Ανακοινωθέντα

Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Αγρού, εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, για να εκφωνήσω τον Επιμνημόσυνο λόγο του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού Χριστόφορου Πισσαρίδη.

Υποκλινόμαστε με ευλάβεια στην λεβεντιά του και το μεγαλείο της ψυχής του, που στάθηκε ακλόνητος μπροστά στον κατακτητή, υψώνοντας με ήθος τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά του λαού μας.

Στις 17 Αυγούστου 1974 ο Χριστόφορος Πισσαρίδης σε ηλικία μόλις 21 ετών έπεσε μαχόμενος στις σκληρές μάχες στα υψώματα των Τρούλλων. Αν σήμερα το χωριό κατοικείται, οφείλεται στη θυσία του Χριστόφορου Πισσαρίδη και της ομάδας του, που πολέμησαν με θάρρος και αυτοθυσία.

Σήμερα είμαστε εδώ όχι μόνο για να θρηνήσουμε την απώλειά του, αλλά και για να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε την ανδρεία του και την ακλόνητη δέσμευσή του στο βαθύ αίσθημα καθήκοντος που τον διακατείχε. Η ιστορία του είναι μια συνεχής υπενθύμιση του κόστους της ελευθερίας και της ασφάλειας που συχνά θεωρούμε δεδομένες.

Ο Χριστόφορος γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1953 στον Αγρό. Ήταν το μικρότερο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του Νέαρχου και της Παναγιώτας Πισσαρίδη. Αδελφός του Κώστα, της Ελένης, του Σταύρου, της Μαρίας και του Νεόφυτου.

Ο Χριστόφορος γαλουχήθηκε με τα ιδεώδη της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας από τους τίμιους, ευσεβείς και εργατικούς γονείς του. Πρότυπό του ήταν ο αδελφός του Κώστας Πισσαρίδης, ο μακαριστός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, φίλος και στενός συνεργάτης του Γρηγόρη Αυξεντίου και αργότερα αντισυνταγματάρχης της Εθνικής Φρουράς.

Αριστούχος απόφοιτος του Απεήτειου Γυμνασίου Αγρού, ο Χριστόφορος ήταν  ιδιαίτερα αγαπητός στους συμμαθητές του και σε όλο το χωριό. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο και ήταν μέλος του αθλητικού ομίλου «Αχιλλέας» Αγρού.

Τον Ιούλιο του 1971 κατετάγη στην Εθνική Φρουρά, εκπαιδεύτηκε στην Κρήτη και πήρε τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, προσελήφθη από την National Bank of Grindleys στην Αμμόχωστο.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής τον μαύρο Ιούλη του 1974 ο Χριστόφορος υπηρέτησε στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Τζιάος. Οι μάχες ήταν πολύ σκληρές, όμως ως έφεδρος πλέον ανθυπολοχαγός οργάνωσε με επιτυχία την ομάδα του και τους χώρους άμυνας που του δόθηκαν.

Στις 10 Αυγούστου πήρε υπηρεσιακή άδεια και ήρθε στο χωριό του, στον Αγρό. Είδε τους γονείς, τα αδέλφια και τους φίλους του και λειτουργήθηκε σ’ αυτόν εδώ τον Ιερό Ναό. Έπειτα αποχαιρέτησε την οικογένεια του, πήρε την ευχή των γονιών του και επέστρεψε στη μονάδα του, το 241 Τάγμα Πεζικού.

Του είχαν δοθεί οδηγίες να οργανώσει την ομάδα του στα υψώματα του χωριού Τρούλλων. Η υπεράσπιση της περιοχής αυτής ήταν πολύ δύσκολη,  καθώς οι Τούρκοι είχαν ήδη καταλάβει τα υψώματα και έριχναν συνεχώς βλήματα όλμων. Ο Χριστόφορος μαζί με την ομάδα του δεν υποχώρησαν και κατάφεραν να εμποδίσουν τους Τούρκους εισβολείς να κατέβουν και να πάρουν το χωριό. Το πλήρωσε όμως δυστυχώς ακριβά.

Καθώς ο Αττίλας προχωρούσε προς τους λόφους στη βόρεια πλευρά του χωριού, η ομάδα του Χριστόφορου κατάφερε να τον εμποδίσει.  Σύμφωνα με πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες,  οι Τούρκοι είχαν μεγάλες απώλειες. Όμως ο αγώνας ήταν άνισος. Τα τουρκικά βλήματα όλμων έπεφταν βροχή. Ένας από αυτούς κτύπησε τον ανθυπολοχαγό Χριστόφορο Πισσαρίδη και ο θάνατος επήλθε ακαριαία.

Όταν έγινε εκεχειρία  η οικογένειά του τον περίμενε να επιστρέψει στο χωριό. Μάταια όμως. Οι μέρες περνούσαν και ο Χριστόφορος δεν έδινε σημεία ζωής. Τότε έσπευσαν  τα αδέλφια του, Σταύρος και Νεόφυτος, με τις οδηγίες και τη βοήθεια του Κώστα που ήταν συνεχώς στο καθήκον ως στρατιωτικός. Μαζί τους στην προσπάθεια αυτή ήταν και ο συμπολεμιστής και φίλος του Χριστόφορου, Βάσος Ζαφίρης, από τον Κόρνο. Πήραν μια πληροφορία ότι στο νεκροτομείο Λάρνακας υπήρχαν σκοτωμένοι με άγνωστα στοιχεία. Τα δυο αδέλφια ανέλαβαν τον άχαρο ρόλο της αναγνώρισης. Το άψυχο τιμημένο σώμα του Χριστόφορου ήταν εκεί. Ήταν 29 Αυγούστου 1974.

Η κηδεία του έγινε την επομένη στις 30 Αυγούστου στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου.

Κυρίες και κύριοι,

Η προθυμία του ήρωα Ανθυπολοχαγού Χριστόφορου Πισσαρίδη, να θέσει την ευημερία των συντρόφων και της χώρας του πάνω από τη δική του, αποτελεί μαρτυρία της ακλόνητης αίσθησης καθήκοντος και τιμής που τον χαρακτήριζε.

Μέσα από την θυσία του βρίσκουμε έμπνευση και καθοδήγηση να επιδεικνύουμε θάρρος, ακεραιότητα και ανιδιοτέλεια στις δικές μας ζωές. Η κληρονομιά του είναι μια κληρονομιά ανθεκτικότητας και ελπίδας, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμα και στις πιο σκοτεινές εποχές υπάρχουν εκείνοι που θα ορθώσουν το ανάστημά τους ως φωτεινό παράδειγμα και θα κάνουν την υπέρτατη θυσία για το κοινό καλό.

Η φετινή πεντηκοστή επέτειος από το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι μια επέτειος που καλεί για συλλογικό προβληματισμό, ειλικρινή αξιολόγηση όσων έχουν ήδη γίνει και επανακαθορισμό αρχών και αξιών, στη βάση των οποίων θα συνεχίσουμε μέχρι να επιτευχθεί η επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Αδήριτη παραμένει η ανάγκη τερματισμού του σημερινού απαράδεκτου status quo και αποκατάστασης των βασικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους ανεξαίρετα τους Κύπριους.

Αταλάντευτη και δεδηλωμένη παραμένει και η δέσμευση της Κυβέρνησης του Νίκου Χριστοδουλίδη για συνέχιση των προσπαθειών άρσης του αδιεξόδου και επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με μοναδικό ζητούμενο την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας και του λαού της σε συνθήκες δημοκρατίας, ασφάλειας, ειρήνης, προόδου και ευημερίας.  

Σήμερα, καθώς αποτίνουμε φόρο τιμής σε μια γενναία ψυχή που ενσαρκώνει τις υψηλότερες αρετές του ηρωισμού, τον Χριστόφορο Πισσαρίδη, ας αναζητήσουμε τη δύναμη που όλοι κρύβουμε μέσα μας, για να αγωνιστούμε ο καθένας από το δικό του μετερίζι και να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία του θα συνεχίσει να εμπνέει τις μελλοντικές γενιές.

Το χρωστάμε σε όλους όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα.

Αιωνία ας είναι η μνήμη σου, Ήρωα Ανθυπολοχαγέ Χριστόφορε Πισσαρίδη.

(ΝΓιαν/ΜΣ)