Ανακοινωθέντα

Με αίσθημα βαθιάς συγκίνησης, αλλά και με αίσθημα θλίψης και πόνου για το συνεχιζόμενο δράμα που βιώνει η πατρίδα μας συνεπεία της τουρκικής εισβολής και κατοχής, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, για να αποτίσουμε φόρο τιμής, μνημονεύοντας τους ήρωες και πεσόντες της Αχερίτου και να αναπέμψουμε δέηση για τη διακρίβωση της τύχης του αγνοουμένου της κοινότητας.

Ημέρα μνήμης της κατεχόμενης Αχερίτου σήμερα. Πάνε σαράντα εννέα χρόνια από τη βίαιη κατάληψη της ιερής αυτής γης από τις ορδές του Αττίλα στις 31 Αυγούστου του 1974, με την οποία ολοκληρώθηκε το έγκλημα της τουρκικής εισβολής.

Η Αχερίτου, με τον αμιγώς ελληνικό πληθυσμό μέχρι το τραγικό καλοκαίρι του 1974, βρίσκεται μόλις δέκα χιλιόμετρα δυτικά της Αμμοχώστου, στην αρχή της μεγάλης πεδιάδας της Μεσαορίας. Ήταν ένα καθαρά γεωργικό χωριό, με εύφορη γη, όπου οι κάτοικοι ευημερούσαν με την ενασχόλησή τους κυρίως με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία.

Με την έναρξη όμως της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974 η καθημερινότητα των κατοίκων είχε αλλάξει. Οι Τουρκικός στρατός είχε καταλάβει την Αμμόχωστο και ακολούθως, παραβιάζοντας την εκεχειρία που είχε συμφωνηθεί, κατέλαβε τα γειτονικά χωριά Καλοψίδα, Μακράσυκα και Άχνα, ενώ διαδιδόταν και η επερχόμενη εισβολή τους και στην Αχερίτου. Οι Αχεριώτες ζούσαν πλέον σε ένα εφιαλτικό κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Μέχρι και τις 30 Αυγούστου του 1974 τα βράδια κοιμόντουσαν στα περιβόλια τους ή κοντά στο γνωστό συσκευαστήριο της ΣΕΔΙΓΕΠ, όπου έμεναν πολλές εκατοντάδες προσφύγων από άλλα χωριά. Την ημέρα όμως επέστρεφαν στα σπίτια τους για να κάνουν τα απαραίτητα της καθημερινότητας.

Οι φήμες για εισβολή των Τούρκων στο ανυπεράσπιστο χωριό δυστυχώς επιβεβαιώνονται το πρωινό της 31ης Αυγούστου του 1974. Τα τουρκικά στρατεύματα διασχίζουν τη πεδιάδα από την πλευρά των Στύλλων και της Έγκωμης και κατευθύνονται στην Αχερίτου, ενώ οι Βρετανοί της Επισταθμίας μένουν αμέτοχοι. Οι κάτοικοι της κοινότητας και όσοι πρόσφυγες φιλοξενούνταν εκεί, φεύγουν έντρομοι και πανικόβλητοι με οποιοδήποτε μέσο διαθέτουν για να σωθούν.

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι Τούρκοι στρατιώτες εισβάλλουν στο χωριό. Όσοι δεν κατάφεραν να εγκαταλείψουν, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, έρχονται αντιμέτωποι με την τουρκική βαρβαρότητα. Αιχμαλωτίζονται από τους κατακτητές, κακοποιούνται, ενώ δύο από αυτούς εκτελούνται εν ψυχρώ. Οι άλλοι εγκλωβισμένοι Αχεριώτες φροντίζονται για μερικές μέρες από άνδρες των Ηνωμένων Εθνών και ακολούθως εγκαταλείπουν και αυτοί τα σπίτια τους και μεταφέρονται για να συναντήσουν τους άλλους συγχωριανούς τους που βρήκαν καταφύγιο σε συσκευαστήριο πατατών.

Το όμορφο χωριό της Αχερίτου, αδύναμο και χωρίς καθόλου ενισχύσεις από την προδομένη Εθνική Φρουρά, έγινε αναπόφευκτα λεία στις ορδές του Αττίλα που έσπειραν κι εκεί τον όλεθρο και την καταστροφή. Νεκροί, αγνοούμενοι, πρόσφυγες συνθέτουν την πονεμένη εικόνα που έφερε η ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής.

Από τότε, εδώ και 49 χρόνια το δράμα των προσφύγων της Αχερίτου συνεχίζεται μαζί με το δράμα όλων των προσφύγων της Κύπρου. Καθώς όμως η πλειοψηφία των κατοίκων της κοινότητας μένουν εδώ στον συνοικισμό του Αγίου Γεωργίου και αντικρύζουν καθημερινά, λίγο πιο πέρα, τα σπίτια τους να κατοικούνται και τις περιουσίες τους να σπαταλούνται από Τούρκους έποικους, ανήμποροι να αντιδράσουν, βιώνουν τον ξεριζωμό ακόμα πιο βασανιστικά. Βλέπουν την Εκκλησία της Αναλήψεως με κομμένο τον σταυρό να γίνεται τζαμί και το κοιμητήριο των προγόνων τους να βεβηλώνεται. Όσο και να θέλουν δεν μπορούν να ξεχάσουν τις φρικτές εικόνες της τουρκικής εισβολής. Ο πόνος της προσφυγιάς, των άδικων θανάτων, της αναζήτησης της τύχης των αγνοουμένων, δεν σβήνει ποτέ. Μπορεί οι άνθρωποι να προχώρησαν να ξαναέφτιαξαν τη ζωή τους αλλά οι αναμνήσεις από τον αγαπημένο τους τόπο και η ελπίδα της επιστροφής δεν θα σταματήσουν, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Αχεριώτες και Αχεριώτισσες,

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες,

Τέτοιες μέρες έρχονται εντονότερα στο μυαλό και στη σκέψη μας τα κατεχόμενα χωριά και οι πόλεις μας. Οι πατρογονικές μας εστίες, οι τάφοι των προγόνων μας, οι εκκλησίες μας, τα ιερά και τα όσια του τόπου μας που διαμορφώνουν την ιστορική, πολιτιστική και εθνική μας κληρονομιά. Αυτά που δεν ξεχάσαμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και κανένας κατακτητής δεν μπόρεσε να αλλάξει, να πλήξει ή να παραχαράξει. Αντέξαμε και αντέχουμε στις δοκιμασίες και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε δικαιώνοντας την προσφορά και τη θυσία όσων τιμούμε σήμερα.

Είναι υποχρέωσή μας να δικαιώσουμε τη θυσία των ηρώων μας και να σταθούμε αντάξιοι της ιστορίας και του χρέους μας προς τις σημερινές και αυριανές γενιές. Να μην ξεχάσουμε ποτέ την κατεχόμενή μας πατρίδα και με επιμονή να προσηλωθούμε στον στόχο της επανένωσης του νησιού μας. Η διαρκής μνήμη είναι λειτουργία διαρκούς αντίστασης. Αντίστασης κατά της λήθης των απελθόντων, αντίστασης κατά του συμβιβασμού με τα τραγικά επακόλουθα που επέφερε η τουρκική εισβολή και κατοχή μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας.

Εκ μέρους της Πολιτείας, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε συνετά τον αγώνα με όλες μας τις δυνάμεις, για μια δίκαιη, έντιμη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, όπου θα διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες του συνόλου του κυπριακού λαού, ώστε να μπορεί να συμβιώνει ειρηνικά και σε συνθήκες ασφάλειας στη γη των προγόνων του. Δεν σταματούμε ποτέ να επιδιώκουμε με κάθε δυνατό τρόπο τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας.

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Πύλα έδειξαν για μία ακόμη φορά το πραγματικό πρόσωπο του κατακτητή. Η άμεση αντίδραση της κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη έφερε καθολική διεθνή καταδίκη από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη διεθνή κοινότητα. Ο στόχος παραμένει πάντοτε η επανέναρξη της διαδικασίας εξεύρεσης λύσης του Κυπριακού στο πλαίσιο των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, κατοχύρωση του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και απαλλαγή από τις εγγυήσεις και τα κατοχικά στρατεύματα.

Σήμερα επισκέπτεται την Κύπρο ο Βοηθός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κ. Μίροσλαβ Γέτζια. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυπριακή Κυβέρνηση κινήθηκαν αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου τόσο προς την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και προς την πλευρά των Ηνωμένων Εθνών με στόχο την επανέναρξη των συνομιλιών, παρά την αδιάλλακτη στάση της τουρκικής και της τουρκοκυπριακής πλευράς. Έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα, παρά τις δυσκολίες, μέχρι την τελική δικαίωση.

Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη τιμή για τους ήρωες και τον αγνοούμενο της Αχερίτου. Οι πεσόντες Γιαννάκης Ιωάννου, Γιαννάκης Τζιοβάνης, Κώστας Ηλία, Κενδέας Κασσιανός, Αντώνης Ριαλάς, Παναγιώτης Μαρίνου, Βάσος Σεργίου, Ανδρέας Μάντολες, Ανδρέας Κάρουλλας, Πασχάλης Μοσφίλη, Χριστάκης Παπαλλής, ο Ανδρέας Δημητρίου με τις αχεριώτικες ρίζες, καθώς και οι βάρβαρα εκτελεσθέντες, Χριστοφής Προδρόμου, Γρηγορού Γεωργίου και Γιασουμής Τσιουρούτης θα ζουν πάντα μέσα στις ψυχές μας, ενώ θα συνεχίσουμε να απαιτούμε τη διακρίβωση της τύχης του μέχρι και σήμερα αγνοούμενού μας Σωτήρη Σωτηρίου.

Δόξα και τιμή στους ήρωες της Αχερίτου.

Αιωνία η μνήμη τους. Ο σεβασμός και η βαθιά ευγνωμοσύνη θα τους συνοδεύουν για πάντα.

Σας ευχαριστώ.

(ΜΒ)