Ανακοινωθέντα

Κυρίες και κύριοι,

Με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού τελούμε, εδώ στο οίκημα του Προσφυγικού Σωματείου Βασίλειας-Βαβυλά, τα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων και αγνοουμένων των δύο κατεχόμενων κοινοτήτων.

Επιτρέψτε μου αρχικά να υπογραμμίσω την εντονότατη συγκίνηση που βιώνω προσωπικά σήμερα. Με καταγωγή από το αγαπημένο μας χωριό, στο οποίο πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, με τον πατέρα μου ειδικά να μας θυμίζει καθημερινά, μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, την αγάπη του για το χωριό του, τα αποκαλυπτήρια του σεπτού αυτού μνημείου, ξυπνούν βαθιά χαραγμένες μνήμες στην ψυχή μου, καθιστώντας τον πόθο και το χρέος της συνέχισης του αγώνα για επιστροφή στη γενέθλια γη ακόμη πιο επιτακτικό.

Για το χρέος αυτό, της υπεράσπισης της ακεραιότητας της πατρίδας μας, έτρεξαν να αγωνιστούν εκείνον τον μαύρο Ιούλη του 1974 έναντι του Τούρκου εισβολέα οι συγχωριανοί μας: Αριστοδήμου Αλέξης, τα αδέρφια Διάκος Αντρέας και Διάκος Σάββας, το ζεύγος Ελευθερίου Ε. Ελευθέριος και Ελευθερίου Ε. Ελπινίκη, με το οκτάχρονο παιδί τους και συνομήλικό μου Ελευθερίου Ε. Χριστάκη, Καραμανής Π. Μιχάλης, Καραμανής Παντελής, τα αδέρφια Μαλέκκος Άγγελος και Μαλέκκος Κώστας, Μαραθεύτης Χαράλαμπος, τα ανήλικα αδέρφια Μαστραππάς Κ. Ζήνων και Μαστραππάς Κ. Σταύρος, Νεοφύτου Αβραάμ Ρούσος, ο δεκαεξάχρονος Παπαπαύλου Ηλίας, Πέτρου Νίκος, Πίττας Κώστας, Σεργίδης Ιωσήφ, Τενεκετζής  Γεώργιος, Φτερούδης Χαράλαμπος, Χαραλάμπους Αντρέας, Χαραλάμπους Θεοφάνης, Χατζηγεωργίου Παναγιώτης και Χατζηλοής Σωτήρης.

Ήταν η δική τους θυσία και ο δικός τους αγώνας, που υψώθηκαν ανάχωμα στους μακροχρόνιους σχεδιασμούς της Τουρκίας για την Κύπρο, μαζί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσές μας, αποτρέποντας την περαιτέρω επεκτατική της πορεία στο νησί μας. Ήταν ο δικός τους ομόψυχος αγώνας, μετά το προδοτικό πραξικόπημα, το οποίο προηγήθηκε, που κατάφερε να διαφυλάξει την ταυτότητά μας και να διασφαλίσει την ιστορική μας συνέχεια.

Στο πλαίσιο αυτό, το μνημείο, που ορθώνεται από σήμερα στο Προσφυγικό Σωματείο Βασίλειας-Βαβυλά, αποτελεί έκφραση τιμής, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης, που αντανακλά σε κάθε έναν άνθρωπο τούτου του τόπου που επέδειξε απαράμιλλη αυταπάρνηση, προκρίνοντας την αξιοπρέπεια της πατρίδας από την ίδια του τη ζωή. Την ίδια στιγμή, το μνημείο αυτό εκφράζει την αλληλεγγύη και την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τους συγγενείς όλων εκείνων, των οποίων η τύχη παραμένει για 50 ολόκληρα χρόνια αδιευκρίνιστη. Το ανθρώπινο τούτο δράμα, που βιώνουν καθημερινά με καρτερία, αγωνία και πόνο οι άνθρωποι αυτοί, συνιστά μια από τις πιο οδυνηρές συνέπειες της τουρκικής εισβολής και ένα πολύ σοβαρό ανθρωπιστικό πρόβλημα.

Όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τονίσει επανειλημμένα, η Κυβέρνηση θέτει ως προτεραιότητα τη διακρίβωση της τύχης του συνόλου των αγνοουμένων μας. Ενεργώντας με ιδιαίτερη ευαισθησία, οφείλουμε να συνεχίσουμε την έντονη δραστηριοποίηση σε νομικό και διπλωματικό επίπεδο, μέχρι τη διακρίβωση της τύχης όλων ανεξαιρέτως των αγνοουμένων μας, παρά τις όποιες δυσκολίες και τα προβλήματα. Η δραστηριοποίηση αυτή, σε συνδυασμό με την αγωνιστικότητα και την επιμονή των συγγενών των αγνοουμένων, είχε ως αποτέλεσμα την εκταφή και τη διακρίβωση των στοιχείων αρκετών από τους 1619 αγνοουμένους μας. Ωστόσο, η άρνηση της τουρκικής πλευράς να συνεργαστεί και η πάροδος του χρόνου δυσχεραίνουν το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους, εμποδίζοντας την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών που καταβάλλονται. Είναι στο πλαίσιο αυτό που η πλευρά μας απαιτεί, τόσο από την ευρωπαϊκή όσο και από την παγκόσμια κοινότητα να ασκήσουν την απαραίτητη πίεση στην Τουρκία, για να συνεργαστεί προς την κατεύθυνση της οριστικής επίλυσης του ζητήματος.

Την ίδια στιγμή αγωνιζόμαστε για να καταστεί η  πατρίδα μας ένα πραγματικά κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, κράτος ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας για όλους ανεξάρτήτως τους πολίτες. Ένα κράτος, στο οποίο θα εφαρμόζονται και θα γίνονται σεβαστοί οι δημοκρατικοί θεσμοί, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κοινοτικό κεκτημένο, οι αρχές και οι αξίες του ευρωπαϊκού ιδεώδους και των Ηνωμένων Εθνών. Επιδιώκουμε την επανέναρξη των συνομιλιών για την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, που θα απελευθερώνει και θα επανενώνει την πατρίδα μας, απαλλάσσοντάς την από τα ξένα στρατεύματα, τις εγγυήσεις τρίτων χωρών και τα αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων.

Τα παιδιά και οι νέοι και οι νέες μας είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Συνεχίζουμε μέσω του στόχου μας «Δεν ξεχνώ, αγωνίζομαι, διεκδικώ» να καλλιεργούμε τον πόθο της απελευθέρωσης, της αγωνιστικότητας και της ειρηνικής συμβίωσης στον τόπο μας.

Σε αυτό τον αγώνα έχουμε σύμβολο τον προσφυγικό κόσμο. Όλους εσάς που κρατάτε για 50 χρόνια αναμμένη τη φλόγα της υπομονής και της επιμονής για την επικράτηση των δικαίων και των δικαιωμάτων του λαού μας. Έχουμε φάρο τη δική σας αγωνιστικότητα, την πίστη και τον πόθο της επιστροφής στη Βασίλεια, τον Βαβυλά και τις υπόλοιπες κατεχόμενες περιοχές μας. Τη δική σας αγωνιστικότητα, την πίστη και τον πόθο που καταφέρατε να περάσετε στις νέες γενιές, οι οποίες κρατούν άσβεστη τη μνήμη της γενέτειρας των παππούδων και των γονιών μας. Γι’ αυτόν τον αγώνα θα αναλώσουμε το άπαν των δυνάμεών μας γιατί αυτό οφείλουμε σε όσες και όσους έζησαν, μεγάλωσαν και πέθαναν στην προσφυγιά, σε αυτούς και αυτές που ακόμα προσμένουν την επιστροφή.

Φίλες και φίλοι,

Τα παλληκάρια της Βασίλειας και του Βαβυλά, ορθώνοντας με τόλμη το ανάστημά τους έναντι των εισβολέων, χάραξαν ανεξίτηλα το όνομά τους στην ιστορία του τόπου μας. Από σήμερα, το όνομα της καθεμιάς και του καθενός ξεχωριστά, χαραγμένο στο μνημείο, του οποίου γίνονται τα αποκαλυπτήρια στην προσωρινή αυτή στέγη, υπενθυμίζοντας την αυτοθυσία και αυταπάρνησή τους για την πατρίδα, θα υποδεικνύει τη δική μας οφειλή.

Δόξα και τιμή στη θυσία των 24 συγχωριανών μας. Ευχή και προσευχή μου σύντομα να διακριβωθεί η τύχη των 16 από αυτούς που ακόμη αγνοούνται.

Σας ευχαριστώ.

(ΜΣ/ΕΑθ)