Ανακοινωθέντα

Με βαθιά συγκίνηση αποδέχθηκα την πρόσκληση του Προέδρου και των μελών του Σωματείου της αγαπημένης μας Μόρφου, «Διγενής Ακρίτας», για τη σημερινή εκδήλωση, που πραγματοποιείται μισό αιώνα μετά από την τραγικότερη στιγμή της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας. Πενήντα χρόνια μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, είμαστε αναγκασμένοι να συναντόμαστε μακριά από τη γη που μας γέννησε.

Μισό αιώνα μετά, εξακολουθούμε να βιώνουμε τις συνέπειες που προκάλεσε η βάρβαρη τουρκική εισβολή, ο βίαιος ξεριζωμός, ο χαμός των αγαπημένων μας, οι αγνοούμενοι και η συνεχιζόμενη κατοχή των εδαφών μας. Μισό αιώνα μετά, μας αποστερείται η αξιοποίηση των περιουσιών μας, η πρόσβαση στα σπίτια που με τα χέρια τους έχτισαν οι παππούδες μας. Για 50 χρόνια, δεν μπορούμε να γευτούμε τα πορτοκάλια από τους πορτοκαλεώνες της Μόρφου μας που με μόχθο καλλιεργούσαν οι πατεράδες μας, δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τη Γιορτή του Πορτοκαλιού με τη λαμπρότητα που της πρέπει.

Οι τραγικές εκείνες μέρες του 1974 άφησαν πίσω τους πόνο και καταστροφή. Άφησαν πίσω τους χιλιάδες πρόσφυγες που ζουν ακόμα μακριά από τις περιουσίες τους. Άφησαν πίσω τους παιδιά ορφανά, που ως ενήλικες πλέον εξακολουθούν να αναζητούν με θλίψη στα μάτια τους ανθρώπους που έχασαν. Άφησαν πίσω μανάδες που προσμένουν ακόμα τα παιδιά τους να επιστρέψουν πριν χαθούν με το παράπονο, σε ένα από τα μεγαλύτερα ανθρωπιστικά δράματα που βίωσε ο Ελληνισμός.

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες

Πενήντα χρόνια μετά, το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό των σειρήνων στις 15 και τις 20 του Ιούλη δεν μας επιτρέπει να ξεχάσουμε. Μας επιβάλλει να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση, που δεν είναι άλλη από την επανένωση της πατρίδας μας. Μας υπενθυμίζει το χρέος μας απέναντι σε όσους ηρωικά έπεσαν για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.

Μισό αιώνα μετά, οι πληγές παραμένουν ανοικτές και οι μνήμες νωπές. Και θα παραμείνουν ανοικτές όσο κηδεύουμε τα παιδιά μας στην προσφυγιά, όσο οι γονείς χάνονται με τη λαχτάρα να ξανανταμώσουν με τα παιδιά τους. Όσο υφίσταται η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των νόμιμων κατοίκων της χώρας μας, όσο αποστερούμαστε τις βασικές μας ελευθερίες, όσο διοργανώνουμε εκδηλώσεις όπως η σημερινή, για να επαναλάβουμε την ανάγκη λύσης του Κυπριακού.

Η αδιάλλακτη στάση της τουρκικής πλευράς παραμένει όλα αυτά τα χρόνια το μεγαλύτερο εμπόδιο στις όποιες προσπάθειές μας για κατάληξη σε μια δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Μιας λύσης που θα τερματίζει τη συνεχιζόμενη κατοχή και θα επανενώνει τον τόπο και τον λαό, σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης και προόδου.

Παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που δημιουργεί η άτεγκτη στάση και οι συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της τουρκικής πλευράς, για την ελληνοκυπριακή πλευρά η επανένωση της χώρας μας είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και δεν θα δεχθούμε την υπαναχώρηση από τις θέσεις αρχής και τα όσα το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ορίζει στα σχετικά Ψηφίσματα.

Η ρητορική που εξαπολύει η Τουρκία διά των αξιωματούχων της αποδεικνύει περίτρανα ποια πλευρά επιδιώκει την αντιπαράθεση και τη διαιώνιση της παρούσας κατάστασης πραγμάτων. Παρά τις αξιώσεις της τουρκικής πλευράς για λύση δύο κρατών, η ελληνοκυπριακή πλευρά παραμένει προσηλωμένη στο πλαίσιο λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως αυτό έχει συμφωνηθεί.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται άοκνα, με μεθοδικότητα, μέσω της διπλωματικής οδού, για την επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου, αξιώνοντας το δίκαιο αίτημα για μια συνολική λύση του Κυπριακού. Είναι, εξάλλου, με δικές μας πρωτοβουλίες που καταφέραμε να εντείνουμε το ευρωπαϊκό και διεθνές ενδιαφέρον, με επιδιωκόμενο στόχο την επανέναρξη των συνομιλιών. Η προσπάθεια που καταβάλλεται τους τελευταίους μήνες από τον Γενικό Γραμματέα, μέσω της προσωπικής του απεσταλμένης, επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του προς την επανέναρξη των ουσιαστικών συνομιλιών.

Φίλοι Μορφίτες,

Πενήντα χρόνια είναι πάρα πολλά. Δεν είναι όμως αρκετά για να μας λυγίσουν, για να μας κάνουν να λησμονήσουμε τις περιουσίες μας, τους πεσόντες και τους αγνοουμένους μας. Ούτε είναι ικανά να μας απομακρύνουν από τον στόχο μας. Δεν θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για άρση των τετελεσμένων που προκαλεί η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή. Η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας και ούτε θα γίνει ποτέ αποδεκτή.

Αντλούμε τα διδάγματα της Ιστορίας μας και με συλλογικότητα, ενότητα και ομοψυχία θα αγωνιστούμε, για να διεκδικήσουμε για τα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον σε μια πατρίδα επανενωμένη, δημοκρατική και ευημερούσα. Αυτό το κράτος οραματιζόμαστε και αυτή την Κύπρο οφείλουμε να αφήσουμε ως παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενιές.

(ΜΚυ/ΕΑθ)