Ανακοινωθέντα

Οδυνηρό αλλά και πατριωτικό καθήκον, μας έφερε σήμερα όλους εδώ, για να απευθύνουμε με ευλάβεια και σεβασμό το ύστατο χαίρε σε ένα ακόμα άξιο της πατρίδας τέκνο, σε ένα ακόμα αντρειωμένο παλληκάρι της λεβεντομάνας γης της Κύπρου μας.

Σε τούτη λοιπόν την πολύπαθη γη παραδίδουμε με 45 σχεδόν χρόνια καθυστέρηση τον ατρόμητο δεκανέα του 120 Λόχου Βαρέων Όλμων, τον ήρωα μαχητή της ελευθερίας Ανδρέα Κυριάκου.

Τον παραδίδουμε σήμερα στις αγκάλες της μαρτυρικής κυπριακής γης με τις πρέπουσες τιμές, τις τιμές που αρμόζουν στους ήρωες.

Το όνομα του Ανδρέα Κυριάκου διαγράφεται σήμερα οριστικά, από τον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων και αναγράφεται με χρυσά γράμματα στις ένδοξες σελίδες των ηρώων της κυπριακής τραγωδίας του 1974.

Νεαρό παιδί, γεμάτο με όνειρα για τη ζωή εκτελούσε τη θητεία του, μετρώντας μέρες για να απολυθεί και να μεταβεί στη μητέρα Ελλάδα για σπουδές στη Γεωπονική. Παιδί με εξαίρετο ήθος και άριστο χαρακτήρα, τέκνο της κυπριακής κοινωνίας, του μόχθου και της βιοπάλης με τα προβλήματα, τις αγωνίες και τις προσδοκίες της καθημερινότητας.

Την ώρα όμως της κρίσης, την ώρα του καθήκοντος, η αίσθηση της ευθύνης έναντι της πατρίδας, η αίσθηση του χρέους υπερβαίνει, για τους ήρωες, κάθε προσωπική έγνοια, κάθε προσωπική μέριμνα.

Την ώρα της κρίσης, οι ήρωες αναμετρούνται με την ιστορία. Και αυτό ακριβώς έπραξε το 1974 και ο λεβέντης από τη Μακράσυκα που κηδεύουμε σήμερα.

Γιος του μακαριστού Μιχάλη και της κας Μαρίας, γεννημένος στις 6 Ιουλίου 1954, ο Ανδρέας από μικρός, στο οικογενειακό του περιβάλλον, μπολιάστηκε με τις αξίες της πατρίδας και της θρησκείας. Έχοντας ως φάρο τους ήρωες της ΕΟΚΑ, δήλωσε έτοιμος να καταταγεί το 1972 για να εκπληρώσει τη θητεία του.

Την ώρα της κρίσης ο Ανδρέας Κυριάκου, υπηρετούσε τη θητεία του ως  δεκανέας, στον 120 Λόχο Βαρέων Όλμων στη Λακατάμεια.

Γνώριζε και ήταν αποφασισμένος από την πρώτη στιγμή, ότι θα επιτελούσε το ιερό του καθήκον, όποιο και να ήταν το κόστος.

Αφήνοντας πίσω τους γονείς, τις τρεις του αδερφές, τους συγγενείς και τους φίλους του, έσπευσε στο κάλεσμα της πατρίδας, ανταποκρινόμενος στο αρχαίο ένστικτο του Έλληνα πολεμιστή, όταν ηχούν οι σάλπιγγες του καθήκοντος.

Όταν οι ορδές του Αττίλα ξεκίνησαν τα χαράματα της 20ής Ιουλίου 1974, ο λόχος του, ενώ βρισκόταν στην έδρα του στη Λακατάμεια, πήρε εντολή να μεταβεί στην Κερύνεια. Πριν ακόμη χαράξει, ο Λόχος ήταν έτοιμος, επιβιβασμένος σε οχήματα μεταφοράς προσωπικού και ένοπλοι πλέον αναχώρησαν με προορισμό την Κερύνεια.

Ταυτόχρονα, καθοδόν για την Κερύνεια βρισκόταν και το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, επίσης, για την αναχαίτιση της Τουρκικής εισβολής. Η ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας βομβαρδιζόταν ανελέητα από την τουρκική αεροπορία.

Όταν τα οχήματα του 120 Λόχου Βαρέων Όλμων και του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, έφτασαν στον Κοντεμένο, χτυπήθηκαν από την τουρκική αεροπορία. Το προσωπικό των δύο Μονάδων έδρασε άμεσα εγκαταλείποντας τα οχήματα, προς αποφυγή των βομβαρδισμών.

Με την απομάκρυνση της τούρκικης πολεμικής αεροπορίας, ο 120 Λόχος Βαρέων Όλμων και το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού ανασυγκροτήθηκαν για να συνεχίσουν προς τον τελικό προορισμό τους. Σ΄ εκείνο το σημείο χάθηκαν και τα χνάρια του άτυχου Ανδρέα Κυριάκου, όπως και άλλων στρατιωτών.

Έμεινε πίσω,  στο πεδίο της δόξας και της τιμής, χωρίς να τον ξαναδεί κανένας, χωρίς να ξαναδώσει σημεία ζωής. Με πρωτοβουλία του κοινοτάρχη του Κοντεμένου και με τη βοήθεια μερικών χωριανών έγινε περισυλλογή και ταφή των νεκρών σε κρατήρες. 

Έτσι, από εκείνη τη στιγμή, η τύχη του αγνοείται, βυθίζοντας την οικογένειά του για χρόνια στην άγνοια και την αγωνία.

Μάταια, η οικογένεια ζητά πληροφορίες για την τύχη του Ανδρέα.

Ώσπου καταβεβλημένοι και βασανισμένοι από τον πόνο της απώλειας και την αγωνία, ο πατέρας τον Μάρτιο του 2014 κλείνει τα μάτια.

Η μάνα του ήρωα, η κα Μαρία, μαζί με τις τρεις αδελφές του Ανδρέα, την κα Σούλλα, την κα Στέλλα και την κα Γεωργία, για χρόνια κρατούν το καντήλι της προσμονής και της ελπίδας αναμμένο.

Σήμερα όμως, επιτέλους ο κύκλος της αβεβαιότητας κλείνει οριστικά και επίσημα. Ο Ανδρέας Κυριάκου επέστρεψε πίσω στην οικογένειά του. Επέστρεψε νεκρός, αλλά αθάνατος.

Η λαμπρή νεανική του μορφή θα φωτίζει για πάντα τις ψυχές μας, δείχνοντάς μας τον δρόμο της ευθύνης και του καθήκοντος.

Να κρατά τις προσπάθειές μας προσηλωμένες στη διάνοιξη του δρόμου που οδηγεί στην επανένωση της πατρίδας μας σε συνθήκες ελευθερίας ασφάλειας, ειρήνης, ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας για όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού μας, μακριά από αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων.

Με τα ίδια ιδανικά και τις ίδιες αρχές των πεσόντων, εμείς πρέπει να μένουμε σταθεροί και ακλόνητοι στο ιερό μας χρέος. Ως Κυβέρνηση, θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι και απόλυτοι ότι το παρόν καθεστώς, η τωρινή κατάσταση είναι απαράδεκτη, παράνομη και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αποδεκτή λύση του Κυπριακού. Η Κυπριακή Δημοκρατία δε συμβιβάζεται με την παρούσα κατάσταση πραγμάτων.

Ταυτόχρονα, αυτό που θέλω να σας βεβαιώσω είναι πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταβάλλει προσπάθειες μέσα από ειρηνικές διαδικασίες, μέσα από τον διάλογο, για να επιτύχει μια λύση που θα φέρει την ειρήνη, θα φέρει τη σταθερότητα αλλά και θα δώσει τη δυνατότητα μέσα από τις πρόνοιες, μέσα από τις προσπάθειες που καταβάλλουμε να διασφαλιστούν οι βασικές ευρωπαϊκές αρχές, να κατοχυρωθεί το διεθνές δίκαιο αλλά και το κράτος μας να μπορεί να λειτουργήσει, να μπορεί να είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο, να ανήκει στους νόμιμους κατοίκους του, για να μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προοπτικές για ένα πραγματικά ευοίωνο μέλλον.

Κλείνοντας, θέλω να στείλω το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, πως η ενότητα και η ομοψυχία είναι τα μόνα θεμέλια στα οποία μπορούμε να βασιστούμε, ώστε όλοι μαζί να χτίσουμε το καλό της Κύπρου μας. Προς αυτή την κατεύθυνση, ως πολιτική ηγεσία του τόπου έχουμε συγκεντρώσει τις προσπάθειές μας. Καλούμε όλους, όσο ποτέ άλλοτε να στηρίξουν τις προσπάθειες του Προέδρου, ώστε να πετύχουμε το καλύτερο μέλλον που μας αξίζει.

Ευχόμενοι η μέρα της λύτρωσης αυτού του πονεμένου τόπου να μην είναι μακριά, αποχαιρετούμε σήμερα τον Ανδρέα Κυριάκου με ευλάβεια και σεβασμό, υποκλινόμενοι στη θυσία του και καταθέτοντας το στεφάνι της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του και η δόξα που θα τον συνοδεύει στον δρόμο για την αθανασία.

_____________

/ΣΧ