Ανακοινωθέντα

Οι τρεις Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος και Γρηγόριος ο Θεολόγος, διδάσκαλοι, παιδαγωγοί, ιεροκήρυκες και συγγραφείς υψηλής κλασικής και θεολογικής μόρφωσης, πρότυπα χριστιανικού ήθους και αγάπης, με την πολυσχιδή δράση και το φιλανθρωπικό έργο τους κατά τον 4^ο μ.Χ. αιώνα, άφησαν μοναδική και πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αιώνες που ακολούθησαν.

Με τον λόγο, τα κηρύγματα και τα συγγράμματά τους, συνέβαλαν στην εδραίωση της Πίστης και στην ενότητα της Ορθοδοξίας. Δρώντας σε μια μεταβατική εποχή, γεμάτη με πνευματικές συγκρούσεις, κατάφεραν να συνδέσουν τη θεολογική με την ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση. Ξεχώρισαν για το ελεύθερο πνεύμα και τη ριζοσπαστική κοινωνική τους παρουσία, εκδηλώνοντας έντονη κριτική στάση σε μορφές καταπιεστικής εξουσίας και ψέγοντας την κοινωνική αδικία και ανισότητα.

Άνθρωποι με διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες, υπέδειξαν με το συγγραφικό τους έργο τη σημασία της αρχαίας ελληνικής παιδείας και κατάφεραν να συγκεράσουν τη χριστιανική διδασκαλία με την ελληνική φιλοσοφική σκέψη.

Ακάματοι εργάτες όχι μόνο των λόγων αλλά και των πράξεων, εξελίχθηκαν σε γνήσια πρότυπα, σε πνευματικούς δείκτες και σε φωτεινά ορόσημα για όλες τις επόμενες γενιές. Το παράδειγμα της ανιδιοτελούς αγάπης προς τον συνάνθρωπο βρήκε πλήρη εφαρμογή στην κοινωνική μέριμνα και στο φιλανθρωπικό τους έργο. Συντάχθηκαν κυριολεκτικά με τους φτωχούς και τους ασθενείς και βρήκαν έμπρακτες, ανακουφιστικές λύσεις για αυτούς. Ίδρυσαν νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, πτωχοκομεία, λεπροκομεία και ξενώνες. Απαρνήθηκαν τα πλούτη τους και άφησαν ως μόνο εργαλείο κοινωνικής επιρροής τη γραφίδα τους. Αξιοποιώντας το χάρισμα του λόγου, αφιέρωσαν μεγάλο μέρος του κηρύγματος και των συγγραμμάτων τους στην ευαισθητοποίηση των πλούσιων έναντι των φτωχών.

Ως κορυφαίοι φορείς μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης, οραματίστηκαν μια παιδεία που θέτει στο επίκεντρο την ποιότητα του ανθρώπου, την ψυχική και πνευματική εγρήγορση, την ευρύτητα γνώσεων, την κριτική σκέψη και τον προβληματισμό. Μια παιδεία αξιών και ιδανικών, που εμπνέει και καθοδηγεί μαθητές και δασκάλους σε πράξεις αγάπης, ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης προς τον κάθε συνάνθρωπό μας, χωρίς διακρίσεις.

Στο δίλημμα του σύγχρονου ανθρώπου εάν, πέρα από την εκκλησιαστική επέτειο των Τριών Ιεραρχών, υπάρχει κάποιος ωφέλιμος λόγος για να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη τους και την παρουσία τους στην παιδεία του τόπου μας, η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ναι, χρειαζόμαστε την έμπνευση και τον ζήλο τους για τον άνθρωπο και την ευημερία του, την αγωνιστικότητα και την επιμονή τους για τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, το πάθος και την έγνοια τους για την καλλιέργεια της πνευματικότητας, το πάντα επίκαιρο όραμά τους για μια ανθρωποκεντρική παιδεία μακριά από προκαταλήψεις και διακρίσεις, την αγνότητα και την ταπείνωσή τους για τη σωτηρία της ψυχής.

Δεν είναι τυχαίο που η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί και ως «Γιορτή των Γραμμάτων». Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, μαθητές και μαθήτριες ακολούθησαν το παράδειγμά των Τριών Ιεραρχών και δραστηριοποιήθηκαν διαχρονικά με κριτήριο την ψυχική ωφέλεια και την πνευματική καλλιέργεια. Διδάσκαλοι και διδασκάλισσες, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, έγιναν φάροι φωτεινοί, μεταδίδοντας στις νεότερες γενιές το μήνυμα της αγάπης και της ανιδιοτέλειας. Γιατί αυτό είναι, αγαπητοί και αγαπητές μου, το βαθύτερο μήνυμα της Γιορτής των Γραμμάτων. Να γίνουμε μέσα από την παιδεία καλύτεροι άνθρωποι, άνθρωποι που να δείχνουν με έργα την αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας, να μην μένουμε στα μόνο λόγια.

Σήμερα μνημονεύουμε και τιμούμε, μαζί με τους Τρεις Ιεράρχες, όλους τους άξιους συνεχιστές του έργου τους που έφυγαν πια από τη ζωή. Μαζί με τους εκπαιδευτικούς που είναι οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες της παιδείας του τόπου μας, τιμούμε τη μνήμη των Υπουργών Παιδείας, των επώνυμων και ανώνυμων ευεργετών, των μελών του προσωπικού των σχολείων και όλων εκείνων που συνέβαλαν από τη θέση τους στην ανάπτυξη της παιδείας στη χώρα μας και των ιδεωδών που πρεσβεύουν οι Τρεις Ιεράρχες. Η προσφορά όλων αυτών των συνανθρώπων μας στην πατρίδα είναι ανεκτίμητη και σήμερα την μνημονεύουμε με ταπεινοφροσύνη και βαθύ σεβασμό.

Ως Πολιτεία, θέτουμε ως αδιαπραγμάτευτο στόχο τη συνέχιση του έργου τους. Εμπνεόμενοι από την αγωνιστικότητα και την επιμονή τους, τον ζήλο που επέδειξαν για την πρόοδο του ανθρώπου και την ευημερία του, επιδιώκουμε να υλοποιήσουμε το όραμά μας για μια ποιοτικότερη παιδεία. Μια παιδεία, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και των νέων μας, που θα προάγει τον πολιτισμό και την κριτική αυτοσυνειδησία. Μια παιδεία ανθρωποκεντρική, που θα αποδίδει αξία σε κάθε παιδί ξεχωριστά και θα αναδεικνύει την ιδιαίτερη σημασία των προσωπικών δυνατοτήτων και ικανοτήτων του. Μια παιδεία που θα λαμπρύνει τα παιδιά της και θα λαμπρύνεται από αυτά. Μια παιδεία που θα μας δώσει όλα εκείνα τα εχέγγυα για να ευοδωθεί η προσπάθειά μας για μια ελεύθερη, επανενωμένη και ευημερούσα Κύπρο – η προσπάθειά μας που φέτος συμπληρώνει μισό αιώνα αγώνων και προσδοκίας. Ας είναι η τελευταία φορά που γιορτάζουμε σε κατοχή – μας αξίζει να ζούμε ειρηνικά στον τόπο μας και να ευημερούμε.

(ΙΠ/ΝΓ)