Ανακοινωθέντα

Είναι με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης που απευθύνουμε σήμερα το ύστατο χαίρε στον ήρωα Ανθυπολοχαγό Χριστόδουλο Χ’’Χριστοδούλου, ένα λεβεντονιό της Ζώδιας που πρόσφερε χωρίς δισταγμό τον εαυτό του στο θυσιαστήριο της Κυπριακής ελευθερίας υπερασπίζοντας την ιστορία και την αξιοπρέπεια του λαού μας σε ώρες πολύ δύσκολες και κρίσιμες για την πατρίδα μας.  

Αποχαιρετούμε με τις δέουσες τιμές τον Χριστόδουλο Χ’’Χριστοδούλου και προσευχόμαστε στον Ύψιστο για την ανάπαυση της ψυχής του, ξαναζώντας τις εφιαλτικές ώρες που βίωσε η πατρίδα μας το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά κηδεύουμε ακόμα, λείψανα των νεκρών της Κυπριακής τραγωδίας.

Γεννημένος στις 18 Δεκεμβρίου του 1948, ο Χριστόδουλος εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού στην 195 Πυροβολαρχία Πεδινού Πυροβολικού. Δυστυχώς, το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή που ακολούθησε, διέκοψαν τα όνειρα που είχε για τη ζωή, όπως πάρα πολλών άλλων νέων της εποχής.

Το πρωί της 20^ης Ιουλίου 1974, ενώ ο Αττίλας άρχισε από τα χαράματα να αποβιβάζεται στις ακτές της Κερύνειας, ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στο κάλεσμα για επιστράτευση μαζί με τους αδελφούς του Ανδρέα, Νίκο και Σόλωνα. Ο τέταρτος αδελφός του, ο Σπύρος, ήταν πολύ πιο νεαρός μόλις 12 χρονών και έτσι έμεινε με τους γονείς του, τον Γεώργιο και την Ευρυδίκη. Στην αρχή ο Χριστόδουλος παρουσιάστηκε στη μονάδα που είχε υπηρετήσει τη θητεία του, στην Αθαλάσσα, αλλά εκεί του ζητήθηκε να καταταχθεί στο 301 Τάγμα Επιστράτευσης, στο Γυμνάσιο Κύκκου στη Λευκωσία, όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο Χριστόδουλος και οι υπόλοιποι άνδρες του τάγματος μεταφέρθηκαν στην περιοχή Αγίου Ερμολάου, όπου και επάνδρωσαν αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Ο Χριστόδουλος τοποθετήθηκε μαζί με άλλους εφέδρους σε ένα ζωτικής σημασίας ύψωμα.

Αργότερα, το βράδυ της ίδιας μέρας, οι άνδρες του 301 Τάγματος Επιστράτευσης πήραν οδηγίες να ετοιμαστούν για να μεταφερθούν πλησίον των τουρκοκυπριακών χωριών Φώττα και Πιλέρι για παρεμπόδιση μετακίνησης των ένοπλων ομάδων τους και επίθεση τους κατά του Αγίου Ερμολάου και των άλλων χωριών της περιοχής.

Χαράματα της επομένης μέρας, και ενώ είχε αρχίσει ήδη η πορεία των ανδρών του Τάγματος προς τα δύο τουρκοκυπριακά χωριά, δόθηκε διαταγή για επιστροφή τους πίσω στον Άγιο Ερμόλαο, αφού διαπιστώθηκε ότι έξω από τα δύο χωριά είχαν τοποθετηθεί νάρκες.

Εν τω μεταξύ η τουρκική πολεμική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει τις θέσεις τις Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Αγίου Ερμολάου, οι οποίες έγιναν και στόχος βαρέων όπλων. Ως αποκορύφωμα, κατέφθασε στην περιοχή και μεγάλος αριθμός τουρκικών αρμάτων μάχης.

Χαράματα της 23ης Ιουλίου 1974, οι άνδρες του 301 Τάγματος διατάχτηκαν να ανασυνταχτούν πιο πίσω από τον Άγιο Ερμόλαο και να είναι έτοιμοι για αντιμετώπιση τουρκικών επιθέσεων, παρόλο που την προηγούμενη μέρα είχε επιτευχθεί εκεχειρία.

Όταν μέχρι το βράδυ δεν πραγματοποιήθηκε τελικά μετακίνηση των τουρκικών στρατευμάτων, επέστρεψαν στις αρχικές τους θέσεις, ενώ οι βολές των τουρκικών στρατευμάτων συνεχίζονταν μέχρι και το βράδυ στις 25ης Ιουλίου. Την επομένη οι βολές αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο και παρατηρήθηκαν κυκλωτικές κινήσεις των τουρκικών αρμάτων προς τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς.

Τότε, για να αποφευχθεί ο εγκλωβισμός τους, οι άνδρες του τάγματος διατάχθηκαν να οπισθοχωρήσουν. Μια ομάδα, περιλαμβανομένου και του Χριστόδουλου επιβιβάστηκε σε δύο οχήματα που άρχισαν να κινούνται προς τη Λευκωσία. Ο Χριστόδουλος ήταν στο δεύτερο όχημα, το οποίο ακολουθούσε το πρώτο σε απόσταση περίπου 500 μέτρων.

Στην πορεία τους επί του δρόμου Γερολάκκου –Λευκωσίας εμφανίστηκαν τρία φορτηγά με Τούρκους στρατιώτες. Τότε το πρώτο όχημα ανέπτυξε ταχύτητα και πρόλαβε να απομακρυνθεί πριν το πλησιάσουν τα τουρκικά φορτηγά, ενώ το δεύτερο όχημα στο οποίο επέβαινε και ο Χριστόδουλος δεν πρόλαβε και έκτοτε κανένας από τους επιβαίνοντες σε αυτό δεν έδωσε σημεία ζωής.

Πολύ μικρό μέρος των οστών του, τα οποία έφεραν τραύματα στο κεφάλι και στο δεξιό βραχιόνιο, εντοπίστηκαν την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου2013 και Ιανουαρίου 2014, σε χωράφι στην περιοχή του Αγίου Ερμολάου, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA, με βάση τις οποίες έχει διακριβωθεί η ταυτότητα τους.

Και, σήμερα, τελούμε την κηδεία του σύμφωνα με τις παραδόσεις της θρησκείας μας, άλλα και με τις τιμές που του οφείλουμε και που του αξίζουν. Δυστυχώς, μαζί μας δεν είναι οι γονείς του. Απεβίωσαν προτού έρθουν τα νέα για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση των οστών του. Ο πατέρας του τον Δεκέμβριο του 1988 και η μητέρα του τον Μάρτιο του 2008. Έφυγαν με την πίκρα και το παράπονο της εξαφάνισης του παιδιού τους μέχρι το τέλος της ζωής τους, χωρίς να πάρουν καμιά απάντηση στα πολλά και αγωνιώδη ερωτήματα τους. Αυτή είναι και η μοίρα πολλών άλλων συγγενών αγνοουμένων μας. Πατέρες, μητέρες, σύζυγοι, ακόμη και παιδιά φεύγουν από τη ζωή χωρίς να πάρουν καμιά απάντηση για την τύχη των αγαπημένων τους, χωρίς να ακουμπήσουν το φέρετρο τους και να τους πουν το στερνό αντίο. Σήμερα είναι μαζί μας τα τέσσερα αδέλφια του Χριστόδουλου, τα παιδιά τους και οι υπόλοιποι συγγενείς.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Οι ευθύνες της Τουρκίας για τη δημιουργία και τη συντήρηση για σχεδόν μισό αιώνα της τραγωδίας των αγνοουμένων είναι τεράστιες αλλά και ασήκωτες. Δυστυχώς, λόγω της στάσης της κατοχικής δύναμης και των συνοδοιπόρων της οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος έχουν φτάσει σε ένα επικίνδυνα οριακό σημείο. Οχτακόσιες πενήντα περίπου οικογένειες αναμένουν απαντήσεις για την τύχη των αγαπημένων τους.  Ταυτόχρονα, είναι τραγικό το γεγονός ότι με βάση τα στοιχεία της ΔΕΑ για το 2018 έχουν εντοπιστεί μόνο μερικά λείψανα αγνοουμένων μας.

Αυτό που διαπράττει η Τουρκία, είναι και απάνθρωπο και εγκληματικό γιατί εξακολουθεί να αρνείται να συνεργαστεί για ένα ανθρωπιστικό θέμα, γιατί το θέμα των αγνοουμένων δεν είναι πολιτικό αλλά ένα πρόβλημα που αγγίζει ανθρώπινες ζωές. Είναι ντροπή για την ίδια την διεθνή κοινότητα που δεν κατάφερε μετά από 44 χρόνια να πείσει και να πιέσει την κατοχική δύναμη να συνεργαστεί.

Από την πλευρά μας διαβεβαιώνουμε όλες τις οικογένειες των αγνοουμένων μας ότι δεν θα ενδώσουμε, ούτε και θα αποδεχτούμε τους σχεδιασμούς και μεθοδεύσεις της κατοχικής δύναμης, για κλείσιμο της τραγωδίας των αγνοουμένων.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Κηδεύοντας ακόμα νεκρούς μας από τον πόλεμο του 1974, η μνήμη μας ταξιδεύει και στους αγαπημένους τόπους μας. Στους συλημένους τάφους των προγόνων μας, στα βεβηλωμένα ιερά και τα όσια μας. Στους τόπους που όλοι αγαπήσαμε και που η μνήμη τους είναι βαθιά χαραγμένη μέσα μας. Οι συνέπειες της τουρκικής εισβολής με την καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς και την προσπάθεια παραχάραξης και διαγραφής της ιστορίας μας από την κατοχική δύναμη, αποτελούν μια οδυνηρή πραγματικότητα που μαζί με την αρνητικότητα και αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς καθιστούν ολοένα και πιο ορατό τον κίνδυνο της οριστικής διχοτόμησης.   

Γι’ αυτό και η επίτευξη μιας διαρκούς και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού προβλήματος παραμένει για μας πρώτη και ύψιστη και προτεραιότητα. Αγωνιζόμαστε για την επανένωση της πατρίδας μας, τον τερματισμό της κατοχής, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών όλων ανεξαίρετα των πολιτών μας. Αγωνιζόμαστε να επικρατήσουν συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας και ευημερίας που θα επιφέρουν μια νέα εποχή στην πατρίδα μας, εποχή αισιοδοξίας και υψηλών προσδοκιών ιδιαίτερα για τη νέα γενιά και για όλες τις άλλες γενιές που θα ακολουθήσουν.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σήμερα γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της ηρωομάνας γης της Ζώδιας.

Υπερήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Χριστόδουλου, Γεώργιος και Ευρυδίκη, που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς, αδέρφια του ήρωα μας Ανδρέα, Νίκο, Σόλωνα και Σπύρο,

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο άνθρωπός σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.

Ο Χριστόδουλος έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και προς όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας, οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Ανθυπολοχαγό Χριστόδουλο Χ’’Χριστοδούλου και τιμούμε με ευγνωμοσύνη τη μνήμη του. Αναγνωρίζουμε ότι απέναντι του έχουμε ένα ανεκπλήρωτο χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Χριστόδουλο Χ’’Χριστοδούλου του Γεωργίου και της Ευρυδίκης.

Αιωνία και τιμημένη.

---------------------------

ΡΜ/ΕΙ