Ανακοινωθέντα

Είναι με ιδιαίτερη συγκίνηση που μετέχω σήμερα εδώ για να εγκαινιάσουμε το Πάρκο προς τιμή των αγνοούμενων παιδιών της τουρκικής εισβολής του 1974, χωρίς αμφιβολία της τραγικότερης πτυχής της τουρκικής βαρβαρότητας. Δεν δύναται να χωρέσει ο ανθρώπινος νους την τραγωδία του χαμού ενός παιδιού, πόσω μάλλον αυτό να μετεωρίζεται ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, να είναι δηλαδή αγνοούμενο με χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα.

Ως πατέρας δεν μπορώ καν να διανοηθώ τη θέση αυτών των γονέων που τα βλαστάρια τους αγνοούνται από τις τραγικές εκείνες μέρες.

Και είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο, που στον στρατηγικό σχεδιασμό διαχρονικά, της Υπηρεσίας Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων εντάσσεται η προσπάθεια για ανάδειξη αυτής της καθαρά ανθρωπιστικής πτυχής του κυπριακού προβλήματος, όπως το θέμα των αγνοούμενων παιδιών της τουρκικής εισβολής. Από τα 36 αγνοούμενα παιδιά έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι σήμερα μόνο τα 20.

Η τραγικότητα της απώλειας της ζωής ενός παιδιού καταπατεί το ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή με τον πιο αλγεινό τρόπο. Το μικρότερο παιδί ήταν μόλις 6 μηνών και το μεγαλύτερο 17 ετών. Τα παιδιά μας, η έκφραση της χαράς και η κορωνίδα της ζωής και του μέλλοντος, η προσωποποίηση της ελπίδας για κάθε κοινωνία, δεν θα έπρεπε, δεν μπορεί να χωρέσει στον ανθρώπινο νου, ποτέ να υποστούν τέτοιου είδους φρικαλεότητα.

Ως ελάχιστη ένδειξη, λοιπόν, φόρου τιμής για αυτά τα παιδιά, βρισκόμαστε σήμερα όλοι εδώ για να εγκαινιάσουμε το «Πάρκο των Αγνοούμενων Παιδιών της τουρκικής εισβολής του 1974».

Μετά από συνεννόηση και συνεργασία της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων με τον Δήμαρχο Στροβόλου και το Σωματείο «Αγκαλιάζω με Αγάπη» παραχωρήθηκε ο χώρος αυτός προς τιμή της μνήμης τους, και είναι άξιοι συγχαρητηρίων για την πρωτοβουλία τους. Θέλω να συγχαρώ, επίσης, το Σωματείο «Περικλής Δημητρίου», που δίνει το παρών του σε όλες τις εκδηλώσεις ανά το παγκύπριο, και τον φίλο Πέτρο (Στυλιανού) που με αφορμή μια προσωπική του δοκιμασία έχει ξεκινήσει έναν καθημερινό αγώνα για να βοηθήσει συνανθρώπους μας σε όλη την Κύπρο, με πιο πρόσφατη την ανάγκη να βοηθηθεί ένα μικρό παιδί, ο Στυλιανός, τριών χρόνων, και φίλε Πέτρο είσαι άξιος συγχαρητηρίων.

Σε κάθε ένα από τα 36 κυπαρίσσια που φυτέψαμε στο Πάρκο υπάρχει το όνομα και τα στοιχεία εκάστου αγνοουμένου παιδιού. Τα ονόματα των παιδιών, μέσω των δέντρων, θα συνεχίσουν να αντηχούν εσαεί στα τιμημένα χώματα της πολύπαθης πατρίδας μας, θυμίζοντάς μας διαχρονικά το χρέος μας προς αυτά, το χρέος και την υποχρέωσή μας να μην αποστρατευτούμε από τον αγώνα για ελευθερία και επανένωση του τόπου μας.

Ακολουθώντας το δικό σας παράδειγμα φίλη Άννα (Αριστοτέλους), φίλε Δήμαρχε, το Υπουργείο Παιδείας θα προχωρήσει στην ονοματοδότηση 36 αιθουσών ανά το παγκύπριο σε δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια, έτσι ώστε η μνήμη αυτών των παιδιών να συνεχιστεί, αλλά και μέσα από την ονοματοδότηση να ενημερωθούν, να μάθουν οι νέες γενιές για την κυπριακή τραγωδία.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει οποιοσδήποτε ομιλητής, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις στην πλούσια ελληνική γλώσσα που να μπορούν να περιγράψουν το μέγεθος της δικής σας απώλειας.

Ως πατέρας, ως πολίτης τούτου του τόπου, ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κλίνω ευλαβικά το γόνυ απέναντί σας και σας υπόσχομαι πως θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να αποκαταστήσω με κάθε τρόπο την αιμάσσουσα πατρίδα μας, να επανενώσω τον τόπο μας που υποφέρει ακόμα από τα δεινά της τουρκικής εισβολής και κατοχής και που, δυστυχώς, φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια.

Είθε το κάθε ένα από τα 36 δέντρα να ριζώσει βαθιά μέσα στο χώμα, όπως ρίζωσε μέσα μας η μνήμη του καθενός από τα παιδιά αυτά και του άδικου χαμού τους.

(ΡΜ/ΝΓιαν/ΓΣ)