Ανακοινωθέντα

Συμπληρώνονται φέτος πενήντα χρόνια από τα καταστροφικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο. Μισός αιώνας από τότε που η πατρίδα μας βίωσε την τραγικότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της.

Τότε που οι επικρατούσες πολιτικές συνθήκες σε Κύπρο και Ελλάδα, τα μίση και τα πάθη ανάμεσα στον λαό μας, αλλά και η προδοσία, έδωσαν στην Τουρκία την αφορμή που επιζητούσε, για να υλοποιήσει τον αρχικό της σχεδιασμό για ένοπλη εισβολή με σκοπό τη γεωγραφική και πληθυσμιακή διχοτόμηση της Κύπρου.

Τον σχεδιασμό εκείνο, που με μεγάλη προσπάθεια, αυτοθυσία και αίμα, είχε αποτραπεί δέκα χρόνια νωρίτερα μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 και τα γεγονότα στην Τιλλιρίας το 1964.

Αφού το προδοτικό πραξικόπημα τής έδωσε την αφορμή που επιζητούσε, παρουσιάζοντας ψευδώς την επιχείρησή της σαν «ειρηνευτική επέμβαση» για αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και προστασία των Τουρκοκυπρίων, η Τουρκία, στις 20 Ιουλίου 1974, εισέβαλε στρατιωτικά στο νησί, σπέρνοντας τον θάνατο και τον όλεθρο.  Έκτοτε, η πατρίδα και ο λαός μας βιώνουν την παρατεταμένη βίαιη απομάκρυνση χιλιάδων συμπατριωτών μας από τις πατρογονικές τους εστίες, την αλλοίωση του χαρακτήρα των κατεχομένων μας περιοχών, την ανίερη σύληση των εκκλησιών μας, τη συνεχή και εσκεμμένη καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και τον αδιάλειπτο και μεθοδικό εποικισμό.

Το 1974 χιλιάδες συμπατριώτες μας έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, δολοφονήθηκαν στυγνά ή αγνοούνται ακόμα. Ειδική αναφορά οφείλουμε να κάνουμε για όλους όσοι συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις. Σ’ αυτούς που κλήθηκαν να φυλάξουν Θερμοπύλες και κράτησαν μέσα τους τον δυσβάστακτο βουβό πόνο της φρικαλεότητας του πολέμου και της οδυνηρής απώλειας των συμπολεμιστών τους.

Τα στελέχη, οι κληρωτοί στρατιώτες και οι έφεδροι του Πυροβολικού κλήθηκαν, μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό της Εθνικής Φρουράς, να προασπίσουν την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 πολέμησαν με ανδρεία και αυταπάρνηση ως άξιοι διάδοχοι ενδόξων προπατόρων.

Κυρίες και κύριοι,

Η συγκρότηση της Διοίκησης Πυροβολικού το 1964 και η ενίσχυση του νησιού με αριθμό πυροβόλων παρείχε τη δυνατότητα κάλυψης της Εθνικής Φρουράς σε ολόκληρη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, δημιουργώντας ένα πλέγμα προστασίας, στο οποίο μια ενδεχόμενη τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην Κύπρο θα επέφερε σοβαρό πλήγμα στον εχθρό, με σημαντικές απώλειες.

Στις καθοριστικές για την άμυνα της Κύπρου ώρες του απογεύματος της 19^ης και του πρωινού της 20^ης Ιουλίου 1974 θα αποτελούσε επιτυχία για το Πυροβολικό η εκτέλεση βολών, στο πλαίσιο ενός επιχειρησιακού σχεδίου, σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της δημιουργηθείσας κατάστασης από τις Μονάδες Πεζικού και Τεθωρακισμένων.

Βεβαίως, οι επιτυχείς βολές Πυροβολικού δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να ανακόψουν την εχθρική ενέργεια, αλλά θα αποδιοργάνωναν και θα καθυστερούσαν τον εχθρό και θα πρόσφεραν τον απαιτούμενο χρόνο στις δυνάμεις πρώτες γραμμής να αντιδράσουν αποτελεσματικότερα.

Η αργοπορημένη αντίδραση της ηγεσίας του ΓΕΕΦ, η αδυναμία αναδιάταξης των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς και προώθησής των απαιτούμενων στο προγεφύρωμα, καθώς και η έλλειψη συντονισμού δεν αποσόβησαν την απόβαση των τουρκικών δυνάμεων και δεν απέτρεψαν τη σταθεροποίηση του προγεφυρώματος το πρώτο κρίσιμο 48ωρο.  

Αποτέλεσμα των εγκληματικών λαθών σε Αθήνα και Λευκωσία και της αδυναμίας να ληφθούν έγκαιρες και αποτελεσματικές αποφάσεις και η εξέλιξη των γεγονότων οδήγησαν τις δυνάμεις της Εθνοφρουράς σε σοβαρές απώλειες σε προσωπικό και μέσα.

Σοβαρές απώλειες υπέστησαν και οι Μονάδες Πυροβολικού. Ο τραγικός εγκλωβισμός και η καταστροφή της 181 Μοίρας Μέσου Πυροβολικού και της 191 Πυροβολαρχίας Ορεινού Πυροβολικού (ΠΟΠ) στη διάβαση της Ασιεντρούσας και η εκτεταμένη καταστροφή της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού, αλλά και οι απώλειες που προκλήθηκαν στις 190 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού και 182 Μοίρα Μέσου Πυροβολικού δεν μπορούν να αποδοθούν στο χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ετοιμότητας των Μονάδων ή στο χαμηλό ηθικό του προσωπικού, αλλά σε όλα όσα περιγράψαμε πιο πάνω.

Έχοντας, λοιπόν, πλήρη επίγνωση της καταστροφής, που επέφερε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στεκόμαστε σήμερα νοερά απέναντι στους ηρωικώς πεσόντες και τους αγνοούμενους του Πυροβολικού.

Αναλογιζόμενοι το μέγεθος της αγωνιστικότητας, της αποφασιστικότητας, και της μαχητικότητας, που επέδειξαν σε κάθε δύσκολη στιγμή στην προσπάθεια απόκρουσης της επιθετικότητας του Τούρκου εισβολέα, με απεριόριστο σεβασμό και ευγνωμοσύνη υποκλινόμαστε στη θυσία τους.

Με τον ίδιο σεβασμό και ευγνωμοσύνη υποκλινόμαστε επίσης στις χαροκαμένες οικογένειες, στις μανάδες, τους πατεράδες, τα αδέλφια, τις συζύγους και τα παιδιά αυτών που ρίχθηκαν στον αγώνα προάσπισης της πατρώας γης και προσέφεραν τις ζωές τους στον βωμό της ελευθερίας της Κύπρου.

Κυρίες και κύριοι,

Με σύνεση και σοβαρότητα, επιμετρούμε το μέγεθος της θυσίας των ανδρών που μνημονεύουμε σήμερα και συνειδητοποιούμε ταυτοχρόνως το δικό μας χρέος και τη δική μας ευθύνη έναντι της πατρίδας και της Ιστορίας μας.

Παρά το γεγονός ότι το αρνητικό πολιτικό κλίμα που υφίσταται οφείλεται στη αδιαλλαξία της Τουρκία και στην άρνησή της να ενεργήσει με καλή βούληση και πνεύμα συνεργασίας, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα να διεκδικούμε τα δίκαια της πατρίδας μας.

Η διαιώνιση της υφιστάμενης κατάστασης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.  Από αυτό εδώ το βήμα, αποτίοντας φόρο τιμής στους αθάνατους ήρωές του Πυροβολικού, στέλνουμεσυνάμα το μήνυμα ότι ο Κυπριακός λαός δεν θα καμφθεί και δεν θα υπαναχωρήσει, παρά τις όποιες δυσκολίες, παρά τις όποιες προκλήσεις.

Μάθαμε να αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Μάθαμε να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας. Η ανδρεία και η αγωνιστικότητα, που επέδειξαν οι πεσόντες Πυροβολητές, ως διδαχή και ως ιερό παράδειγμα καλεί για συνέχιση του αγώνα και ενδυναμώνει τη θέλησή μας για απελευθέρωση, επανένωση, επιστροφή και λυτρωμό. 

Ανανεώνουμε, λοιπόν, τον όρκο ότι δεν θα γυρίσουμε τις πλάτες σ’ αυτά που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Δεν θα αποποιηθούμε του δικαιώματος να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα που θα συνοδεύει τους ηρωικώς πεσόντες του Πυροβολικού και είθε ο Ύψιστος να εισακούσει τις προσευχές μας για διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοούμενων αδελφών μας.

Σας ευχαριστώ.

(ΜΣ/ΑΦ)