Ανακοινωθέντα

Το Κοινό Ευρωπαϊκό μας Σπίτι: τα επόμενα 70 χρόνια

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να εκφράσω τη χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα εδώ  ανάμεσά σας,  σε αυτή τη σημαντική Διάσκεψη, η οποία μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε και ν’ ανταλλάξουμε απόψεις για ζωτικής σημασίας θέματα που αφορούν τους πολίτες μας, αλλά και το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω θερμά τον Πρόεδρο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου της Ελβετίας για τις παρουσιάσεις τους στο υπό συζήτηση θέμα.

Φέτος τιμούμε την 70^η επέτειο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ενός πανευρωπαϊκού Οργανισμού, ο οποίος, από της ιδρύσεώς του, μετά τον όλεθρο και την καταστροφή που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, λειτούργησε ως φάρος συμφιλίωσης στην Ευρώπη, προστασίας και προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου ανάμεσα στα κράτη μέλη του, αλλά και παραπέρα.  Αρχές και αξίες, οι οποίες, ωστόσο, δεν εφαρμόστηκαν πάντοτε όπως τις οραματίστηκαν οι ιδρυτές του Οργανισμού.

Παρά τα εμπόδια και τις ελλείψεις, τα οποία στιγμάτισαν την αξιοπιστία του, το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανο βλέποντας τα 70 χρόνια διαδρομής του. Έχει παράξει ένα τεράστιο πρωτοποριακό έργο και κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια, επιφέροντας θετικές αλλαγές. Τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα βρίσκονται πάντοτε στο επίκεντρο των δράσεων και επιδιώξεών του Οργανισμού. Οι εκστρατείες που έχει διαχρονικά προωθήσει, έχουν δώσει σημαντική ώθηση και ορατότητα σε θέματα που σχεδόν αποσιωπούνταν, όπως η σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση ανηλίκων. Ο Οργανισμός αυτός έδωσε φωνή στους αδύναμους,  τους  περιθωριοποιημένους και τους λιγότερο τυχερούς.

«Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι» ήταν το θέμα της εκστρατείας του 1995 με την ευκαιρία της 50^ης  επετείου του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μετά από παρέλευση πέραν των δυο  δεκαετιών, το θέμα αυτό εξακολουθεί να είναι επίκαιρο όσο ποτέ και πραγματικά συνοψίζει τα επιτεύγματα και τις προσδοκίες του Οργανισμού για το μέλλον.

Παράλληλα, όμως, πρέπει όλοι μας να προγραμματιστούμε καλά και να εργαστούμε δραστήρια, ώστε να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του κοινού μας ευρωπαϊκού σπιτιού για τα επόμενα 70 χρόνια. Με συναισθήματα ικανοποίησης και υπερηφάνειας για όλα όσα έχουμε μέχρι στιγμής επιτύχει, αντλούμε δύναμη και αντοχή για να αγωνιστούμε για περισσότερα. Άλλωστε, οι πολίτες μας δικαιούνται ακόμη περισσότερη θετική αλλαγή. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι, καθημερινά, κάπου στην ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά και ευρύτερα, κάποιοι βλέπουν τα ανθρώπινα τους δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες τους να παραβιάζονται ανήμποροι ν’ αντιδράσουν. Κάποιοι στερούνται τη δημοκρατία. Άλλοι πάλι παρενοχλούνται, διώκονται, φυλακίζονται και θυματοποιούνται πλήρως λόγω των πολιτικών, θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων και προσανατολισμών τους. Κι’ άλλοι σκοτώνονται ή απλά αφήνονται να πεθάνουν.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Τον Νοέμβριο του 1989, η πτώση του Τείχους του Βερολίνου έφερε ελπίδα και έμπνευση σ’ όλους τους Ευρωπαίους που πίστεψαν ότι αυτό γεγονός θα σήμανε την αρχή του τέλους των διαχωριστικών γραμμών στην Ευρώπη. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη στη δική μου χώρα, την Κύπρο, μέρος της οποίας βρίσκεται ακόμα υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή. Μετά από πέραν των 45 ετών από την τουρκική εισβολή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες των συμπατριωτών μου, εξακολουθούν να παραβιάζονται βάναυσα.  Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε ενώπιον κραυγαλέων παραβιάσεων. Ένα από τα παλαιότερα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και  μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος εξακολουθεί να είναι βίαια  διαιρεμένη με τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους και τους αγνοούμενους της να μας υπενθυμίζουν διαρκώς, τα δεινά του πολέμου και τις αδικίες της διαίρεσης. Η Τουρκία παραβιάζει, ακόμη και αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, το αναφαίρετο δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιεί την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη (ΑΟΖ), ενώ προβαίνει σε παράνομες δραστηριότητες για εξεύρεση υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Αυτός ο Οργανισμός μπορεί και πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του έναντι αυτής της αδικίας. Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ανέφερε στην ομιλία του ότι δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική παρέμβαση στην Ανατολική Μεσόγειο και στα εσωτερικά ζητήματα ενός κυρίαρχου κράτους. Οι διακηρύξεις όμως αυτές, πρέπει να μετουσιώνονται σε πράξεις, σε όλες τις περιπτώσεις.

Επιπλέον, αυτός ο Οργανισμός μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να καταπολεμά κάθε μορφή  ρατσισμού, ξενοφοβίας και μη ανεκτικότητας, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Το Συμβούλιο της Ευρώπης πρέπει επίσης να βρει τρόπους για να έρθει πιο κοντά στους πολίτες του. Αυτό πρέπει ν’ αποτελέσει ένα από τους βασικότερούς μας στόχους για τα επόμενα χρόνια. Όταν οι συμπολίτες μας είναι δυστυχείς ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες, θα πρέπει να μπορούν να αποτείνονται στα κέντρα λήψης αποφάσεων για βοήθεια, στήριξή και ενθάρρυνση. Όταν αγωνίζονται για να επιβιώσουν, θα πρέπει να έχουν την στήριξή μας. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό, θα πρέπει να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν την απελπισία τους και να αντιληφθούν ότι αυτά δεν αποτελούν την οδό της προόδου. Θα πρέπει να αισθανθούν πως το Στρασβούργο είναι σε εγρήγορση και βρίσκεται δίπλα στους ίδιους και στα προβλήματα τους. Ότι κάνει τα λόγια πράξη. Ότι είναι ο σημαιοφόρος για το σωστό και το δίκαιο.

Σ’ αυτά τα πλαίσια, τα εθνικά μας κοινοβούλια δεν μπορούν να παραμείνουν αδρανή. Πρέπει να παράσχουν κάθε δυνατή στήριξη στο Συμβούλιο της Ευρώπης προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Πρέπει, επίσης, να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας να αντιληφθούν την αξία του διαλόγου, της αποδοχής της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας ως τη μοναδική ασπίδα ενάντια στη βία, την αναρχία και τις συγκρούσεις και το μόνο δρόμο για την εδραίωση της ειρήνης, της δημοκρατίας, την ευημερία και του κράτους δικαίου.

Αν και είμαστε όλοι ρεαλιστές σε ότι αφορά ενδεχόμενες προκλήσεις, διαφορετικές απόψεις και ιδέες που πιθανόν να προκύψουν στην πορεία, όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλες τις μεγάλες οικογένειες, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο για τους πολίτες μας. Πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας, με το καλύτερο συμφέρον τους στη καρδιά μας. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να βαδίζουμε αυτόν τον δρόμο μαζί! Έχουμε τα επόμενα 70 χρόνια να διανύσουμε.

(ΕΙ)