Ανακοινωθέντα

Αποτίνοντας σήμερα φόρο τιμής στους ήρωές μας, τιμούμε ταυτόχρονα όλους τους ήρωες της πατρίδας και του Έθνους μας, οι οποίοι στο κάλεσμα της ιστορίας και του χρέους, σε άλλες χρονικές στιγμές, στάθηκαν άξιοι φρουροί της ταυτότητας και των ιδανικών μας.

Η κοινότητα Τσερίου θυσίασε στο βωμό της δημοκρατίας και της ελευθερίας πολλούς άνδρες της, οι οποίοι ως άξιοι συνεχιστές των αγώνων του Έθνους, μέσα στη μακραίωνη πορεία της ιστορίας μας, υπερασπίστηκαν τα ανώτερα ιδανικά του ανθρώπου. Τιμούμε σήμερα τη μνήμη των ηρώων Ανδρέα Ράσπα, Κώστα Καψοκάρτη, Μιχάλη Τουραπή, Ηλία Χριστοδούλου, Χρίστου Σαλίδη και Κώστα Μισιαούλη. Την ίδια στιγμή, πραγματοποιούμε δέηση για ανεύρεση της τύχης των αγνοουμένων της κοινότητας Κώστα Χαραλάμπους, Γιώργο Σταυρινό, Κώστα Ευθυμίου, Γιάγκο Κυριακίδη και Νικόλα Ζαού, τα ίχνη των οποίων αγνοούνται από τις μέρες της τουρκικής εισβολής το καλοκαίρι του 1974. Ευχή όλων μας είναι να συνεχίσουν οι προσπάθειες για καθοριστική επίλυση του ζητήματος των αγνοουμένων, ενός ζητήματος κυρίως ανθρωπιστικού, το οποίο συνδέεται άμεσα με τις αρχές δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πολλές φορές, κάνουμε λόγο για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ωστόσο όσα μέτρα και να εφαρμόσουμε, η συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντί μας παραμένει η ίδια, μειώνοντας κάθε καλή πίστη προς αυτή, ενώ αποδεικνύει ξεκάθαρα την κακή στάση της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και το λαό της.

Καθένας από τους άνδρες αυτούς, συνεισέφερε τη δική του πολύτιμη βοήθεια στον αγώνα της πατρίδας και της δημοκρατίας μας. Το βέβαιο είναι πως όλοι τους έχουν κερδίσει μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του Έθνους και το όνομά τους έχει χαραχτεί ανεξίτηλα. Το κυριότερο όμως, γνώρισμα των ανδρών αυτών -που τους καθιστά ξεχωριστούς και αξιομνημόνευτους- είναι η ηθική και εθνική τους συνείδηση, καθώς και το βαθύ αίσθημα για ανάληψη ευθύνης.

Οι ρητορείες γύρω από την αγάπη για την πατρίδα ποτέ δεν αρκούν για να οδηγήσουν τους ανθρώπους και τις πατρίδες στην επίτευξη υψηλών στόχων, όπως είναι η ελευθερία και η δικαιοσύνη. Η τόλμη και η γενναιότητα, λοιπόν, που εξυμνούνται κάθε φορά σε ομιλίες και σε λόγους στα μνημόσυνα των ηρώων μας, δεν είναι τίποτε άλλο από αυτή την αίσθηση της ευθύνης, όπως αυτή υλοποιήθηκε και έγινε έμπρακτη οφειλή προς την πατρίδα από τους τιμώμενους ήρωές μας.

Αυτό είναι που πρέπει να μας παραδειγματίσει και εμάς σήμερα. Ότι θα πρέπει δηλαδή να αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη και το καθήκον που μας αναλογούν απέναντι στην ιστορία, το Έθνος, την πατρίδα μας, αλλά και την ίδια την κοινωνία μας, ώστε να προβούμε στους δικούς μας αγώνες.

Η τουρκική παρουσία και αυθαιρεσία στα εδάφη μας, έχει γίνει ένας βραχνάς, διατηρώντας τις πληγές του κυπριακού λαού ανοιχτές. Έχουν ήδη παρέλθει 44 χρόνια από την εισβολή του 1974 και την παράνομη αρπαγή και κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού μας από τον Τούρκο Αττίλα. Και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι όσο ο καιρός περνά, οι νεότερες γενιές ξεχνούν και ενδεχομένως να αποδέχονται ευκολότερα -ως τετελεσμένες- πολλές καταστάσεις, τις οποίες έτσι τις γνώρισαν και έτσι έμαθαν να τις βιώνουν. Ας μην αφήσουμε, λοιπόν, τα πράγματα να οδηγηθούν σε τέτοιο σημείο, που να πούμε τελικά για τους Τούρκους εκείνο το καβαφικό ότι «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» για εμάς.

Η αδικία, η παρανομία και η ασέβεια, δεν μπορούν ποτέ να θεωρηθούν λύση, κατ’ ουδένα λόγο. Οι ενέργειες και η στάση της Τουρκίας παραβιάζουν καθημερινά τις αρχές της δικαιοσύνης, τα εθνικά και ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων πολιτών, υποτιμώντας τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Και εμείς από την πλευρά μας, προσερχόμαστε στις διαπραγματεύσεις με καλή πίστη, παρά τη στάση του Τούρκου κατακτητή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε φτάσει στο σημείο να διαπραγματευόμαστε την παραχώρηση και άλλων κεκτημένων μας, όπως μερίδιο από την κυπριακή ΑΟΖ. Αντί δηλαδή να συζητούμε την επιστροφή των σπιτιών και των εκκλησιών μας, να υπάρχει πίεση για να συζητήσουμε πόσα περισσότερα θα παραχωρήσουμε στην Τουρκία -και είναι στην Τουρκία που καλούμαστε να τα δώσουμε-  γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι για την Τουρκία οι Τουρκοκύπριοι αποτελούν ένα απλό πρόσχημα.

Δυστυχώς, όμως, παρόλο που το δίκαιο είναι εξ ολοκλήρου με το μέρος μας, η ισχύς είναι ξεκάθαρα τουρκικό προνόμιο, γεγονός που μας καθιστά σε ακόμα δυσμενέστερη θέση. Είναι φανερό, ότι η τουρκοκυπριακή ηγεσία χειραγωγείται από την ίδια την Άγκυρα, με σκοπό να εξυπηρετηθούν οι διαχρονικές ιμπεριαλιστικές τουρκικές επιδιώξεις, περί γεωστρατηγικού και πολιτικού ελέγχου της Κύπρου. Αυτός ήταν ανέκαθεν ο στόχος της Τουρκίας: η ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου, ούτως ώστε να μπορεί να ηγείται στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. 

Εντούτοις, η ιστορία και το ηρωικό παρελθόν του τόπου μας, δεν μας επιτρέπουν να ολιγωρήσουμε και να συμβιβαστούμε με καμιά αδικία και καμιά ντροπιαστική λύση, η οποία δεν θα είναι ανάλογη των ιδανικών για τα οποία θυσιάστηκαν τόσοι πρόγονοί μας σε άλλες στιγμές της εθνικής μας ιστορίας. Όσο δύσκολο και αν φαντάζει -έχοντας απέναντί μας την αδιάλλακτη και άτεγκτη στις θέσεις της Τουρκία- η ελληνοκυπριακή πλευρά οφείλει να συνεχίσει τις προσπάθειες για την επίτευξη μιας λύσης βιώσιμης και λειτουργικής, η οποία θα εδράζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, καθώς και στις αρχές της δημοκρατίας και του δικαίου.

Παράλληλα, καθήκον μας αποτελεί η συνεχής προσπάθεια για εκσυγχρονισμό του κράτους μας, παρόλη την κατοχή, για εξυγίανση των θεσμών και των μηχανισμών μας και για γενική αναβάθμιση των πολιτειακών δομών της χώρας μας. Η ενίσχυση ενός κράτους δικαίου, βασισμένου στις αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας -μακριά από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση- αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εν γένει ανάπτυξη της Κύπρου, και θα βοηθήσει και για την ενίσχυσή της στο διεθνές προσκήνιο.  Και είναι βέβαιο, ότι τη λύση του Κυπριακού δεν μπορούμε να τη βρούμε, λόγω της αδιάλλακτης στάσης της Τουρκίας. Η βελτίωση όμως, του κράτους μας εξαρτάται απόλυτα από εμάς.

Επιτρέψτε μου καταληκτικά να σημειώσω, ότι η πατρίδα είναι μια αξία ιερή και αποτελεί την αφετηρία και το τέλος κάθε ανθρώπου. Για αυτό οφείλουμε να τιμούμε, να σεβόμαστε και να την υπηρετούμε πάντοτε, σαν φρουροί της υπόστασης και των υψηλότερων αρχών μας.

Οι πατρίδες, όπως έγραψε και ο ποιητής του Έθνους μας Κωστής Παλαμάς είναι,

«Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία

Αχάλαστα και αρχή και τέλος των πλασμάτων,

Σα θα περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,

Θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!». 

Αιωνία, λοιπόν, ας είναι η μνήμη των ηρώων του Έθνους.

Άσβεστη επίσης, ας μένει η ελπίδα για ανεύρεση και του τελευταίου αγνοούμενου συμπατριώτη μας.

ΕΙ