Ανακοινωθέντα

Είναι με μεγάλη χαρά και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας στην όμορφη κοινότητα της Μοσφιλωτής, και ευχαριστώ θερμά τον Κοινοτάρχη και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Μοσφιλωτής για την πρόσκληση αυτή. Μιας κοινότητας που δραστηριοποιείται και ευημερεί κυριολεκτικά στην καρδιά της ελεύθερης Κύπρου. Μέσα από τη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων όπως η σημερινή, η κοινότητα φέρνει τους κατοίκους της πιο κοντά, αλλά ταυτόχρονα προσελκύει και ξένους, που θέλουν και επιδιώκουν να έρθουν σε επαφή με την κυπριακή λαϊκή παράδοση και τον πολιτισμό μας. 

Διαχρονικά τα χωριά και οι κοινότητές μας, και ειδικότερα οι κάτοικοι τους ήταν και παραμένουν ενωμένοι σε δύο κυρίως περιπτώσεις. Στις μεγάλες χαρές και τις μεγάλες λύπες. Μεγάλες χαρές, όπως η σημερινή εκδήλωση, φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις, ενδυναμώνουν φιλίες, φέρνουν τη νέα γενιά πιο κοντά στην παράδοση και αποτελούν φάρο για τους νέους της κοινότητας. 

Ταυτόχρονα, φέρνουν στη μνήμη των παλαιότερων πρόσωπα και καταστάσεις, που συνάντησαν στο διάβα των δεκαετιών. Πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή και καταστάσεις δύσκολες, σκληρές, φτωχικές, αλλά πάντα πλημμυρισμένες από την αγάπη και τη στοργή, που συνόδευαν απλόχερα τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας για αιώνες. 

Όπως έχω αναφέρει, στα χωριά μας οι κοινωνίες παραμένουν ενωμένες, οι οικογένειες στέκουν η μια δίπλα στην άλλη, οι άνθρωποι συμμετέχουν στις χαρές και στις λύπες. Και ως εκ της θέσεως μου, ως Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στα όσα τραγικά βίωσε όχι μόνο η κοινότητα της Μοσφιλωτής, αλλά ολόκληρος ο κυπριακός ελληνισμός. Στην τραγωδία του 1974, όταν αυτή η κοινότητα, όπως και όλες οι υπόλοιπες κοινότητες της Κύπρου, μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η πατρίδα μας δήλωσε παρούσα, στέλνοντας στην πρώτη γραμμή τον ανθό της νεολαίας της. 

Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μην αναφερθώ και να σας καλέσω να μνημονεύσουμε τη θυσία τριών νεαρών ηρώων της Μοσφιλωτής, που στο κάλεσμα της πατρίδας να την υπερασπιστούν δεν φυγομάχησαν, κατετάγησαν ως έφεδροι και θυσιάστηκαν, γράφοντας τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Κοινότητας Μοσφιλωτής. 

Πρόκειται για τους Ανδρέα Γεωργίου του Αριστόδημου, Πέτρο Ιωάννου του Κυπριανού και Ανδρέα Πάλμα του Χαράλαμπου, η τύχη των οποίων αγνοείτο για δεκαετίες και ταυτοποιήθηκαν μέσα από τη μέθοδο του DNA. 

Ο Ανδρέας Γεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μοσφιλωτή, αρραβωνιάστηκε πριν την τουρκική εισβολή, όμως δεν πρόλαβε να παντρευτεί, αφού ανήμερα της τουρκικής εισβολής έσπευσε να παρουσιαστεί ως έφεδρος στην 191 Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού. Μετά τις πρώτες ημέρες των μαχών, στις 22 Ιουλίου, η μονάδα του μετακινήθηκε στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας, όπου δόθηκαν σκληρές μάχες. Μέσα στον πανικό εκείνων των ωρών, κανένας δεν τον είδε να απομακρύνεται από την περιοχή των συγκρούσεων. 

Τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας το 2018, ενώ τάφηκε με τις πρέπουσες τιμές στο κοιμητήριο της Μοσφιλωτής στις 8 Νοεμβρίου του 2020. 

Ο Πέτρος Ιωάννου, ένας άλκιμος νέος 25 χρονών, παντρεμένος σε νεαρή ηλικία, διέμενε στη Μοσφιλωτή και είχε όνειρα για τη ζωή και την οικογένεια, όπως ο κάθε ένας από όλους μας. Ανήμερα της εισβολής κατατάχθηκε έφεδρος στο 305 Τάγμα Πεζικού και συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις της μονάδας του. Στις 14 Αυγούστου, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής, συμμετείχε στις μάχες της γραμμής Μιας Μηλιάς-Κουτσοβέντη, κατά της διάρκεια της οποίας χάθηκαν τα ίχνη του. 

Τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του Κουτσοβέντη το 2008 και 2011, ενώ τάφηκε με τις πρέπουσες τιμές τον Μάρτιο του 2016. 

Ο Ανδρέας Πάλμας, κάτοικος Μοσφιλωτής, με την αρραβωνιαστικιά του αποτελούν ίσως από τις πιο τραγικές και ανθρώπινες περιπτώσεις των συνεπειών της τουρκικής εισβολής. Σε ηλικία 27 ετών αφήνει την τελευταία του πνοή στο πεδίο της μάχης, πριν προλάβει να γνωρίσει το αγέννητο παιδί του. 

Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής κατετάγη έφεδρος στο 336 Τάγμα Πεζικού στο Πραστειό Αμμοχώστου. Μετά από σκληρές μάχες στις 16 Αυγούστου κατά την προέλαση των Τούρκων, οι εισβολείς κατέλαβαν το πολυβολείο, στο οποίο βρισκόταν ο Ανδρέας, και πυροβόλησαν εν ψυχρώ όλους τους υπερασπιστές του πολυβολείου. 

Ο Ανδρέας τάφηκε αρχικά σε ομαδικό τάφο στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Λακατάμειας και στις εκταφές του 1999 ταυτοποιήθηκαν τα οστά του και τάφηκε στο κοιμητήριο της Μοσφιλωτής τον Σεπτέμβριο του 2000. Το παιδί του ήρθε στον κόσμο λίγους μήνες μετά τη θυσία του, τον Ιανουάριο του 1975. 

Αυτοί είναι οι ήρωες της Μοσφιλωτής, οι άνθρωποι τους οποίους έχουμε χρέος να τιμούμε και να μνημονεύουμε με κάθε ευκαιρία. Γι’ αυτό, ακόμη και στη σημερινή εορταστική εκδήλωση, δεν έχουμε δικαίωμα να λησμονούμε αυτούς που θυσιάστηκαν, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Είναι καθήκον και χρέος μας. Και αυτό πράττουμε. Γιατί όλοι οι ήρωες μας της τουρκικής εισβολής του 1974 θυσιάστηκαν, για να μπορούμε εμείς, υπό συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας, να κοινωνικοποιούμαστε σε συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις όπως τη σημερινή, καθώς και να αγωνιούμε για το μέλλον εμάς και των παιδιών μας. 

Κλείνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον Κοινοτάρχη Μοσφιλωτής και το Κοινοτικό Συμβούλιο, καθώς και όλους τους συντελεστές αυτής της επιτυχημένης εκδήλωσης, η οποία αναδεικνύει την αξία των παραδόσεων μας διαμέσου των χρόνων, που παραδίδονται από γενιά σε γενιά, αποδεικνύοντας την ιστορική πορεία του λαού μας, που έχει καθοριστική σημασία για τη φυσική συνέχεια του και αποτελεί ατομική υποχρέωση και συλλογική ευθύνη. Θα ήθελα να σας ευχηθώ να περάσετε όμορφα και να χαρείτε με την καρδιά σας τη σημερινή ημέρα. Εύχομαι η κοινότητά σας να συνεχίσει να γνωρίζει μέρες ευημερίας και ακμής και να διοργανώνει τόσο επιτυχημένες εκδηλώσεις, που θα αποτελούν σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας. 

(ΡΜ/ΓΣ/NZ)