓ στις 4 Ιουνίου 2017 είπε ότι βασική προϋπόθεση λύσης είναι η κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων. Και πρέπει να γίνει συνείδηση ότι αυτό που επιδιώκετο, είτε μέσα από τη στρατιωτική παρουσία και τον έλεγχο είτε μέσα από τον εποικισμό και τον έλεγχο εν τη ουσία των Τουρκοκυπρίων είτε μέσω της οικονομικής εξάρτησης, τη στρατιωτική παρουσία, ήταν πώς να ελέγχεται ή πώς να μετατραπεί η Κυπριακή Δημοκρατία σε ένα τουρκικό προτεκτοράτο.

Διερωτώμαι σε ποια άλλη χώρα, οποιαδήποτε χώρα, μπορεί μια μειοψηφούσα κοινότητα να καθορίζει τις αποφάσεις της πλειοψηφούσας; Αφού χρειάζεται τουλάχιστον μια θετική ψήφο για να ληφθούν οι αποφάσεις.

Και όταν είπαμε ότι και εδώ μπορεί να βρεθεί λύση. Θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της προστασίας εκεί και όπου ενδεχόμενα η πλειοψηφία να ζητήσει καταχρώμενη της δύναμης λόγω πλειοψηφίας, να επιβάλει ή να πάρει αποφάσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Και τούτο δεν έγινε αποδεκτό. Για αυτό και η αποτυχία στο Κραν Μοντανά. Η επιμονή στις εγγυήσεις, στο επεμβατικό δικαίωμα, στη μόνιμη παρουσία του κατοχικού στρατού και στον τρόπο λειτουργίας της εκτελεστικής εξουσίας.

Τα πρακτικά που είδαν το φως της δημοσιότητας δίνουν απαντήσεις σε όσους θα ισχυρίζονταν ή ισχυρίζονταν – και δεν εννοώ στην Κύπρο, αλλά για όσους προσπάθησαν να αιτιολογήσουν για άλλη μια φορά την τουρκική αδιαλλαξία . Εκεί που οφείλετο η αδυναμία λύσης δεν ήταν διότι έλειπε η πολιτική βούληση από ελληνοκυπριακής πλευράς. Εξάλλου, φτάσαμε στο Κραν Μοντανά με την παρουσία των Ευρωπαίων, με την παρουσία όλων των εγγυητριών, με την Τουρκία στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, με χάρτες κατατεθειμένους όχι γιατί αδρανήσαμε, αλλά διότι ακριβώς μέσα από τη μεθοδικότητα πείσαμε ότι επιτέλους μπορεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις λύσης του Κυπριακού.  

Δεν θα μακρηγορήσω, δεν είναι θέμα το ποιος κατά την άποψη κάποιων μπορεί να φέρει ευθύνη ολίγον ή περισσότερο. Δεν υπάρχει Ελληνοκύπριος ηγέτης που δεν κατέβαλε συνειδητά προσπάθειες για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη που δεν συνεισέφερε τη δική της συμβολή στο να εξευρεθεί λύση. Αυτοί που ευθύνονται είναι όσοι μέσα από τις αδιάλλακτες θέσεις προσπαθούσαν να μετατρέψουν την Κύπρο σε ένα ελεγχόμενο ή υποχείριο κράτος, όπως μετέτρεψαν την κατεχόμενη Κύπρο.

Την ίδια ώρα ευθύνη φέρουν και τα ΗΕ και η ΕΕ.

Ο αγώνας συνεχίζεται για να μεταπεισθούν εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις, ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα γεγονότα και τον πόλεμο στην Ουκρανία, να συνειδητοποιήσουν πως τα δύο μέτρα και δύο σταθμά δεν προάγουν το διεθνές δίκαιο, αλλά προάγουν τη διεθνή αδικία.

Βοηθούν έτσι ώστε οι αναθεωρητικές πολιτικές κάποιων, είτε είναι στη Ρωσία είτε είναι στην Τουρκία είτε είναι αλλού, θα δημιουργούν προβλήματα στη διεθνή έννομη τάξη. Θα υπάρχει ο κίνδυνος με όσα παρακολουθούμε, αν παραμείνουν αδρανείς, να δούμε ένα νέο πόλεμο μεταξύ κρατών μελών της ΕΕ, συμμάχων στο ΝΑΤΟ και τότε είναι που θα συνειδητοποιήσουν ότι η ανοχή έφερε την καταστροφή.

Θέλω να σας βεβαιώσω ότι όσο μου απομένει χρόνος στην προεδρία, αλλά και ως απλός πολίτης, ως πολίτης που έζησε και βίωσε τα προβλήματα αυτού του τόπου, θα συνεχίσω μαζί σας να δίνω τον αγώνα της δικαίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού, της επιστροφής των Μορφιτών στις πατρογονικές τους εστίες, της επιστροφής των προσφύγων εκεί και όπου είναι περιοχές που τους ανήκουν. Επιτέλους ας γίνει συνείδηση πως χωρίς ενότητα, χωρίς κοινό πρόγραμμα και δράση είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί η τουρκική αδιαλλαξία.

Και θέλω να σας πω ότι μέρα με τη μέρα, οι καταστάσεις, όπως εξελίχθηκαν, δημιουργούν τον προβληματισμό μέσα στην ΕΕ. Θέλω να ευχηθώ σε όλους δύναμη, πίστη, θέληση και να είστε βέβαιοι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και το ελληνικό έθνος, η Ελλάδα, υπήρξε υπόδουλη πέραν των 400 χρόνων κάτω από την τουρκική, Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να δικαιωθούν οι Έλληνες, να δικαιωθεί το έθνος, να δικαιωθούν όσοι μέσα από την τουρκική βουλιμία αναγνώριζαν την ύπαρξη του Ελληνισμού. Αυτό ας είναι η πίστη που θα μας δίνει την ελπίδα και μαζί ενωμένοι αν αγωνιστούμε είμαι βέβαιος ότι θα πετύχουμε.

(ΡΜ/ΝΓ)