Ανακοινωθέντα

Αγαπημένε Ουράνιε, φίλε πολύτιμε,

Είμαστε εδώ σήμερα συγκεντρωμένοι για να σε αποχαιρετήσουμε. Οδυνηρό το καθήκον του αποχαιρετιστήριου λόγου.

Με ζωντανές πάντα τις αναμνήσεις από τα όσα ζήσαμε μαζί, σε μια κοινή διαδρομή στα πολιτικά πράγματα, αλλά και στην έγνοια για την εκπαίδευση και για τα κοινά, έχω βαριά την καρδιά από θλίψη ασήκωτη, που δένει κόμπο τις λέξεις... Ταυτόχρονα όμως νιώθω και το χρέος να απευθύνω τον πρέποντα λόγο για έναν ευγενή δημόσιο άνδρα, αλλά και εκπαιδευτικό ηγήτορα, ο οποίος σε όλη τη ζωή του υπηρέτησε την παιδεία και τον αθλητισμό και μόχθησε για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Έναν άνθρωπο του οποίου η προσφορά εκτιμήθηκε και από τον κόσμο αγαπήθηκε.

Αυτή η μεγάλη στεναχώρια μετριάζεται όμως γιατί μεταφέρω μηνύματα σεβασμού, αναγνώρισης και αγάπης από όλο τον κόσμο. Πρώτα απ’ όλα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη. Στεναχωρημένος που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί εξαιτίας υποχρέωσης στο εξωτερικό, ο Πρόεδρος με τον οποίο τόσα χρόνια συνεργάστηκες στενά, μου ζήτησε να μεταφέρω τη βαθιά λύπη του και να επαναλάβω εκ μέρους του την πολύ μεγάλη εκτίμηση του για τον πολιτικό και αθλητικό ηγετικό παράγοντα, αλλά και την αγάπη του για τον άνθρωπο και συνεργάτη του, Ουράνιο Ιωαννίδη.  

Μιλώντας από τη θέση αυτή, την οποία τόσο πολύ εσύ τίμησες στη διάρκεια της θητείας σου ως Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, μεθερμηνεύω αισθήματα ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης εκ μέρους της πολιτείας, της κοινότητας των εκπαιδευτικών, αλλά και του κόσμου, των πολιτών, τους οποίους τόσο πολύ φρόντισες. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί παρά να μιλήσω και μέσα από την πολύτιμη εμπειρία της κοινής πολιτικής πορείας μας, στη Βουλή και στα πολιτικά δρώμενα, όπως ακόμα και της στενής συνεργασίας μας μεταξύ Υπουργού Παιδείας και κοινοβουλευτικής επιτροπής, τότε που είχες θέσει τους φιλόδοξους σχεδιασμούς που αφήνουν εποχή και σφραγίδα στα εκπαιδευτικά πράγματα.

Δεν χρειάζονται ρητορικές υπερβολές για να μιλήσω για τον Ουράνιο. Αποπειρώμενος να εξάρω την προσωπικότητα και να ψηλαφίσω το ευγενές αποτύπωμα που αφήνει, αρκεί να σας καλέσω να ακολουθήσουμε τη διαδρομή του. Τα έργα και όχι τα λόγια, τη διορατικότητά του, αλλά και την αποφασιστικότητα που τον οδηγούσε σε καινοτόμες δράσεις. Όπως βέβαια και την εντιμότητα, το ήθος, αλλά και την αίσθηση του μέτρου που διέκριναν τη δημόσια παρουσία του.

Ευθύς αμέσως ξεπροβάλλει η ξεχωριστή προσωπικότητα και η ανεξίτηλη σφραγίδα που αφήνει με ένα πολυσχιδές έργο από τη δεκαετία του 1960, όταν δραστηριοποιήθηκε στην ηγεσία του φοιτητικού κινήματος, περνώντας από τη δραστήρια συμβολή του σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης και με πρωτοποριακή δραστηριότητα στα παιδαγωγικά και την εκπαιδευτική διοίκηση, την ηγετική παρουσία του στα αθλητικά δρώμενα, τη θητεία του στο κοινοβούλιο και τα πολιτικά πράγματα, αλλά και αργότερα ως Υπουργός Παιδείας, μέχρι σχετικά πρόσφατα που εδραστηριοποιείτο στην ανώτερη εκπαίδευση. Είναι τω όντι δύσκολο να συμπυκνώσω σε λίγες γραμμές την ενάρετη ζωή, τα χαρίσματα και τον δραστήριο κοινωνικό βίο ενός ανθρώπου με τόσο ουσιαστική και πολύτροπη συμβολή στα κοινά. 

Επιστρατεύοντας τη βαθιά πίστη και το όραμά για πρόοδο και εξέλιξη, ο Ουράνιος κατάφερε να ξεχωρίσει από την αρχή. Στους διάφορους επάλληλους τομείς όπου αφιερώθηκε αφήνει εξίσου σημαντικό και πρωτοποριακό έργο. Γιατί πάντα διακρινόταν, όχι μόνο για τον ζήλο και την αφοσίωση αλλά και για την επιστημονική κατάρτιση και τη μεθοδικότητά του. Επεδίωξε πρώτα απ’ όλα να εξοπλισθεί με υψηλό επίπεδο προσωπικής μόρφωσης και συνεχούς κατάρτισης και ενημερότητας. Από εκεί ορμώμενος και προτάσσοντας την έμπνευση, ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στα εκπαιδευτικά και τα αθλητικά πράγματα, όπως και στον δημόσιο βίο. Για το συνολικό έργο και την προσφορά του έλαβε τιμητικές διακρίσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό. Ίσως όμως η ανώτερη διάκριση να είναι οι καινοτομίες για τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος που του αναγνωρίζονται.  

Πέρα όμως από τα επιτεύγματα και τις διακρίσεις και επειδή ο λόγος αγάπης και εκτίμησης για τον άνθρωπο δεν μπορεί να είναι τυπικός, να μου επιτραπεί να τονίσω κάποια πράγματα.

Ο Ουράνιος Ιωαννίδης ήταν άνθρωπος με σταθερές αρχές, ιδέες και όραμα. Διακρινόταν βέβαια για τη νηφαλιότητα και την πραότητα, όπως και την ικανότητα αποδοχής της διαφορετικότητας, αλλά είχε οπωσδήποτε στέρεο προσανατολισμό. Ήξερε να συνδυάζει τις σταθερές αρχές του με τολμηρές καινοτομίες. Αλλά και την τόλμη με λογική και σύνεση.

Όλη τη διαδρομή του πάντως και μέσα σε όλα τα έργα που ανέλαβε διέτρεχε το είναι του, η αγάπη για τον τόπο μας και η προσήλωση στην εθνική καταγωγή, την ταυτότητα και την ελληνική κληρονομιά μας. Αυτή την προσήλωση και συνείδηση ο Ουράνιος την ανέδειξε ως σύγχρονη πρόταση δημιουργίας. 

Πάνω απ’ όλα όμως, σε όποιες θέσεις και αξιώματα και αν αξιώθηκε, πάντα ανέδειξε μια αξιοπρεπή στάση ζωής.

Καταγόμενος από την κατεχόμενη σήμερα Νεάπολη Λευκωσίας (εξ ου και η μεγάλη αγάπη του για την Ολυμπιάδα Νεαπόλεως), πήρε όλα τα εφόδια για τη ζωή μέσα από την αγάπη της οικογένειάς του, που του προσφέρθηκε αφειδώλευτα. Η φοίτησή του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο συμπλήρωσε την αγωγή του, σμίλεψε την αγάπη του για την πατρίδα και του έδωσε την ώθηση να δράσει και να διακριθεί εντός της μαθητικής κοινότητας, ως μέλος της Αλκίμου Νεολαίας της ΕΟΚΑ. Είχε στέρεες καταβολές ο Ουράνιος και έτσι εξηγείται και η μεγάλη αγάπη του για την παιδεία και το σύστημα αξιών που αυτή εκπροσωπεί.

Η έφεσή του για μάθηση και δημιουργία τον οδήγησαν το 1963 στη Θεσσαλονίκη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου σπουδάζει στη Φυσικομαθηματική Σχολή, Φυσιογνωστικά. Ο Λευκός Πύργος και η νύφη του βορρά τον γοητεύουν –υπήρξε εξάλλου και ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης- και οι αναμνήσεις από εκεί τον συντρόφευαν δεκαετίες μετά. Έντονη ήταν η φοιτητική δράση του και προδιέγραψε τη μετέπειτα πορεία του στα κοινά. Την περίοδο 1964-1969 διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1965 μέχρι το1967 αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων Κύπρου.

Η αγάπη του για την πατρίδα, η προσωπική άρνησή του να συμβιβαστεί με την αδικία, την καταπίεση και την παραχάραξη της Ιστορίας, τον οδήγησαν να υπηρετήσει και στρατιωτικά, στους δύσκολους εκείνους χρόνους. Με το πατριωτικό πάθος που τον χαρακτήριζε, δεν δίστασε να διακόψει τις σπουδές του κι αφού εκπαιδεύτηκε στο Κέντρο Ανορθόδοξου Πολέμου στη Ρεντίνα, επέστρεψε στην Κύπρο εκείνη που έκαιγε από αγωνία και έγινε μέλος των ομάδων αντίστασης στην τουρκική ανταρσία από τον Δεκέμβριο 1963 μέχρι τον Σεπτέμβριο 1964. Ενώ στο κάλεσμα της πατρίδας, την ώρα της τουρκικής εισβολής του 1974, δήλωσε το παρών του.

Συνοδοιπόρος του, κυριολεκτικά πάντα δίπλα του και μαζί σε κάθε βήμα από τότε, υπήρξε η αγαπημένη του Ελένη, μαζί με την οποία ευτύχησαν να φέρουν στον κόσμο, να μεγαλώσουν και να καμαρώσουν στη ζωή και την κοινωνία τους δυο λατρεμένους γιούς τους, τον Μιχάλη και τον Χρίστο.

Με την ολοκλήρωση του πτυχιακού κύκλου, το 1969, ο Ουράνιος δεν ένιωσε ότι συμπλήρωσε τις σπουδές του. Αλλά συνέχισε σε μεταπτυχιακές σπουδές και ειδικεύσεις, στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, στην Εκπαιδευτική Διοίκηση, την Εκπαιδευτική Ψυχολογία, την Εκπαιδευτική Τεχνολογία και τις Δεξιότητες Έρευνας, όπως αλλού. Ενώ συνέχισε σε όλη τη ζωή του να δραστηριοποιείται και να κερδίζει τίτλους και αναγνώριση στην Κύπρο και τον διεθνή πανεπιστημιακό χώρο. Παράλληλα, μέσα από την αρθρογραφία και τη συγγραφική δραστηριότητά του, αναδεικνύεται η πρωτοπόρος σκέψη του για νέες προοπτικές στην εκπαίδευση, τον αθλητισμό, την πολιτική και τα εθνικά μας πράγματα.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή, η σταθερά για τον Ουράνιο Ιωαννίδη ήταν η γνήσια αγάπη του για την εκπαίδευση και τα ελληνικά γράμματα. Εργάστηκε ως καθηγητής φυσιογνωσίας, βιολογίας και χημείας από το 1971 έως το 1986 σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης. Την περίοδο 1986-1992 εργάστηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου ως καθηγητής βιολογικών επιστημών και επιστήμης, δίνοντας από τότε δείγματα πρωτοποριακής σκέψης και καινοτομίας, ενώ την περίοδο 1992-1995, εκτελούσε ειδικά καθήκοντα εκπαίδευσης εκπαιδευτικών στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου. Υπηρέτησε μετά, για ένα χρόνο, ως ανώτερος Λειτουργός Εκπαίδευσης στη Διεύθυνση Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Από το 1997 έως το 1999 υπήρξε καθηγητής και ακαδημαϊκός σύμβουλος του Πανεπιστημίου La Salle. Την περίοδο 1988-1994 ηγήθηκε, ως Πρόεδρος, του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού. Ενώ αργότερα, μεταξύ 2008 και 2016, επανερχόμενος στα αθλητικά πράγματα διετέλεσε Πρόεδρος και της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Έθετε ως πρόταγμα ζωής την ανάγκη για παιδεία, αλλά μαζί ο Ουράνιος αγαπούσε διά βίου το ποδόσφαιρο και είχε ως προσωπική αδυναμία το παλιό αυτοκίνητο, τη νοσταλγία για την πρωτοπόρο μηχανική και αισθητική που αναδεικνύονται μέσα από τα αυτοκίνητα-αντίκες. Τη ζωή, το χαρακτήρα και τη δημόσια παρουσία του όμως διέτρεχε διαρκώς εκείνο το χρέος που ένιωθε για την πατρίδα, για τον Ελληνισμό της Κύπρου.

Με την ίδια στο βάθος ορμή και αγωνιστικότητα που επέδειξε στα νιάτα του ως ποδοσφαιριστής της Ολυμπιάδας, της ΠΑΕΕΚ Κερύνειας και του ΑΠΟΕΛ ή ως αθλητής άλματος εις ύψος, υπηρέτησε και στον πολιτικό στίβο όταν εξελέγη βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού και αργότερα Α’ Αντιπρόεδρος του κόμματος. Διακρινόμενος όμως πάντοτε και για τη νηφαλιότητα και τη συγκατάβαση που άνοιγαν δρόμους στον διάλογο, την αλληλοκατανόηση, τη σύνθεση. Αρετές που όταν επιλέγηκε και διορίστηκε από τον αείμνηστο Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, ως Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, του επέτρεψαν να επιτύχει και ευρύτερη συνεργασία προκειμένου να κάνει αποφασιστικά βήματα για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Ορισμένα από τα οποία αποτελούν και σήμερα έμπνευση για τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που καταβάλλουμε.

Ο κατάλογος των αξιομνημόνευτων δραστηριοτήτων του ανδρός είναι μακρύς. Ας αναφέρω ότι υπήρξε Πρόεδρος του Παγκύπριου Συλλόγου Φυσιογνωστών (1980-91), του Αθλητικού Σωματείου Ολυμπιάς Νεαπόλεως (1972-87), της Αθλητικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Εθνικοφρόνων Σωματείων Περιοχής Λευκωσίας (1971-88), της Συνομοσπονδίας Τοπικών Ομοσπονδιών Κύπρου (1977-88), της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας (1986-88), της Κυπριακής Ομοσπονδίας Τοξοβολίας (1987-88), της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (1986-88), της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων (1975-88), της Ένωσης Παλαιού και Κλασσικού Αυτοκινήτου (1994-97), της Χριστιανικής Ένωσης Νέων (1992-97), του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου Ελλήνων Λευκωσίας (1996-99).

Μπορεί η γενική δράση του στον χώρο της εκπαίδευσης να διακρινόταν γενικά από καινοτομίες και δημιουργικές προτάσεις, πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε τη συμβολή του για τη δημιουργία του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου, αλλά και το θεμέλιο που έθεσε για το δεύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο με τεχνολογική ειδίκευση, που έμελλε στη συνέχεια να γίνει το σημερινό Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Όπως ξεχωρίζει και η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στα χρόνια του για την ποιοτική κατοχύρωση και την έγκυρη αξιολόγηση των πανεπιστημιακών σπουδών και τίτλων μέσα από επίσημους κρατικούς θεσμούς και συγκεκριμένα το ΚΥΣΑΤΣ. Ενώ σφραγίδα της πολιτικής και κοινωνικής προσέγγισής του φέρει και ο θεσμός της φοιτητικής μέριμνας, με την κρατική χορηγία και άλλα μέτρα που είχαν θεσπιστεί στις μέρες του.

Φίλε αγαπημένε Ουράνιε,

Το νιώθω ότι δεν μπόρεσα να αποτυπώσω όλα όσα αισθάνομαι, αλλά και όσα θεωρώ πράγματι δίκαια. Έχεις εμπνεύσει και θα συνεχίσεις να εμπνέεις γενιές ολόκληρες. Τριγύρω συνέχεια σε αναφέρουν με εκτίμηση όσοι διετέλεσαν μαθητές σου, σπουδαστές, εκπαιδευτικοί και συνεργάτες σου.

Διαπρέποντας όπου εκλήθηκες να υπηρετήσεις, αναδείχθηκες ως θετικό πρότυπο αναφοράς. Άνθρωπος που όλοι θυμόμαστε για την προσφορά σου στην κοινωνία και την πατρίδα. Άνθρωπος, που όσοι σε ζήσαμε, θα σε θυμόμαστε όμως και για την ανθρώπινη ζεστασιά του χαρακτήρα σου και για την πάντα αξιοπρεπή στάση σου. Στη μνήμη μας θα παραμείνεις ως ο άνθρωπος της συντροφιάς, αλλά και της ευθύνης ένας άνθρωπος που ενέπνεε.

Η φωτισμένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητά σου, που μπορούσε να υπερβαίνει εαυτόν, να αγωνίζεται και να δρα για το κοινό καλό, εμμένοντας στα ιδεώδη και τις ευγενείς αξίες που αταλάντευτα είχες οδηγό σου, θα  αποτελεί πρότυπο για την κοινωνία και άξιο παράδειγμα προς μίμηση. Σε μια εποχή όπου συχνά αποπροσανατολισμένος και διατελών σε σύγχυση πανσπερμίας ο κόσμος αναδεικνύει και ακολουθεί ομοιώματα, εσύ σμίλεψες αυθεντικό δείγμα ζωής.

Σε αυτή την οδυνηρή ώρα του αποχαιρετισμού, σε ακουμπούν με απέραντη αγάπη η τόσο αγαπημένη σου οικογένεια και οι συγγενείς όλοι. Μαζί είμαστε και οι συνάδελφοι και οι φίλοι σου. Στο πλευρό της Ελένης σου, του Μιχάλη και του Χρίστου. Μαζί με τον Δώρο, τη Μαίρη και τη Ζέτα...

Καταθέτουμε την εκτίμησή μας για τη μεγάλη σου προσφορά στην κοινωνία και την πατρίδα, αλλά και για τον σπουδαίο άνθρωπο που ζήσαμε μαζί του στιγμές ζωής που άξιζαν.

Να πας στο καλό...

Θα πας στο καλό, είμαι σίγουρος. Όπως πορευόσουν πάντα.

Και να είσαι ήσυχος πως όλοι όσοι σε γνωρίσαμε, θα κρατήσουμε ζωντανή και τη μνήμη σου και τα διδάγματα ζωής που μας κατέλειπες ως πυξίδα στους δύσκολους σημερινούς καιρούς. Και ότι ακόμα διά μέσου αυτών, θα σε γνωρίσουν στη συνέχεια και άλλοι πολλοί...

Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

ΙΠ