Ανακοινωθέντα

Εξοχοτάτη Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Παναγιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικέ Πατριάρχα κ.κ Βαρθολομαίε,

Εξοχοτάτοι κύριοι Πρέσβεις,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς εκπρόσωποι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών,

Σεβασμία χορεία των Ιεραρχών της Αυτοκεφάλου και Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου,

Εκπρόσωποι των χριστιανικών δογμάτων και άλλων θρησκειών,

Χριστεπώνυμο πλήρωμα,

Με αισθήματα βαθυτάτης θλίψης καλούμαι σήμερον να απευθύνω εκ μέρους του Κυπριακού Ελληνισμού το ύστατο χαίρε στον σεπτό Ιεράρχη και Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου.

Η παρουσία της εξοχοτάτης Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Αυτού Παναγιώτητος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Πατριαρχών και αρχιερέων εκπροσώπων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, συσσώμου της Ιεράς Συνόδου Κύπρου, του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας, πρέσβεων ξένων χωρών, υψηλών εκπροσώπων ξένων δογμάτων και άλλων θρησκειών είναι η υπερτάτη ένδειξη τιμής και του σεβασμού προς την εμβληματικήν μορφή του μεταστάντος Αρχιεπισκόπου.

Είναι πρόδηλως της εκτιμήσεως για το υψηλό έργο, την ανεκτίμητον προσφοράν και δράσιν του υπέρ της Ορθοδοξίας, της Εκκλησίας της Κύπρου, της πατρίδος και της κοινωνίας ευρύτερα.

Και τούτο διότι εις την προικισμένην φυσιογνωμίαν του, απηντήθησαν η συνύπαρξης της θεολογικής καταρτίσεως, της αυθεντικής εσωτερικής πνευματικότητας, του ήθους, της ευθυκρισίας, της σωφροσύνης και της φιλοπατρίας.

Εις το πρόσωπό του η Κύπρος ευτύχησε να εύρει έναν ακαταπόνητον Ιεράρχη, η πολυσχιδής δράσης του οποίου τον ανέδειξεν ως μίαν εκ των πλέον διακεκριμένων εκκλησιαστικών μορφών, αλλά και ως μία καταξιωμένη πνευματική προσωπικότητα διεθνώς.

Αι σχετικαί δηλώσεις και συλληπητήριαι ευχαί ηγετών ξένων κρατών μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Ανατραφείς παιδιόθεν εις τους κόλπους της Εκκλησίας αρχομένης της ιερατικής του πορείας από την ιστορική Μονή του Αγίου Νεοφύτου, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, διακρίθη για την βαθιάν πίστην και την ιδιαίτερα έγνοιαν την οποίαν επέδειξεν προς διαφύλαξην της ιεράς παρακαταθήκης της αποστολικής και πατερικής ορθοδόξου πίστεως.

Επιδεικνύοντας, ως λειτουργός της, ιδιαίτερον ζήλον, συνέδεσεν τη δράσην του με σημαίνουσες αποφάσεις και πρωτοβουλίες, που καθόρισαν την πορείαν και την αποτελεσματικήν επιτέλεση της αποστολής της Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Κύπρου.

Είναι αρκούντως υποδηλωτικό της νέας εποχής εις την οποία οδήγησε την Εκκλησίαν της Κύπρου, μια σειρά μεταρρυθμίσεων δια των οποίων απεκατεστάθη η διοικητική και κανονική τάξης, με την επανασύσταση και τη δημιουργία Μητροπόλεων και Επισκοπών, την αντίστοιχη αύξηση των μελών της Ιεράς Συνόδου και τη σύνταξη και εφαρμογή νέου Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας.

Το εξίσου σημαντικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της ποιμαντορικής του δράσης, η οποία συνέπεσε με κρίσιμα δια την Ορθοδοξία γεγονότα,  επέτυχε μέσα από την σθεναράν του στάση, να διαφυλάξει ακέραιο το ανεξάρτητο του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Κύπρου, μακράν πάσης εξωτερικής επιρροής ή εξαρτήσεως.

Τούτο επέτρεψε εις την Εκκλησίαν της Κύπρου να έχει πρωτεύοντα ρόλον εις τα θεολογικά και πνευματικά δρώμενα σε πανορθόδοξο επίπεδο, αλλά και εις την προώθηση της συνεργασίας θρησκειών και πολιτισμών επ’ αγαθό της χειμαζομένης από προβλήματα ανθρωπότητος.

Πέραν της οργανώσεως και της διοικήσεως της Εκκλησίας της Κύπρου, αρώμενος στο ύψος των ευθυνών του ως Προκαθημένου, ενέσκηψε με ιδιαιτέραν αφοσίωση στην πνευματική ανύψωση και την ηθική καλλιέργεια του κλήρου και του λαού.

Εντός των αυτών πλαισίων ήτο και η ίδρυση, κατόπιν ιδικής του πρωτοβουλίας και εν συνεχεία ομοφώνου αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, της Θεολογικής Σχολής της Εκκλησίας της Κύπρου.

Μία υψίστης σημασίας Σχολή, η οποία από την δημιουργίαν της απετέλεσε το κέντρο της θεολογικής παιδείας δια την πατρίδα μας.  

Προς τον αυτόν σκοπό και η αποφασιστική συνεισφορά του στην ανέγερση δεκάδων ναών, μεταξύ των οποίων αποτελεί και ο εμβληματικός Καθεδρικός ναός που σήμερον τελείται η εξόδιος ακολουθία του ιδίου.

Και ουδόλως βεβαίως θα πρέπει να αγνοείται η επιτευχθείσα με το Κράτος συμφωνία για αξιοπρεπή διαβίωση του ιερού κλήρου.

Άξια όμως αναφοράς αποτελεί και η επιμέλεια που επέδειξε εις την  διαφύλαξη και διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Καρπός αυτής της πίστεως και του ιδικού του ενδιαφέροντος υπήρξε ο εντοπισμός και επαναπατρισμός σημαντικού μέρους κλαπέντων θρησκευτικών και άλλων θησαυρών της κατεχόμενης πατρίδος μας.

Εξοχοτάτη Πρόεδρε, Παναγιώτατε, κύριοι Πρέσβεις, Σεβαστοί Ιεράρχες,  Κυρίες και Κύριοι,

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος διεκρίθην και δια την λελογισμένην και συνετήν διαχείρισην των οικονομικών και περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας της Κύπρου.

Χάριν στον δυναμισμόν και την αποφασιστικότητα του, αντιμετώπισε με τον πλέον επιτυχήν τρόπο την οικονομική κρίσην που η πατρίδα μας αντιμετώπισε σαν αποτέλεσμα της οποίας διετηρήθη παράλληλα με το αυτόκεφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου και η οικονομική αυτοτέλεια και πάλιν προς όφελος του ποιμνίου του.

Είναι ακριβώς χάριν αυτής της ευρωστίας που ήτο πάντοτε αρωγός και προστάτης των οικονομικά ευάλωτων και δυσπραγούντων συνανθρώπων μας.

Δεν θεωρώ ότι θα ήτο η ιδική του επιθυμία να αναφέρω λεπτομέρειες της αρωγής που παρείχε σε πάσχοντες συνανθρώπους μας, όμως δεν μπορώ να παραλείψω την ευαισθησία που επεδείκνυε για τους νέους.

Η υπόμνηση και μόνο της ανέγερσης εστιών προς επίλυση των προβλημάτων στέγασης των φοιτητών, είναι ενδεικτική του κοινωφελούς κληροδοτήματος που καταλείπει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος.

Είμαι απολύτως βέβαιος πως η πλεονάζουσα εκκλησιαστική, πνευματική και ανθρωπιστική δράσης του θα αναπτυχθεί εν εκτάσει από τον τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού θρόνου, Μητροπολίτη Πάφου, Πανιέρωτατο κ.κ. Γεώργιο.

Αυτό που, ως προσωπική μαρτυρία, ο ίδιος θα ήθελα να επισημάνω, πέραν των όσων έχω προαναφέρει, είναι πως κατά την ενάσκηση των Προεδρικών μου καθηκόντων είχα το προνόμιο να γνωρίσω έναν Ιεράρχη που τον διέκρινε:

(α)  Η γνησιότητα και το ασυμβίβαστο ενός άκαμπτου πατριώτη, που κύρια έγνοια του ήταν η φυσική και εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, χωρίς ποτέ να παραγνωρίζει τα δικαιώματα των Τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας.

Επιθυμία του ήτο πάντοτε ήτο η ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, που θα οδηγούσε στην επανένωση και απελευθέρωση της πατρίδος μας από τα κατοχικά στρατεύματα, τις όποιες ξένες εξαρτήσεις και τη δημιουργία ενός Κράτους που θα μπορούσε να λειτουργήσει με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου των πολιτών.

(β)  Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν Ιεράρχη που δεν εδίσταζε ευθέως να εκφέρει την άποψη του, ανεξαρτήτως εάν τούτο θα εδυσαρεστούσε τον συνομιλητή του ή και μέρος της κοινωνίας.

(γ)   Είναι εντός αυτών των πλαισίων που ανεπτύχθη μια άριστη και ειλικρινής μεταξύ μας συνεργασία, ακόμη και εκεί όπου ενδέχετο να υπήρχαν διαφωνίες ως προς χειρισμούς ή και αποφάσεις. Αυτό που υπερείχε των σχέσεων μας ήτο ο αλληλοσεβασμός.

Εξοχοτάτη Πρόεδρε, Παναγιώτατε, Σεβαστοί Ιεράρχες,  Ελληνίδες και Έλληνες, Κύριοι,

Αναμφίβολα, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β,’ διαδεχόμενος την πλειάδα των εκλεκτών και άξιων προκατόχων του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, έχοντας πλήρη συνείδηση της αποστολής του, επέτυχε να θέσει την ιδική του ανεξίτηλη προσωπική σφραγίδα και να δώσει συνέχεια στη μακραίωνη παράδοση που θέλει την Εκκλησία να συνδέεται άρρηκτα με τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου.

Η προσήλωση στις παρακαταθήκες, ως επίσης η συνέχεια του βηματισμού που ακολούθησε συνειδητά ο ακαταπόνητος Πρωθιεράρχης, αποτελεί τον γνώμονα και τον καλύτερο οδηγό εις την εκπλήρωση του ιδικού μας χρέους προς τη δοκιμαζόμενη μας πατρίδα.

Δια τούτο και βαθυτάτη θλίψη προκάλεσε η αποδημία σου  μακαριστέ Αρχιεπίσκοπε Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου. Είθε ο Πανάγαθος Θεός να κατατάξει την ψυχή σου εν σκηναίς δικαίων.

Αιωνία θα παραμείνει η μνήμη σου.

(ΡΜ/ΙΚ)