Ανακοινωθέντα

 Ενημέρωση για τα θέματα των αγνοουμένων και εγκλωβισμένων

Σας καλωσορίζω με χαρά στο Προεδρικό Μέγαρο και εύχομαι, τόσο σε σας και τις οικογένειες σας όσο και στους εκπαιδευτικούς σας, κάθε καλό για τη νέα χρονιά.

Υγεία πρώτα, καλές επιδόσεις στα μαθήματα σας και ευόδωση των στόχων που έχετε θέσει μαζί με τους γονείς σας για το μέλλον σας. Και, βέβαια, έχοντας στη σκέψη μας τον τόπο μας, να ευχηθούμε, μαζί, την ευόδωση του αγώνα μας για απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας. Να τεθεί τέρμα στην παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων και μέσω της εξεύρεσης μιας λύσης, σύμφωνης με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εισέλθουμε σε μια νέα εποχή η οποία να υπόσχεται στον κάθε Κύπριο συμπολίτη μας πολύ περισσότερα, σε συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας και ευημερίας για όλους.

Θέλουμε πραγματικά να πετύχουμε αυτά που δικαιούνται ιδιαίτερα οι νέοι μας. Μια πολύ καλύτερη προοπτική για τη συνέχεια της ζωής τους σε συνθήκες που θα τους διασφαλίζουν πίστη και αισιοδοξία για ένα ειρηνικό και ασφαλές μέλλον, απαλλαγμένο από τα προβλήματα και τις ανησυχίες του παρελθόντος.

Πρώτα, λοιπόν, έχουμε στη σκέψη μας εσάς τους νέους που,  προσπαθώντας να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή, έχετε κάθε δικαίωμα να προσβλέπετε σε πολύ καλύτερες μέρες που θα σας επιτρέψουν να κάνετε πραγματικότητα τα όνειρα σας. Τα όνειρα κάθε νέου ανθρώπου για τη ζωή και το μέλλον του.

Αλλά, θα πρέπει να πούμε πως προσπαθώντας να δημιουργήσουμε αυτή τη νέα και πιο ελπιδοφόρα προοπτική, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πρωτίστως τα προβλήματα που επεσώρευσε στον τόπο μας η τουρκική εισβολή. Η προσπάθεια ανατροπής της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με τη συνεχιζόμενη κατοχή μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας και την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων της τουρκικής πλευράς, είναι ασφαλώς η πρώτη και πιο σημαντική προτεραιότητά μας, καθώς είναι συνυφασμένη με τη διασφάλιση της επιβίωσης όλων μας.

Σήμερα η Τουρκία ενεργώντας αποκλειστικά προς το δικό της συμφέρον παραβιάζει προκλητικά το διεθνές δίκαιο με τις επιθετικές και παράνομες ενέργειες της σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υποσκάπτοντας, έτσι,  την πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την επίτευξη μιας λειτουργικής και μόνιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος.

Αν η Τουρκία ενεργούσε προς το πραγματικό συμφέρον των Τουρκοκυπρίων, δεν θα υπήρχε σήμερα άλυτο κυπριακό πρόβλημα. Τουναντίον, με τις επιθετικές και προκλητικές της ενέργειες στα χωρικά ύδατα, την υφαλοκρηπίδα και την αποκλειστική οικονομική μας ζώνη, καθώς ακόμα και ευρύτερα σε βάρος της Ελλάδας και άλλων χωρών, έχει καταστεί πέρα για πέρα σαφές πως οι βλέψεις της Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερες. Επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή απειλώντας τη διεθνή ειρήνη και τη σταθερότητα.

Με την επίλυση του κυπριακού προβλήματος να εκκρεμεί εξαιτίας της αδιάλλακτης και επιθετικής πολιτικής και τακτικής της Τουρκίας, η οποία κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στην καλή βούληση και θέληση της δικής μας πλευράς για επανέναρξη των  διαπραγματεύσεων, είμαστε αντιμέτωποι συνεχώς και με μια σειρά άλλων πολύ σοβαρών θεμάτων η επίλυση των οποίων προσκρούει στην αρνητική στάση της τουρκικής πλευράς.

Θα αναφερθώ ειδικά στο θέμα των αγνοουμένων, καλώντας σας να διερωτηθείτε μαζί μου γιατί μετά από 45 ολόκληρα χρόνια από την τουρκική εισβολή συνεχίζουμε να ψάχνουμε για συμπατριώτες μας που χάθηκαν τότε, έστω μέσα σε συνθήκες πολεμικής αντιπαράθεσης.

Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε εποχές που η ανθρωπότητα ξεπέρασε, υποτίθεται, τα προβλήματα και τις ενοχές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και εισήλθε σε μια νέα περίοδο με χαρακτηριστικά στοιχεία την ειρηνική συνύπαρξη, τη συνεργασία των κρατών, τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και των δικαιωμάτων και ελευθεριών του κάθε ανθρώπου, όπως περιλαμβάνονται στις οικουμενικές διακηρύξεις και τις διεθνείς συμβάσεις, καθώς και στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών;

Το ερώτημα είναι ασφαλώς πολύ μεγάλο. Ας περιοριστούμε στα πραγματικά στοιχεία.

Μετά από 30 χρόνια από την Τουρκική εισβολή και ύστερα από μια μεγάλη σειρά καταδικαστικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άλλων Διεθνών Οργανισμών, η Τουρκία υποχρεώθηκε, το 2004, να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους και να συνεχίσει τις εργασίες της στον τομέα των εκταφών. Στον θλιβερό κατάλογο περιελήφθησαν 1510 περιπτώσεις αγνοουμένων. Μετά δε από 15 χρόνια, εξακριβώθηκε η τύχη 700 συμπατριωτών μας που τα ίχνη τους χάθηκαν είτε στις μάχες με τον Αττίλα, είτε ενώ τελούσαν σε αιχμαλωσία. Εκτελέστηκαν, δηλαδή, μετά τη σύλληψή τους. Εν ψυχρώ και με όλη τη βαρβαρότητα και αγριότητα του Αττίλα.

Δεν υποτιμούμε το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής απεναντίας το στηρίζουμε σαν Κυπριακή Δημοκρατία με όλες μας τις δυνάμεις. Αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις των αγνοουμένων μας εξακολουθούν να είναι εκεί. Οκτακόσιοι δέκα συνεχίζουν να αγνοούνται και να συνεχίζεται μαζί και το δράμα των συγγενών τους, πολλοί από τους οποίους φεύγουν από τη ζωή χωρίς να πάρουν απαντήσεις για την εξαφάνιση των αγαπημένων τους.

Δυστυχώς, στην προσπάθεια μας για την διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου, συναντούμε την απροθυμία και την άρνηση της τουρκικής πλευράς να συνεργαστεί πλήρως και με ειλικρίνεια μαζί μας. Προβάλλει εμπόδια στις εκταφές, αρνείται να επιτρέψει σε ερευνητές την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού, και το πολύ χειρότερο, δεν συνεργάζεται για τον εντοπισμό των νέων χώρων ταφής λειψάνων αγνοουμένων που μετακινήθηκαν βίαια από τους αρχικούς χώρους ταφής προκειμένου να αποκρυβούν οι τεράστιες ενοχές των εκτελεστών τους.

Γενικότερα, η τουρκική πλευρά ακολουθεί μια τακτική που οδηγεί σε κλείσιμο του ανθρωπιστικού αυτού θέματος ενώ θα εκκρεμούν πολλές ακόμη αδιερεύνητες περιπτώσεις αγνοουμένων. Αυτό, φυσικά, δεν θα το αποδεχθούμε ποτέ και συνεχής θα είναι η προσπάθεια μας για τη διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου.

Ένα άλλο θέμα είναι αυτό των εγκλωβισμένων μας. Μετά την τουρκική εισβολή αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από τις εστίες του το ένα τρίτο του πληθυσμού μας. Μερικές εκατοντάδες παρέμειναν όμως στα χωριά τους με όλους τους κινδύνους που συνεπαγόταν αυτό. Σταδιακά, λόγω ακριβώς των προβλημάτων αυτών και των δυσκολιών στην καθημερινή τους ζωή, παρέμειναν πολύ λιγότεροι.

Θα σας μιλήσω, καταλήγοντας, ιδιαίτερα για τους ηρωικούς μαθητές των σχολείων μας στο Ριζοκάρπασο. Λειτουργεί εκεί Προδημοτική και Δημοτικό Σχολείο, καθώς και Γυμνάσιο. Δεν είναι πολλά τα παιδιά, αλλά παραμένουν εκεί μαζί με τους γονείς τους σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα επισκέφθηκα αρκετές φορές, πάντα με μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Αξίζουν όλου του θαυμασμού μας.

Στα πρόσωπα τους αποτυπώνεται η ισχυρή θέληση τους να παραμείνουν, παρά τα τόσα προβλήματα, ακρίτες στη γη των γονέων και των άλλων προγόνων τους. Υποβάλλονται σε προσωπικές θυσίες, στερούνται πράγματα που για άλλα παιδιά της ηλικίας τους είναι αυτονόητα στην καθημερινή τους ζωή. Και η επιλογή τους να παραμένουν στην Καρπασία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, φανερώνει άτομα με ανώτερο ψυχικό σθένος και δύναμη.

Μεγαλώνουν σε συνθήκες στρατιωτικής κατοχής και μαζί με τους άλλους εγκλωβισμένους της Καρπασίας δίνουν καθημερινά μάθημα υπομονής και καρτερίας, μάθημα αντοχής και αυταπάρνησης.

Θα ήθελα να σας καλέσω να δημιουργήσετε σχέσεις με αυτά τα παιδιά. Να εκφράσετε την εκτίμηση και την αγάπη σας. Να τους δώσετε χαρά και δύναμη να αντέξουν πολύ περισσότερο στις δοκιμασίες και να παραμείνουν μοναδικό παράδειγμα προσήλωσης στις ρίζες και τις παραδόσεις τους και αψεγάδιαστης  αγάπης για τον τόπο μας.

Εκφράζω και πάλι τη χαρά μου για την επίσκεψή σας και σας εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια. 

(ΡΜ/ΑΧ/ΕΙ)