Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού και συγκίνησης σας καλωσορίζω στη σημερινή τελετή, κατά την οποία θα αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή που αρμόζει σε εκείνους που πριν από πενήντα χρόνια βρέθηκαν στο σταυροδρόμι της ιστορίας της πατρίδας μας και ακολούθησαν τον δρόμο της τιμής, έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμα και τις ίδιες τους τις ζωές για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Πολιτεία καθηκόντως αποφάσισε να αποδώσει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη της, απονέμοντας το Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου στους δικαιούχους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που ευδοκίμως υπηρέτησαν στην Εθνική Φρουρά κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974 και στους συγγενείς όσων εξ αυτών δεν βρίσκονται εν ζωή.

Με τη σημερινή απονομή δεν τιμούμε μόνο αυτούς που αγωνίστηκαν με σθένος και αυτοθυσία σε έναν άνισο αγώνα προάσπισης της εθνικής αξιοπρέπειας, των αρχών, των αξιών και των ιδανικών μας.

Τιμούμε συνάμα την ανδρεία, την αυταπάρνηση και το αίσθημα του καθήκοντος που τους οδήγησε να πράξουν όπως έπραξαν εκείνες τις κρίσιμες για την πατρίδα μας στιγμές.

Σε αυτή τη σεμνή τελετή ανατρέχουμε στα τραγικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής και σε μια πορεία ιστορικής αναδρομής, ξεφυλλίζουμε τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τον Ιούλιο του 1974 απλοί άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, νέοι άνθρωποι με όνειρα και προσδοκίες για το μέλλον, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις συνέπειες του πολέμου και βίωσαν τον θάνατο, τον όλεθρο και την καταστροφή.

Άφησαν πίσω τις οικογένειες και τα παιδιά τους και ορθώνοντας το μπόι απέναντι στον άνομο εισβολέα πολέμησαν με πίστη και αποφασιστικότητα για τις αξίες και τα ιδανικά του Ελληνισμού.

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,

μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη

ή το παιδί σου.

Δε θα διστάσεις.

Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου

θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι

για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.

Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς».

Αυτό μας υπενθυμίζει ο Τάσος Λειβαδίτης.

Αυτό έπραξε τότε η πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού.

Αυτοί που λίγες μέρες πριν βίωσαν τις καθοδηγούμενες από αδελφικά χέρια τραγικές στιγμές του πραξικοπήματος κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά τις δυσχέρειες και τις εμφανείς ελλείψεις σε πολεμικό εξοπλισμό και μέσα, αλλά και χωρίς υποστήριξη ή ενίσχυση στις πλείστες των περιπτώσεων, τίμησαν τον όρκο προς την πατρίδα και με κάθε δύναμη που διέθεταν, πολέμησαν για απόκρουση του Τούρκου εισβολέα.

Βίωσαν στο πετσί τους τη φρίκη του πολέμου.

Βιώσαν την τελευταία ανάσα των φίλων και συμπολεμιστών τους.

Είδαν τη μισή τους πατρίδα να γίνεται έρμαιο στα χέρια του βάρβαρου κατακτητή.

Σήμερα στα μάτια τους αντικρύζουμε την ίδια την ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στα πρόσωπά αυτών και των δικών τους ανθρώπων τιμούμε όλους όσοι δεν δίστασαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της πατρίδας όταν αυτή το είχε ανάγκη.

Κάθε μετάλλιο που θα αποδώσουμε σήμερα αποτελεί παντοτινό σύμβολο αναγνώρισης για την προσφορά τους.

Παντοτινό σύμβολο αναγνώρισης για τις πληγές που κουβαλούν στις ψυχές τους, για τον πόνο που βίωσαν και βιώνουν ακόμη.

Γνωρίζω πολύ καλά πως κάθε ένας από εσάς έχει τη δική του μοναδική ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.

Ιστορίες θάρρους, αυτοθυσίας, και αφοσίωσης στον σκοπό.

Ιστορίες από τη βουή της μάχης. Εκεί που η απόφαση του ενός δευτερολέπτου καθόριζε τις μοίρες πολλών.

Ιστορίες που αναφέρονται σε περιστατικά που η ζωή και ο θάνατος βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής.

Η σημερινή απονομή των μεταλλίων αποτελεί την έμπρακτη έκφραση της ευγνωμοσύνης της Πολιτείας για όσα κάνατε και για το παράδειγμα που παραδίδετε με τη μαχητικότητά σας στις επερχόμενες γενιές.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις σας διαβεβαιώνω ότι οι αγώνες σας δεν θα λησμονηθούν.

Δεσμευόμαστε να μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές αυτά που οι μαχητές της κυπριακής ελευθερίας, οι πεσόντες και αγνοούμενοί μας άφησαν ως ιερά παρακαταθήκη με την αγωνιστικότητα και την ηρωική τους θυσία.

Αναλογιζόμενοι το μέγεθος της μαχητικότητας που επέδειξαν στην προσπάθεια απόκρουσης της επιθετικότητας του Τούρκου εισβολέα, με απεριόριστο σεβασμό και ευγνωμοσύνη υποκλινόμαστε στη θυσία τους.

Με τον ίδιο σεβασμό και ευγνωμοσύνη υποκλινόμαστε στις χαροκαμένες οικογένειες αυτών που ρίχθηκαν στον αγώνα προάσπισης της πατρώας γης και προσέφεραν τις ζωές τους στον βωμό της ελευθερίας της Κύπρου.

Στην κρίσιμη συγκυρία που διάγει η πατρίδα μας, υποκλινόμενοι στις σεβαστές μορφές των ηρώων μας επαναλαμβάνουμε την υπόσχεση ότι θα παραμείνουμε πιστοί στην προσπάθεια επίτευξης του υπέρτατου εθνικού μας στόχου για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Οφείλουμε να αντλήσουμε όλα τα διδάγματα που μας διδάσκει η θυσία τους και να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη.

Μπορούμε και επιβάλλεται να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στην Κύπρο και στον λαό μας.

Αυτό το μέλλον αποτελεί ύψιστη υποχρέωση έναντι στα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές και το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωές μας.

Σας ευχαριστώ.

(ΝΓιαν/ΑΦ)