Ανακοινωθέντα

Η ημερομηνία για την παρουσίαση του βιβλίου είχε καθοριστεί πριν από το ταξίδι μου στην Αίγυπτο, αλλά διευθέτησα έτσι ώστε να είμαι απόψε εδώ. Πριν από λίγο επέστρεψα από την Αίγυπτο ως ελάχιστη ένδειξη εκτίμησης προς τη δουλειά που ο φίλος Ντίνος διαχρονικά επιτελεί στην Ελλάδα για την πατρίδα μας.

Ομολογώ ότι όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του αγαπητού φίλου Αυγουστίνου Αυγουστή με κυρίευσαν αισθήματα συγκίνησης και υπερηφάνιας. Και αυτό γιατί μέσα από το βιβλίο επιβεβαιώθηκε η καλά εδραιωμένη αντίληψή μου ότι ο συγγραφέας είναι ένα ζωντανό παράδειγμα αφοσίωσης, ανιδιοτέλειας και αγάπης για την πατρίδα μας.

Αεικίνητο στέλεχος των οργανώσεων Κυπρίων Ελλάδας, μεθοδικός μελετητής της Ιστορίας, πάντοτε τολμά να πει την άποψή του, ακούραστος καταγραφέας και αναλυτής, ο Ντίνος, όπως είναι γνωστός, όλοι τον ξέρουν στην Ελλάδα, είναι ένας άξιος πρεσβευτής των δικαίων της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Από τη Λάρισα, όπου ζει μαζί με την οικογένειά του, είναι ένας ενεργός Έλληνας Κύπριος που βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα μας για δικαίωση.

Με άρθρα στις εφημερίδες, με ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παρεμβάσεις, με ομιλίες σε εκδηλώσεις και σε όποιο βήμα κληθεί στην Ελλάδα και την Κύπρο, ο Ντίνος είναι η ασίγαστη φωνή της αλήθειας για όσα πράξαμε, για όσα παραλείψαμε, αλλά και για όσα, και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό, οφείλουμε να πράξουμε ώστε να δούμε την πατρίδα μας ξανά ελεύθερη και επανενωμένη, χωρίς στρατό κατοχής και ξένους εγγυητές.

Όσοι μελετήσουν το βιβλίο θα διαπιστώσουν πολύ εύκολα ότι ο συγγραφέας αναλαμβάνει –αν μπορεί να γίνει αυτό, αλλά νιώθω ότι μέσα από το βιβλίο υπάρχει αυτή η διάσταση– το τεράστιο βάρος της ηθικής αποκατάστασης των αδικαίωτων συντρόφων του που χάθηκαν τόσο άδικα και προδομένα στα βουνά του Πενταδακτύλου και αλλού, όταν πλήρωσαν βαρύ τίμημα για το βροντερό «παρών» που φώναξαν στο κάλεσμα της πατρίδας το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.

Ο τίτλος του βιβλίου είναι πολύ χαρακτηριστικός: «Η προδομένη γενιά του 1974, Κύπρος, 50 χρόνια δίσεκτα». Όντας και ο ίδιος μέλος αυτής της προδομένης γενιάς του ‘74, ο συγγραφέας καταγράφει τα προσωπικά του βιώματα, που είναι γραμμένα με πολύ πόνο και με αίμα.

Τα παλικάρια της 33^ης Μοίρας Καταδρομών έδρασαν ηρωικά στις επάλξεις του αμυνόμενου από την τουρκική λαίλαπα τόπου μας. Δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους, οι περισσότεροι πότισαν με το αίμα τους τα ηρωικά χώματά μας.

Με το γενικό πρόσταγμα να ανήκει στον αείμνηστο Διοικητή της 33^ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιο Κατσάνη, οι καταδρομείς μας κινούνταν απτόητοι σε κάθε αποστολή. Η θυσία τους στον Πενταδάκτυλο υπογραμμίζει το απαράμιλλο ήθος, την αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια και τον ανεπανάληπτο πατριωτισμό τους.

Έστω και αν οι αποστολές, τις οποίες ήταν εντεταλμένοι να φέρουν εις πέρας, ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία, οι άντρες αυτοί δεν δείλιασαν να πέσουν στη μάχη και να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή. Στο προσκλητήριο της Ιστορίας οι απόντες ήταν περισσότεροι από τους παρόντες, αλλά όλοι τους χαίρουν του απροσμέτρητου θαυμασμού και θα έχουν παντοτινή την ευγνωμοσύνη μας. Αποτελούν –γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό, να παίρνουμε διδάγματα από την Ιστορία μας– τους οδοδείκτες της δικής μας πορείας και χρέους για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Μέσα από τα γραφόμενά του, ο συγγραφέας επιχειρεί να επαναφέρει τις μνήμες της αιματοβαμμένης περιόδου της Κύπρου μας, τα λάθη, τις αδυναμίες, αλλά παράλληλα ψυχογραφεί γλαφυρά τους ήρωες-μαχητές της ελευθερίας.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που στοχεύει στη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης, μα συνάμα ένα ανάθημα προς όλους εκείνους που υπερασπίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις την εθνική μας αξιοπρέπεια και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι ό,τι πιο σημαντικό διαθέτουμε.

Στις σελίδες του βιβλίου είναι διάχυτη η αγωνία του συγγραφέα για το μέλλον της σκλαβωμένης πατρίδας μας. Περισσότερο από 50 χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, το άλυτο Κυπριακό είναι η συνειδησιακή εκκρεμότητα που μας βασανίζει όλους.

Κάθε βιβλίο, κάθε σύγγραμμα που έχει ως σημείο αναφοράς την τραγωδία του 1974 είναι ένα άγγιγμα στην ανοικτή πληγή της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής που συνεχίζει, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να αποδείξουν το αντίθετο, να προκαλεί αφόρητο πόνο. Είναι, όμως, και υπό μια έννοια μια «λυτρωτική» διαδικασία, η οποία, αφενός, υπηρετεί την ιστορική αλήθεια και παράλληλα λειτουργεί προσθετικά στη βιβλιογραφία που αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα μας και τον λαό μας τον τελευταίο μισό αιώνα.

Συγχαίρω από καρδιάς τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης –φίλε Ντίνο νομίζω δεν υπήρχε καλύτερος χώρος από αυτόν εδώ της ΣΕΚ, για να γίνει η παρουσίαση του βιβλίου– την 33^η Μοίρα Καταδρομών 1974-Μπέλαμπαϊς, την Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδος, τον Σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας και τις Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου που πάντοτε είναι πρόθυμοι να εκδώσουν τέτοια βιβλία.

Με τη βεβαιότητα ότι το βιβλίο θα είναι καλοτάξιδο, εύχομαι στον συγγραφέα να συνεχίσει να αγωνίζεται για τις οικουμενικές αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, με τη διαβεβαίωση ότι από δικής μας πλευράς θα πράξουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, ώστε να δικαιώσουμε τη θυσία και τους αγώνες των παλληκαριών μας που πότισαν με το αίμα τους τη γη των προγόνων μας, τη γη των παιδιών μας.

Θα κλείσω με την αναφορά στο βιβλίο σου ότι η Κύπρος δεν κείται μακράν και το 2024, με αφορμή τα 50χρονα της τουρκικής εισβολής, είχα την ευλογία να συμμετάσχω σε πολλές εκδηλώσεις που έγιναν, επετειακές, στην Ελλάδα και μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι η Κύπρος δεν κείται μακράν όσο βρίσκεται στις καρδιές των αδελφών μας Ελλήνων, και βρίσκεται.

(ΡΜ/ΝΖ/ΓΣ)