Ανακοινωθέντα

Ο επιμνημόσυνος λόγος διαβάστηκε από τον Υπουργό Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας κ. Γιώργο Παπαναστασίου, ο οποίος εκπροσώπησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο μνημόσυνο

Είναι με αισθήματα τιμής και περηφάνιας που αποδίδω τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον ήρωα Μιχαήλ Ολύμπιο, την τιμή που οφείλει η Πολιτεία σε όλους όσοι πότισαν με το αίμα και τον ιδρώτα τους τη γη και την Ιστορία της πατρίδας μας.

Σήμερα, εδώ, στην Κοινότητα των Λυμπιών, κάτω από το στυγνό και ακοίμητο βλέμμα του Τούρκου εισβολέα, η τιμή στον ήρωα Μιχαήλ Ολύμπιο και σε όλους τους ήρωες, που γέννησε και ανέθρεψε ο τόπος είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

50 χρόνια μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974, η πατρίδα μας, μέσα από το παράδειγμα των ηρώων της, οφείλει περισσότερο να γιγαντώνει τον αγώνα της, περισσότερο να δυναμώνει τη φωνή της, εντονότερα να πεισμώνει τη θέλησή της για ελευθερία και επανένωση.

Γι’ αυτό, συγχαίρω τους εμπνευστές και διοργανωτές του ετήσιου εθνικού μνημοσύνου στον ήρωα Μιχαήλ Ολύμπιο, το Αθλητικό Σωματείο Απόλλων Λυμπιών, την οικογένεια του ήρωα και το Αθλητικό και Πολιτιστικό Σωματείο Ιδαλίου «Μιχαήλ Ολύμπιος», διότι σήμερα η πατρίδα μας χρειάζεται φάρους και οδοδείκτες στον αγώνα της. Χρειαζόμαστε φως στην πολύχρονη και δύσβατη πορεία της προσπάθειάς μας για εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του κυπριακού.

Ο Μιχαήλ Ολύμπιος αδιαμφισβήτητα αποτελεί ακόμη ένα τρανό παράδειγμα γενναιότητας και ανδρείας, γνήσιας και ατόφιας αγάπης προς τη θρησκεία και την πατρίδα, πίστης στα ιδανικά και στις αξίες της Ιστορίας μας. Η ζωή και η πορεία του σ’ αυτόν τον κόσμο χαρακτηριζόταν από αξιοπρέπεια, αγωνιστικότητα και σταθερή προσήλωση στο όραμα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης της πατρίδας μας.  

Γεννημένος το 1937 στα Λύμπια, στη σημερινή ακριτική κοινότητα των Λυμπιών, με γονείς τον Χαράλαμπο και την Άννα Μακρυκώστα και αδέλφια τη Μαρία, την Ειρήνη και την Κατίνα, μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον βαθιάς χριστιανικής ευλάβειας και γαλουχείται με τα ιδανικά της πατρίδας. Λόγω οικονομικής δυσχέρειας εγκαταλείπει το σχολείο και εισέρχεται από πολύ νωρίς, μόλις μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο, στον αγώνα της βιοπάλης.

Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου του 1955, ο Μιχαήλ Ολύμπιος εντάσσεται αμέσως, με ενθουσιασμό και μαχητικότητα, στις τάξεις της οργάνωσης και μαζί με άλλους νέους αναλαμβάνει έντονη δράση στην περιοχή.

Δυστυχώς, δύο χρόνια αργότερα συλλαμβάνεται από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και οδηγείται διαδοχικά στα κρατητήρια Ομορφίτας, Κοκκινοτριμιθιάς και Πύλας. Εκεί, στα κρατητήρια ντροπή για τη σύγχρονη Ιστορία της Ευρώπης, οι αγωνιστές πέρασαν τα πάνδεινα, βίωσαν βαναυσότητα και αμείλικτη βία, υπέστησαν βασανιστήρια, που θύμιζαν στρατόπεδα συγκέντρωσης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Στα κρατητήρια των Άγγλων δοκιμάστηκε σκληρά η φιλοπατρία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και μέσα στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ζυγίστηκε ο πατριωτισμός τους. Ακριβώς και στην περίπτωση του Μιχαήλ Ολύμπιου, μη μπορώντας οι ανθρωπόμορφοι Άγγλοι βασανιστές του να κάμψουν την αντίσταση και το σθένος του, σ’ ένα από τα βασανιστήρια τραυματίζουν βαθιά το δεξί του χέρι και στέκονται εμπόδιο στην όποια προτεινόμενη ιατρική φροντίδα, γεγονός που καθόρισε δυστυχώς και την εξέλιξη της υγείας του.  

Με το τέλος της Αγγλικής Κυριαρχίας και τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ο Μιχαήλ Ολύμπιος, φέροντας πάνω στο σώμα του έντονα τα στίγματα της αφοσίωσής του στον αγώνα, χαίρεται με αξιοπρέπεια την ελευθερία της Κύπρου και αρνείται να εξαργυρώσει την προσφορά του με αξιώματα και τιμές. Ακόμα, παρά τις ταλαιπωρίες που υφίσταται από το ανεπούλωτο τραύμα και τις επιπλοκές του, δεν χάνει την πίστη του και καθόλου δεν μειώνεται η αγωνιστικότητά του. Γεγονός που ο ίδιος ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής εξήρε κατά την τουρκοανταρσία του 1964, όπου ο Μιχαήλ Ολύμπιος, έστω τραυματισμένος, έλαβε μέρος για να υπερασπιστεί και πάλι τα δίκαια της πατρίδας του.

Τα χρόνια κυλούσαν με τις επιπλοκές του τραύματος να επιδεινώνονται. Τις διαδοχικές μεταφορές του στα κρατητήρια των Άγγλων κατά τη σύλληψή του διαδέχτηκαν τα διαδοχικά ταξίδια του σε Ελλάδα και Ευρώπη και ένας ατέλειωτος μαραθώνιος επεμβάσεων στο χέρι του. Μέχρι που ο ακρωτηριασμός ήταν αναπόφευκτος. Και έφθασε το 1969, μόλις δέκα χρόνια μετά το τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ, χρονιά κατά την οποία ο Μιχαήλ Ολύμπιος αφήνει τα εγκόσμια και η ψυχή του πετά για πάντα ελεύθερη προς τον γαλάζιο ουρανό.

Σε ηλικία 32 χρόνων, εγκαταλείποντας τη σύζυγό του Ανδρούλα και τα παιδιά του Χαράλαμπο και Χαρίτο, εισήλθε άξια στο πάνθεο των αθανάτων, έλαβε τη δική του τιμητική θέση απέναντι στο κάλεσμα της Ιστορίας και της ζωής. Νεαρός μεν στην ηλικία, αλλά ώριμος και έτοιμος στην ψυχή, σφυρηλατημένος από τον αγώνα της βιοπάλης, του πατριωτισμού, της υπομονής, της πίστης και της αξιοπρέπειας.

Ο Μιχαήλ Ολύμπιος, κυρίες και κύριοι, ανήκει επίσης στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες η θυσία ενός ανθρώπου γίνεται πηγή ζωής, δραστηριότητας και προσφοράς. Ο Μιχαήλ Ολύμπιος, μέσω του Σωματείου που φέρει το όνομά του, αποτελεί πλέον σύμβολο και έμπνευση για δράσεις κοινωνικού, πολιτιστικού, περιβαλλοντικού και αθλητικού ενδιαφέροντος και γενικά δράσεις που στοχεύουν στην υγιή απασχόληση κυρίως των νέων. Κι αυτό χάρη στην κληρονομιά που άφησε το όνομα και η δράση του στους οικείους και συγγενείς του, σε όσους πίστευαν και πιστεύουν στον γνήσιο και άξιο του αγώνα του.

Ονόματα και μορφές όπως ο Μιχαήλ Ολύμπιος δεν μας αφήνουν να εφησυχάζουμε, ούτε να καταθέτουμε τα όπλα του αγώνα για ελευθερία και επανένωση της πατρίδας μας. Αν έχει κάτι να μας διδάξει το παράδειγμα της ζωής του Μιχαήλ Ολύμπιου, αυτό είναι η δύναμη της ψυχής, ο αδάμαστος πατριωτισμός, η υπομονή στις κακουχίες και στις σωματικές ταλαιπωρίες και η δυνατή πίστη στον Θεό και στα ιδανικά μας.

Οι συνθήκες και τα δεδομένα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ευοίωνα. Παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τις προκλήσεις λόγω της τουρκικής προσέγγισης, οι συντονισμένες μας ενέργειες σε διπλωματικό επίπεδο κατάφεραν να κινήσουν το διεθνές ενδιαφέρον και ειδικά των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών.

Δώσαμε μια υπόσχεση, φίλες και φίλοι, και θα την κρατήσουμε μέχρι τέλους, πράττοντας ό,τι είναι δυνατόν. Υπόσχεση για αδιάκοπο αγώνα και προσπάθεια με μοναδικό στόχο την απελευθέρωση, την επανένωση της πατρίδας μας στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, του συμφωνημένου πλαισίου και των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παράδειγμά μας έχουμε τη μυριάδα των αγωνιστών και ηρώων της πατρίδας μας για ελευθερία και δικαίωση των πόθων της.

Παράδειγμα και οδηγό έχουμε τον ήρωα της πατρίδας και της ζωής, Μιχαήλ Ολύμπιο.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του. 

(ΡΜ/ΑΦ/ΜΣ)