Ανακοινωθέντα

Είναι μεγάλη η ικανοποίηση όλων μας κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα έργο ανάδειξης ιστορίας και πολιτισμού και γι’ αυτό χαίρομαι που βρίσκομαι σήμερα εδώ για να τελέσω τα εγκαίνια του «Μουσείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Αγίου Ανδρονίκου και Κέντρου Εκπαίδευσης Παραδοσιακής Τέχνης του Μεταξιού».

Το έργο που εγκαινιάζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα μιας αξιέπαινης πρωτοβουλίας εθελοντών και ανθρώπων που με το δικό τους μεράκι, την αγάπη για τον τόπο καταγωγής τους, εργάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα μικρό απόθεμα μνήμης και παρακαταθήκης. Ένας μικρός μουσειακός χώρος, ο οποίος όμως, δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τα μεγαλύτερα μουσεία. Κι αυτό γιατί δεν εκθέτει απλά και άψυχα αντικείμενα. Είναι εκθέματα που περικλείουν ιστορία, πόνο, χαρά και αγάπη για τον τόπο μας. Τα συναισθήματα που δημιουργεί το κάθε αντικείμενο ξεχωριστά, το οποίο είναι φερμένο με κόπο και μόχθο από τους εκτοπισμένους κατοίκους της κατεχόμενης κοινότητας του Αγίου Ανδρονίκου, αλλά και από τους εγκλωβισμένους μας, δίνει διαφορετική και σημαίνουσα σημασία σε αυτό το μουσειακό οικοδόμημα. 

Η προσμονή όλων εσάς για επιστροφή, αλλά και η αγάπη για τον τόπο που σας γέννησε και σας ανέθρεψε ήταν ο κινητήριος μοχλός για τη συνεισφορά σας σε τούτο το μουσειακό χώρο.

Το μουσείο στήθηκε με δωρεές εκθεμάτων από τον κατεχόμενο Άγιο Ανδρόνικο, τα οποία προσέφεραν οι εκτοπισμένοι κάτοικοι του χωριού και ο χώρος αυτός που μέχρι πρότινος λειτουργούσε για την προδημοτική εκπαίδευση, διαμορφώθηκε και με τη συνεισφορά του Υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου το όραμα της κατεχόμενης κοινότητας και των κατοίκων της να γίνει πραγματικότητα.

Το μικρό σε μέγεθος, λοιπόν, αλλά μεγάλο σε αξία μουσείο, είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσει σημαντική κυψέλη πολιτισμού, προβολής της παράδοσης και της ταυτότητας του τόπου μας, διατηρώντας ολοζώντανες εικόνες και θύμησες όπως τη μεταξουργία της κατεχόμενης Καρπασίας μας.

Σήμερα, κύριες και κύριοι, με τα εγκαίνια αυτού του μουσειακού χώρου ξαναζωντανεύουμε εικόνες και θύμησες που έχουν διαποτίσει το ανάγιωμα των τέκνων της κατεχόμενης Καρπασίας. Μπλέκονται σαν νήμα στις θύμησες των παλαιότερων διαφωτίζοντας τις επερχόμενες γενεές συντηρώντας την ιστορία μας.

Και είναι με αυτές τις δράσεις και ενέργειες που διαφυλάσσουμε τους δεσμούς και την κοινωνική συνοχή των κατοίκων των κατεχόμενων κοινοτήτων μας, οι οποίοι από το 1974 εξαναγκάστηκαν να διασκορπιστούν μακριά από την πατρώα γη.

Διανύουμε ήδη 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή. Σαράντα οκτώ χρόνια γεμάτα οδύνη, δυσβάσταχτες μνήμες, ματωμένες παραστάσεις που δεν πρόκειται να χαθούν στη λήθη του χρόνου. Σαράντα οκτώ χρόνια γεμάτα με λαχτάρα για επιστροφή, με καρτερία για επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του κυπριακού προβλήματος, στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, χωρίς την παρουσία ξένων στρατευμάτων. 

Αμετάθετος και αμετάκλητος στόχος μας είναι να συνεχίσουμε ενωμένοι να εργαζόμαστε ακούραστα για την εξεύρεση μιας λύσης που θα επανενώνει πραγματικά τον τόπο και την κοινωνία και θα δημιουργεί ευοίωνες προοπτικές για το μέλλον. Μιας λύσης που θα εξασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα και την πλήρη κυριαρχία της πατρίδος μας. Που θα σέβεται στο ακέραιο το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα διαλαμβάνει τον τερματισμό των αναχρονιστικών συνθηκών εγγυήσεων και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.

Οι εγκλωβισμένοι μας είναι μια από τις τραγικότερες πτυχές του εθνικού μας προβλήματος. Οι 20,000 περίπου εγκλωβισμένοι που αρχικά παρέμειναν στα κατεχόμενα χωριά μας λόγω των τουρκικών πιέσεων και μεθοδεύσεων, μειώθηκαν στους 400, οι οποίοι πεισματικά διαβιούν στο Ριζοκάρπασο, την Αγία Τριάδα, τον Άγιο Ανδρόνικο, καθώς και στα Μαρωνίτικα χωριά του Κορμακίτη και τα Καρπάσια της Επαρχίας Κερύνειας.

Η παραμονή των εγκλωβισμένων μας στις πατρογονικές τους εστίες αποτελεί βασικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής και εθνική υπόθεση υψίστης σημασίας. Προς τούτο αγαπητοί, προσπαθούμε, μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες και δράσεις, να δημιουργήσουμε τις καταλληλότερες συνθήκες για την ασφαλή διαβίωσή τους.

Αγαπητή Πρόεδρε και μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου του Αγίου Ανδρονίκου Καρπασίας,   και μέλη των οργανωμένων συνόλων της κοινότητας,

Επιτρέψετέ μου να σας συγχαρώ για την ολοκλήρωση αυτού του μουσείου, το οποίο έγινε πραγματικότητα μέσα από τη δική σας προσωπική και ανιδιοτελή εργασία. Δικαιωματικά πρέπει να αισθάνεστε περήφανοι γι’ αυτό το δημιούργημά σας που αποπνέει τις μυρωδιές της πατρώας γης σας, που φέρνει στις θύμησές σας του προγόνους σας, κρατώντας ες αεί ζωντανή τη μνήμη του πολιτισμού της κατεχόμενης γης μας. Γι’ αυτό και εκ μέρους της πολιτείας σας ευχαριστούμε και σας συγχαίρουμε.

Εύχομαι σύντομα οι συνθήκες να επιτρέψουν την επιστροφή όλων εμάς αλλά και των εκθεμάτων στα χώματα της γης που τα έπλασε και τα δημιούργησε, στους λόφους, τις πλαγιές και τις καταπράσινες πεδιάδες της κατεχόμενης κοινότητας του Αγίου Ανδρονίκου. 

Με αυτές τις σκέψεις και αυτές τις ευχές και προσδοκίες, εγκαινιάζουμε σήμερα αυτό τον τόσο σημαντικό μουσειακό χώρο.

(ΕΦυς/ΣΧ)