Ανακοινωθέντα

Με ευλάβεια, σεβασμό και αίσθημα ευθύνης, τελούμε σήμερα, 21 Οκτωβρίου 2018, το ετήσιο εθνικό μνημόσυνο των πεσόντων του 3^ου λόχου 211 Τάγματος Πεζικού Εφέδρων και Κληρωτών Αξιωματικών, Οπλιτών και Εθελοντών κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974.

Σαφέστατα, δεν αποτελεί μια τυπική υποχρέωση η παρουσία μας σήμερα εδώ. Ειδικά στο συγκεκριμένο αυτό ναό, όπου αισθανόμαστε να βρισκόμαστε τόσο κοντά στη γραμμή αυτή, την οποία άλλοι αποφάσισαν να χαράξουν στα δικά μας χώματα. Σε αυτή τη γραμμή που μοιράζει πατρίδα, μοιράζει αισθήματα, μοιράζει ζωές.

Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθουμε το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα, την ιστορία, τους ήρωές μας αλλά και στην ίδια μας την ταυτότητα, να βαραίνει ακόμη περισσότερο. Το ίδιο αυτό χρέος, είναι που οδήγησε τόσους άλλους, πριν από εμάς, σε άλλες στιγμές της ιστορίας, να υπερασπιστούν τα δίκαια και την αξιοπρέπειά μας, προσωπική και εθνική.

Γιατί πάνω από όλα είμαστε «το άριστον εκείνο, Ελληνικοί – ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιωτέραν», όπως έγραψε κάποτε και ο Αλεξανδρινός ποιητής μας.

Κουβαλούμε πίσω μας μια τόσο βαριά κληρονομιά, ιστορική και εθνική, που δεν μας επιτρέπει ούτε να ξεχάσουμε, ούτε βεβαίως να συμβιβαστούμε με την όποια αδικία.   

Η τουρκική εισβολή, τον Ιούλη του 1974 και η παραμονή του κατοχικού Αττίλα στα εδάφη του βόρειου τμήματος του νησιού επί 44 και πλέον χρόνια, βαραίνει τον νου, το πνεύμα, την ψυχή και την εθνική συνείδηση ολόκληρου του κυπριακού λαού. Και η μνήμη της θυσίας των ηρώων μας, μας φέρνει σήμερα όλους εδώ, αλλά κυρίως μας φέρνει αντιμέτωπους με τις ευθύνες και τις οφειλές μας απέναντι στο κράτος και την πατρίδα μας.

Ο 3^ος λόχος του 211 Τάγματος Πεζικού είχε την ευθύνη της υπεράσπισης των βορείων προαστίων της Λευκωσίας: στον Τράχωνα, τη Νεάπολη, την Ομορφίτα, τον Βόρειο Πόλο και το Καϊμακλί. Ξημερώματα, λοιπόν, της 20^ης Ιουλίου 1974, όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλλαν στο νησί, ο 3^ος λόχος του 211 Τάγματος Πεζικού κλήθηκε να υπερασπιστεί τη Ζώνη Ευθύνης του και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα, η τουρκική επίθεση κατά του τομέα του 3^ου λόχου ξεκίνησε στις 4:40, πρωινή ώρα της 20^ης Ιουλίου, πριν την έναρξη δηλαδή της τουρκικής εισβολής. Για τέσσερις ολόκληρες μέρες, μέχρι και την 23^η Ιουλίου, οι άνδρες του 3^ου λόχου μάχονταν άγρυπνοι, με κάθε αίσθημα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας, κρατώντας την αμυντική τους γραμμή απέναντι στους Τούρκους εισβολείς.

Ωστόσο, ο αγώνας ήταν άνισος, καθότι οι Τούρκοι υπερείχαν κατά πολύ, τόσο σε οπλισμό, όσο και σε έμψυχο υλικό. Επίσης, κατά την περίοδο της εκεχειρίας, από τις 23 Ιουλίου μέχρι και τις 13 Αυγούστου, οι Τούρκοι παραβαίνοντας τη συμφωνία, συνέχισαν τις επιθέσεις ενάντια στον 3^ο λόχο, χρησιμοποιώντας μάλιστα την εκεχειρία προς υλοποίηση των επιδιώξεών τους. Οι άντρες όμως, του 3^ου λόχου δεν λιποτάχτησαν, ούτε ολιγώρησαν καμιά στιγμή. Αντιστέκονταν και μάχονταν μέχρι τέλους, γράφοντας τη δική τους ηρωική σελίδα στα βιβλία της εθνικής μας ιστορίας.

Αποτίνουμε, λοιπόν, σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους άνδρες μας, που υπηρέτησαν μέχρι εσχάτων τις αρχές της νομιμότητας και της δικαιοσύνης, εις το όνομα της πατρίδος και του Έθνους. Αντλούμε την ίδια στιγμή διδάγματα ηθικής και ανδρείας, λαμβάνοντας το έναυσμα για την εκπλήρωση των δικών μας σύγχρονων αγώνων και στόχων.

Θα πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός ότι, εν έτει 2018, τα εδάφη μας συνεχίζουν να καταπατούνται και να αποτελούν λεία στα χέρια της τουρκικής επεκτατικότητας. Και ακόμη περισσότερο, θα πρέπει να μας προβληματίζει και να μας παρακινεί να δράσουμε, η όλη στάση της Τουρκίας, η οποία -παρόλο που καταπατεί κάθε όριο νομιμότητας και δικαίου- διεκδικεί ολοένα και πιο πολλές δικαιοδοσίες επί των κυπριακών εδαφών, των κυπριακών θαλασσών, των περιουσιών και των κεκτημένων του κυπριακού λαού.

Είναι προφανές, ότι η Τουρκία είναι πολύ πιο ισχυρή από εμάς και καταβάλλει κάθε προσπάθεια να ηγηθεί της όλης κατάστασης και να οδηγήσει τις διαδικασίες προς την επίτευξη μιας λύσης, η οποία θα ικανοποιεί τις δικές της απαιτήσεις και επιδιώξεις, εξυπηρετώντας τα διαχρονικά ιμπεριαλιστικά της σχέδια, για εξασφάλιση πολιτικού και στρατιωτικού ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου. Εντούτοις, η δική μας πλευρά σε καμιά περίπτωση δεν δικαιούται να οπισθοχωρήσει και να συμβιβαστεί στην αδικία, ως ένας στρατιώτης δειλός και ρίψασπις. Μια τέτοια αντίδραση δεν μας την επιτρέπει το παρελθόν μας, η ιστορία μας, καθώς και οι αξίες που κουβαλούμε μέσα μας, ως Έλληνες αυτού του τόπου.

Πιστή και με απόλυτη προσήλωση στον στόχο της, η ελληνοκυπριακή ηγεσία οφείλει να συνεχίσει τον αγώνα της για αποκατάσταση του δικαίου στην πατρίδα μας. Και αυτή η αποκατάσταση προϋποθέτει σαφώς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, την κατάργηση των εγγυήσεων και τη συμφωνία για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση, η οποία θα σέβεται και θα εξυπηρετεί το καλώς νοούμενο συμφέρον του κυπριακού λαού. Επίσης, μια τέτοια μορφή λύσης θα πρέπει να βασίζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, καθώς και στις αρχές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Οποιαδήποτε λύση βρίσκεται εκτός αυτού του πλαισίου, θα συνεπάγεται αυτομάτως το ξεπούλημα της πατρίδας μας, των αρχών μας, της ιστορίας μας.

Μέλημά μας επίσης, αποτελεί η αναβάθμιση του υφιστάμενου κράτους μας, μέσω της ενίσχυσης των κρατικών δομών και της εξυγίανσης των θεσμών και των μηχανισμών μας. Πεποίθησή μου, είναι πως μόνο ένα σύγχρονο κράτος, με στερεά θεμέλια και ισχυρές εσωτερικές ισορροπίες, δύναται να διεκδικήσει τα δίκαιά του, εξασφαλίζοντας και τη στήριξη των διεθνών πολιτικών παραγόντων.

Είναι πλέον καιρός για πράξεις, ουσιαστικές και αποτελεσματικές. Το χρωστάμε στους προγόνους μας, τις γενιές που θα ακολουθήσουν μετά από εμάς, αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς μας.

Αν δεν παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν, τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Η αλήθεια και το δίκαιο διεκδικούνται, μέσα από αγώνες και θυσίες, ακόμα και όταν όλα δείχνουν ότι είναι μη αναστρέψιμα. Η παράδοση και ο συμβιβασμός με την αδικία δεν τίμησαν ποτέ κανένα. Αντιθέτως, με επιμονή και προσπάθεια, ο ήλιος της δικαιοσύνης θα ανατείλει ξανά, φτάνει να είμαστε όλοι εμείς στους τροχούς.

Τιμή και δόξα σε όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα και το έθνος. Αθάνατη ας μένει η μνήμη τους.

Άσβεστη επίσης, ας μένει η ελπίδα για ανεύρεση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου συμπατριώτη μας.

---------------------

(ΑΧ/ΣΧ)