Ανακοινωθέντα

Καταρχάς επιτρέψετε μου να καλωσορίσω και να ευχαριστήσω τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, που μας τιμά με την παρουσία του, και που έθεσε την παρούσα εκδήλωση υπό την αιγίδα του. Η παρουσία και ο επιδεικνυόμενος σεβασμός εκφράζει το ήθος της πολιτείας μας στους υπερασπιστές της πατρίδας μας, έγραψε ο αρχαίος ρήτορας Ισοκράτης.

Με τα αισθήματα συγκίνησης να μας κυριεύουν και με τον πόνο των πενήντα χρόνων να γίνεται ολοένα και πιο βαρύς, σας καλωσορίζω στην εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στη για μισό αιώνα όμηρο των τουρκικών στρατευμάτων πόλη των Βαρωσίων. Στην Αμμόχωστο και τους ανθρώπους της, αυτούς που έπεσαν και αυτούς που χάθηκαν τα ίχνη τους κατά τη διάρκεια της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.

Αυτά τα πενήντα χρόνια γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για την Αμμόχωστο. Η Αμμόχωστος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πόλη φάντασμα, αφημένη στον αέρα και το κύμα της, που δεν μπορεί κανείς να τα υποδουλώσει. Η πόλη, τα κτήρια και οι δρόμοι της στενάζουν κάτω από την μπότα του στρατού κατοχής. Όπως στενάζουν και οι πενήντα τόσες χιλιάδες κάτοικοι και απόγονοι της στην προσφυγιά.

Η αποψινή εκδήλωση με τίτλο «Αμμόχωστος μου… Δεν ξεχνώ τα αδέλφια μου που μείναν εκεί, δεν ξεχνώ τις γυναίκες να κοιτούν τη γραμμή» δεν αφορά στην πολιτική διάσταση της κατάληψης της Αμμοχώστου. Αναφέρεται στην ανθρώπινη διάσταση, του δράματος των απλών ανθρώπων που έμειναν απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι στη βαρβαρότητα των εισβολέων. Το φόβο και την απελπισία που τους κυρίευσε και την τραγική κατάληξη.

Η Αμμόχωστος παραμένει μέχρι σήμερα το σύμβολο ενός αγώνα. Ταυτόχρονα παραμένει το θυσιαστήριο αθώων ψυχών που χάθηκαν μέσα στην παραφροσύνη εκείνων των 72 τραγικών ωρών της 14ης, 15ης και 16ης Αυγούστου, άλλοι υπερασπιζόμενοι μέχρις εσχάτων τη γη των προγόνων τους και άλλοι διότι δεν κατάφεραν να την εγκαταλείψουν έγκαιρα.

Στη σημερινή εκδήλωση θα τιμηθούν τα πρόσωπα και όχι οι αριθμοί. Για πρώτη φορά ως η ελάχιστη αναγνώριση από την Πολιτεία τιμώνται οι ήρωες της Πόλης της Αμμοχώστου. Στρατιώτες, έφεδροι, πολίτες βιοπαλαιστές, οικογενειάρχες, ηλικιωμένοι, παιδιά, γυναίκες, νέες και ηλικιωμένες που δεν εγκατέλειψαν το ευλογημένο μέρος, που τους έλαχε να έχουν ως πατρώα γη.

Στον μακρύ κατάλογο των 87 τιμηθέντων περιλαμβάνονται οι 48 αγνοούμενοι και 35 αγνοούμενοι που έχουν ταυτοποιηθεί κάτοικοι Αμμοχώστου, αλλά και πεσόντες κατά την τουρκική εισβολή Αμμοχωστιανοί. Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων συγκινούν. Όπως συγκινούν και οι συγγενείς των 48 αγνοουμένων που για μισό αιώνα περιμένουν απαντήσεις, κουβαλώντας τα τραύματα μιας τραγωδίας και ζητώντας τη δικαίωση μέσω της διακρίβωσης της τύχης των δικών τους ανθρώπων.

Τιμούμε επίσης τους Αμμοχωστιανούς που στο κάλεσμα της πατρίδας, πιστοί στο καθήκον και τηρώντας τον αρχέγονο όρκο των Ελλήνων, δήλωσαν παρόντες υπέρ βωμών και εστιών. Άλλοι υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία κι άλλοι έσπευσαν να καταταγούν ως έφεδροι στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς και έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι, ή χάθηκαν τα ίχνη τους στα βουνά του Πενταδακτύλου, στην Κερύνεια και σε κάθε γωνιά της κατεχόμενης Κύπρου μας.

Το πραγματικό δράμα της πόλης της Αμμοχώστου αποτυπώνεται στις ιστορίες των αμάχων. Των μικρών και ανυπεράσπιστων παιδιών, στην αγωνία των μανάδων, στην αδυναμία αλλά ταυτόχρονα την αποφασιστικότητα των ηλικιωμένων, που πότισαν με το αίμα τους την εύφορη γη της Αμμοχώστου.

Λυγίζει κανείς μπροστά στην τραγωδία της οικογένειας Ανδρέου, όπου μια μητέρα, με τρία παιδιά 12, 14 και 9 χρονών, μαζί με τους ηλικιωμένους γονείς της, πάλευαν για να σωθούν από το μένος των εισβολέων. Από κοντά και άλλοι συγγενείς, αλλά και η οικογένεια Κυριάκου Γιωργαλλή με άλλα τέσσερα παιδιά και η οικογένεια Σάββα Ιωνά με άλλα τρία, που κατέληξαν στην Κάτω Δερύνεια, όπου συνελήφθησαν από Τούρκους στρατιώτες που οδήγησαν και τα 14 άτομα στο περιβόλι της Πέρζιενας μεταξύ Κάτω Δερύνειας και Αγίου Μέμνωνα και σύμφωνα με μαρτυρίες τους εκτέλεσαν κι από τότε δεν έδωσαν σημεία ζωής.

Ούτε λεπτό δεν θέλεις να βρεθείς στη θέση της Χρυστάλλας Κυριάκου που, στις 21 Αυγούστου, της πήραν μέσα από τα χέρια της τα δίδυμα τριών χρόνων Κίκα και Μαρία και τον μόλις έξι ετών Ανδρέα και που έκτοτε αγνοούνται.

Κλίνουμε επίσης ευλαβικά το γόνυ και στην τρίτη ηλικία των Αμμοχωστιανών. Οι άνθρωποι που πρόλαβαν να ζήσουν στην πόλη του Ευαγόρα, που κατάφεραν να ρουφήξουν την ζέση και την ομορφιά της πόλης και των θαλασσοφίλητων ξανθών αμμουδιών της, που χάρηκαν τις ανθισμένες πορτοκαλιές και έζησαν μοναδικές στιγμές στην κοσμοπολίτικη πόλη.

Αυτοί που ρίζωσαν στην Αμμόχωστο και ούτε οι κάννες, ούτε οι απειλές των κατακτητών τους λύγισαν. Έμειναν στην πόλη τους. Γεμάτοι κι ας είχαν ακόμα ζωή να δώσουν. Έφυγαν ήσυχοι και λεύτεροι, αναδεικνύοντας και τη βαρβαρότητα των κατακτητών.

Αυτούς τιμούμε σήμερα, τα μικρά παιδιά, τους ήρωες στρατιώτες και εφέδρους, τους ανήσυχους οικογενειάρχες, τις τραγικές μανάδες, τους υπερήφανους ηλικιωμένους της πόλης της Αμμοχώστου.

Με δέος και υπερηφάνεια επιτρέψετε μου να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μας στις οικογένειες και στους συναγωνιστές των ηρώων μας που βρίσκονται ανάμεσά μας για την προσφορά τους στην πατρίδα μας και να σας διαβεβαιώσω πως θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με πείσμα και αποφασιστικότητα, με την ίδια ένταση και συνέπεια, αναδεικνύοντας την ιστορία της πατρίδας μας και συμβάλλοντας στη διατήρηση της φλόγας για επιστροφή στην πόλη μας, στην Αμμόχωστο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η παρούσα εκδήλωση, σε μια σειρά τέτοιων εκδηλώσεων που διοργανώνουμε από τον περασμένο χρόνο, ως Επικεφαλής του Γραφείου Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων της Προεδρίας, σύμφωνα με τον στρατηγικό μας σχεδιασμό στη βάση των Πυλώνων Άνθρωπος και Πολιτεία του Προγράμματος Διακυβέρνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε μια προσπάθεια ανάδειξης όλων των πτυχών της τουρκικής εισβολής, ως ελάχιστος φόρος τιμής, στους ήρωες, ηρωίδες, θύματα γυναίκες, άνδρες και παιδιά της τουρκικής εισβολής.

Είναι γι’ αυτό καθήκον μας, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης το έχει αποδείξει μέσα από μια σειρά ενεργειών, να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, πρώτον σε σχέση με το αμιγώς ανθρωπιστικό ζήτημα των αγνοουμένων μας, και βεβαίως σε σχέση με τις εντατικές και ουσιαστικές προσπάθειες που έχει καταβάλει για επανέναρξη του διαλόγου και επανένωση της πατρίδας μας, που θα περιλαμβάνει την επιστροφή στην πόλη μας, την Αμμόχωστο.

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ευρυδίκη και τον Άλεξ Παναγή που έχουμε την τιμή να βρίσκονται απόψε μαζί μας, για να τραγουδήσουν αφιλοκερδώς, δυο σπουδαίους καλλιτέχνες που μας κάνουν περήφανους, μα πάνω από όλα δυο υπέροχα μοναδικούς ανθρώπους, με ήθος και αξιοθαύμαστη αυθεντικότητα, που από την πρώτη στιγμή που τους καλέσαμε στην εκδήλωση χωρίς δεύτερη σκέψη δήλωσαν παρόντες, για να τραγουδήσουν για τους ήρωες της Αμμοχώστου μας, τους ήρωες της πατρίδας μας. Θα ήθελα επίσης να απευθύνω ιδιαίτερες ευχαριστίες στη διεύθυνση του Pavilion για την αφιλοκερδή τους προσφορά για τη διοργάνωση της εκδήλωσης. Επίσης ιδιαίτερες ευχαριστίες στη δημοσιογραφική ομάδα του REPORTER που εθελοντικά βοήθησε στις συνεντεύξεις και το βίντεο με τις οικογένειες των ηρώων μας.

Κλείνω αυτό τον σύντομο χαιρετισμό με την ευχή για δικαίωση των πεσόντων και των αγνοουμένων μας, καθώς και των αφανών ηρώων της τραγωδίας της πατρίδας μας, που για μισό αιώνα υποφέρουν βουβά μα καρτερικά συνεχίζουν να αγωνίζονται διατηρώντας ζωντανό το «Δεν Ξεχνώ» ως κομμάτι της ιστορίας και της ψυχής μας.

(ΑΦ)