Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και ιερού καθήκοντος μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα τον ήρωα Χαράλαμπο Πεττεμερίδη, ο οποίος έπεσε τιμώμενος κατά τη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, και την ηρωίδα σύζυγό του Ελένη Στυλιανού Πεττεμερίδου. 

Τιμούμε ένα άξιο τέκνο της κοινότητας Κανναβιών, έναν ενθουσιώδη και δυναμικό νέο, τίμιο και αγνό πατριώτη, γαλουχημένο με τις αρχές και τις αξίες του Ελληνισμού, που στο πρώτο κάλεσμα εντάχθηκε στον Αγώνα με ψυχή που ξεχείλιζε από αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία. 

Γεννηθείς το 1934, ένα από τα οκτώ παιδιά του Ιωάννη και της Ανδριανής Πεττεμερίδη, ο Χαράλαμπος εργάστηκε σκληρά και τίμια για την επιβίωσή του στα μεταλλεία Αμιάντου, αλλά και ως τραπεζοκόμος στην Κερύνεια και παντοπώλης στον Αμίαντο. Από νεαρή ηλικία παντρεύτηκε την Ελένη Στυλιανού. 

Η έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ βρήκε τον Πεττεμερίδη στην Κερύνεια, όπου εργαζόταν. Η δράση του ξεκίνησε από την Κερύνεια και συνεχίστηκε στην περιοχή Πιτσιλιάς-Σπηλιών-Αμιάντου, αρχικά ως τροφοδότης αντάρτικων ομάδων και έπειτα ως σύνδεσμος και συνοδός. Υπηρέτησε στις ομάδες του ίδιου του Αρχηγού της ΕΟΚΑ στα ιστορικά κρησφύγετα των Σπηλιών, ενώ και ο ίδιος είχε αριστοτεχνικά κατασκευάσει κρησφύγετο στο σπίτι του όπου έδινε καταφύγιο στους κυνηγημένους αντάρτες. Εκεί ήταν που φιλοξένησε και τον Σταυραετό, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, όταν τον Δεκέμβριο του 1955 είχε δώσει τη φοβερή μάχη των Σπηλιών. 

Τον Ιούνιο του 1958 ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης κατόπιν προδοσίας συνελήφθη και οδηγήθηκε στα ανακριτήρια των Πλατρών. Για 35 μέρες ανακρίθηκε και βασανίστηκε από τους Άγγλους κατακτητές. Ποτέ, όμως, δεν λύγισε, ποτέ δεν πρόδωσε πληροφορίες που θα έθεταν σε κίνδυνο τους συναγωνιστές του και τον Αγώνα. 

Όταν πια οι Άγγλοι τον άφησαν ελεύθερο, παρόλο που γνώριζε ότι ήταν καταζητούμενος και θα επιχειρούσαν ξανά να τον συλλάβουν, δεν πτοήθηκε. Συνέχισε τη δράση του με την ίδια άσβεστη φλόγα στην καρδιά και κατέφυγε στα βουνά, όπου ενώθηκε με την αντάρτικη ομάδα της περιοχής. 

Το βράδυ της 6^ης Οκτωβρίου 1958, μαζί με τους Πανίκο Σοφοκλέους από το Όμοδος, Χαράλαμπο Μιλτιάδους από τα Σπήλια και Ανδρέα Νίκου από τα Καννάβια, ο Πεττεμερίδης βρέθηκε στην τοποθεσία Μούττη του Σαράντι, μεταξύ των χωριών Σπήλια και Λαγουδερά, όπου είχαν στήσει πριν από δύο μέρες ενέδρα εναντίον των Άγγλων, τοποθετώντας νάρκη, την οποία δεν είχαν πυροδοτήσει, αφού δεν είχαν περάσει από το σημείο οι Βρετανοί. 

Δύο μέρες μετά κι ενώ η ομάδα αποφάσισε να αποσυνδέσει τη νάρκη και να αποχωρήσει από την τοποθεσία, οι Άγγλοι πλησίασαν το σημείο της ενέδρας με σβησμένα τα φώτα στα στρατιωτικά τους οχήματα. Τα τέσσερα παλληκάρια, παρά τα λιγοστά εφόδια που είχαν στη διάθεσή τους, δεν δείλιασαν και ρίχθηκαν στη μάχη για αναχαίτηση του εχθρού. Τα πυρά τον Άγγλων στρατιωτών τραυμάτισαν θανάσιμα το σώμα του Χαράλαμπου Πεττεμερίδη. 

Το σώμα του εντοπίστηκε στη συγκεκριμένη τοποθεσία την επόμενη μέρα. Τα θλιβερά μαντάτα έφτασαν στο χωριό του, βυθίζοντας την οικογένεια και τους συγχωριανούς του στο πένθος. Ο λεβέντης των Κανναβιών, ο «Ξέρξης» της ΕΟΚΑ αναπαύθηκε πλέον περήφανος και τιμημένος στην πατρώα γη που τον ανέθρεψε και για την ελευθερία της οποίας θυσίασε τη ζωή του στα 25 μόλις χρόνια του. 

Τραγική μορφή στην κηδεία του η σύζυγός του Ελένη, η οποία με αίσθημα πατριωτικό, ως άρμοζε στη σύζυγο ενός ήρωα, ύμνησε τον πολυαγαπημένο της Χαράλαμπο μοιρολογώντας τον πρόωρο αλλά ηρωικό χαμό του λεβέντη άντρα της. 

Αδερφή του Ανδρέα Στυλιανού, που αγωνίστηκε δίπλα στον Αυξεντίου και μετέπειτα σύζυγος του «Ξέρξη», η Ελένη Στυλιανού Πεττεμερίδου από νεαρή κιόλας ηλικία ήξερε πως η κατάκτηση της ελευθερίας δεν είναι ρόδινη. Στάθηκε αγέρωχη στο πλευρό του αγαπημένου της Χαράλαμπου και συνεργάστηκε μαζί του στον Αγώνα της ΕΟΚΑ. 

Μετά τον δοξασμένο θάνατό του, η Ελένη ως γνήσια πατριώτισσα, πιστή στον σκοπό της απελευθέρωσης και της δικαιοσύνης, συνέχισε την προσφορά της στην Οργάνωση μέχρι το τέλος του Αγώνα. Προσέφερε τις υπηρεσίες της ως τροφοδότης και σύνδεσμος και βοήθησε στην επίτευξη του ύψιστου αγαθού της ελευθερίας. 

Κυρίες και Κύριοι, 

Η μνήμη μας σήμερα στρέφεται πίσω στα ένδοξα ηρωικά χρόνια του Αγώνα της ΕΟΚΑ, στην περίοδο της κυπριακής Ιστορίας, όπου στο βλέμμα των νέων μας σπινθήριζε η φλόγα της λευτεριάς. Ανακαλούμε στη θύμησή μας τους αγώνες και τις θυσίες σύσσωμης της κυπριακής κοινωνίας, που αρνήθηκε να συμβιβαστεί, αψήφησε τα αριθμητικά μεγέθη και το δήθεν ανυπέρβλητο ενός αγώνα, του οποίου οι πιθανότητες δικαίωσης ήταν συντριπτικά εναντίον τους. 

Τιμούμε μια γενιά που πίστεψε στο δίκαιο και την ελευθερία. Μνημονεύουμε τη γενιά που άντλησε δύναμη από τα ιδανικά του Ελληνισμού και, συναισθανόμενη το χρέος της απέναντι στην Ιστορία, διεκδίκησε, αγωνίστηκε με ψυχικό σθένος και πέτυχε εκείνο που για όλους φάνταζε ως ακατόρθωτο. 

Η αυτοθυσία των παλληκαριών της ΕΟΚΑ αποτελεί για εμάς φάρο που φωτίζει τα βήματά μας. Η δική τους προσήλωση στην κατάκτηση της λευτεριάς είναι ο δικός μας οδηγός για να συνεχίσουμε με επιμονή και αποφασιστικότητα τον αγώνα μας για υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, για κατάκτηση της ελευθερίας και της ειρήνης. 

Συναισθανόμενος απόλυτα το βάρος της ιστορικής ευθύνης απέναντι στους ήρωες και την Ιστορία μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναλαμβάνει από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του, πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών. Παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τα προσκόμματα που δημιουργεί η τουρκική πλευρά, η ελληνοκυπριακή πλευρά συνεχίζει με πείσμα τις προσπάθειες. Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την κατάληξη σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση είναι για εμάς ύψιστη προτεραιότητα και δεν θα φεισθούμε κόπων για να φτάσουμε στο επιθυμητό, που δεν είναι άλλο από την επανένωση της πατρίδας μας, στη βάση των Ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών και αξιών στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Διεκδικούμε το αυτονόητο, όπως το διεκδίκησαν ο Χαράλαμπος, ο Γρηγόρης, ο Ευαγόρας. Διεκδικούμε την ασφάλεια και την πολιτική σταθερότητα, τη διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Διεκδικούμε για τα παιδιά μας μια πατρίδα δημιουργίας, ευημερίας, ανάπτυξης και ειρήνης. 

Κυρίες και Κύριοι, 

Οι ήρωές μας, η θυσία και οι αγώνες τους καθοδηγούν τις δικές μας πράξεις και ορίζουν το χρέος μας για την πατρίδα μας και τον λαό της. Η θέση μας είναι αταλάντευτη. Αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα των καιρών. Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να πετύχουμε την επίλυση του Κυπριακού, μέχρι να διασφαλίσουμε τις πολιτικές ελευθερίες και τη νομιμότητα, για να φανούμε άξιοι συνεχιστές του δοξασμένου παρελθόντος και να δικαιώσουμε τη θυσία των τιμημένων ηρώων μας. 

Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του Χαράλαμπου Πεττεμερίδη, της Ελένης Στυλιανού Πεττεμερίδου και όλων των συναγωνιστών τους. Αντλούμε δύναμη και συνεχίζουμε υπερήφανα, όπως μας επιτάσσει η ένδοξη Ιστορία μας. 

Τιμή και δόξα στους ήρωές μας. Ας είναι αιωνία η δόξα που τους συνοδεύει.

(ΜΚυ)