Ανακοινωθέντα

Ομόφωνη απάντηση στο νομικό ερώτημα κατά πόσον ο Νόμος που αφορά στην απέλαση Ευρωπαίων πολιτών απαγορεύει στο Κράτος, για την έκδοση διατάγματος απέλασης, , να λάβει υπόψη του τα όσα απορρέουν και/ή συναρτώνται με τη σοβαρότητα και/ή τη φύση των αδικημάτων, και/ή τον τρόπο τέλεσης των αδικημάτων για τα οποία καταδικάστηκε ο Ευρωπαίος πολίτης, ώστε να κρίνει κατά πόσον η προσωπική συμπεριφορά του εν λόγω ατόμου συνιστά πραγματική, ενεστώσα και επαρκώς σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή δημόσια ασφάλεια, έδωσε σε τρίτο και τελευταίο βαθμό το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στις 15 Ιανουαρίου 2025.

Το ερώτημα προς το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έθεσε ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας αφότου το Διοικητικό Δικαστήριο και το Εφετείο διέταξαν, κατόπιν προσφυγής του υπό απέλαση Ευρωπαίου πολίτη, την ακύρωση του διατάγματος απέλασης του προσώπου αυτού, το οποίο εκδόθηκε από τις Αρχές της Δημοκρατίας αφού έκριναν ότι η συμπεριφορά του συνιστούσε πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή δημόσια ασφάλεια. Θέση του Διοικητικού Δικαστηρίου και του Εφετείου ήταν ότι προηγούμενες καταδίκες Ευρωπαίου πολίτη δεν μπορούν να αποτελέσουν, από μόνες τους, λόγο απέλασης, με το Εφετείο να κρίνει επίσης ότι δεν επιτρέπεται να απελαύνεται Ευρωπαίος κατάδικος επειδή το Κράτος έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα του διαπραχθέντος αδικήματος, αφού η σοβαρότητα του αδικήματος δεν είναι διακριτό στοιχείο από την καταδίκη.

Προβαίνοντας σε εκτενή αναφορά σε νομολογία τόσο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο συμφώνησε με τις θέσεις του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ότι, η ύπαρξη ποινικής καταδίκης μπορεί να δικαιολογήσει τη λήψη του μέτρου της απέλασης, εάν, από τις περιστάσεις που οδήγησαν στην καταδίκη, προκύπτει τέτοια συμπεριφορά η οποία συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή σε βάρος θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας.  Όπως περαιτέρω επισήμανε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το Κράτος θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη σωρευτικά όλα τα σχετικά δεδομένα για να καταλήξει στο ζητούμενο - μεταξύ αυτών, τη φύση και τη σοβαρότητα του αδικήματος, αλλά και τις συνθήκες τέλεσής του.

Υπό το φως των πιο πάνω, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο παραμέρισε στην ολότητά τους τόσο την πρωτόδικη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου όσο και την απόφαση του Εφετείου, κρίνοντας ότι αυτές προβαίνουν σε λάθος ερμηνεία του νόμου, και διέταξε την επανεκδίκαση της υπόθεσης από το Διοικητικό Δικαστήριο.

Εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, την υπόθεση χειρίστηκαν η Εισαγγελέας της Δημοκρατίας κα Γιάννα Χατζηχάννα και η  Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α’ κα Κάτια Χατζηδημητρίου.

(MΛ)