Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

04-12-2024 20:06

Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη στην παρουσίαση του βιβλίου του Λοΐζου Λοΐζου με τίτλο «Η Ακανθού όπως την έζησα και τη Νοσταλγώ»

Είναι με ιδιαίτερη χαρά, αλλά και συγκίνηση που χαιρετίζω την αποψινή εκδήλωση για παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μου Λοΐζου Λοΐζου «Η Ακανθού όπως την έζησα και τη νοσταλγώ» από τις εκδόσεις Ηλία Επιφανίου. Χαρά για το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα άνθρωποι, οι οποίοι τολμούν και γράφουν, εκδίδουν, καταγράφουν απόψεις, εμπειρίες και βιώματα και δίνουν ζωή στο βιβλίο. Συγκίνηση, διότι μέσα στο βιβλίο του φίλου Λοΐζου αποτυπώνεται έντονα και ανεξίτηλα η μεγάλη του αγάπη για τον τόπο που τον γέννησε, για τον τόπο καταγωγής του, τη σκλαβωμένη σήμερα γη μας.

Η Ακανθού, όπως την έζησε ο συγγραφέας μέχρι τα 19 του χρόνια, δεν ήταν και δεν είναι απλά ένας τόπος κατοικίας και διαβίωσης. Η Ακανθού μέσα από το βιβλίο του λαμβάνει άλλες διαστάσεις και τολμώ να πω επεκτείνει τα όριά της και καλύπτει όλη την Κύπρο του 20ου και 21ου αιώνα, γίνεται σύμβολο μνήμης, γίνεται νόστος και έντονη επιθυμία για επιστροφή.

Διαβάζοντας το βιβλίο του Λοΐζου, που είχα τη χαρά να μού το φέρει στο γραφείο μου μαζί με τη σύζυγό του, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκδοση του βιβλίου, είναι συγκλονιστικό το πώς οι πρόσφυγες της κατεχόμενης γης μας αναφέρονται, προφορικά ή γραπτά, στους τόπους τους. Γίνομαι καθημερινά μάρτυρας εμπειριών, βιωμάτων, αναμνήσεων, περιγραφών και διηγήσεων και πραγματικά συγκινούμαι και συνταράσσομαι για το μέγεθος της αγάπης τους για τις πατρογονικές τους εστίες. Και είναι αλήθεια ότι δεν είναι υπερβολικοί ούτε ρομαντικοί.

Όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κατεχόμενη πλευρά της Κύπρου είναι αντικειμενικά μοναδική στην ομορφιά της, στον φυσικό της πλούτο και στα μνημεία της.  Ας μου επιτρέψουν απόψε οι πρόσφυγες των υπολοίπων περιοχών της πατρίδας μας, ως ένδειξη τιμής και εκτίμησης και προς τον συγγραφέα, να ξεχωρίσω ανάμεσα σε πολλές κωμοπόλεις την Ακανθού. Πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς, και από τους παλαιότερους και από τους νεότερους πολίτες της πατρίδας μας, που να μην έχει δει έστω μια φορά στη ζωή τους φωτογραφία της κατεχόμενης Ακανθούς και να μην εντυπωσιαστεί από την ξεχωριστή τοποθεσία της και την εμβληματική και επιβλητική Εκκλησία του Χρυσοσώτηρος.

Ο Λοΐζος Λοΐζου δίκαια περηφανεύεται για την καταγωγή του και δίκαια την επαινεί και την προβάλλει. Τον συγχαίρω για τον τεράστιο κόπο που κατέβαλε μέσα από το συγγραφικό του χάρισμα, το οποίο είναι εμφανέστατο από τις πρώτες κιόλας γραμμές, να καταγράψει τα πάντα για την Ακανθού. Μέσα σε 500 τόσες σελίδες δεν άφησε πτυχή, θέμα και τομέα που να μην τον αναφέρει και να τον αναλύσει. Είναι ίσως από τα λίγα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει με παρόμοιο περιεχόμενο και σκοπό, το οποίο κάνει τόση ενδελεχή και ευρεία αναφορά σε όλα τα θέματα της καθημερινής ζωής των Ακανθιωτών, στη λαογραφία, στα έθιμα, στις συνήθειες, στη θρησκευτικότητα και στην ιστορία γενικά της κωμόπολης, στα επαγγέλματα, στη χλωρίδα και την πανίδα, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Το βιβλίο είναι συγγραφικά άρτιο και με σαφή και πολύ βοηθητική δομή περιεχομένου. Πέραν από τις προσωπικές μνήμες και τις κοινοτικές περιγραφές, ο Λοΐζος σήμερα δεν μάς παραδίδει ένα βιβλίο μνήμης και νοσταλγίας της Ακανθούς, αλλά ένα ταμείο κυπριακής λαογραφίας και κυπριακής παράδοσης, αφού έμμεσα καταγράφει τον τρόπο ζωής της κυπριακής υπαίθρου μιας άλλης εποχής, απομακρυσμένης, αλλά με έντονη ταυτότητα. Είναι ένα βιωματικό ταξίδι στον χρόνο, το οποίο συνεπαίρνει τον αναγνώστη και τον κάνει μέτοχο της καθημερινότητας της ζωής των Ακανθιωτών. Ασυναίσθητα, διαβάζοντας το βιβλίο, γίνεσαι και εσύ Ακανθιώτης και ζεις νοερά, αλλά πολύ βιωματικά, τη ζωή της κωμόπολης σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ως Πολιτεία έχουμε το καθήκον –και το πράττουμε– να δίνουμε μεγάλη σημασία στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης. Το λέμε συνεχώς, και θα το λέμε, ότι ο τόπος μας, η πατρίδα μας οφείλει να διατηρήσει, αλλά και να καλλιεργήσει περισσότερο την ιστορική της μνήμη. Οι αγώνες που καταβάλλουμε εδώ και 50 χρόνια επιβάλλουν να μην ξεχάσουμε, να μάθουμε περισσότερα για την Ιστορία, για τις πόλεις, τα χωριά, τα μνημεία, για τους ήρωες και για τις σημαντικές μορφές της Ιστορίας μας, για όλα αυτά που διεκδικούμε μέσα από την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση της πατρίδας μας.

Μόνο με ιστορική συνείδηση μπορούμε να αντέξουμε την όποια εθνική πρόκληση και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ο Λοΐζος έχει αποδείξει έμπρακτα και διαχρονικά –γιατί δεν είναι μόνο η σημερινή έκδοση, είναι οι αγώνες του όλα αυτά τα χρόνια από την Ελλάδα– ότι γι’ αυτό ακριβώς αγωνίζεται, από οποιαδήποτε θέση και με οποιονδήποτε τρόπο στη διάθεσή του. Το βιβλίο, που παρουσιάζουμε σήμερα, είναι ουσιαστικά η συγγραφική κατάθεση της ιστορικής του μνήμης, το κίνητρο και ο λόγος των αγώνων που καταβάλλει εδώ και πολλά χρόνια με τιμιότητα, ήθος και αξιοπρέπεια. Αυτά δεν είναι απλά ωραία λόγια που αναφέρω, είχα την ευλογία να συνεργαστώ μαζί του κατά τη διάρκεια της διπλωματικής μου ιδιότητας και στη συνέχεια ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Εξωτερικών, και σήμερα ως Πρόεδρος.

Εμείς από την πλευρά μας, ως Πολιτεία, σας διαβεβαιώνουμε ότι καταβάλλουμε το άπαν των δυνάμεών μας για επίλυση του εθνικού μας προβλήματος και επανένωση του τόπου μας. Μέσα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες με πολλές προκλήσεις καταφέραμε να δώσουμε νέα ώθηση στο Κυπριακό και να βρισκόμαστε ξανά μετά από πολλά χρόνια ενώπιον μιας νέας κινητικότητας. Μιας κινητικότητας που ευελπιστούμε ότι σύντομα θα οδηγήσει στην επανέναρξη των συνομιλιών.

Το χρωστάμε, εξάλλου, σε εσάς προσωπικά, σε κάθε πρόσφυγα, σε κάθε Κύπριο πολίτη, σε κάθε νέο και νέα που αποτελούν το μέλλον τούτου του τόπου. 

Κλείνοντας, συγχαίρω ξανά τον συγγραφέα κ. Λοΐζο Λοΐζου για το πολύ σπουδαίο του πόνημα και συγχαίρω τις εκδόσεις Επιφανίου και τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης. Και κάτι τελευταίο, λαμβάνοντας υπόψη και την ιατρική ιδιότητα του φίλου Λοϊζου. Ο  Λοΐζος, με το βιβλίο του «Η Ακανθού όπως την έζησα και τη νοσταλγώ», ουσιαστικά επιχείρησε ως καρδιολόγος μια άλλου είδους θεραπεία, προσφέροντας στους Ακανθιώτες και σε όλους τους αναγνώστες ακόμα ένα φάρμακο και ένα καρδιακό αντίδοτο απέναντι στη λήθη και τη λησμονιά, χάρισε στους νέους και νεαρούς Ακανθιώτες γερά ιστορικά αντισώματα.

Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο.

(ΡΜ/ΑΦ/ΜΣ)