Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας, βρίσκομαι σήμερα εδώ, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που δεν κατέστη δυνατόν να είναι μαζί μας λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων, στις εκδηλώσεις εορτασμού της Μάχης της Αγίας Νάπας. Της μοναδικής, μεταξύ των τόσων άλλων, μάχης της ελληνικής επανάστασης του 1821, η οποία έλαβε χώρα επί κυπριακού εδάφους. 

Επιτρέψτε μου να συγχαρώ θερμά τον Δήμο Αγίας Νάπας και τον Σύνδεσμο «Άρωμα» Φίλοι Πάρκου Γλυπτικής Αγίας Νάπας που τιμούν με κάθε λαμπρότητα την εθνική παλιγγενεσία και το ιδιαίτερο αυτό γεγονός, το οποίο συνδέει άρρηκτα την πατρίδα μας με την κορυφαία στιγμή της ιστορικής διαδρομής της Ελλάδας. 

Η 25η Μαρτίου του 1821, ο ευγενής αυτός αγώνας των Ελλήνων, ως αποτέλεσμα της συγκροτημένης εθνικής τους συνείδησης, αποτύπωσε την ομόψυχη βούλησή τους να απαλλαγούν από τον τουρκικό ζυγό και να κατακτήσουν την ελευθερία τους. Ένα ιδανικό, το οποίο αποτίμησαν ως το υψηλότερο αγαθό για τους ίδιους, αλλά και το μεγαλύτερο χρέος, με το οποίο ήταν επιφορτισμένοι, απέναντι στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές τους ελληνισμού. 

Στο πλαίσιο αυτό, προτάσσοντας την ενότητα, τη γενναιότητα και τον απαράμιλλο ηρωισμό τους έναντι στη συντριπτική υπεροπλία και δύναμη της πανίσχυρης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους, να διεκδικήσουν και να πετύχουν την παλιγγενεσία τους. Μαζί με τη δική τους ελευθερία πέτυχαν να διαφυλάξουν τις πανανθρώπινες αξίες της δικαιοσύνης, του φιλελευθερισμού και της ισότητας των λαών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο δικός τους αγώνας, προκαλώντας ένα μεγάλο κύμα φιλελληνισμού, καθόρισε την ευρωπαϊκή και τη διεθνή ιστορία, αφού αναδείχθηκε στο παράδειγμα, το οποίο ακολούθησαν άλλοι υπόδουλοι λαοί για την οργάνωση και τη διεξαγωγή των δικών τους εξεγέρσεων. 

Ο κυπριακός ελληνισμός, που επίσης στέναζε κάτω από τον τουρκικό ζυγό, αντίκρυσε την Επανάσταση του 1821 ως πρόδρομο της δικής του λύτρωσης και την ικανοποίηση των εθνικών του αξιώσεων για την ένωση με την Ελλάδα. Κάτω από αυτή την προοπτική, οι Κύπριοι εξέφρασαν τη συνειδητή βούλησή τους να συμμετέχουν στη διεξαγωγή του αγώνα των αδελφών Ελλήνων. Λόγω όμως των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων του νησιού και της εγγύτητάς του με περιοχές, στις οποίες υπήρχε συμπαγής μουσουλμανικός πληθυσμός και συνεπώς της δυνατότητας άμεσης μεταφοράς στρατευμάτων, η όποια προσπάθεια εξέγερσης θα μπορούσε εύκολα να κατασταλεί αιματηρά και να προκαλέσει μαζικά αντίποινα από τους Τούρκους. 

Στο πλαίσιο αυτό, η Κύπρος δεν συμπεριλήφθηκε στον κεντρικό επαναστατικό σχεδιασμό. Μέσα όμως από τη συμμετοχή των Κυπρίων κατέθεσε μία καταλυτικής σημασίας συνεισφορά στον Αγώνα, η οποία, εκτός από τα υλικά αγαθά και την οικονομική συνδρομή, διευρύνθηκε με τη συμμετοχή 1.000 και πλέον εθελοντών στην ελληνική εθνεγερσία. Ανάμεσα σε άλλα, και πέρα από τη θυσία του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού μαζί με τους Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κηρυνείας την 9η Ιουλίου του 1821, καθώς επίσης την εκτέλεση άλλων επιφανών κληρικών και λαϊκών, τη συμβολή των Κυπρίων στα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης επιβεβαιώνει η νικηφόρα Μάχη της Αγίας Νάπας. 

Η Μάχη, που έλαβε χώρα στις 17 Μαρτίου 1826, τοποθετείται σε ημιορεινή περιοχή της Αγίας Νάπας, έπειτα από την προσάραξη ελληνικού στόλου με πλήρωμα επαναστάτες με σκοπό τον ανεφοδιασμό. Η απόβασή τους προκάλεσε την κινητοποίηση της οθωμανικής φρουράς που έδρευε στην περιοχή, η οποία κάλεσε ενισχύσεις για την αποτροπή των Ελλήνων επαναστατών. Στη σφοδρή μάχη που ακολούθησε, οι Έλληνες μαζί με Κύπριους, που βρέθηκαν στο πλευρό τους, κατάφεραν να τρέψουν σε άτακτη φυγή τους Τούρκους στρατιώτες. Προκαλώντας τους απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και άλλες υλικές ζημιές, απέσπασαν λάφυρα, πολεμοφόδια, νερό και άλλες προμήθειες, αναχωρώντας στη συνέχεια με Κύπριους εθελοντές από τα παράλια της Κύπρου, πετυχαίνοντας τον αρχικό σκοπό της απόβασής τους. 

Κυρίες και κύριοι, 

Η Μάχη της Αγίας Νάπας, επιβεβαιώνοντας τους ακατάλυτους ιστορικούς δεσμούς της Ελλάδας με τη μεγαλόνησο, εμψύχωσε τον κυπριακό λαό, εμπνέοντας τον για τους κατοπινούς αγώνες που χρειάστηκε να δώσει στο ακρότατο αυτό όριο του ελληνισμού. Η διεκδίκηση της δικής τους ελευθερίας το 1955 είχε τις ρίζες της στην επανάσταση του 1821 και στα μηνύματα, τις αρχές και αξίες, στις οποίες εδράστηκε. 

Οι Κύπριοι, αναγνωρίζοντας ότι η επιτυχία του αγώνα τους έπρεπε να στηριχθεί στην ομοψυχία και την ενότητα, ανταποκρίθηκαν σύσσωμοι στο κάλεσμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή, για να συμμετέχουν στην οργάνωση και τη διεξαγωγή της επανάστασης. Στην τετραετία που ακολούθησε έγραψαν τις δικές τους ηρωικές σελίδες ιστορίας, πετυχαίνοντας να τερματίσουν την αγγλική κυριαρχία στο νησί και να αναδείξουν, όπως και οι ραγιάδες το 1821, την Κύπρο ως ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος. Αυτά τα δύο κράτη, την Ελλάδα και την Κύπρο, καλούμαστε σήμερα εμείς να συνεχίσουμε να περιφρουρούμε, αντιμετωπίζοντας τις συνεχείς προκλήσεις που απειλούν τη φυσική και την εθνική μας επιβίωση. 

Δεδομένης της συνεχιζόμενης, παράνομης τουρκικής κατοχής του νησιού μας, καλούμαστε να παραμείνουμε προσηλωμένοι στον αγώνα για την επίτευξη μιας συνολικής λύσης του κυπριακού προβλήματος. Μιας λύσης, μέσα από την οποία θα προκύπτει η απελευθέρωση και η επανένωση της πατρίδας μας, καθώς επίσης η απαλλαγή της από τα κατοχικά στρατεύματα, τις ξένες επεμβάσεις και το αναχρονιστικό σύστημα των εγγυήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, η όποια λύση θα πρέπει να εδράζεται στα περί Κύπρου ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το ευρωπαϊκό κεκτημένο ως βασικών προαπαιτούμενων για την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στον τόπο μας. 

Λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό που προηγήθηκε την εβδομάδα αυτή στη Γενεύη και των ξεκάθαρων θέσεων που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ευελπιστούμε ότι θα δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την επανέναρξη του διαλόγου. Ενός διαλόγου που θα οδηγήσει σε μία κοινά αποδεκτή λύση, η οποία θα τερματίζει την απαράδεκτη κατάσταση στην πατρίδα μας, μετεξελίσσοντας την σε ένα σύγχρονο ενωμένο ευρωπαϊκό κράτος που θα προσφέρει σε όλους τους νόμιμους κατοίκους του τη δυνατότητα να ζουν και να δημιουργούν σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας. 

Κυρίες και κύριοι, 

Αυτή την ελεύθερη πατρίδα, για την οποία θυσίασαν τη ζωή τους οι πρόγονοί μας, οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας. Πρωτίστως όμως οφείλουμε να εμφυσήσουμε στη νέα γενιά την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία. Θέτοντας, προς την κατεύθυνση αυτή, ως γνώμονά μας την ποιοτική παιδεία, επιδιώκουμε μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα να τους παρέχουμε όλα εκείνα τα εχέγγυα που θα τους επιτρέψουν να διαφυλάξουν την ιστορική μας ταυτότητα και να διεκδικήσουν ειρηνικά τη δικαίωση της Κύπρου. 

Ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με ενότητα και ομοψυχία, έχοντας στραμμένο το βλέμμα μας στις μεγάλες στιγμές του έθνους μας, στις οποίες οφείλεται η ιστορική συνέχεια του ελληνισμού. 

Μόνο έτσι θα εξοφλήσουμε το δικό μας χρέος στις προηγούμενες, τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές. 

(ΓΣ/ΝΖ)