Ανακοινωθέντα

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε σήμερα, στο Προεδρικό Μέγαρο, ομάδα φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σημειώνεται ότι την ομάδα φοιτητών συνόδευε ομάδα καθηγητών.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε στους φοιτητές ότι την ερχόμενη Δευτέρα, ημέρα της εξόδιου ακολουθίας του αποβιώσαντα Καθηγητή Γλωσσολογίας, μέλους της Επιτροπής του Πανεπιστημίου για την Κύπρο και ενός εκ των δύο πρωτεργατών του θεσμού των επισκέψεων φοιτητών του Πανεπιστημίου στην Κύπρο εδώ και 35 χρόνια, Παναγιώτη Κοντού, η Κυπριακή Δημοκρατία με απόφαση του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας θα αποδώσει μετά θάνατον την κυπριακή υπηκοότητα στον εκλιπόντα για την προσφορά του στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου στον τομέα της εκπαίδευσης.

Μιλώντας στους φοιτητές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε: «Έχει καταστεί θεσμός αυτή η ετήσια επίσκεψη από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Σκεφτόμουν, βλέποντας το πρόγραμμά μου το πρωί για τις σημερινές μου συναντήσεις, ότι πριν από δύο μέρες είδα μαθητές από την Αθήνα. Και την περασμένη εβδομάδα είδα μαθητές από ένα Λύκειο της Θεσσαλονίκης. Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένο, λόγω των σχέσεων σε πολιτικό επίπεδο, ότι γνωρίζουν αρκετά, είτε τα παιδιά στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο, οι νέοι μας, οι φοιτητές μας, για την Ιστορία μας και τον πολιτισμό μας και για τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και θεωρώ αυτό τον θεσμό των επισκέψεων, που είχα και εγώ την ευλογία να βιώσω όταν ήμουν στη β’ Λυκείου, που είχαμε επισκεφθεί την Ελλάδα, ιδιαίτερα σημαντικό.

Ειδικότερα για την Κύπρο το 2024 είναι ένα ιστορικό έτος. Ιστορικό, γιατί συμπληρώνονται 50 χρόνια, μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή. Μισός αιώνας συνεχιζόμενης κατοχής της πατρίδας μας. 50 χρόνια μετά υπάρχουν πρόσφυγες, υπάρχουν αγνοούμενοι, υπάρχουν εγκλωβισμένοι. Και κάποτε διερωτώμαι, συμμετέχοντας –και προηγουμένως υπό την ιδιότητά μου ως Υπουργού Εξωτερικών, αλλά και τώρα ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας– στα διάφορα Συμβούλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), βλέποντας όλα αυτά που γίνονται στην Ουκρανία και την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, που είναι ακριβώς ό,τι έγινε στην Κύπρο, πόσο σημαντικό είναι να υπενθυμίζουμε σε όλους ότι στην Κύπρο συνεχίζεται η κατοχή, αλλά την ίδια στιγμή να πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να τερματιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων. Είμαι σίγουρος ότι θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον της πατρίδας μας.

Νιώθω ιδιαίτερα μεγάλη την ευθύνη, γιατί στην Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1960 που έγινε ανεξάρτητο κράτος, είμαι ο πρώτος Πρόεδρος που προέρχομαι από τη γενιά του πολέμου. Γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1973. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια κατεχόμενη πατρίδα και δεν πρέπει σε καμία απολύτως περίπτωση να δημιουργηθεί η αίσθηση στον οποιονδήποτε, στην Κύπρο, στην Ελλάδα και γενικότερα στον απανταχού Ελληνισμό, ότι αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα είναι η φυσιολογική κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο. Δεν είναι η φυσιολογική κατάσταση πραγμάτων. Υπάρχει κατοχή, υπάρχουν ακόμη πρόσφυγες, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι. [Εμείς] η επόμενη γενιά όλων αυτών που έζησαν τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας έχουμε μεγάλη ευθύνη να πράξουμε ό,τι πρέπει, ό,τι είναι δυνατόν, για να επανενώσουμε τον τόπο μας.

Γιατί πραγματικά ανησυχώ. Θέλω να εκφράσω αυτή την ανησυχία μου, ακόμη και δημόσια, ότι αυτή η κατάσταση που βλέπουμε δεν είναι στατική. Αυτή η κατάσταση που βλέπουμε μέρα με τη μέρα γίνεται χειρότερη. Τα τετελεσμένα είναι σαφώς περισσότερα μέρα με τη μέρα και, κατ’ επέκταση, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού.

Θέματα που συζητούνται πλέον στο τραπέζι των συνομιλιών, την τελευταία φορά που είχαμε συνομιλίες, δεν ήταν θέματα που ήταν στο τραπέζι το 1980, το 1984, το 1990. Η πάροδος του χρόνου δημιουργεί νέα θέματα, νέες δυσκολίες, νέες προκλήσεις και μας απομακρύνει ακόμη περισσότερο από τον στόχο.

Το 2024 όμως σηματοδοτεί και μια άλλη επέτειο. 20 χρόνια από τη σημαντικότερη επιτυχία τούτης της χώρας, την ένταξή της στην ΕΕ. Μια ένταξη που όταν πρωτοξεκίνησε η προσπάθεια προς αυτόν τον στόχο –και οφείλω να το πω, γιατί η προσπάθεια δεν ξεκίνησε στην Κύπρο, η προσπάθεια ξεκίνησε στην Ελλάδα, από την Ελλάδα ήταν οι προτροπές έτσι ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να υποβάλει αίτηση ένταξης στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα– κανείς δεν πίστευε ότι αυτός ο στόχος μπορούσε να επιτευχθεί.

Και όμως, το 2004 πετύχαμε, με τη βοήθεια της Ελλάδας, της Βουλής των Ελλήνων, της Κυβέρνησης, του ελληνικού λαού, να γίνουμε κράτος μέλος της ΕΕ. Και αυτό που επιχειρούμε να πράξουμε σήμερα είναι να αξιοποιήσουμε τα δεδομένα που δημιουργούνται από αυτή τη μεγάλη επιτυχία, την ένταξη στην ΕΕ, έτσι ώστε να βοηθήσουμε στην επίλυση του Κυπριακού. Αυτός είναι ο ένας στόχος που επιχειρούμε και βλέπουμε σταδιακά να υπάρχει μια θετική ανταπόκριση από πλευράς της ΕΕ, από πλευράς των εταίρων μας στην περιοχή. Αλλά την ίδια στιγμή, επειδή ζούμε σε ένα άναρχο διεθνές σύστημα –ένας Βρετανός πολιτικός είχε πει πριν πολλά χρόνια δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν συμφέροντα– προσπαθούμε ως ένα μικρό κράτος στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων μας να αποδείξουμε όχι με λόγια, αλλά με πράξεις ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μόνο το κυπριακό πρόβλημα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μια χώρα, η οποία, ναι, στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων της, δεν θέλω να υπερβάλλω, μπορεί να προσφέρει λύσεις σε ευρωπαϊκά, σε διεθνή, σε περιφερειακά προβλήματα.

Και επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά από τραγωδίες, ήταν αυτός ο λόγος που αναλάβαμε μια σημαντική πρωτοβουλία μετά από το τι έγινε στο Ισραήλ τον Οκτώβριο με την τρομοκρατική επίθεση και την αντίδραση από πλευράς του Ισραήλ. Σήμερα θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός. Δεν μπορούμε να βιώνουμε ή να δικαιολογούμε με οποιονδήποτε τρόπο τέτοιου είδους συμπεριφορές, να βλέπουμε απώλειες άμαχου πληθυσμού.

Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο και πρώτα παρουσιάσαμε στη διεθνή κοινότητα –θυμάμαι στο Παρίσι είχε μια Σύνοδο ο Γάλλος πρόεδρος, όπου συμμετείχε η Κυπριακή Δημοκρατία για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα– μια πρόταση, η οποία οφείλω να πω στην αρχή δεν πίστευε κανείς ότι μπορούσε να υλοποιηθεί. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σχεδόν έξι μήνες αργότερα αυτή η πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει να υλοποιείται, προσφέροντας την όποια βοήθεια μέχρι στιγμής σε ένα άμαχο πληθυσμό που χρειάζεται αυτή την ανθρωπιστική βοήθεια, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι και τα μικρά κράτη, όταν έχουν ξεκάθαρους στόχους και ξεκάθαρο προσανατολισμό, μπορούν να προσφέρουν λύσεις και σε περιφερειακά και διεθνή προβλήματα. Κατ’ επέκταση μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό το διεθνές ενδιαφέρον ή τη θετική προβολή με αφορμή την πρωτοβουλία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έτσι ώστε να πετύχουμε και τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο μας, που είναι ο τερματισμός της κατοχής και η επανένωση της πατρίδας μας.

Σε αυτή την προσπάθεια, Κύπρος και Ελλάδα, Ελλάδα και Κύπρος είμαστε ένα. Εργαζόμαστε από κοινού, ειδικότερα μέσα στην κοινή ευρωπαϊκή μας οικογένεια, μέσα στην ΕΕ. Γνωρίζουμε πολύ καλά και στην Αθήνα και στη Λευκωσία ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γεωγραφία. Η γεωγραφία καθορίζει εν πολλοίς και την Ιστορία μας. Και είμαστε εδώ, δύο χώρες, ως πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, να λύσουμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν, με κορυφαίο φυσικά και αποτελεί, αν θέλετε και προϋπόθεση για την οποιαδήποτε προσπάθεια για να επικρατήσει ειρήνη και συνεργασία στην περιοχή, την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Θεωρώ πολύ σημαντική την παρουσία σας, ειδικότερα φέτος που έχουμε αυτές τις δύο επετείους, τα δύο σημαντικά ορόσημα για τούτο τον τόπο.»

Τέλος, οι φοιτητές χάρισαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναμνηστικά δώρα, ενώ οι φοιτητές του Μουσικού Τμήματος της Σχολής τραγούδησαν στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη κυπριακά τραγούδια, αλλά και αγωνιστικά τραγούδια με θέμα την Κύπρο.

(ΡΜ/ΕΑθ/ΝΓ)