Ανακοινωθέντα

Είναι μεγάλη η τιμή να ομιλεί κανείς για ήρωες. Να περιγράψει με λέξεις όσα ο νους δεν μπορεί να συλλάβει.  Και να αποδώσει δίκαιο φόρο αιώνιας ευγνωμοσύνης σε αυτούς, που με τη θυσία τους έγραψαν με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα τους στο Πάνθεον των Αθανάτων μας.

Σήμερα, συγκεντρωμένοι εδώ στο ιερό ναό της Παναγίας Χρυσοαιματούσας, θα μιλήσουμε για τους ήρωες της Χλώρακας που υποστήριξαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους τη δημοκρατία και την ελευθερία στον τόπο μας.

Θα μιλήσουμε για τον Ανδρέα Έλληνα, τον Θεόδωρο Πέτρου, τον Χαράλαμπο Κυρίλλου, τον Δημήτρη Ζηνιέρη και τον Χριστόδουλο Πολυδώρου που έπεσαν κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974, και για το αγνοούμενο παλληκάρι της κοινότητας Λεωνίδα Θεοχάρους που ανταποκρίθηκε και αυτός με μεγάλο αίσθημα ευθύνης στο κάλεσμα για την υπεράσπιση της ελευθερίας της από τον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή.

Μιλώντας γι αυτούς, η μνήμη επιστρέφει πίσω στο χρόνο, στα τραγικά γεγονότα που έζησε η πατρίδα μας τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974 με την προδοσία του πραξικοπήματος και την καταστροφή που έφερε η τουρκική εισβολή. Οι νεκροί και οι αγνοούμενοι, οι χήρες και τα ορφανά, οι μαυροφορεμένοι γονείς και συγγενείς συνθέτουν την θλιβερή εικόνα. Σήμερα, 44 χρόνια μετά, ο λαός μας συνεχίζει, δυστυχώς, να βιώνει έντονα τις συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος του 1974 ως οδυνηρές πραγματικότητες. 

Και είναι ευθύνη και χρέος όλων μας, να συντηρούμε τη μνήμη των ηρώων μας, γιατί έτσι πορευόμαστε πλέον υπεύθυνα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που έχουμε απέναντι μας και για τη διεκδίκηση των δικαίων του λαού μας.  Εξάλλου, μνημονεύοντας τους ήρωες μας μεταλαμπαδεύουμε στους νεωτέρους τις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη που υπηρέτησαν θυσιάζοντας ό,τι πιο πολύτιμο είχαν για την πατρίδα τους.

Είναι, λοιπόν, με αισθήματα δέους και επίγνωσης του ιστορικού μας χρέους που σήμερα αποδίδουμε την πρέπουσα τιμή στους ήρωες της Χλώρακας οι οποίοι έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ελευθερία, απευθύνοντας ταυτόχρονα δέηση στον Ύψιστο για την διακρίβωση της τύχης του αγνοούμενου παλληκαριού της κοινότητας και όλων όσων τα ονόματα εξακολουθούν ακόμα να περιλαμβάνονται στο θλιβερό κατάλογο των αγνοουμένων.

Ο Ανδρέας Έλληνας γεννήθηκε στη Χούλου το 1952. Το 1969 παντρεύτηκε την Ερασμία Ανδρέου από τη Χλώρακα, με την οποία απέκτησαν μια κόρη. Εξασκούσε το επάγγελμα του κουρέα, μέχρι τη στιγμή που προσλήφθηκε στο Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας, οπότε και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λεμεσό. Δολοφονήθηκε από οπλοφόρους της ΕΟΚΑ Β’ ένα μήνα πριν το πραξικόπημα ενώ επέστρεφε από τον Αστυνομικό Σταθμό Λεμεσού και τάφηκε στην Κοινότητα Χλώρακας με τιμές ήρωα.

Ο Θεόδωρος Πέτρου γεννήθηκε στη Χλώρακα το 1954. Το 1972 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Την περίοδο του πραξικοπήματος υπηρετούσε στο 356 Τ.Π. Την 15η Ιουλίου 1974, αν και αδειούχος, έσπευσε στη μονάδα του. Εκεί έλαβε εντολή να επιβιβαστεί σε στρατιωτικό όχημα και να μεταβεί με άλλους στρατιώτες στον αστυνομικό σταθμό, για να προχωρήσουν στην κατάληψη στρατιωτικών μονάδων της περιοχής που στασίασαν. Ο άτυχος νέος έχασε τη ζωή του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τη νόμιμη κυβέρνηση και τη Δημοκρατία.

Ο Χαράλαμπος Κυρίλλου γεννήθηκε στη Χλώρακα το 1955. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο εντάχθηκε στην Αστυνομική Δύναμη. Τις μέρες του πραξικοπήματος συνόδευσε με άλλους αστυνομικούς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στην Πάφο. Κατά την επιστροφή δολοφονήθηκε σε ενέδρα στο Ακρωτήρι Λεμεσού.

Ο Δημήτρης Ζηνιέρη γεννήθηκε το 1936 στον Άγιο Δομέτιο. Το 1962 παντρεύτηκε τη Δέσποινα Δημοσθένους από τη Χλώρακα, με την οποία απέκτησαν έξι παιδιά. Ασκούσε το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου και όλοι οι συγχωριανοί του τον θυμούνται να ξεχωρίζει για την εργατικότητά του. Μόλις ξέσπασε το πραξικόπημα, επιβιβάστηκε σε λεωφορείο μαζί με άλλους με προορισμό το Προεδρικό Μέγαρο, προκειμένου να δηλώσει την υποστήριξή του στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στην περιοχή Κολοσσίου πραξικοπηματίες τούς έστησαν ενέδρα και τον δολοφόνησαν μαζί με άλλους συνεπιβάτες του. Τάφηκε στη Λεμεσό. Το 2009 μετά την ταυτοποίηση των λειψάνων του, τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Κοινότητα Χλώρακας.

Ο Χριστόδουλος Πολυδώρου γεννήθηκε το 1955 στη Χλώρακα και ήταν το τρίτο παιδί του Γεώργιου και της Σοφίας Πολυδώρου. Το 1973 αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή Πάφου με ειδικότητα σχεδιαστή. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στην Εθνική Φρουρά και κατά την τουρκική εισβολή υπηρετούσε στο 398 Τάγμα Πεζικού. Στις 22 Ιουλίου 1974 έπεσε στην περιοχή του Τουρκοκυπριακού χωριού Τζιάος μαζί με άλλους συναδέλφους του. Για τριάντα χρόνια ήταν θαμμένος στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας, χωρίς ωστόσο οι συγγενείς του να γνωρίζουν το ακριβές σημείο. Μετά από ταυτοποίηση των λειψάνων του, τα οστά του μεταφέρθηκαν και τάφηκαν στη γενέτειρά του.

Στην άλλη τραγική πτυχή του κυπριακού δράματος, αυτή των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής, η Κοινότητα της Χλώρακας έχει το μερίδιό της με το τέκνο της Λεωνίδα Θεοχάρους, που κατά την τουρκική εισβολή του 1974 υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού στην Κερύνεια. Όταν άρχισε ο πόλεμος, το τάγμα του συμπτύχθηκε στην περιοχή Μιας Μηλιάς κοντά στη Λευκωσία. Με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής ο Λεωνίδας Θεοχάρους βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Συνελήφθηκε αιχμάλωτος και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Μαζί με την οικογένεια του και όλη την κοινότητα προσευχόμαστε για την εξακρίβωση της τύχης του.

Το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 ήταν το τραγικό αποτέλεσμα μιας προσχεδιασμένης πορείας που σχεδιάστηκε από το χουντικό καθεστώς των Αθηνών. O Ελληνισμός της Κύπρου ήταν αδύναμος αμυντικά με την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας και αποδιοργανωμένος από εσωτερικές συγκρούσεις την περίοδο 1971-1974. Η χούντα των συνταγματαρχών με τους εδώ συνεργάτες της έθεσαν ως βασικό τους στόχο την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου, εναντίον του οποίου κινήθηκαν με στρατιωτικές δυνάμεις το πρωί της 15ης Ιουλίου. Τα σχέδια τους όμως απέτυχαν, αφού ο Μακάριος διασώθηκε και μετά από ολιγόμηνη απουσία στο εξωτερικό επέστρεψε στην Κύπρο και ανέλαβε τα προεδρικά του καθήκοντα.

Οι αποτρόπαιες ενέργειες εναντίον της συνταγματικής τάξης της Κύπρου και της δημοκρατίας οδήγησαν λίγες μέρες αργότερα και στο δεύτερο έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού. Η Άγκυρα αξιοποίησε το πραξικόπημα ως άλλοθι και εισέβαλε στις 20 Ιουλίου 1974 στο νησί μας, σκορπίζοντας τον θάνατο και την καταστροφή. Αποδυναμωμένη από το πραξικόπημα η Εθνική Φρουρά δεν μπόρεσε να θέσει σε άμεση και πλήρη κινητοποίηση όλες τις δυνάμεις της για απόκρουση του Τούρκου εισβολέα. Πολλές ήταν όμως οι Μονάδες που ανταποκρίθηκαν στο έπακρο χάρις στη γενναιότητα και το μεγάλο αίσθημα ευθύνης που επέδειξαν οι στρατευμένοι νέοι μας, κληρωτοί και έφεδροι. Πολύ καλύτερα όμως εξοπλισμένος ο Αττίλας, με αεροπλάνα, άρματα μάχης και άλλα σύγχρονα όπλα, καθώς και με υπεράριθμους άνδρες, κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχο του το 37,5 τοις εκατό των εδαφών μας.  

Τις τραυματικές εμπειρίες του διπλού εγκλήματος κατά της Κύπρου εξακολουθούμε να τις βιώνουμε. Νεκροί, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, πρόσφυγες, στρατός κατοχής, καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς, αποτελούν μια οδυνηρή πραγματικότητα. Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις που καλούμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Η τουρκική αδιαλλαξία, η καταπάτηση των βασικών ελευθεριών και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα στρατεύματα κατοχής, ο συνεχής εποικισμός των κατεχομένων, καθιστούν τον κίνδυνο μόνιμης διχοτόμησης της πατρίδας μας ολοένα και πιο ορατό.

Είναι γι’ αυτό που η επίτευξη λύσης του κυπριακού προβλήματος παραμένει πρώτη και ύψιστη προτεραιότητα μας. Η θέληση και η αποφασιστικότητα μας προς αυτή την κατεύθυνση δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση.  Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούμε μια θνησιγενή λύση που θα παραγράφει τα δίκαια μας και θα θέτει σε κίνδυνο τη φυσική και εθνική μας επιβίωση σε αυτό τον τόπο, μέσα σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας.

Όπως δε επανειλημμένα διακήρυξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η πλευρά μας είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να επαναρχίσει τις διαπραγματεύσεις από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν τον περασμένο Ιούλιο στον Γκραν Μοντανά, στη βάση του πλαισίου των παραμέτρων που συγκεκριμενοποίησε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στις 4 Ιουλίου.

Αν πραγματικά ενδιαφέρεται λοιπόν η Τουρκία για την επίτευξη μιας διαρκούς και συνολικής λύσης προς το συμφέρον και των δυο κοινοτήτων, είναι η ώρα να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της έναντι του πλαισίου των παραμέτρων του Γενικού Γραμματέα και να τοποθετηθεί κατά τρόπο που θα επιτρέψει την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με την προοπτική να αποδώσουν το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Εμείς, σε όποια περίπτωση, δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε ούτε με τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων στο νησί μας με τη συνεχιζόμενη κατοχή, ούτε με τις τουρκικές αξιώσεις για μόνιμη στρατιωτική παρουσία και δικαιώματα μονομερούς επέμβασης και εγγυήσεων, αλλά ούτε και με την προφανή επιδίωξη της Τουρκίας για εξασφάλιση του ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου.

Κυρίες και Κύριοι,

Μνημονεύοντας, σήμερα, τους ήρωες της Χλώρακας υποκλινόμαστε ευλαβικά στη θυσία όλων των ηρώων μας. Ενωμένοι και ενεργώντας υπεύθυνα με γνώμονα το υπέρτατο συμφέρον του τόπου και του λαού μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις με στόχο να παραδώσουμε στις νεότερες γενιές μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα, ειρηνική, ασφαλή και ευημερούσα. Έτσι θα δικαιώσουμε και τη θυσία τους.

Αιώνια ας είναι η μνήμη τους.

-----------------------------

ΡΜ/ΕΙ