Ανακοινωθέντα

Πρωταρχικό και αδιαμφισβήτητο προβάλλει κάθε χρόνο αυτές τις μέρες το καθήκον της Πολιτείας για  απόδοση των οφειλόμενων τιμών κι ευγνωμοσύνης στους ήρωες νεκρούς μας.

Μνημονεύουμε σήμερα τους ήρωες που προασπίστηκαν τη μαρτυρική μας πατρίδα, ποτίζοντας με το αίμα τους την πατρώα γη, υπέρ της κυπριακής ελευθερίας. Τους ήρωες της κατεχόμενης Κοινότητας Ποταμού του Κάμπου, Ανδρέα Μαρνέρο, Κύπρο Αντωνίου, Χριστόφορο Χριστοφόρου,  Θεοτόκη Σταύρου και Θεοτόκη Ορφανού.

Ο 29χρονος Ανδρέας Μαρνέρος, αστυνομικός στο επάγγελμα, πολέμησε στις 23 Ιουλίου 1974, στη μάχη του αεροδρομίου κι έπεσε ηρωικά στην προσπάθεια να αποκρούσει την επίθεση μαζί με τους συναγωνιστές του. Σύμβολο θυσίας και προσφοράς, ενταφιάστηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο Μακεδονίτισσας.

Στην άνιση μάχη με τον πάνοπλο Τούρκο εισβολέα δεν δίστασε να ριχτεί και ο καταδρομέας Κύπρος Αντωνίου, στην περιοχή Πετρομούθκια. Η δυνατότητα διαφυγής ανύπαρκτη, καθώς ο Αντωνίου και η ομάδα του είχε περικυκλωθεί από τον εχθρό σε όλη την έκταση από το Πέντε Μίλι μέχρι την Κερύνεια.         

Ως καταδρομέας υπηρετούσε τις μαύρες εκείνες μέρες και ο 19χρονος Χριστόφορος Χριστοφόρου. Στόχος η κατάληψη του τουρκικού στρατοπέδου στο ύψωμα Κοτζάκαγια. Παρότι, αρχικά, ο αιφνιδιασμός του εχθρού στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, στη συνέχεια, οι καταδρομείς βρέθηκαν περικυκλωμένοι από παντού. Η τύχη του Χριστοφόρου έκτοτε αγνοείται.   

Δεκαεννιάχρονο ατρόμητο παλικάρι ήταν και ο Θεοτόκης Σταύρου του Λάμπρου, το τάγμα του οποίου είχε κληθεί να μεταβεί στα Πάναγρα. Από τα Πάναγρα μέχρι τον Κοντεμένο, ο Αττίλας σάρωνε και τσάκιζε τα πάντα στο πέρασμά του. Στο χάος που επικρατούσε, ανάμεσα στις απώλειες ήταν και ο αγέρωχος νέος Θεοτόκης Σταύρου.

Στην περιοχή Αγ. Ιλαρίωνα, ο Θεοτόκης Ορφανού, με τον συναγωνιστή του, Ιωνά Ανδρέου, με αυταπάρνηση κάλυψαν με το πολυβόλο τους την οπισθοχώρηση των καταδρομέων συναδέλφων τους που σύμφωνα με μαρτυρίες έμειναν δίχως στήριξη.

Κατά τη διάρκεια της απαγκίστρωσης, ο Θεοτόκης Ορφανού τραυματίστηκε από σφαίρες οπλοπολυβόλου και παρέμεινε στο έδαφος. Η ανώμαλη μορφολογία του εδάφους, λόγω των υψωμάτων, καθώς και τα σφοδρά πυρά των όλμων από τους Τούρκους καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη την οποιαδήποτε προσπάθεια των συμπολεμιστών του να πλησιάσουν στο σημείο που τραυματίστηκε ο Ορφανού. Ταυτοποιήθηκε με καθυστέρηση δεκαετιών με τη μέθοδο DNA και ενταφιάστηκε με τις πρέπουσες τιμές.  

Οι πτυχές του δράματος της Κύπρου δεν έχουν τελειωμό. Ζωές χάθηκαν εν ώρα καθήκοντος, γυναικόπαιδα χάθηκαν στη μάχη με τις φλόγες, άνθρωποι επέλεξαν συνειδητά να παραμείνουν στον τόπο τους με τη φρούδα ελπίδα ότι ο Αττίλας θα μπορούσε να δείξει ανθρώπινο πρόσωπο.            

Τα μνημόσυνα των ένδοξων ηρώων μας συνιστούν υπόμνηση για επαγρύπνηση και δέσμευση για τη συνέχιση του αγώνα με αποφασιστικότητα. Αυτήν την αποφασιστικότητα διατρανώνουμε εκ νέου, καταδικάζοντας τα ειδεχθή ιστορικά γεγονότα του μαύρου καλοκαιριού του ’74.

Γιατί είναι αλήθεια φίλες και φίλοι ότι έχουμε ένα ιστορικό χρέος προς τους ένδοξους προγόνους μας, αλλά έχουμε και ένα μεγαλύτερο ίσως χρέος στα παιδιά μας να αποτινάξουμε από τη μοιρασμένη μας πατρίδα τον τουρκικό ζυγό.  Η πατρίδα μας, εδώ και 49 χρόνια βιώνει τις βάρβαρες συνέπειες μιας παράνομης εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής.  Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρχει υψηλότερος στόχος για όλους μας από τη λύτρωση της μαρτυρικής μας πατρίδας. 

Όπως έχει διακηρύξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, κύριο μέλημά μας είναι να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να επιτύχουμε μια λύση για ένα κράτος ανεξάρτητο και πραγματικά κυρίαρχο, απαλλαγμένο από τις όποιες αναχρονιστικές εγγυήσεις και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.  Εργαζόμαστε για τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση της πατρίδας μας μέσω της επίτευξης μιας ειρηνικής λύσης του κυπριακού προβλήματος. 

Ως Κυβέρνηση διαβεβαιώνουμε ότι ύψιστος στόχος μας δεν είναι άλλος από την επανένωση της Κύπρου. Παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι σε μια συνολική λύση του Κυπριακού που θα εδράζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και διαρκούς λύσης, στη βάση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα.

Η εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό παραμένει για την Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη ύψιστη προτεραιότητα και θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για άρση του αδιεξόδου και  επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να διαδραματίσει ένα καθοριστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στις προσπάθειες για επανέναρξη των συνομιλιών και να παράσχει αποτελεσματική βοήθεια στις συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Η πρωτοβουλία που έχει αναλάβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσα από μια μεγάλη διπλωματική προσπάθεια, στοχεύει την άρση του αδιεξόδου και την άμεση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με ορίζοντα την οριστική επίλυση του Κυπριακού.  Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αλλά και ο διεθνής παράγοντας αναγνωρίζουν τη δική μας ειλικρινή βούληση αλλά και εποικοδομητική διάθεση για επανένωση της πατρίδας μας, του μοναδικού μοιρασμένου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η τραγικότητα της στιγμής υπερβαίνει τα στενά περιθώρια που θέτει ο χρόνος και ο χώρος.  Η φυσική μας παρουσία σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στο Μούτταλο, συγχρονίζεται με τη νοερή και ψυχική μας αντάμωση στις εκκλησίες του Αποστόλου Ανδρέα, και του Αγίου Κουρνούτα στον Ποταμό του Κάμπου.  Μπορεί οι ιεροί αυτοί ναοί να έχουν κατεδαφιστεί μετά την τουρκική εισβολή, οι μνήμες και ο πόθος, όμως, τους συντηρούν και σήμερα σε αυτό το συναπάντημα θρήνου, πόνου και μνήμης ηχούν στις ψυχές μας πένθιμα οι καμπάνες τους.  Ήχοι αφύπνισης και υπενθύμισης του πόθου για επιστροφή, αλλά και του χρέους μας προς την πατρίδα. 

Έχουμε χρέος να μη λησμονήσουμε ποτέ. Να διατηρήσουμε άσβεστη τη μνήμη. Χρέος απέναντι στους νεκρούς, στις οικογένειες που αναμένουν καρτερικά τη διακρίβωση της τύχης των οικείων τους, σε όσους βίωσαν την αιχμαλωσία, τον ξεσπιτωμό, την κτηνωδία των βιασμών και των βασανιστηρίων.

Η βαριά κληρονομιά που τιμούμε σήμερα μας υπαγορεύει το καθήκον μας. Να αγωνιστούμε αταλάντευτα  για τον τερματισμό της κατοχής, την ενότητα του κράτους, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού. 

Η ιστορική μας ευθύνη δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στη μηχανική ανάγνωση καταλόγων ημερομηνιών και ατελεύτητες λίστες ηρώων. Οφείλουμε να μετουσιώσουμε τις θυσίες των ηρώων μας στο ίδιο μας το «είναι».  Με ειλικρίνεια και νηφαλιότητα να αναλογιστούμε το χρέος μας προς τους ένδοξους αυτούς ήρωες, αλλά και προς τις μελλοντικές γενιές. 

Ψηλαφίζοντας τις σελίδες της Ιστορίας μας, λοιπόν, ατενίζουμε και το μέλλον.  Αντλούμε διδάγματα, ανακαλούμε μνήμες, κατανοούμε τη σημασία της αποστολής μας.  Κάπου διάβασα ότι «κάθε άνθρωπος, κάθε λαός, γίνεται άξιος της ιστορικής του αποστολής όσο βαθαίνει η συνείδηση που έχει για την Ιστορία του».  Το μεγαλείο του πολιτισμού ενός έθνους είναι πάντα ανάλογο με την καθαρότητα και το βάθος της ιστορικής του μνήμης.

Η καθαρότητα αυτής της ιστορικής μνήμης διατηρεί ανεξίτηλες τις πληγές που επέφεραν η διχόνοια, ο διχασμός και οι εμφύλιες συγκρούσεις.  Χρέος μας, λοιπόν, η ιστορική μνήμη να γίνει βίωμα, η ανάγκη της Ιστορίας να συναντήσει την ιστορικότητα της ανάγκης, η επιταγή για ενότητα να μετουσιωθεί σε λύτρωση. 

Εμπνευσμένοι από την ηρωική θυσία των ηρώων που μνημονεύουμε σήμερα και όλων όσων κατέθεσαν τη ζωή τους στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας, αλλά και όσων αγωνίστηκαν για την πατρίδα μας,  ας εδραιώσουμε το ανίκητο μέτωπο της ενότητας. Όλοι μαζί για να ατενίσουμε την Ιστορία, το έθνος, τους αγώνες και τους αγωνιστές με το κεφάλι ψηλά.

Η συναίσθηση του χρέους και της ιστορικής μας ευθύνης, ιδιαίτερα απέναντι στις νέες γενιές, για μια ενιαία πατρίδα, ας μας καθοδηγεί σε κάθε μας βήμα.

Παραφράζοντας τα λόγια του Κωστή Παλαμά:

«Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, 

θα'ρθούνε, θα περάσουν.

Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί.»

Η αυτοθυσία των υπέρ πατρίδος αγωνισθέντων και πεσόντων που σήμερα τιμούμε, ας γίνει λαμπρή υπόμνηση της πορείας που οφείλουμε να ακολουθούμε.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των παλληκαριών που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για τον αγώνα τον καλό.

Αθάνατοι ήρωες,

Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη μεγάλη σας θυσία. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως ασταμάτητος θα είναι και ο δικός μας αγώνας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της θυσίας σας.

Αιωνία ας είναι η φωτοβόλος μνήμη των ηρώων μας.

(ΡΜ/ΕΠ)