Ανακοινωθέντα

Είναι με αισθήματα υπερηφάνειας και συγκίνησης που συμμετέχω στη σημερινή σεμνή εκδήλωση, για να τελέσουμε τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Τιμής και Ανδρείας των ηρώων και αγνοουμένων του 120ού Λόχου Βαρέων Όπλων. Είναι χρέος μας, ως Πολιτεία και ως Κοινωνία, να αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής, και να εκφράζουμε με κάθε τρόπο την ευγνωμοσύνη μας με τον πρέποντα σεβασμό, σε κάθε συμπολίτη μας που υπερασπίστηκε την ακεραιότητα της πατρίδας μας, που αγωνίστηκε υπέρ της ελευθερίας και πρόταξε την ίδια του τη ζωή απέναντι σε κάθε εισβολέα. Είμαστε ευγνώμονες απέναντι σε κάθε συμπολίτη μας που έθεσε με πνεύμα αυτοθυσίας τον εαυτό του στην υπηρεσία της πατρίδας και ανταποκρίθηκε χωρίς δεύτερες σκέψεις στο κάλεσμα του καθήκοντος. Είμαστε διπλά ευγνώμονες στους συμπολίτες μας που πολέμησαν με σθένος και ηρωισμό και θυσίασαν την ίδια τη ζωή τους, για να κρατήσουν αυτόν τον τόπο ελεύθερο, για να είμαστε σήμερα όλοι εμείς εδώ ελεύθεροι, για να υπάρχει σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία.

Τέτοιοι αγωνιστές ήταν και οι οπλίτες του 120ού Λόχου Βαρέων Όπλων. Πραγματικά, η δράση τους ξεχωρίζει ανάμεσα στις ηρωικές και θρυλικές περιπτώσεις προασπιστών της ελευθερίας της πατρίδας μας κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Γνωρίζοντας καλά τα δεδομένα των ημερών της εισβολής και τις αντίξοες και αρνητικές συνθήκες, οι άντρες του 120ού Λόχου αποτελούν παράδειγμα ηρωισμού και γνήσιου πατριωτισμού. Τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, όλοι, αξιωματικοί και οπλίτες, διακατέχονταν από απαράμιλλο θάρρος, αυτοπεποίθηση, γενναιότητα και τόλμη που όσο και αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε σήμερα μέσα από ένα λογικό πλαίσιο δεν μπορούμε να το πράξουμε, γνωρίζοντας ποια ήταν τα δεδομένα της εποχής. Αντιμετώπισαν κατάματα τον εχθρό και κατέβαλαν υπέρμετρες προσπάθειες τόσο για απόκρουση και αναχαίτιση της απόβασης των Τούρκων εισβολέων στην Κερύνεια όσο και για την προέλασή σε όλη τη μεθόριο. Οι μάχες που έδωσαν ήταν σκληρές, δύσκολες και δραματικές.

Οι μαρτυρίες των επιζώντων είναι συγκλονιστικές και αποκαλυπτικές της σκληρής πραγματικότητας του πεδίου των μαχών. Με εντολές και οδηγίες, οι οποίες φανέρωναν, δυστυχώς, την έλλειψη οργάνωσης και πολύ περισσότερο την προδοσία, οι περήφανοι και ικανότατοι οπλίτες του Λόχου δεν λύγισαν στιγμή και πέτυχαν σημαντικά πλήγματα στις δυνάμεις του εισβολέα, και αν δεν βρίσκονταν εκεί, ενδεχομένως σήμερα τα δεδομένα να ήταν σαφώς πιο αρνητικά. Παρά το άνισο των δυνάμεων και της υπεροχής του τουρκικού στρατού, είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα πλήγματα θα ήταν πολύ περισσότερα και διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη της απόβασης των Τούρκων, αν οι εντολές και οι οδηγίες προς τον Λόχο ήταν άλλες, πιο έντιμες, έγκαιρες, στοχευμένες και, σίγουρα, όχι σκόπιμα περιοριστικές.

Οι οπλίτες του 120ού Λόχου Βαρέων Όπλων, μέσα στην κόλαση του 1974, αντιμετώπισαν τον Τούρκο εισβολέα ατρόμητα και πολλές φορές στήθος με στήθος. Δυστυχώς, όχι χωρίς απώλειες. Μετρώντας 15 ήρωες πεσόντες και άλλους 11 αγνοούμενους, ο Λόχος πλήρωσε με βαρύ τίμημα το χρέος του προς την πατρίδα. Και απευθυνόμενος προς τους συγγενείς και στους συμπολεμιστές, σας τιμά η απόφασή σας, η απόφαση του Συνδέσμου Εφέδρων του Λόχου, για ανέγερση Μνημείου προς τιμήν τους, ειδικά εδώ, στην πρώτη έδρα του Λόχου, στη Λακατάμεια.

Από σήμερα, ο χώρος αυτός λαμβάνει ιστορική και συμβολική σημασία και την ίδια στιγμή, αυτό είναι το πιο σημαντικό, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις, προς όλα τα Σώματα στρατού, σε κάθε Κύπριο πολίτη. Στέλνει το μήνυμα ότι η υπεράσπιση της πατρίδας και οι εθνικοί αγώνες δεν είναι απλά και μόνο συνθήματα και, όπως κάποιοι ενδεχομένως να τα προσεγγίζουν, εθνικοί ρομαντισμοί. Είναι αγώνες αίματος και θυσίας, αγώνες που απαιτούν μεγάλα αποθέματα ψυχής, προσήλωση στους στόχους, είναι αγώνες με μεγάλο προσωπικό κόστος για αυτούς που έφυγαν, για αυτούς που έμειναν, για όλους τους συγγενείς. Αγώνες πάνω και πέρα από τα ανθρώπινα όρια, αγώνες που τις περισσότερες φορές, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα της εποχής, ξεπερνούν τα όρια της όποιας λογικής εξήγησης ή προσέγγισης μπροστά στην υπέρμετρη αγάπη για την πατρίδα και στην παρακαταθήκη των ηρώων τούτου του τόπου.

Η ανέγερση ενός μνημείου συντελεί τα μέγιστα στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης ενός λαού, μιας πατρίδας, ειδικά στη δική μας περίπτωση που εδώ και 50 χρόνια, μισό αιώνα, βρίσκεται υπό κατοχή. Πόσο μάλλον, μάλιστα, όταν πρόκειται για μνημεία που αντανακλούν τη θυσία και την προσφορά ηρώων της σύγχρονης Ιστορίας της πατρίδας μας, σε ένα κόσμο και σε μια εποχή με πολλές ανακατατάξεις και ραγδαίες εξελίξεις, με την πατρίδα μας, παίρνοντας δύναμη από όλους αυτούς που θυσιάστηκαν, να εργάζεται για να ενισχύει, όχι με λόγια αλλά με πράξεις, το αποτύπωμα της, κάτι που θα βοηθήσει και στην προσπάθεια για την απελευθέρωση, για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση. Ως Πολιτεία και ως κοινωνία, οφείλουμε με πράξεις να σταθούμε απέναντι σε όλους τους ήρωες, πεσόντες, αιχμαλώτους, τραυματίες και συγγενείς των αγνοουμένων, στην κα Κουρέα που δεν είναι η πρώτη φορά που μου είπε ότι πρέπει να φέρουμε τον αδελφό της, ‒το γνωρίζω και γνωρίζουμε τη μεγάλη μας ευθύνη‒, και να τους διαβεβαιώνουμε όχι με λόγια, ότι θα πράξουμε ό,τι μπορούμε με σεβασμό πρώτα σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν και την ίδια στιγμή, όμως, με αυτοπεποίθηση, με διεκδικητικό ρεαλισμό για να απελευθερώσουμε τη χώρα μας.

Τηρώντας το παράδειγμα των οπλιτών του 120ού Λόχου, δεν καταθέτουμε τα όπλα ούτε αποστρατευόμαστε από τη μεγάλη προσπάθεια, όποιες και αν είναι οι προκλήσεις και οι δυσκολίες. Απεναντίας, θεωρώ ότι μπορούμε, παρόλο ότι είμαστε ένα μικρό κράτος υπό κατοχή, να κάνουμε πολύ περισσότερα, να ενισχύσουμε ό,τι πιο σημαντικό έχουμε σήμερα, που υπάρχει λόγω της θυσίας των αγωνιστών, μας, την Κυπριακή Δημοκρατία και να οδηγηθούμε στη νέα εποχή με ένα τόπο απελευθερωμένο, χωρίς στρατεύματα κατοχής, χωρίς εγγυήσεις. Είναι το ελάχιστο που χρωστούμε σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν αλλά και σε όλους τους συγγενείς που εδώ και 50 χρόνια δεν έζησαν ποτέ μια κανονική μέρα. Η κανονικότητα τους είναι να σκέφτονται και να αναμένουν καρτερικά τους δικούς τους ανθρώπους.

Αιωνία τους η μνήμη.

(PM/ /AΣ)