Ανακοινωθέντα

Συμπληρώνονται φέτος 22 χρόνια από το τραγικό πρωινό της 10^ης Ιουλίου 2002 και τη μοιραία συντριβή ελικοπτέρου της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ), που οδήγησε στον αδόκητο χαμό του Αρχηγού της Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Διοικητή της Αεροπορίας Ταξίαρχου Στυλιανού Δεμέναγα, του Σμηναγού Πάρη Αθανασιάδη, του Υποπλοίαρχου Νικόλαου Γεωργίου και του Υποσμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή. 

Εκείνο το μαύρο πρωινό, το φως δεν διαδέχθηκε το σκότος της νύχτας. Ένα βαρύ μαύρο πέπλο σκέπασε την κυπριακή γη, σκορπίζοντας τον θρήνο, τον πόνο και τον σπαραγμό στον λαό μας όταν διαδόθηκαν τα θλιβερά νέα για την απώλεια των πέντε αξιωματικών. 

Το μαύρο εκείνο πρωινό έμελλε να αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας. «Ξημέρωμα – Εφιάλτης για όλη την Κύπρο, Η θυσία που δεν έπρεπε», «Ορφάνεψε η Εθνική Φρουρά», «Η Κύπρος θρηνεί» ήταν μερικοί από τους τίτλους των ημερήσιων εφημερίδων. 

Η ΕΦ φόρεσε τα μαύρα και θρήνησε γοερά όταν συνειδητοποίησε ότι στερήθηκε δια παντός των πολύτιμων υπηρεσιών τους, την ώρα εκείνη, που περισσότερο από ποτέ άλλοτε, η πατρίδα, αλλά και οι οικογένειές τους τους είχαν ανάγκη. 

Μαυροφόρεσε η Κύπρος μας. Μαυροφόρεσε η Ελλάδα και το Έθνος σύσσωμο. 

Με τον τραγικό τους θάνατο, οι πέντε ήρωες κατέθεσαν στον βωμό του καθήκοντος ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους. Επισφράγισαν το συμβόλαιο τιμής που είχαν συνάψει για ανιδιοτελή προσφορά προς την πατρίδα. 

Το ελικόπτερο, που απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Λακατάμειας, κατευθύνθηκε προς την αεροπορική βάση Πάφου με σκοπό να μεταφέρει την ηγεσία της ΕΦ για την παρακολούθηση νυκτερινής άσκησης, που περιλάμβανε πτήσεις νεοαποκτηθέντων επιθετικών ελικοπτέρων, τα οποία παραλήφθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα και που εν τέλει παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά, αποδίδοντας τιμές την ημέρα της κηδείας του Αρχηγού Στρατηγού Φλωράκη. 

Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, δύο περίπου χιλιόμετρα μακριά από την αεροπορική βάση Πάφου, σε περιοχή πλησίον της Κοινότητας Κούκλια, το ελικόπτερο, μετά από βλάβη και την εκδήλωση πυρκαγιάς στην άτρακτο, κατέπεσε, συμπαρασύροντας στον θάνατο τον Αρχηγό και τους αξιωματικούς που τον συνόδευαν. 

Ελάχιστος χρόνος αποδείχθηκε αρκετός για να στερήσει για πάντα από τις οικογένειες τα αγαπημένα τους πρόσωπα και από την ΕΦ τις πολύτιμες υπηρεσίες πέντε εξαίρετων αξιωματικών, οι οποίοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα προάσπισης της ελευθερίας της ιδιαίτερής μας πατρίδας. Αυτή την πατρίδα, την οποία τάχθηκαν να υπερασπιστούν μέχρις εσχάτων και το έπραξαν μέχρι την τελευταία τους πνοή. 

Κυρίες και κύριοι, 

Κανένας επιμνημόσυνος λόγος μπορεί να αποδώσει πλήρως τη γεμάτη ήθος, εντιμότητα και αξιοπρέπεια στάση τους απέναντι στην πατρίδα. Διατρέχει τον κίνδυνο να αποβεί ατελής στην ακρίβεια της περιγραφής ή ελλιπής στην ανάδειξη των προσωπικοτήτων τους. 

Κανένας επιμνημόσυνος λόγος επίσης μπορεί να περιγράψει επαρκώς τον πόνο των οικογενειών των αδικοχαμένων αξιωματικών όταν πληροφορήθηκαν τον θάνατο των δικών τους ανθρώπων. 

Κανένας επιμνημόσυνος λόγος μπορεί να αποδώσει τον σπαραγμό της μάνας για το παιδί της, το βουβό πένθος του πατέρα που έχασε τον γιο του, την ανυπολόγιστη απώλεια της συζύγου που έχασε το στήριγμά της και του παιδιού που στερήθηκε τον γονιό του. 

Η καρδιά σφίγγεται, η ψυχή κλαίει σιωπηλά και οι λέξεις μοιάζουν φτωχές μπροστά στο βάρος της ξαφνικής απώλειας. 

Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης υπήρξε ένας χαρισματικός Αξιωματικός και βαθιά πιστός στις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Υπήρξε ένας φλογερός πατριώτης και ένας γνήσιος υπερασπιστής της Κύπρου. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι ο στρατηγός Φλωράκης ήταν εξίσου παιδί της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Η κατάρτιση, οι γνώσεις και οι εμπειρίες που κατείχε από τη μακρόχρονη υπηρεσία του, οι διακρίσεις που πέτυχε, καθώς και η προϋπηρεσία του στην ΕΦ διαδραμάτισαν καθοριστική σημασία στη λήψη της απόφασης διορισμού του από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας μακαριστό Γλαύκο Κληρίδη στην κορυφή της ηγεσίας της ΕΦ. 

Εγκάρδιος και προσιτός, μεθοδικός κι ακούραστος, ακριβοδίκαιος, καταδεκτικός και ήρεμος, κέρδισε την καθολική αγάπη και τη βαθιά εμπιστοσύνη του προσωπικού της ΕΦ, της Πολιτείας και της κυπριακής κοινωνίας. 

Όσοι διετέλεσαν υπό τις διαταγές του θυμούνται έντονα τα ηγετικά του χαρίσματα και την ανθρωπιά του. Οι επικοινωνιακές του δεξιότητες και η ικανότητα που διέθετε στον καθορισμό και στην επίτευξη των στόχων που έθετε τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. 

Ασκούσε πάντοτε διοίκηση με το παράδειγμά του και επιζητούσε και επέβαλλε όταν απαιτούνταν την πειθαρχία, χωρίς όμως να ξεχνά ποτέ ότι απευθυνόταν σε νέους ανθρώπους με ανάγκες και όνειρα, που ανέμεναν πολλά από αυτόν. 

«Η δουλειά μου είναι η επιβολή του δικαίου και επιβολή δικαίου για την Κύπρο είναι η απελευθέρωση», δήλωσε σε συνέντευξή του, για να προσθέσει λίγο αργότερα, μετά από ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το πώς αισθάνεται όταν αντικρύζει τον Πενταδάκτυλο, ότι: «Προσπαθώ να μην κοιτάζω. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω… Έρχονται στον νου μου φίλοι, συνάδελφοι. Αξίζουν αυτά τα παλικάρια μια δικαίωση…». 

Ο γεννηθείς το 1952 στην Κέα, Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμέναγας το καλοκαίρι του 2002 συμπλήρωνε έναν χρόνο υπηρεσίας ως Διοικητής της Διοίκησης Αεροπορίας της ΕΦ. 

Με πάνω από 23 χρόνια υπηρεσίας ως κυβερνήτης και συγκυβερνήτης αεροσκαφών και περισσότερες από 4500 ώρες πτήσεων, υπήρξε ένας πολύ έμπειρος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, πάντα πιστός στο καθήκον, ορκισμένος από αέρος υπερασπιστής της ελευθερίας και της ελληνικότητας του Αιγαίου. 

Από το 1974, που αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού, υπηρέτησε σε θέσεις υψηλής ευθύνης και παρακολούθησε σχολεία ειδικότητας της Αεροπορίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. 

Τον Ιούλιο του 2001 ανέλαβε τα καθήκοντά του και καθ’ όλο το επόμενο διάστημα ανάλωσε κάθε ικμάδα δύναμης που διέθετε για την αναβάθμιση της Αεροπορίας της ΕΦ, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του. 

Ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου Επισμηναγός Πάρης Αθανασιάδης υπήρξε ένας άριστος επαγγελματίας, ένας ικανότατος αξιωματικός και εξαίρετος συνεργάτης. Αναλάμβανε και έφερε εις πέρας κάθε αποστολή που του ανατίθετο με θάρρος, αποφασιστικότητα και ευθυκρισία. 

Στο πλάι του ο συγκυβερνήτης του, Υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής, ο νεότερος από τους πέντε. Όσοι τον γνώρισαν ή υπηρέτησαν μαζί του τον περιέγραφαν ως έναν άνθρωπο γεμάτο ευγένεια, καλοσύνη και φιλότιμο. 

Από τη θέση του συγκυβερνήτη ακολούθησε στην τραγική πτήση τον κυβερνήτη του, πιστός στο καθήκον και στον όρκο που έδωσε προς την πατρίδα. 

Τον τραγικό κατάλογο των μαρτύρων ολοκληρώνει τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου, ο υπασπιστής του Αρχηγού Φλωράκη. Συνδύαζε την ευπρέπεια του χαρακτήρα και τη μετριοφροσύνη με την ανυποχώρητη στάση και την ανιδιοτελή διάθεση για προσφορά στην πατρίδα. Παρέμεινε μέχρι τέλους με τον Αρχηγό του και μοιράστηκε την ίδια μοίρα με αυτόν. 

Κυρίες και κύριοι, 

Συμπληρώνονται φέτος 22 χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10^ης Ιουλίου 2002, όταν οι πέντε αξιωματικοί διάβηκαν δαφνοστεφανωμένοι την πύλη των Ηρώων του Ελληνισμού, αφήνοντας εν ώρα καθήκοντος ένστολοι την τελευταία τους πνοή. 

Οι αετοί που κοσμούν το μνημείο στον χώρο της θυσίας τους, ως σύμβολο δύναμης και μαχητικότητας, επιβεβαιώνουν την αιώνια εκτίμηση του Κυπριακού Ελληνισμού στο πρόσωπό τους, υποδεικνύουν σε όλους εμάς το καθήκον μας έναντι στην πατρίδα και παρακινούν για εκπλήρωση του εθνικού μας χρέους. 

Αρχηγέ Ευάγγελε Φλωράκη,

Αντιπτέραρχε Στυλιανέ Δεμέναγα,

Επισμηναγέ Πάρη Αθανασιάδη,

Πλωτάρχα Νικόλαε Γεωργίου,

Σμηναγέ Μιχάλη Σιακαλλή, 

Οι περίλαμπρες σας μορφές, απαστράπτουσες και ακτινοβολούσες θα φωτίζουν για πάντα τις ψυχές μας και τον ουρανό της πολύπαθής μας πατρίδας, και θα μας υποδεικνύουν τον δρόμο της ανιδιοτελούς προσφοράς. 

Απομένει εκ μέρους μας να φανούμε αντάξιοι των δικών σας προσδοκιών και των δικών σας αγώνων. Γιατί αποτελεί αδήριτη ανάγκη η διατήρηση των προτύπων εκείνων που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε ανυποχώρητοι τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. 

Σε μια εποχή κρίσης των αξιών και των ιδανικών έχουμε ανάγκη να γαλουχήσουμε τις νέες γενιές με τα υψηλά ιδανικά, με τα οποία ανατραφήκατε, πορευθήκατε και αγωνιστήκατε για την προάσπιση της ειρήνης και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας. 

Με μέτρο τη δική σας αυταπάρνηση οφείλουμε να μη λησμονήσουμε την παρακαταθήκη του Σωκράτη στον πλατωνικό διάλογο Κρίτων ότι «Πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς». 

Η ακλόνητη δέσμευσή σας στην υπηρεσία της πατρίδας αποτελεί φωτεινό οδοδείκτη και μας εφοδιάζει με δύναμη και θάρρος να πορευθούμε στον δύσκολο δρόμο επίτευξης του υπέρτατου εθνικού μας στόχου. 

Ας αντλήσουμε λοιπόν, μέσα από τη θυσία σας, το σθένος που απαιτείται, για να συνεχίσουμε να σας τιμούμε μέσα από τις πράξεις μας και να διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη σας. 

Ας είναι αιώνια η μνήμη και η δόξα που στολίζει το όνομά σας. Αθάνατοι.

(ΝΖ/ΓΣ)