Ανακοινωθέντα

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ σε αυτόν τον ιερό χώρο με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και δέους για να αποτίσουμε τον ύστατο φόρο τιμής και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε έναν ακόμα ήρωα της κυπριακής ελευθερίας το στρατιώτη του 281 Τάγματος Πεζικού Σαββάκη Σάββα του Κυριάκου και της Έλλης που θυσιάστηκε στις άνισες και προδομένες μάχες, απέναντι στις ορδές του τούρκικου Αττίλα το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 74 και έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό του όνομα στο πάνθεον των αθανάτων μας.

Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για έναν ήρωα. Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει να είμαι εδώ σήμερα. Να αποτιμήσω με λόγια όσα ο νους δεν μπορεί πάντα να συλλάβει. Γιατί οι ήρωες, όπως επισημαίνει ο Σεφέρης, προχωρούν με αφετηρία και προορισμό το άγνωστο, δίχως την προσδοκία προσωπικού οφέλους, δίχως κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο την ικανοποίηση από την προσφορά της υπέρτατης υπηρεσίας στην πατρίδα.

Για σένα μιλάμε στρατιώτη του 281 Τ.Π. Σαββάκη Σάββα.   Για σένα μιλάμε που δεν δίστασες να επιλέξεις το δρόμο του καθήκοντος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν λογάριασες τον κίνδυνο όχι από αφέλεια ή άγνοια, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη προσφοράς και αίσθημα ευθύνης έναντι της πατρίδας. Για σένα που προσέτρεξες χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα της για να υπερασπιστείς τα δίκαιά της και δεν δείλιασες ούτε επί στιγμή μπροστά στο θάνατο παραμένοντας ορθός μέχρι τέλους.

Έχοντας αντίκρυ μας τα λείψανά του, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά του. Η Ιστορία θα καταγράψει και τη δική του θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Και η Ιστορία δεν είναι μόνο για να καταγράφει γεγονότα, αλλά και για να μας θυμίζει συνεχώς το χρέος μας έναντι των ηρώων και των μαρτύρων μας, που δεν είναι άλλο από τη δικαίωση της θυσίας τους.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η τραγικότερη πτυχή των όσων βίωσε τότε ο λαός μας είναι οι εκατοντάδες των αγνοουμένων μας και μαζί το δράμα με τα αναπάντητα ερωτήματα των αγαπημένων τους για την τύχη τους. Το δράμα αυτό επιτείνεται και  γίνεται πιο επώδυνο για τους ζώντες, καθώς έρχονται στο φως στοιχεία για την απάνθρωπη και σκληρή μεταχείριση που είχαν πολλοί από τους συμπατριώτες μας οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν και στη συνέχεια εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τα στρατεύματα του Αττίλα. Γίνεται ακόμα επαχθέστερο καθώς πολλοί εκ των συγγενών ολοκληρώνουν τον κύκλο της ζωής τους και φεύγουν χωρίς να πληροφορηθούν για την τύχη των αγαπημένων τους, χωρίς να παραλάβουν τα λείψανά τους και χωρίς να τους απευθύνουν το ύστατο χαίρε και να προσευχηθούν για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής τους.

Με αυτή την πίκρα και το παράπονο έφυγαν από τη ζωή και οι γονείς του ήρωα που κηδεύουμε σήμερα. Ο πατέρας του Κυριάκος έφυγε από τη ζωή το 1997 και η μητέρα του Έλλη μόλις πριν από τρεις μήνες, χωρίς να μπορέσει ούτε και αυτή να αγκαλιάσει με την αγάπη της το φέρετρο με τα λείψανα του παιδιού της. Έφυγαν και οι δύο γονείς με τραυματισμένη την ψυχή τους από τον πόνο και την αγωνία της εξαφάνισης του αγαπημένου τους παιδιού.

Τους στήριξαν όμως σε αυτό το μαρτύριο με τη δική τους αγάπη και στοργή, τα άλλα δύο παιδιά τους, ο Σωτήρης και ο Αντρέας.  Ο Σωτήρης μέσα από την εμπλοκή του στο 100μελές Συμβούλιο της Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων μαζί με τον Αντρέα συνέχιζαν να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για να διακριβωθεί η τύχη του αγνοούμενου αδερφού τους.   Είναι μαζί μας σήμερα, επίσης, τα παιδιά τους και συγγενείς και φίλοι της οικογένειας.

Σε όλους εκφράζουμε τη μεγάλη εκτίμηση και τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την προσφορά του αγαπημένου τους και προσευχόμαστε μαζί τους στον Ύψιστο όπως κατατάξει την ψυχή του σε σκηνές δικαίων, εκεί όπου και οι ψυχές των πολυαγαπημένων του γονέων.

Ο Σαββάκης Σάββας γεννήθηκε στη Λάρνακα στις 9 Αυγούστου του 1955, ήταν άγαμος και πριν από την τουρκική εισβολή διέμενε μαζί με την οικογένειά του στη Λάρνακα.  Ήταν ένας από τους πολλά υποσχόμενους νέους της εποχής, με πολύ καλές επιδόσεις στο σχολείο όπου φοίτησε και έχαιρε της εκτίμησης όλων των φίλων του. 

Στις 28 Μαΐου 1973 κατατάγηκε στο Κέντρο Κατάταξης Λάρνακας για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Στις 24 Ιουλίου 1973 τοποθετήθηκε στο ΚΕΝ Λάρνακας όπου επιλέγηκε ως τυφεκιοφόρος πεζικάριος και στις 15.10.73 μετατέθηκε στο 281 Τάγμα Πεζικού.

Μετά από ένα εξάμηνο, στις 6 Απριλίου 1974 μετατέθηκε εκ νέου, στο 361 Τάγμα Πεζικού αυτή τη φορά το οποίο είχε την έδρα του στο Συγχαρί.

Χαράματα της 20^ης Ιουλίου 1974, άρχισαν οι πρώτες αεροπορικές επιθέσεις της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στην περιοχή Κερύνειας και την ίδια ώρα τουρκικά πολεμικά πλοία πλησίασαν στις ακτές της Κερύνειας και άρχισαν να αποβιβάζουν στρατεύματα και πολεμικό υλικό.

Ο Σαββάκης κατά την πιο πάνω ημερομηνία  επάνδρωνε φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή «Αλωνάγρα» της Άσπρης Μούττης, βόρεια του Δικώμου στην οροσειρά Πενταδακτύλου.

Χαράματα της 22^ας  Ιουλίου 1974 Τούρκοι στρατιώτες επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της  Άσπρης Μούττης, χρησιμοποιώντας ελαφρά και βαρέα όπλα με μεγάλο αριθμό βολών όλμων.

Όλα τα φυλάκια της Εθνικής Φρουράς έβαλλαν κατά των εισβολέων, οι οποίοι ένεκα της υπεροπλίας τους  είχαν πλησιάσει πάρα πολύ τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Στην εξέλιξη της άνισης και σκληρής μάχης θεάθηκαν Τούρκοι στρατιώτες να περικυκλώνουν το φυλάκιο στο οποίο βρισκόταν ο Σαββάκης.  Στη συνέχεια ολόκληρη η περιοχή περιήλθε στην κατοχή των εισβολέων. Έκτοτε ο Σαββάκης δεν έδωσε σημεία ζωής.

Τα λιγοστά οστά του ήρωα εντοπίστηκαν με τραύματα σφαίρας στη λεκάνη, την περίοδο 2016 - 2017 στην περιοχή Μπογαζίου - Αγίου Ιλαρίωνα σε ομαδικό τάφο εκεί όπου με λιγοστούς άλλους συμπολεμιστές του πολέμησαν τον Τούρκο εισβολέα σαν άλλοι Λεωνίδες.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σαράντα πέντε χρόνια από τότε εξακολουθούμε να θάβουμε παλληκάρια μας. Το θέμα των αγνοουμένων είναι η πιο τραγική πτυχή του δράματος που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 και ποτέ δεν θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου μας.

Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι για το θέμα αυτό τεράστιες. Αρνείται την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού. Αρνείται, επίσης, να δώσει στοιχεία για τις μετακινήσεις οστών από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους που ακόμα παραμένουν άγνωστοι.

Και αυτό, για να αποκρυβούν οι ευθύνες για τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει και για τις μαζικές εκτελέσεις μεγάλου αριθμού συλληφθέντων συμπατριωτών μας.

Θα συνεχίσουμε αποφασιστικά τις προσπάθειές μας, όπως τις συνεχίζουμε με υπευθυνότητα και στην προσπάθεια επίτευξης λύσης του εθνικού μας προβλήματος. Διερχόμαστε μια περίοδο από απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις και απειλές που ασφαλώς και επιβάλλεται να τερματιστούν προκειμένου να διευκολυνθεί ο δρόμος για την επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, χωρίς εκβιασμούς και απειλές, αλλά με πραγματική καλή θέληση και βούληση να αποδώσουν το αποτέλεσμα που ευχόμαστε.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η δική μας πλευρά, είμαστε πάντα έτοιμοι για την επανέναρξη ουσιαστικών συνομιλιών που μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, φθάνει να υπάρξει και από την άλλη πλευρά η ίδια καλή βούληση και θέληση.

Στόχος μας μια λύση που πάνω από όλα, θα πρέπει να βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με το διεθνές δίκαιο τις αρχές και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Με ενότητα, σύνεση και την υπεύθυνη στάση όλων μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, όπως επιβάλλει και το χρέος μας έναντι όλων των ηρώων των αγώνων μας για την ελευθερία του τόπου μας.  Η πατρίδα είναι πάνω από όλους και όλα.

Ελληνίδες, Έλληνες

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της πατρίδας μας.

Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για το λεβεντονιό τους οι γονείς του Σαββάκη, Κυριάκος και Έλλη που έφυγαν από τη ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του. 

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Αγαπητά αδέρφια του ήρωα μας Σωτήρη και Αντρέα,  

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για τον αδερφό σας τον ήρωα αδερφό σας για την κληρονομιά που σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του αδερφού σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας. 

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Σαββάκη Σάββα και τιμούμε με ευγνωμοσύνη τη μνήμη του.  Ο Σαββάκης έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και σε όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και την αξιοπρέπειά μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του στρατιώτη του 281 Τάγματος Πεζικού, Σαββάκη Σάββα,  του Κυριάκου και της Έλλης. 

Αιωνία και τιμημένη.

Αθάνατος.

______________

/ΣΧ