Ανακοινωθέντα

Η πρόσκληση να απευθύνω τον επιμνημόσυνο λόγο με τιμά ιδιαίτερα και γι' αυτό εκφράζω τις ευχαριστίες και την εκτίμησή μου προς τους διοργανωτές.

Σε κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που διακρίνονται μέσα από τη δράση τους, από το μεγαλείο της ψυχής τους, από τα ιδανικά τους, από την αυτοθυσία τους.

Εκπληρώνοντας ένα οφειλόμενο ηθικό και εθνικό χρέος τιμής και μνήμης και με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης, αλλά ταυτόχρονα και εθνικής υπερηφάνειας, σεβόμενοι την ιστορία μας,μνημονεύουμε σήμερα στον ιερό ναό του Αγίου Νεοφύτου, στο συνοικισμό Μακαρίου, εδώ στα Κάτω Πολεμίδια, τον ήρωα της ΕΟΚΑ 1955-59, Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου, στον οποίο κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, για τις υπηρεσίες που προσέφερε προς τη δοκιμαζόμενη πατρίδα μας, με αυτοθυσία και απαράμιλλο ηρωισμό.

Ο Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου γεννήθηκε στο χωριό Στύλλοι, της Επαρχίας Αμμοχώστου, το 1923.

Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός φαρμακοποιού με προοπτική να γίνει φαρμακοποιός, ωστόσο η οικογένειά του φτωχή και πολυμελής, δεν μπορούσε να του παράσχει τη δυνατότητα για σπουδές. Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζηθεοδοσίου (που είχε συλληφθεί και φυλακιστεί μετά την εξέγερση του 1931), πέθανε νωρίς.

Ο Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου, ως ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας (που ήταν συνολικά έξι) αναγκάστηκε να εργαστεί ως αγρότης, βοηθώντας μάλιστα στη μόρφωση των μικρότερων αδελφών του.

Ο Θεοδόσης ήταν κατά γενική παραδοχή προικισμένος με πολλά εξωτερικά αλλά προπαντός με σπάνια εσωτερικά χαρίσματα. Σεμνός, φιλόπονος, φιλόθρησκος, τολμηρός και εχέμυθος.

Δίκαια έχει χαρακτηριστεί ως ο σεμνός οσιομάρτυρας της κυπριακής ελευθερίας, γιατί καθ΄ όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του ήταν υπόδειγμα ενάρετου ανθρώπου, αγνού Έλληνα πατριώτη, ακούραστου και ανιδιοτελούς αγωνιστή.

Συνδυάζοντας την τόλμη και την εχεμύθεια, τη σταθερότητα και την αμετάκλητη πίστη στα ιδανικά, ήταν επόμενο να οριστεί υπεύθυνος της περιοχής, με πρωταρχικό μέλημα τις επικίνδυνες αποστολές φύλαξης και μεταφοράς οπλισμού, και της απόκρυψης και μετακίνησης  καταζητούμενων.

Ο Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου, ήταν ανάμεσα σε εκείνους που ξεχώρισαν κατά τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-΄59.

Στο κρησφύγετο του σπιτιού του, που ουδέποτε ανακαλύφθηκε παρ΄ όλες τις έρευνες από τους κατακτητές, γιατί ήταν αριστοτεχνικά καμουφλαρισμένο, φιλοξένησε τους περισσότερους καταζητούμενους αγωνιστές της περιοχής αλλά και πολλούς άλλους μεταξύ των οποίων και τον Κυριάκο Μάτση και μάλιστα σε περίοδο που είχε  επιβληθεί «κέρφιου» στο χωριό και οι ‘Άγγλοι  στρατιώτες χτένιζαν κυριολεκτικά την περιοχή.

Στην ΕΟΚΑ εντάχθηκε με την έναρξη του αγώνα μαζί με τη μάνα και όλα του τα αδέλφια. Στο σπίτι τους συνεδρίαζαν οι αντάρτες και τα στελέχη της ΕΟΚΑ, ενώ φυλαγόταν και ο πολυγράφος όπου εκτυπώνονταν τα φυλλάδια της ΕΟΚΑ.

Στις 18 Οκτωβρίου 1957 ο Άγγλος ανακριτής Ντίαρ, τον οποίο αργότερα σκότωσε ο ήρωας Αλέκος Κωνσταντίνου, πήγε στο σπίτι τους για έρευνα. Η μητέρα του, προφασιζόμενη ότι θα έριχνε φαγητό στα ζώα, κατόρθωσε να αναμείξει στις τροφές τους έγγραφα του αγώνα τα οποία έφαγαν τα ζώα. Βρέθηκε όμως στο σπίτι ο πολυγράφος και ο Θεοδόσης βασανίστηκε επιτόπου μέχρι θανάτου, αρνούμενος να αποκαλύψει οτιδήποτε. Στη συνέχεια σύρθηκε στον δρόμο και με το πρόσχημα ότι επιχείρησε να δραπετεύσει πυροβολήθηκε από τους Άγγλους βασανιστές του.

Η θανατική ανάκριση απέδειξε ότι ο Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου σκοτώθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1957, από μια σφαίρα που τον έπληξε στο στήθος και διαπέρασε την καρδιά. Ετάφη με τιμές στο χωριό του.

Ο αδελφός του Κυριάκος καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, ενώ ο άλλος του αδελφός, ο Βάσος ήταν ήδη στη φυλακή εκτίοντας ποινή επτάχρονης φυλάκισης για τη δράση του.

Σύσσωμος ο πληθυσμός της περιοχής συνόδευσε την εκφορά του νεκρού και δάσος από ελληνικές σημαίες έκλιναν πάνω από τον τάφο του σε ένδειξη τιμής, ενώ ψαλλόταν ο εθνικός ύμνος.

Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται. Ο Χατζηθεοδοσίου ύψωσε το ανάστημά του με ηρωισμό και αυταπάρνηση, κερδίζοντας μια χρυσή και ένδοξη σελίδα στο πάνθεο των αθανάτων και σφραγίζοντας με το όνομα και τη δράση του, τους διαχρονικούς αγώνες για ελευθερία και δικαιοσύνη. Το αίμα του εξακολουθεί να αρδεύει το δέντρο της ελευθερίας, μέχρις ότου αυτό να ανθίσει και να δώσει καρπούς.

Με επίγνωση του χρέους και της οφειλής μας απέναντι σ’αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό μας, διαβεβαιώνοντας για την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την εθνική δικαίωση, μέχρι την επανένωση της πατρίδας μας, τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής. Οι αγώνες των ηρώων μας καθιστούν το δικό μας χρέος ακόμα πιο βαρύ κι αυτό δεν εξοφλείται με λόγια, αλλά με έργα αντάξια της θυσίας τους.

Η θυσία των ηρώων μας συνιστά μια πολύτιμη παρακαταθήκη, που εμπνέει το σήμερα και καθοδηγεί το μέλλον. Τα ιστορικά διδάγματα που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες αποτελούν την πυξίδα μας για την πορεία του αύριο. Στην κολυμβήθρα της θυσίας τους οφείλουμε να αναβαπτιστούμε, αντλώντας δύναμη μέχρι την τελική δικαίωση.

Αιώνια, ας είναι η μνήμη του.

(ΜΧ)